Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie przepadam za historiami o superbohaterach, ale cenię komiksy z dobrą grafiką. Czarna orchidea ma piękną szatę graficzną,jest zachwalana za orginalne podejście do tematu superbohaterów, skusiłem się.
Moje oczekiwania wizualne zostały zaspokojone, ale scenariusz niestety okazał się być nie w moich klimatach. Superbohater, nawet najbardziej nietypowy, jest mi wciąż obojętny. Pozytywne emocje wywoływały we mnie jedynie rysunki i ostatnia strona, gdy odczułem ulgę, że to już koniec.

Nie przepadam za historiami o superbohaterach, ale cenię komiksy z dobrą grafiką. Czarna orchidea ma piękną szatę graficzną,jest zachwalana za orginalne podejście do tematu superbohaterów, skusiłem się.
Moje oczekiwania wizualne zostały zaspokojone, ale scenariusz niestety okazał się być nie w moich klimatach. Superbohater, nawet najbardziej nietypowy, jest mi wciąż...

Niestety nie jest to uczta dla oka, a i dialogi mogłyby być lepsze..miałem wrażenie, że mam w rękach szkic, a nie już ukończone dzieło, zabrakło dopracowania..Pomysł na zakończenie bardzo dobry, ale wizualnie mogłoby być lepiej..

Niestety nie jest to uczta dla oka, a i dialogi mogłyby być lepsze..miałem wrażenie, że mam w rękach szkic, a nie już ukończone dzieło, zabrakło dopracowania..Pomysł na zakończenie bardzo dobry, ale wizualnie mogłoby być lepiej..

Plus za stworzenie wyjątkowo irytującego głównego bohatera.. Zadufany w sobie student prawa, męczy swoim zachowaniem, ale przede wszystkim swoimi ciągłymi przemyśleniami, czy raczej mądrościami..Wiele żenujących scen, jedna z nich to podróż stopem. Nasz bohater jako pasażer jest zmuszony słuchać muzyki jaką lubi kierowca, wobec tego niezadowolony postanawia „chyba ucieknę ci na najbliższej stacji benzynowej, chociaż nie odleję ci się najpierw na tapicerkę, z zemsty..” Książeczka ma pełno wulgaryzmów, ale nie ma iskier, nie szokuje..
Swoim debiutem autor skutecznie zniechęcił mnie do swojej twórczości. Gdyby nie wersja dźwiękowa książeczki, przy której mogłem zająć się innymi sprawami, z pewnością nie dotarłbym do końca.

Plus za stworzenie wyjątkowo irytującego głównego bohatera.. Zadufany w sobie student prawa, męczy swoim zachowaniem, ale przede wszystkim swoimi ciągłymi przemyśleniami, czy raczej mądrościami..Wiele żenujących scen, jedna z nich to podróż stopem. Nasz bohater jako pasażer jest zmuszony słuchać muzyki jaką lubi kierowca, wobec tego niezadowolony postanawia „chyba...