Życie w średniowiecznym mieście

Książka jest napisana bardzo ciekawie i przystępnie, może nawet jest to najlepsza pozycja z całej serii. Nie jest to oczywiście pisanie naukowe, i do tego nie aspiruje, ale nawet osoba zainteresowana średniowieczem znajdzie tutaj kwestie nowe i interesujące. Poznajemy frankońskie Troyes około roku 1250. Książka zgrabnie opisuje tamtejszy świat w kolejnych rozdziałach. Mamy mapę miasta, mamy opisy Kościoła i władzy kościelnej, księcia i jego władzy. Mamy kupców, cechy, szkoły, lekarzy, biedotę, mieszczan. Mnie szczególnie cieszą opisy kultury materialnej - budowy katedry, pracy garbarza, lekarza, sceny z codziennego życia mieszczańskiej kamienicy. Mamy również okoliczne rolnictwo i wsie, słowem taka szybka literacka w wyprawa do "średniowiecznych mroków". A kto książkę przeczyta uzna że mroki są normalnym codziennym życiem, tak nam dalekim, ale przez podobne troski dnia codziennego, tak nam bliskim.
W książce jest tez pewna niejasność, a nawet błędy. W rozdziale o Kościele autorzy zdaje się mylą pojęcie relikwii, jako materiału handlowego, opisując święty gral czy relikwie Krzyża Świętego albo korony Cierniowej. Nie o taki handel relikwiami w średniowieczu chodziło! Najważniejsze były relikwie świętych, w przeważającej większości męczenników. I to nimi handlowano,bo każdy chciał je mieć. Dlaczego? W każdym ołtarzu takie relikwie musiały być wbudowane. Taka była liturgiczna zasada. Stąd nieraz nadużycia i szczątki świętych które jakby poskładać dadzą nam kilka rąk, albo kilka głów. Autorzy niestety o tym nie wspominają. Ale iw tym rozdziale popełnia się błędy liturgiczne. Autorzy piszą że kapłan od niedawna odprawiał nabożeństwo twarzą do ludu. Nieprawda. Zawsze tak odprawiano! Wspomniane jest tam również że ludzie w kościele przekazują sobie znak pokoju, zupełnie jak dzisiaj. Nieprawda! Takie sceny miały miejsce tylko w Mszach konwentualnych, czyli dla wspólnoty zakonnej, a to i tka nie wszystkich. Skąd takie błędy? Zdaje się rzutuje tutaj postrzeganie obecnego Kościoła i jego liturgii twarzą do ludu, czyli Novus Ordo Misse, wprowadzonej 60 lat temu, jako czegoś co było zawsze. To w tej liturgii każdy ściska każdego na znak pokoju, a ksiądz stoi twarzą do ludu. W moim przekonaniu, dla historyka taki błąd jest niewytłumaczalny.
W każdym razie przeczytać warto nawet aby takie błędy wychwycić i się nad nimi zastanowić.

Książka jest napisana bardzo ciekawie i przystępnie, może nawet jest to najlepsza pozycja z całej serii. Nie jest to oczywiście pisanie naukowe, i do tego nie aspiruje, ale nawet osoba zainteresowana średniowieczem znajdzie tutaj kwestie nowe i interesujące. Poznajemy frankońskie Troyes około roku 1250. Książka zgrabnie opisuje tamtejszy świat w kolejnych rozdziałach. Mamy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Świetnie napisana; czyta się jak powieść z wartką akcją a nie książkę popularno-naukową.
Wiem, że to nie najważniejsze ale warto dodać, że pięknie wydana.

Świetnie napisana; czyta się jak powieść z wartką akcją a nie książkę popularno-naukową.
Wiem, że to nie najważniejsze ale warto dodać, że pięknie wydana.

Pokaż mimo to

W przystępny sposób przekazany dość duży okres historii. Czytało się jeszcze lepiej niż poprzedni tom chociaż momentami było zbyt ogólnikowo jak dla mnie, ale to kwestia jak bardzo ktoś chce wczytywać się w szczegóły.

W przystępny sposób przekazany dość duży okres historii. Czytało się jeszcze lepiej niż poprzedni tom chociaż momentami było zbyt ogólnikowo jak dla mnie, ale to kwestia jak bardzo ktoś chce wczytywać się w szczegóły.

Pokaż mimo to

Szału nie ma. Czyta się dobrze, ale spodziewałem się czegoś więcej. Byłoby 6, ale odejmuję dwie gwiazdki za babole merytoryczne (dzielenie naczyń w bogatym domu mieszczańskim? Jedzenie palcami? Warsztaty kowalskie w obrębie murów miejskich? Twierdzenie że nie znano ryżu by kilka stron później pisać o jego roli w diecie?Fasola w XIII wiecznej Francji? Serio?). Wydawca mógł ostrzec na okładce że książka zawiera stan wiedzy z roku 1969 i większość jest nieaktualna. Przynajmniej nie traciłbym na to czasu.

Szału nie ma. Czyta się dobrze, ale spodziewałem się czegoś więcej. Byłoby 6, ale odejmuję dwie gwiazdki za babole merytoryczne (dzielenie naczyń w bogatym domu mieszczańskim? Jedzenie palcami? Warsztaty kowalskie w obrębie murów miejskich? Twierdzenie że nie znano ryżu by kilka stron później pisać o jego roli w diecie?Fasola w XIII wiecznej Francji? Serio?). Wydawca mógł...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Super. Ciekawa, wciągająca, pełna ciekawostek, udokumentowanej wiedzy. Ogromna dawka nauki i historii podanej w niezwykle atrakcyjny sposób. Polecam każdemu, zwłaszcza tym, którzy uważają średniowiecze za nudne.

Super. Ciekawa, wciągająca, pełna ciekawostek, udokumentowanej wiedzy. Ogromna dawka nauki i historii podanej w niezwykle atrakcyjny sposób. Polecam każdemu, zwłaszcza tym, którzy uważają średniowiecze za nudne.

Pokaż mimo to

"Życie w średniowiecznym mieście" napisane przez małżeństwo Gies –Josepha i Frances – zakończyło się dla Lisioła wielką imprezą w średniowiecznym mieście Troyes roku Pańskiego 1250. Jak do tego doszło? Otóż życie w średniowiecznym mieście stawia wiele wyzwań dla współczesnego Lisioła, jednym z nich jest dopasowanie się do standardów ówczesnego życia. Po pierwszym pomyleniu karczmy z przyzwoitym zamtuzem (albo na odwrót!) oraz przykrym odkryciu, iż zakupiony na rynku ser jest oszustwem (tak tak, Lisioł dał się zwieść, a ktoś po prostu wymoczył ser w rosole), Lisioł postanowił się dokształcić. W tym celu wybrał się na obiad do wyższych sfer mieszczaństwa. I tak się zaczęło. Proszony obiad obfitował w wiele dań, jednak zamiast wody do popicia dostępne było głównie wino! W dodatku znajdowało się ono również w samych potrawach. Zaserwowano między innymi mięso gotowane z cebulą, przyprawami, octem oraz… winem. Tak się Lisioł rozochocił tym obiadem, że wyszedł od gospodarzy po zmierzchu, chwiejnym krokiem przemieszczając się od ściany do ściany. Biedny nie wiedział, że o tej godzinie powinien mieć już zarezerwowany nocleg, bo bramy miejskie są zamknięte na cztery spusty, a każdy kręcący się o tej godzinie szufladkowany jest w kategorii "podejrzany typ". W ten sposób Lisioł wpadał w niemałe kłopoty, które po powrocie do domu postanowił wyleczyć z pomocą solidnej dawki whisky. Może gdyby uważniej czytał "Życie w średniowiecznym mieście" nie doszłoby do takiej kabały, gdyż autorzy zadbali o podanie nawet takich szczegółów, aczkolwiek trzeba przyznać, że w niektórych rozdziałach czuć niedosyt informacji. Być może autorzy nie mieli więcej danych lub z jakiś innych powodów pominęli niektóre kwestie, np. skupiając się dosyć często na życiu bogatszej części mieszkańców, pomijając przez to niżej uposażonych. Mimo wszystko samą książkę czyta się lekko i przyjemnie. Dla głodnych średniowiecznej wiedzy jest to idealna przystawka do rozbudzenia większego apetytu.

"Życie w średniowiecznym mieście" napisane przez małżeństwo Gies –Josepha i Frances – zakończyło się dla Lisioła wielką imprezą w średniowiecznym mieście Troyes roku Pańskiego 1250. Jak do tego doszło? Otóż życie w średniowiecznym mieście stawia wiele wyzwań dla współczesnego Lisioła, jednym z nich jest dopasowanie się do standardów ówczesnego życia. Po pierwszym pomyleniu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dobre, polecam, książka która mnie sporo nauczyła o życiu naszych przodków.

Dobre, polecam, książka która mnie sporo nauczyła o życiu naszych przodków.

Pokaż mimo to

Ciekawa książka, całkiem przyjemnie się czyta.

Ciekawa książka, całkiem przyjemnie się czyta.

Pokaż mimo to

Czytało się nieźle, ale właściwie książka nie była zbyt odkrywcza. Po tak dobrych opiniach spodziewałam się więcej. Autorzy wprawdzie opisali różne aspekty życia
w średniowiecznym mieście, ale ta charakterystyka (na przykład wyglądu domów czy obyczajów) odnosiła się w zasadzie głównie do najbogatszych warstw mieszczaństwa. Stan mieszczański był bardzo zróżnicowany pod względem zamożności, a z książki dowiadujemy się niewiele o życiu średniowiecznego pospólstwa czy plebsu.

Czytało się nieźle, ale właściwie książka nie była zbyt odkrywcza. Po tak dobrych opiniach spodziewałam się więcej. Autorzy wprawdzie opisali różne aspekty życia
w średniowiecznym mieście, ale ta charakterystyka (na przykład wyglądu domów czy obyczajów) odnosiła się w zasadzie głównie do najbogatszych warstw mieszczaństwa. Stan mieszczański był bardzo zróżnicowany pod...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jedna z najlepszych książek o tematyce średniowiecza jaka ukazała się na rynku wydawniczym w ostatnich latach. Autorzy umiejętnie łączą niezły historyczny warsztat z literackim talentem. Lekkie pióro z umiarkowanym dozowaniem czytelnikowi tekstów źródłowych pozwalają w interesujący i rzetelny sposób odmalować obraz epoki. Zastosowanie metodologii mikrohistorycznej, czyli przyjrzenie się epoce w konkretnym miejscu, w konkretnym czasie (w tym przypadku Troyes w roku 1250) pozwala zajrzeć czytelnikowi do mieszczańskiej kuchni, kościoła, przyjrzeć się pracy robotnika, zrobić zakupy na targu, czy dowiedzieć się czego i jak uczono dzieci w szkole. Moim zdaniem pozycja genialna! Być może mogłaby być nieco lepiej zaopatrzona w przypisy, czy też zgłębić nieco szerzej pewne aspekty życia średniowiecznego miasta, ale mimo wszystko czyta się jednym tchem. Pozycja naprawdę warta polecenia zarówno amatorom jak i bardziej wyrobionym czytelnikom

Jedna z najlepszych książek o tematyce średniowiecza jaka ukazała się na rynku wydawniczym w ostatnich latach. Autorzy umiejętnie łączą niezły historyczny warsztat z literackim talentem. Lekkie pióro z umiarkowanym dozowaniem czytelnikowi tekstów źródłowych pozwalają w interesujący i rzetelny sposób odmalować obraz epoki. Zastosowanie metodologii mikrohistorycznej, czyli...

więcej

mniej

Pokaż mimo to