Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytało się nieźle, ale właściwie książka nie była zbyt odkrywcza. Po tak dobrych opiniach spodziewałam się więcej. Autorzy wprawdzie opisali różne aspekty życia
w średniowiecznym mieście, ale ta charakterystyka (na przykład wyglądu domów czy obyczajów) odnosiła się w zasadzie głównie do najbogatszych warstw mieszczaństwa. Stan mieszczański był bardzo zróżnicowany pod względem zamożności, a z książki dowiadujemy się niewiele o życiu średniowiecznego pospólstwa czy plebsu.

Czytało się nieźle, ale właściwie książka nie była zbyt odkrywcza. Po tak dobrych opiniach spodziewałam się więcej. Autorzy wprawdzie opisali różne aspekty życia
w średniowiecznym mieście, ale ta charakterystyka (na przykład wyglądu domów czy obyczajów) odnosiła się w zasadzie głównie do najbogatszych warstw mieszczaństwa. Stan mieszczański był bardzo zróżnicowany pod...

Chociaż historią interesuję się od dawna, długo wzbraniałam się przed książkami Jasienicy - bo nienaukowe, bo przestarzałe... Po "Polskę Piastów" sięgnęłam dopiero po ukończeniu studiów historycznych, które trochę zmieniły mój, wcześniej niezbyt przychylny stosunek do "nienaukowej" historii. I słusznie, bo zachwyciła mnie przyjęta przez autora forma opowieści o dziejach. Plastyczna i barwna, a jednocześnie rzetelna. Jedyny mój zarzut to skupienie się przede wszystkim na władcach i dziejach politycznych, znacznie mniej w książce historii społecznej czy gospodarczej. Pewne koncepcje i tezy rzeczywiście trochę już się "zestarzały", ale tego losu nie uniknie żaden historyk. Czyta się świetnie, choć myślę, że bez podstawowej, chociażby szkolnej wiedzy, można pogubić się w gąszczu nazwisk i wydarzeń (szczególnie okresu rozbicia dzielnicowego). Cieszę się, że istnieje książka popularyzująca słabiej znany przeciętnym czytelnikom okres dziejów Polski.

Chociaż historią interesuję się od dawna, długo wzbraniałam się przed książkami Jasienicy - bo nienaukowe, bo przestarzałe... Po "Polskę Piastów" sięgnęłam dopiero po ukończeniu studiów historycznych, które trochę zmieniły mój, wcześniej niezbyt przychylny stosunek do "nienaukowej" historii. I słusznie, bo zachwyciła mnie przyjęta przez autora forma opowieści o dziejach....

Biografia napisana w zbeletryzowanej formie, ciekawym, barwnym językiem. Pokazuje Henryka nie tylko przez pryzmat jego małżeństw, ale także jako władcę na tle bardzo dobrze zarysowanej epoki w jej wymiarze politycznym, społecznym i gospodarczym. Autor poświęca wiele miejsca genezie reformacji w Anglii, wskazując trafnie, że miała znacznie szersze podłoże niż przedstawiają to szkolne podręczniki. Wartości historycznej nie oceniam; negatywnie rzuciło mi się w oczy jedynie określanie papiestwa mianem "Watykanu", niepoprawne dla XVI w. Biografię dobrze się czyta i zapada w pamięć; z tego względu mam zamiar sięgnąć po kolejne książki Bidwella.

Biografia napisana w zbeletryzowanej formie, ciekawym, barwnym językiem. Pokazuje Henryka nie tylko przez pryzmat jego małżeństw, ale także jako władcę na tle bardzo dobrze zarysowanej epoki w jej wymiarze politycznym, społecznym i gospodarczym. Autor poświęca wiele miejsca genezie reformacji w Anglii, wskazując trafnie, że miała znacznie szersze podłoże niż przedstawiają...

Bezcenne źródło dla badaczy konfederacji barskiej.
Szkoda, że Konopczyński nie wydał dzienników Sapieżyny w całości.

Bezcenne źródło dla badaczy konfederacji barskiej.
Szkoda, że Konopczyński nie wydał dzienników Sapieżyny w całości.

Nie sposób oceniać książkę, która jest świadectwem tak wstrząsającym i poruszającym. Opowieść o piekle na ziemi.

Nie sposób oceniać książkę, która jest świadectwem tak wstrząsającym i poruszającym. Opowieść o piekle na ziemi.

Dość interesujące źródło - między wierszami można się sporo dowiedzieć o mentalności i zainteresowaniach XVIII-wiecznych europejskich arystokratek.

Dość interesujące źródło - między wierszami można się sporo dowiedzieć o mentalności i zainteresowaniach XVIII-wiecznych europejskich arystokratek.

Bardzo dobrze przygotowana edycja, ilustrowana, opatrzona aparatem krytycznym i naukowym wstępem. Co do samej treści diariusza Byszewskiej... Literacko jest dość średni. Trudno ocenić, na ile jest to przydatne źródło do badań nad staropolskimi podróżami.

Bardzo dobrze przygotowana edycja, ilustrowana, opatrzona aparatem krytycznym i naukowym wstępem. Co do samej treści diariusza Byszewskiej... Literacko jest dość średni. Trudno ocenić, na ile jest to przydatne źródło do badań nad staropolskimi podróżami.

Relacja Izabeli Czartoryskiej z podróży po Anglii i Szkocji ma bardziej charakter notatek, niż rozbudowanych opisów. Autorka wymienia odwiedzone miejsca - parki, ogrody, zamki, miasta, rezydencje arystokratów, manufaktury i fabryki. Jej samej w tym diariuszu jest niewiele - nie pisze o swoich prywatnych przeżyciach czy odczuciach. Byłam też ciekawa jej opinii na temat problemów i przemian zachodzących ówcześnie w Anglii - niestety nie znajdziemy takich informacji w jej dzienniku.

Polecam osobom zainteresowanym historią sztuki. Na plus również samo wydanie - bogato ilustrowane, z wyczerpującymi komentarzami ze strony edytorów.

Relacja Izabeli Czartoryskiej z podróży po Anglii i Szkocji ma bardziej charakter notatek, niż rozbudowanych opisów. Autorka wymienia odwiedzone miejsca - parki, ogrody, zamki, miasta, rezydencje arystokratów, manufaktury i fabryki. Jej samej w tym diariuszu jest niewiele - nie pisze o swoich prywatnych przeżyciach czy odczuciach. Byłam też ciekawa jej opinii na temat...