Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie, arcydziełem książka Grzebałkowskiej nie jest, bo to nie "Ulisses". Ale najwyższą notę stawiam książce za temat i wykonanie.

Nie, arcydziełem książka Grzebałkowskiej nie jest, bo to nie "Ulisses". Ale najwyższą notę stawiam książce za temat i wykonanie.

To, w jaki sposób Jennifer Teege poradziła sobie z traumą, że jest wnuczką jednego z najbardziej odrażających hitlerowskich oprawców, budzi mój głęboki szacunek. Książka bardzo ważna.

To, w jaki sposób Jennifer Teege poradziła sobie z traumą, że jest wnuczką jednego z najbardziej odrażających hitlerowskich oprawców, budzi mój głęboki szacunek. Książka bardzo ważna.

Czytany po wielokroć i po wielokroć cudowny. Tuwim władał jednak polskim słowem w sposób mistrzowski...

Czytany po wielokroć i po wielokroć cudowny. Tuwim władał jednak polskim słowem w sposób mistrzowski...

Genialne. I to w obu warstwach - tej pisanej (świetna książka do czytania) i tej do oglądania. Kupiłam przed laty "spod lady" (inaczej się nie dało) i od tego czasu niezmiennie cieszy oko. Oczywiście, nie zastąpi "Sądu Ostatecznego" na żywo...:-)

Genialne. I to w obu warstwach - tej pisanej (świetna książka do czytania) i tej do oglądania. Kupiłam przed laty "spod lady" (inaczej się nie dało) i od tego czasu niezmiennie cieszy oko. Oczywiście, nie zastąpi "Sądu Ostatecznego" na żywo...:-)

Będzie o opowiadaniach Iwaszkiewicza w ogóle, nie o tym akurat wydaniu. Pierwszym opowiadaniem, które w ogóle przeczytałam, był "Tatarak", potem "Dziewczyna i gołębie", "Kościół w Skaryszewie" i wiele, wiele innych. "Panny z Wilka" i "Brzezina" to już wisienka na torcie. Nie przepadam za wierszami Iwaszkiewicza, nie lubię ani jego powieści, ani dramatów (nie udało mi się przebrnąć przez żadną i żaden, a podchodziłam parę razy), ale opowiadania pisał po mistrzowsku. Ostatnio wpadł mi w ręce "Młyn nad Lutnią" i przekonałam się, że ten zachwyt nic a nic nie zwietrzał.

Będzie o opowiadaniach Iwaszkiewicza w ogóle, nie o tym akurat wydaniu. Pierwszym opowiadaniem, które w ogóle przeczytałam, był "Tatarak", potem "Dziewczyna i gołębie", "Kościół w Skaryszewie" i wiele, wiele innych. "Panny z Wilka" i "Brzezina" to już wisienka na torcie. Nie przepadam za wierszami Iwaszkiewicza, nie lubię ani jego powieści, ani dramatów (nie udało mi się...

To smutne, że tak się już nie pisze - żadna gazeta, żaden tygodnik czy miesięcznik nie zamieści już takiego reportażu, bo przecież dzisiaj trzeba krótko, szybko i po łebkach. Bo większość nie daje rady skupić uwagi na tekście dłuższym niż 460 znaków. A może nie daje rady, bo tekstów, które chciałoby się czytać i smakować, nikt już nie zamieszcza?
Cudowna lektura; tym wspanialsza, że mamy tekstów Mularczyka od razu kilka. Jakiego talentu potrzeba, żeby reportaż po pół wieku nadal obchodził, poruszał, budził emocje? Świetna rzecz.

To smutne, że tak się już nie pisze - żadna gazeta, żaden tygodnik czy miesięcznik nie zamieści już takiego reportażu, bo przecież dzisiaj trzeba krótko, szybko i po łebkach. Bo większość nie daje rady skupić uwagi na tekście dłuższym niż 460 znaków. A może nie daje rady, bo tekstów, które chciałoby się czytać i smakować, nikt już nie zamieszcza?
Cudowna lektura; tym...

Moim zdaniem jeden z lepszych albumów Dalego, jakie ukazały się w Polsce.

Moim zdaniem jeden z lepszych albumów Dalego, jakie ukazały się w Polsce.

Najukochańsza książka mojego dzieciństwa! Za moich czasów była lekturą w drugiej albo w trzeciej klasie i wtedy przeczytałam ją po raz pierwszy. Potem wielokrotnie do niej wracałam. A kiedy kilka lat temu bodaj wydawnictwo Nasza Księgarnia pokusiło się o reedycję "Dzieci z Bullerbyn" - w takim małym formacie, z żółtą okładką, kupiłam natychmiast. I przeczytałam znowu. I podobała mi się tak samo, jak w dzieciństwie.

Najukochańsza książka mojego dzieciństwa! Za moich czasów była lekturą w drugiej albo w trzeciej klasie i wtedy przeczytałam ją po raz pierwszy. Potem wielokrotnie do niej wracałam. A kiedy kilka lat temu bodaj wydawnictwo Nasza Księgarnia pokusiło się o reedycję "Dzieci z Bullerbyn" - w takim małym formacie, z żółtą okładką, kupiłam natychmiast. I przeczytałam znowu. I...

Marian Falski stworzył arcydzieło:-)Jeszcze dzisiaj, kiedy widzę ten stary "Elementarz", muszę się uśmiechnąć.

Marian Falski stworzył arcydzieło:-)Jeszcze dzisiaj, kiedy widzę ten stary "Elementarz", muszę się uśmiechnąć.

Kiedyś - pozycja obowiązkowa; "Gry w klasy" nie można było nie znać. Mnie podoba się nadal.

Kiedyś - pozycja obowiązkowa; "Gry w klasy" nie można było nie znać. Mnie podoba się nadal.