Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pomysł - jak najbardziej super. Mimo to straasznie długo czytałam tę książkę, było mi trudno przez nią przebrnąć, czasami jakieś fragmenty pomijałam.

Pomysł - jak najbardziej super. Mimo to straasznie długo czytałam tę książkę, było mi trudno przez nią przebrnąć, czasami jakieś fragmenty pomijałam.

Jako 15 latka wiem, że szkolne warsztaty o uzależnieniach nic nie dają. Każde wyglądają tak samo, są dość nudne i nikt na nich nie słucha.
Jestem bardzo zaskoczona tą książką, zżyłam się z bohaterką i toczyła się we mnie burza emocji. Każdy, kto zaczyna wchodzić w wiek nastoletni, powinien przeczytać tę książkę. To właśnie ona, a nie jakieś warsztaty, dotrze do młodzieży i uświadomi jej, jakim zagrożeniem są narkotyki i inne uzależnienia.

Jako 15 latka wiem, że szkolne warsztaty o uzależnieniach nic nie dają. Każde wyglądają tak samo, są dość nudne i nikt na nich nie słucha.
Jestem bardzo zaskoczona tą książką, zżyłam się z bohaterką i toczyła się we mnie burza emocji. Każdy, kto zaczyna wchodzić w wiek nastoletni, powinien przeczytać tę książkę. To właśnie ona, a nie jakieś warsztaty, dotrze do młodzieży i...

Książki Eve Ainsworth niesamowicie obrazują rzeczywistość.
Anna jest dobrą dziewczyną, jej rodzące się uczucie do Willa jest prawdziwe. Podziwia go, uwielbia, kocha. Pod pryzmatem tej młodzieńczej miłości nie zauważa, że Will nie jest taki cudowny, jak się jej wydaje...

Myślę, że "Zadurzenie" świetnie odzwierciedla to, co przeżywają nastolatki. Niechęć do psychologów, zakochanie, problemy w domu.

Można powiedzieć, że ta książka uczy myśleć, pokazuje, że życie nastolatków nie zawsze jest beztroskie i polega tylko na nauce czy grach komputerowych.

Książki Eve Ainsworth niesamowicie obrazują rzeczywistość.
Anna jest dobrą dziewczyną, jej rodzące się uczucie do Willa jest prawdziwe. Podziwia go, uwielbia, kocha. Pod pryzmatem tej młodzieńczej miłości nie zauważa, że Will nie jest taki cudowny, jak się jej wydaje...

Myślę, że "Zadurzenie" świetnie odzwierciedla to, co przeżywają nastolatki. Niechęć do psychologów,...

Książka od samego początku wciąga. Czytelnik bardzo przywiązuje się do bohaterów, czuje to co oni, pragnie znać ich dalsze losy.

Chwilami denerwowała mnie główna bohaterka, jednak to nie ma dużego znaczenia.
Świetna historia, dobrze wykreowane postacie oraz ciekawość, co wydarzy się na kolejnej stronie powieści - czego chcieć więcej?

Książka od samego początku wciąga. Czytelnik bardzo przywiązuje się do bohaterów, czuje to co oni, pragnie znać ich dalsze losy.

Chwilami denerwowała mnie główna bohaterka, jednak to nie ma dużego znaczenia.
Świetna historia, dobrze wykreowane postacie oraz ciekawość, co wydarzy się na kolejnej stronie powieści - czego chcieć więcej?

Spodziewałam się po tej książce czegoś o wiele lepszego. Nie wciągnęła mnie jakoś szczególnie, od pewnego momentu czytałam tylko po to, żeby skończyć.

Spodziewałam się po tej książce czegoś o wiele lepszego. Nie wciągnęła mnie jakoś szczególnie, od pewnego momentu czytałam tylko po to, żeby skończyć.

Typowe romansidło ;)
Chwilami akcja była naciągana, w sumie to gdzieś tak od połowy xdd Ale ogólnie nawet spoko :)

Typowe romansidło ;)
Chwilami akcja była naciągana, w sumie to gdzieś tak od połowy xdd Ale ogólnie nawet spoko :)

Oczekiwałam po niej trochę więcej, ale i tak się nie zawiodłam.
Zawsze patrzymy na czworonogi, naszych małych przyjaciół, z naszej perspektywy, próbujemy odgadnąć, co czują i co chcą nam przekazać. Czytając tę książkę patrzymy na świat oczami psa. Począwszy od tego, jak mało co rozumie z naszej ludzkiej mowy, poprzez przyzwyczajanie się do komend, do naszego głosu i zapachu, aż do niesamowitego przywiązania.
Mnie właśnie ta, że tak to ujmę - "psia perspektywa", bardzo dała do myślenia. Nie zawsze z psami jest tak, jak uważamy. Czują inaczej, niż chwilami może się nam zdawać. Ale kochają nas bezgranicznie.
Płakałam na tej książce 3 razy, co chyba nigdy mi się nie zdarzyło.
Polecam przeczytać, choć może się wydawać dziecinna.
Jest bardzo wartościowa.

Oczekiwałam po niej trochę więcej, ale i tak się nie zawiodłam.
Zawsze patrzymy na czworonogi, naszych małych przyjaciół, z naszej perspektywy, próbujemy odgadnąć, co czują i co chcą nam przekazać. Czytając tę książkę patrzymy na świat oczami psa. Począwszy od tego, jak mało co rozumie z naszej ludzkiej mowy, poprzez przyzwyczajanie się do komend, do naszego głosu i...

NIESAMOWITA!
Wujek Riordan to zdecydowanie mój ulubiony autor.
Przez książkę się wręcz płynie, nie zauważa się, że to już koniec.
Meg jest po prostu niesamowita <3 :D
Uwielbiam to, że przy dziełach Riordana zawsze można się pośmiać.

NIESAMOWITA!
Wujek Riordan to zdecydowanie mój ulubiony autor.
Przez książkę się wręcz płynie, nie zauważa się, że to już koniec.
Meg jest po prostu niesamowita <3 :D
Uwielbiam to, że przy dziełach Riordana zawsze można się pośmiać.

Naprawdę dobra książka. Z początku może trochę nudzić, jednak później się rozkręca i wciąga tak, że jest się ciekawym dalszego życia bohaterów. Zakończenie jest bardzo zaskakujące. Kilka razy miałam teorię, o kogo może chodzić, lecz mimo to się zdziwiłam.

Naprawdę dobra książka. Z początku może trochę nudzić, jednak później się rozkręca i wciąga tak, że jest się ciekawym dalszego życia bohaterów. Zakończenie jest bardzo zaskakujące. Kilka razy miałam teorię, o kogo może chodzić, lecz mimo to się zdziwiłam.

Po "Dziewczynie z pociągu" oczekiwałam, że ta książka zachowa poziom. Nie myliłam się, wręcz mogę stwierdzić, że "Zapisane w wodzie" jest lepsze od "Dziewczyny z pociągu". Książka pisana z perspektywy kilku osób, przez co z początku można się trochę pogubić, ale z czasem się przyzwyczaja i nie ma w tym problemu. Trzyma w napięciu, czyta się i czyta aż pozna się zakończenie, które - przynajmniej dla mnie - jest zaskakujące. :D
Świetna książka, polecam.

Po "Dziewczynie z pociągu" oczekiwałam, że ta książka zachowa poziom. Nie myliłam się, wręcz mogę stwierdzić, że "Zapisane w wodzie" jest lepsze od "Dziewczyny z pociągu". Książka pisana z perspektywy kilku osób, przez co z początku można się trochę pogubić, ale z czasem się przyzwyczaja i nie ma w tym problemu. Trzyma w napięciu, czyta się i czyta aż pozna się zakończenie,...

Podoba mi się to, że książka jest pisana z kilku perspektyw. :)

Podoba mi się to, że książka jest pisana z kilku perspektyw. :)

Jest dość ciekawa i przyjemnie się ją czyta. Z początku świetnym pomysłem wydawały się ćwiczenia ze zrozumienia tekstu i gramatyki. Ale przez to, że pojawiają się co 2 rozdziały, a rozdziały są naprawdę krótkie, ciągłe przerywanie czytania, żeby rozwiązywać zadania jest uciążliwe. W pewnym momencie po prostu je pomijałam. ;p Jednak rzeczywiście, podczas czytania zapomina się, że jest to forma nauki. :)

Jest dość ciekawa i przyjemnie się ją czyta. Z początku świetnym pomysłem wydawały się ćwiczenia ze zrozumienia tekstu i gramatyki. Ale przez to, że pojawiają się co 2 rozdziały, a rozdziały są naprawdę krótkie, ciągłe przerywanie czytania, żeby rozwiązywać zadania jest uciążliwe. W pewnym momencie po prostu je pomijałam. ;p Jednak rzeczywiście, podczas czytania zapomina...

Niesamowita! Przeczytałam w jeden dzień. :))
Humorystyczna, ciekawa, a Henry.. kocham go! <3

Niesamowita! Przeczytałam w jeden dzień. :))
Humorystyczna, ciekawa, a Henry.. kocham go! <3

Na początku "Świat Zofii" zaczął się naprawdę ciekawie. Miałam nadzieję, że dowiem się czegoś na temat filozofii, może nawet czymś później zabłysnę w szkole.
Z czasem stwierdziłam, że tych informacji jest wręcz za dużo. Przesyt. Pogubiłam się w tym wszystkim i przyznam, że nie raz pomijałam fragmenty tekstu, bo i tak nic nie rozumiałam, choć naprawdę się starałam to pojąć. Zbyt zagmatwane.
Jak dla mnie - za wiele filozofii, za mało... całej reszty po prostu, akcji, życia Zofii. O tym, co robiła poza kursem, były tylko krótkie, proste wzmianki.

Z tą książką miałam pierwszy raz styczność w 5 lub 6 klasie podstawówki, kiedy w podręczniku j.polskiego był jej fragment. Wtedy też nie rozumiałam, o co chodzi, ale byłam młodsza i myślę, że to do przyjęcia. Ale jak teraz o tym myślę, to te fragmenty w podręcznikach mają zachęcić do przeczytania danych książek. Gdybym w podstawówce zabrała się za "Świat Zofii" z pewnością zrozumiałabym jeszcze mniej, niż teraz.
Książka strasznie mi się dłużyła, chwilami trudno było ją czytać. Dobrnęłam do końca bo byłam ciekawa, jak zakończy się ten cały kurs filozofii (zakończenie, swoją drogą, też jest dla mnie dziwne).
Mam do niej strasznie mieszane uczucia. Widząc opinie innych trochę się zaskoczyłam, że "Świat Zofii" jest tak wysoko oceniany. Może ja jestem wyjątkiem, tak bywa.

Na początku "Świat Zofii" zaczął się naprawdę ciekawie. Miałam nadzieję, że dowiem się czegoś na temat filozofii, może nawet czymś później zabłysnę w szkole.
Z czasem stwierdziłam, że tych informacji jest wręcz za dużo. Przesyt. Pogubiłam się w tym wszystkim i przyznam, że nie raz pomijałam fragmenty tekstu, bo i tak nic nie rozumiałam, choć naprawdę się starałam to pojąć....

Świetna! Trzymająca w napięciu tak, że nie da się od niej oderwać. :)

Świetna! Trzymająca w napięciu tak, że nie da się od niej oderwać. :)

Wow. Po prostu wow.

Wow. Po prostu wow.

Chyba pierwszy kryminał, jaki przeczytałam. Nie ukrywam, z początku był nudny i myślałam, że książka po prostu nie w moim stylu, ale się myliłam. Akcja rozkręciła się tak, że nie mogłam się od tej książki oderwać... na zegarze 23, a następnego dnia szkoła.. co robić?
Pomimo wielu opinii odnośnie "Dziewczyny z pociągu", jakie przeczytałam, wyrobiłam sobie własną i nie żałuję. :D

Chyba pierwszy kryminał, jaki przeczytałam. Nie ukrywam, z początku był nudny i myślałam, że książka po prostu nie w moim stylu, ale się myliłam. Akcja rozkręciła się tak, że nie mogłam się od tej książki oderwać... na zegarze 23, a następnego dnia szkoła.. co robić?
Pomimo wielu opinii odnośnie "Dziewczyny z pociągu", jakie przeczytałam, wyrobiłam sobie własną i nie...

Zapowiada się jako najlepsza książka 2017 :)

Zapowiada się jako najlepsza książka 2017 :)

To jest świetne. Po prostu świetne.

To jest świetne. Po prostu świetne.