Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo mocna książka wydana w formie reportażu. Przytłaczające przykłady nadużyć, które przedstawia autorka na długo zostają w pamięci.

Bardzo mocna książka wydana w formie reportażu. Przytłaczające przykłady nadużyć, które przedstawia autorka na długo zostają w pamięci.

Może być, dobry audiobook przed snem i do spacerów, jeżeli miałbym czytać ze skupieniem od deski do deski uznałbym to za stratę czasu.

Może być, dobry audiobook przed snem i do spacerów, jeżeli miałbym czytać ze skupieniem od deski do deski uznałbym to za stratę czasu.

Grafomania z ciekawym zakończeniem. Nigdy nie przemawiała do mnie twórczość Mroza, może ze względu na to, że autor wydaje kilka książek rocznie i widać w jego kunszcie spore niedociągnięcia.

Grafomania z ciekawym zakończeniem. Nigdy nie przemawiała do mnie twórczość Mroza, może ze względu na to, że autor wydaje kilka książek rocznie i widać w jego kunszcie spore niedociągnięcia.

Dawno nie czułem takiej satysfakcji podczas czytania książki jak miało to miejsce przy 'Czarnych Jednorożcach".
Autor, z niesamowitą pewością siebie, opowiada historię, którą ciężko byłoby wymyślić, gdyby nie wydarzyła się naprawdę.

Dawno nie czułem takiej satysfakcji podczas czytania książki jak miało to miejsce przy 'Czarnych Jednorożcach".
Autor, z niesamowitą pewością siebie, opowiada historię, którą ciężko byłoby wymyślić, gdyby nie wydarzyła się naprawdę.

Arcydzieło.

Arcydzieło.

Słabe, spodziewałem się bardzo dobrego kryminału, a natrafiłem na miałką opowieść, która w akcji posuwa się bardzo wolno, a jak już się rozkręca to wszystko jest oczywiste i banalne.

Słabe, spodziewałem się bardzo dobrego kryminału, a natrafiłem na miałką opowieść, która w akcji posuwa się bardzo wolno, a jak już się rozkręca to wszystko jest oczywiste i banalne.

Typowy King, którego lubię: trochę obrzydliwy, trochę przerażający ale z ciekawym pomysłem, humorem i nieprzewidywalnym zakończeniem.

Typowy King, którego lubię: trochę obrzydliwy, trochę przerażający ale z ciekawym pomysłem, humorem i nieprzewidywalnym zakończeniem.

Reacher jako współczesny rambo - trafia do miasteczka, w którym mieszkańcy są prześladowani przez jedną potężną rodzinę, odkrywa sekret i morduje wszystkich po kolei. Czyta się lekko ale bardziej fantasy niż thriller.

Reacher jako współczesny rambo - trafia do miasteczka, w którym mieszkańcy są prześladowani przez jedną potężną rodzinę, odkrywa sekret i morduje wszystkich po kolei. Czyta się lekko ale bardziej fantasy niż thriller.

Książki Kinga, które czytałem z założenia były ucztą. Miasteczko Salem również, jednak nie jest to najlepsza pozycja z powieści Kinga. Za odniesienie trzeba przyjąć czasy, w których powstawała. Obecnie tematyka wampirów została spłycona przez działo typu 'Zmierzch'.

Książki Kinga, które czytałem z założenia były ucztą. Miasteczko Salem również, jednak nie jest to najlepsza pozycja z powieści Kinga. Za odniesienie trzeba przyjąć czasy, w których powstawała. Obecnie tematyka wampirów została spłycona przez działo typu 'Zmierzch'.

Na początku brnie się przez powieść błyskawicznie, fabuła jest ciekawa ze względu na nieprzewidywalność i nowatorskość, później pojawia się za dużo filozofii, opisów muzułmaństwa co dla mnie jest monotonne.
Myślałem, że moja ocena będzie wyższa, trochę się rozczarowałem.

Na początku brnie się przez powieść błyskawicznie, fabuła jest ciekawa ze względu na nieprzewidywalność i nowatorskość, później pojawia się za dużo filozofii, opisów muzułmaństwa co dla mnie jest monotonne.
Myślałem, że moja ocena będzie wyższa, trochę się rozczarowałem.

Uważam, że nie można oceniać tej części jako osobnej książki tylko swoistego intro do dalszej niesamowitej przygody z Rolandem i Ka-Tet.
Wszystko z pod znaku Mroczna Wieża jest dobre, zachęcam do przebrnięcia drogi przez pustynię w pogoni za Człowiekiem w Czerni.
WARTO

Uważam, że nie można oceniać tej części jako osobnej książki tylko swoistego intro do dalszej niesamowitej przygody z Rolandem i Ka-Tet.
Wszystko z pod znaku Mroczna Wieża jest dobre, zachęcam do przebrnięcia drogi przez pustynię w pogoni za Człowiekiem w Czerni.
WARTO

Uważam, że aby jakkolwiek podejść do oceny tej książki to na samym początku trzeba się skupić na postaciach w niej występujących. Ujmę to tak: bohaterowie 'Dziewczyny...' to zwykli ludzie, którzy pod powłoką szarości życia skrywają intrygujące sekrety. Mamy niewiernego męża (podwójnie), naiwną 'matkę-polkę', grubaskę marzącą o lepszym życiu i z pozoru szczęśliwą parę pięknych ludzi. Brzmi banalnie? Chyba o to chodziło.
Sama fabuła nabiera rozpędu na początku powoli, następnie coraz szybciej aż dochodzimy do momentu kiedy wszystko jest już jasne a przed nami jeszcze 80-100 stron, stąd wniosek że intryga została rozplanowana dość pochopnie.
Reasumując - ok. Wyróżnia się wśród kryminałów angielskojęzycznych napisanych w ostatnim czasie.

Uważam, że aby jakkolwiek podejść do oceny tej książki to na samym początku trzeba się skupić na postaciach w niej występujących. Ujmę to tak: bohaterowie 'Dziewczyny...' to zwykli ludzie, którzy pod powłoką szarości życia skrywają intrygujące sekrety. Mamy niewiernego męża (podwójnie), naiwną 'matkę-polkę', grubaskę marzącą o lepszym życiu i z pozoru szczęśliwą parę...

Cienie na jeziorze kupiłem ze względu na to, że byłem nad Como i zakochałem się w tym niesamowitym jeziorze położonym u stóp Alp.
Jednak książka nie przemówiła do mnie. Typowy dreszczowiec na wakacje. Spodziewałem się czegoś więcej.

Cienie na jeziorze kupiłem ze względu na to, że byłem nad Como i zakochałem się w tym niesamowitym jeziorze położonym u stóp Alp.
Jednak książka nie przemówiła do mnie. Typowy dreszczowiec na wakacje. Spodziewałem się czegoś więcej.

Nowa strona Barcelony odkryta przede mną. Taka brudna, pełna szarości, poplątana z prostytucją, morderstwem i bezwzględną ulicą.
Trochę wprowadzenia - książka opisuje historię ciemnoskórego pianisty emigranta, który przybywa do Katalonii i powraca do świata żywych po latach tułaczki.

Nowa strona Barcelony odkryta przede mną. Taka brudna, pełna szarości, poplątana z prostytucją, morderstwem i bezwzględną ulicą.
Trochę wprowadzenia - książka opisuje historię ciemnoskórego pianisty emigranta, który przybywa do Katalonii i powraca do świata żywych po latach tułaczki.

Espinosa jest błyskotliwy i ma bardzo lekkie pióro. Historie opowiadane przez niego są niesamowite, magiczne, prowadzone z bardzo dużym rozmachem. Siedem gwiazdek dałem tylko dlatego, że ta książka mogła mieć czterysta i więcej stron, wtedy moglibyśmy poznać bohaterów, skupić się na pobocznych wątkach i dłużej delektować się cudownym światem stworzonym przez hiszpańskiego pisarza-scenarzystę.
Czekam na pełnowymiarową powieść.

Espinosa jest błyskotliwy i ma bardzo lekkie pióro. Historie opowiadane przez niego są niesamowite, magiczne, prowadzone z bardzo dużym rozmachem. Siedem gwiazdek dałem tylko dlatego, że ta książka mogła mieć czterysta i więcej stron, wtedy moglibyśmy poznać bohaterów, skupić się na pobocznych wątkach i dłużej delektować się cudownym światem stworzonym przez hiszpańskiego...

Druga część lepsza od poprzedniczki. Wydaje mi się, że za sprawą mniejszego prymitywizmu bijącego ze stron książki. Po przeczytaniu tytułu nasuwa się pytanie - Czy wierzyć w historie opowiadane przez Masę? Wydaje mi się, że nie do końca, choć wiele z nich jest udowodnionych na kartach Polski lat 90-tych. Z drugiej jednak strony, jak wspomina autor, który przeprowadza wywiad-rzekę z Sokołowskim - kwoty o, których wspomina bohater książki nie zostały nigdzie udokumentowane.

Druga część lepsza od poprzedniczki. Wydaje mi się, że za sprawą mniejszego prymitywizmu bijącego ze stron książki. Po przeczytaniu tytułu nasuwa się pytanie - Czy wierzyć w historie opowiadane przez Masę? Wydaje mi się, że nie do końca, choć wiele z nich jest udowodnionych na kartach Polski lat 90-tych. Z drugiej jednak strony, jak wspomina autor, który przeprowadza...

Political fiction jednak z bardzo dużym przełożeniem na rzeczywistość, w którym żyje każdy z nas czy to w UK, czy we Francji czy w Polsce. Walka o stołki, dramaty rodzinne i bez względna gonitwa po trupach na sam szczyt lokalnej, wydawać by się mogło mało istotnej politycznej rozgrywki.

Political fiction jednak z bardzo dużym przełożeniem na rzeczywistość, w którym żyje każdy z nas czy to w UK, czy we Francji czy w Polsce. Walka o stołki, dramaty rodzinne i bez względna gonitwa po trupach na sam szczyt lokalnej, wydawać by się mogło mało istotnej politycznej rozgrywki.

Książka świetna, z perspektywy czasu - pisałem pracę magisterską o Katalonii i jej historii, było to dobre intro do zgłębienia tematu.
Początki państwa, Jaime I i bardzo szybka akcja z niesamowitą historią rodzącej się potęgi na Półwyspie w tle.
Może odbieram ją za bardzo sentymentalnie ale po paru latach od jej przeczytania sam miałem okazję spędzić kilka nocy zamieszkując w dzielnicy Call w centrum Barcelony obok Katedry.

Książka świetna, z perspektywy czasu - pisałem pracę magisterską o Katalonii i jej historii, było to dobre intro do zgłębienia tematu.
Początki państwa, Jaime I i bardzo szybka akcja z niesamowitą historią rodzącej się potęgi na Półwyspie w tle.
Może odbieram ją za bardzo sentymentalnie ale po paru latach od jej przeczytania sam miałem okazję spędzić kilka nocy zamieszkując...

Niestety, nie czułem tej książki. Ciężko było mi wejść w buty ludzi, którzy chowają się w rosyjskim metrze po zagładzie świata, zupełny surrealizm połączony z panującym cały czas mrokiem w książce sprawiał, że czułem się bardzo depresyjnie i cieszyłem się kiedy wychodziłem z mroku moskiewskich tuneli.

Niestety, nie czułem tej książki. Ciężko było mi wejść w buty ludzi, którzy chowają się w rosyjskim metrze po zagładzie świata, zupełny surrealizm połączony z panującym cały czas mrokiem w książce sprawiał, że czułem się bardzo depresyjnie i cieszyłem się kiedy wychodziłem z mroku moskiewskich tuneli.

Książka o podróży i rozterkach z nią związanych. W swoim patetycznym stylu Coelho napisał bardzo dobrą książkę.

Książka o podróży i rozterkach z nią związanych. W swoim patetycznym stylu Coelho napisał bardzo dobrą książkę.