Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jestem zwolenniczką Olivy Denaro.
To bardzo ważna książka. Jest poruszająca i gwarantuje mnóstwo emocji. Zapis beztroskiego dzieciństwa z wiatrem we włosach, odgadywaniem kształtu chmur, wypraw o świcie na babaluki z ojcem wywołuje błogość i uczucie nostalgii. Dorastanie dziewczyny dość zdecydowanie kończy tą idyllę i nakierowuje czytelnika nad pochyleniem się nad losem sycylijskich kobiet, który stosunkowo niedawno uległ ogromnej zmianie. Niestety, pomimo upływu lat, w kręgach niektórych ludzi, wciąż żywa jest mentalność porównująca kobietę z misą czy brudną szklanką,z której nikt nie chce pić.
Uświadomienie sobie tego jest bardzo gorzkie i potęguje uczucie złości.
Absolutnie piekną postacią jest ojciec Olivy. Prosty cichy rolnik, którego mądrość wywodzi się z prawideł przyrody i natury.
Tą wzruszającą powieść poleciłabym każdemu. Bądźmy dla sobie dobre. Trzymajmy się razem. Szanujmy się i nie pogardzajmy.

Jestem zwolenniczką Olivy Denaro.
To bardzo ważna książka. Jest poruszająca i gwarantuje mnóstwo emocji. Zapis beztroskiego dzieciństwa z wiatrem we włosach, odgadywaniem kształtu chmur, wypraw o świcie na babaluki z ojcem wywołuje błogość i uczucie nostalgii. Dorastanie dziewczyny dość z...

Rozwiń Zwiń

Na końcu łzy miały płynąć jak grochy,a ja zamiast wzruszenia czułam hmmm...złość,niezrozumienie,poczucie niesprawiedliwości.
Pomysł na fabułę zaintrygował mnie równie mocno, co Harry Styles na okładce i opinie roztaczające wizje ogromu emocji. Dałam się złapać!
Już sam prolog można postrzegać jako spoiler i zapowiedź tego,co wydarzy się w tej historii,przez co lektura nie jest zaskakująca. Obfituje ona za to w niedopowiedzenia.
Według mnie, najbardziej charakterną postacią jest Marion, związałam się z nią i niejako współodczuwałam. Nie mogłam się wprost pogodzić,że [UWAGA: SPOILER] bliski jej mężczyzna zupełnie nie szanował jej uczuć,jej osoby i nie potrafił zdobyć się na szczere wyzwanie. Kobieta żyła w kręgu chłodu,niedopowiedzeń łaknąc najmniejszego czułego gestu. Tak,tak,trochę jej się,,ulało" ale to tylko dowód na desperacką potrzebę miłości. No i stąd właśnie moje zbulwersowanie na końcu i żal,że życie tej trójki potoczyło się tak,a nie inaczej.
Książka wiele traci na tym, że jest pozbawiona perspektywy Toma. Chciałabym wiedzieć czy ten skurczybyk miał choć trochę wyrzutów sumienia,posługując się zakochaną w nim Marion, jak przedmiotem, którym można posłużyć si w jak orężem przed ludźmi mającymi wątpliwości co do ,,prawidłowego prowadzenia się " wzorowego funkcjonariusza policji, który ma ambicję pnąć się wyżej w tej hierarchii.
Dobrze,dobrze,jestem stronnicza!
Reasumując: mogło być lepiej albo: prawie dobrze ale źle :D

Na końcu łzy miały płynąć jak grochy,a ja zamiast wzruszenia czułam hmmm...złość,niezrozumienie,poczucie niesprawiedliwości.
Pomysł na fabułę zaintrygował mnie równie mocno, co Harry Styles na okładce i opinie roztaczające wizje ogromu emocji. Dałam się złapać!
Już sam prolog można postrz...

Rozwiń Zwiń