Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Smutna, dająca wiele do myślenia. Dla mnie kolejna pozycja, dzięki której dowiedziałam się, jak nie wiele wiedziałam. Zresztą nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Losy uratowanych żydowskich dzieci, ich historie przetrwania i co się dalej z nimi działo, był dla mnie całkowitym novum. Człowiekowi się wydaje, że jak przyszło wyzwolenie i ta magiczna data 8 lub 9 maja 1945 r. to wszystko co złe się skończyło i nastała radości i beztroska... I tu przyszło zderzenie. Dałam 10, bo to jedna z pozycji, dzięki której poznałam kolejne karty historii, płakałam, niedowierzałam i dała mi dużo przemyśleń i refleksji.

Smutna, dająca wiele do myślenia. Dla mnie kolejna pozycja, dzięki której dowiedziałam się, jak nie wiele wiedziałam. Zresztą nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Losy uratowanych żydowskich dzieci, ich historie przetrwania i co się dalej z nimi działo, był dla mnie całkowitym novum. Człowiekowi się wydaje, że jak przyszło wyzwolenie i ta magiczna data 8 lub 9 maja 1945 r....

Dawno nie pisałam żadnej recenzji, bo po prostu fizycznie nie mam na to czasu. Ale już w trakcie czytania tej lektury wiedziałam, że będę coś musiała naskrobać.
"Tańcząc z wrogiem", to kolejna pozycja o obliczu II wojny światowej. Jest to historia o tyle szokująca, że czytając po raz enty o Holokauście, myślałam że poznałam już wszystko! A tu znowu zaskoczenie jeszcze większe niż przy Anne Frank.
Okazuje się, że Żydzi w Holandii na prawdę mieli zdecydowanie łatwiejszą sytuację w odniesieniu do możliwości ukrycia się. I gdyby ktoś mógł, a właściwie chciał ich ostrzec, to pewnie wielu by się uratowało! Niestety nie mieli szczęścia, jak to się mówi - do ludzi. Holendrzy w przeciwieństwie do Polaków masowo denuncjowali swoich obywateli narodowości żydowskiej, (a to nas wiecznie posądza się o antysemityzm na niewyobrażalną skalę). Czego efektem jest najokrutniejsza z czasów II wojny, statystyka co do ofiar Holokaustu, bo aż 70% holenderskich Żydów odeszło z tego świata!!!
Dotarło do mnie, że Hitler chyba jednak na prawdę nienawidził Polaków, zaraz oczywiście po Żydach! Polak za pomoc Żydowi od razu kula w łeb. Holender po 2 miesiącach względnego aresztu, wychodził na wolność. W Polsce stworzono okrutne umieralnie, tj. getta. W Holandii Żydzi mogli na początku wojny w miarę swobodnie się przemieszczać oraz przebywać w miejscach publicznych. A potem nawet będąc na terenie obozów, mogli dostawać listy, paczki a nawet spotykać się ze znajomymi. Oczywiście trzeba było mieć też niezłe chody.
Ale przejdźmy do meritum.
"Tańcząc z wrogiem" opowiada historię pełnej pasji, wrażliwej i przedsiębiorczej kobiety, która pomimo przeciwności losu zachowała pogodę ducha i optymizm. Rosie Glaser była niesamowitą i jak na tamte czasy, bardzo wyzwoloną kobietą. Myślę, że przyczyniła się do tego jej miłość do tańca, który to właśnie stał się w pewnym momencie, największym orężem do walki z losem. Bardzo śmiało i bez pruderii opisuje swoje związki z kolejnymi nazistami, dzięki którym w głównej mierze przeżyła. Potrafiła bez skrupułów i strachu podejść do esesmana, uśmiechnąć się i często wiele przez to zyskiwała.
Ale nie będę się już dłużej rozpisywać, tylko z całego serca polecam tę nietuzinkową historię!!!!!

Dawno nie pisałam żadnej recenzji, bo po prostu fizycznie nie mam na to czasu. Ale już w trakcie czytania tej lektury wiedziałam, że będę coś musiała naskrobać.
"Tańcząc z wrogiem", to kolejna pozycja o obliczu II wojny światowej. Jest to historia o tyle szokująca, że czytając po raz enty o Holokauście, myślałam że poznałam już wszystko! A tu znowu zaskoczenie jeszcze...

Dlaczego!!!!!!
Dlaczego ta historia tak się musiała skończyć? Nie chcę, nie lubię, nie mogę powstrzymać łez......
W głowie mam mętlik.
O co chodzi???
Taka przepiękna historia, taka niesamowita miłość i taka przejmująca samotność... Pierwszy raz czytam książkę o takim niesamowitym, wręcz nierealnym mężczyźnie. Mężczyźnie, o którym marzą setki kobiet.
I ten cudowny, jedyny, niepowtarzalny facet zostaje sam...???
Książka cudownie wpływa na zmysły. Czytałam ją z rosnącym zachwytem, potem podnieceniem, a na koniec zostałam brutalnie ściągnięta na ziemię!!!
Nie godzę się!!! Ryczę jak bóbr i na gorąco piszę tę opinię, bo nie mogę się pozbierać. Musze kończyć.
P.S.
Dodam tylko, że to bardzo mądra i pouczająca książka, bo oprócz przepięknego wątku miłosnego, zawiera bardzo wiele różnych faktów i cudownych opowieści o nietuzinkowych ludziach.

Dlaczego!!!!!!
Dlaczego ta historia tak się musiała skończyć? Nie chcę, nie lubię, nie mogę powstrzymać łez......
W głowie mam mętlik.
O co chodzi???
Taka przepiękna historia, taka niesamowita miłość i taka przejmująca samotność... Pierwszy raz czytam książkę o takim niesamowitym, wręcz nierealnym mężczyźnie. Mężczyźnie, o którym marzą setki kobiet.
I ten cudowny,...