Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jestem fanem twórczości Sandersona i co za tym idzie także cyklu "Archiwum Burzowego Światła".
Oceniam nisko w porównaniu do innych części bo staram się być w tym konsekwentny.

Ta część skupia się na postaci Dalinara - zaglądamy w przeszłość, poznajemy czasy jego młodości. Czasy kiedy zamiast polityka jakim jest obecnie był maszyną do zabijania. Człowiekiem, którego bał się cały Roshar.
Brzmi ciekawie? Może. Mnie osobiście to nie porwało.

Z całej serii największą sympatią darzę Kaladina, tutaj poświęcono mu zdecydowanie mniej miejsca.

Shallan z kolei to postać irytująca. Podczas kiedy świat zmaga się z nadchodzącym Spustoszeniem ona zajmuje się prywatnymi problemami. Zupełnie wbrew byciu Świetlistą.

Także małe podsumowanie. Mi czytało się ciężko, bez przesadnego zainteresowania. Dawca Przysięgi II zapowiada się za to niezmiernie interesująco.

Jestem fanem twórczości Sandersona i co za tym idzie także cyklu "Archiwum Burzowego Światła".
Oceniam nisko w porównaniu do innych części bo staram się być w tym konsekwentny.

Ta część skupia się na postaci Dalinara - zaglądamy w przeszłość, poznajemy czasy jego młodości. Czasy kiedy zamiast polityka jakim jest obecnie był maszyną do zabijania. Człowiekiem, którego bał...

Powieść bardzo humorystyczna w porównaniu do pozostałych części sagi. Przyjemnie się czyta. No i postać Zwinki zapowiada się na jedną z ciekawszych w całym cyklu.

Powieść bardzo humorystyczna w porównaniu do pozostałych części sagi. Przyjemnie się czyta. No i postać Zwinki zapowiada się na jedną z ciekawszych w całym cyklu.

Po przeczytaniu mam mieszane odczucia. W tym tomie jedna rzecz się różni - akcja nieco zwalnia. Druga rzecz, której nauczyłem się już w pierwszym tomie - bez strachu, wszystko pójdzie dobrze.
Mam też problem dla kogo ta książka jest skierowana. Dla młodzieży, czy dla dorosłych. Nic nie stoi na przeszkodzie żeby i jedni i drudzy czytali ten cykl, jednak jest nieco dziwnie.
Po skończeniu nasuwa się jedno pytanie, czy to już koniec cyklu? Osobiście wolałbym odpowiedź tak, myślę jednak, że na spokojnie można oczekiwać trzeciego tomu.

Po przeczytaniu mam mieszane odczucia. W tym tomie jedna rzecz się różni - akcja nieco zwalnia. Druga rzecz, której nauczyłem się już w pierwszym tomie - bez strachu, wszystko pójdzie dobrze.
Mam też problem dla kogo ta książka jest skierowana. Dla młodzieży, czy dla dorosłych. Nic nie stoi na przeszkodzie żeby i jedni i drudzy czytali ten cykl, jednak jest nieco dziwnie....

Od pierwszych stron przypominała mi "Z mgły zrodzony" Brandona Sandersona. Im więcej przerzuconych kartek tym bardziej podobieństwo się zacierało by na końcu zniknąć zupełnie.
Czytając cały czas odnosiłem wrażenie, że książka jest skierowana do ludzi młodszych ode mnie ale zbytnio mnie to nie zraziło.
Za szczególnie interesujący punkt całej powieści stawiam postacie griszów i jurdy parem.
Zdążyłem się przyzwyczaić do sztuczek Brekkera dlatego zakończenie zaskakujące.

Od pierwszych stron przypominała mi "Z mgły zrodzony" Brandona Sandersona. Im więcej przerzuconych kartek tym bardziej podobieństwo się zacierało by na końcu zniknąć zupełnie.
Czytając cały czas odnosiłem wrażenie, że książka jest skierowana do ludzi młodszych ode mnie ale zbytnio mnie to nie zraziło.
Za szczególnie interesujący punkt całej powieści stawiam postacie griszów...

Ponownie mamy do czynienia z seryjnym mordercą. Ofiarami są kobiety z jednym drobnym wyjątkiem - mężem kapitan O'Shay. Wszystkie kobiety mają obcięte prawe dłonie.
Po raz kolejny autorka wywiodła mnie w pole i zaskoczenie było zaskoczeniem.

Ponownie mamy do czynienia z seryjnym mordercą. Ofiarami są kobiety z jednym drobnym wyjątkiem - mężem kapitan O'Shay. Wszystkie kobiety mają obcięte prawe dłonie.
Po raz kolejny autorka wywiodła mnie w pole i zaskoczenie było zaskoczeniem.

Książka porusza temat seryjnego mordercy opierającego się na grze RPG. Niezbyt potrafiłem sobie poradzić z uzmysłowieniem tej gry, więc nieco utrudniło mi to czytanie. W pewnym momencie trafnie wskazałem mordercę ale potem zrezygnowałem ze swojego tropu i dałem się wodzić autorce za nos.
Krótko podsumowując: całkiem zagmatwana.

Książka porusza temat seryjnego mordercy opierającego się na grze RPG. Niezbyt potrafiłem sobie poradzić z uzmysłowieniem tej gry, więc nieco utrudniło mi to czytanie. W pewnym momencie trafnie wskazałem mordercę ale potem zrezygnowałem ze swojego tropu i dałem się wodzić autorce za nos.
Krótko podsumowując: całkiem zagmatwana.

Życie Jane Westbrook pomału zamienia się z sielanki w piekło. Jej mąż trafia do więzienia, a bliscy jej ludzie są mordowani. Tylko ona dostrzega zależność między tymi morderstwami, a koszmarem z młodości.
Erica Spindler doskonale utrzymuje tajemnice kto stoi za tymi wszystkimi smutkami jakie spotkały Jane i jej bliskie osoby. Pojawia się parę postaci, które pasują do roli zabójcy jednak ciężko spośród nich wybrać tego właściwego.
Mi co prawda udało się trafić ale tylko połowicznie, więc element zaskoczenia i tak był niezły.

Życie Jane Westbrook pomału zamienia się z sielanki w piekło. Jej mąż trafia do więzienia, a bliscy jej ludzie są mordowani. Tylko ona dostrzega zależność między tymi morderstwami, a koszmarem z młodości.
Erica Spindler doskonale utrzymuje tajemnice kto stoi za tymi wszystkimi smutkami jakie spotkały Jane i jej bliskie osoby. Pojawia się parę postaci, które pasują do roli...

Śnieżny wędrowiec nie porwał mnie do czytania tak jak Wioska Morderców, ale nie żałuję czasu spędzonego z tą książką. Sanela ponownie poprowadziła swoje indywidualne śledztwo na czym niezbyt dobrze wyszła.
Najciekawszą postacią książki jest zdecydowanie Darko Tudor. "Tańczący z wilkami", który zabił kogoś kogo kocha.
Oczywiście ponownie spotykamy też komisarza egoistę - Gehringa, w którym jakby budzi się coraz więcej uczuć.

Śnieżny wędrowiec nie porwał mnie do czytania tak jak Wioska Morderców, ale nie żałuję czasu spędzonego z tą książką. Sanela ponownie poprowadziła swoje indywidualne śledztwo na czym niezbyt dobrze wyszła.
Najciekawszą postacią książki jest zdecydowanie Darko Tudor. "Tańczący z wilkami", który zabił kogoś kogo kocha.
Oczywiście ponownie spotykamy też komisarza egoistę -...

Zacznę od tego, że zupełnie zaskoczyło mnie to co zobaczyłem wchodząc na ten portal. Otóż otrzymując tą książkę sądziłem, że jest to pojedyńcze dzieło tej autorki tak jak czytane wcześniej przeze mnie "Ukarać zbrodnię". Dosyć kłopotliwa sytuacja bo wypada teraz zacząć od pierwszego tomu znając już zakończenie. Ale mniejsza z tym.
Początki czytania były dla mnie dosyć trudne, pewnie właśnie dlatego, że zącząłem od końca. Im dalej tym tempo się zwiększa. Motyw zabójstwa na tle religijnym wydaje mi się ciekawym pomysłem.
Natomiast znalezienie mordercy wśród bohaterów nie było trudne nawet dla mnie - osoby, która nigdy sobie z tym nie radziła.
Tak czy owak książkę oceniam bardzo pozytywnie no i cóż pora teraz zabrać się za pierwszą część.

Zacznę od tego, że zupełnie zaskoczyło mnie to co zobaczyłem wchodząc na ten portal. Otóż otrzymując tą książkę sądziłem, że jest to pojedyńcze dzieło tej autorki tak jak czytane wcześniej przeze mnie "Ukarać zbrodnię". Dosyć kłopotliwa sytuacja bo wypada teraz zacząć od pierwszego tomu znając już zakończenie. Ale mniejsza z tym.
Początki czytania były dla mnie dosyć...

Pierwszy raz czytałem powieść tej autorki. Fabuła nie jest zbyt rozbudowana. Melanie poznaje Connora Parksa w dość niemiłych okolicznościach. Rozmowa, którą prowadzą na samym początku historii wydaje się być sztuczna. Później jest już tylko lepiej. Wątek główny prowadzony w taki sposób, że odrazu nakreśla nam się przed oczami obraz mordercy co może być zgubne w szukaniu końcowego rozwiązania zagadki. Szybko i przyjemnie się czyta (nie licząc początku), czas na "Opętanie" tejże autorki.

Pierwszy raz czytałem powieść tej autorki. Fabuła nie jest zbyt rozbudowana. Melanie poznaje Connora Parksa w dość niemiłych okolicznościach. Rozmowa, którą prowadzą na samym początku historii wydaje się być sztuczna. Później jest już tylko lepiej. Wątek główny prowadzony w taki sposób, że odrazu nakreśla nam się przed oczami obraz mordercy co może być zgubne w szukaniu...

Ja wbrew powszechnej opinii uważam tą książkę za najlepszą spośród całego dotychczasowego cyklu.
O Łodzi nie wiedziałem praktycznie nic, nie wiem ile informacji w książce jest prawdziwych na temat tego miasta ale kusi do odwiedzenia.
Powieść napisana z rozmachem, Sasza w końcu nie wpakowała się w kłopoty.
Śledztwo jak i sama sprawa interesująca, przyjemnie się o tym czyta no i pojawia się wątek życia osobistego głównej postaci, który również przejmuje czytelnika.
Ja nie mogę się już doczekać "Czerwonego Pająka".

Ja wbrew powszechnej opinii uważam tą książkę za najlepszą spośród całego dotychczasowego cyklu.
O Łodzi nie wiedziałem praktycznie nic, nie wiem ile informacji w książce jest prawdziwych na temat tego miasta ale kusi do odwiedzenia.
Powieść napisana z rozmachem, Sasza w końcu nie wpakowała się w kłopoty.
Śledztwo jak i sama sprawa interesująca, przyjemnie się o tym czyta...

Szkoda, że już przeczytana. Chociaż z tym już nie ma co się rozpędzać bo zajęło mi to naprawdę sporo czasu z racji braku czasu. Ale w końcu nadszedł czas aby wpisać i tę pozycję do swojej biblioteczki.
Książka bardzo dobra. Coraz bardziej przekonuje się do Saszy Załuskiej, oraz jestem już przekonany do Katarzyny Bondy. Po raz kolejny akcja sięga w przeszłość, a pod względem zawiłości zdecydowanie przerasta pierwszą część cyklu. Końcówka bardzo udana ale i pozostawia niedosyt. Trzeba czym szybciej zabierać się za kolejną część!

Szkoda, że już przeczytana. Chociaż z tym już nie ma co się rozpędzać bo zajęło mi to naprawdę sporo czasu z racji braku czasu. Ale w końcu nadszedł czas aby wpisać i tę pozycję do swojej biblioteczki.
Książka bardzo dobra. Coraz bardziej przekonuje się do Saszy Załuskiej, oraz jestem już przekonany do Katarzyny Bondy. Po raz kolejny akcja sięga w przeszłość, a pod względem...

Jak to zwykle bywa z lekturami i tym razem było ciężko, nudno, monotonnie. Zdecydowałem się ją przeczytać bo temat wydał mi się interesujący i to podtrzymuje. Natomiast problemem tej książki jest... nudność, zamiast zbudować dynamiczną akcje to autor serwuje nam przydługawe, nic wartego nie wnoszące opisy.

Jak to zwykle bywa z lekturami i tym razem było ciężko, nudno, monotonnie. Zdecydowałem się ją przeczytać bo temat wydał mi się interesujący i to podtrzymuje. Natomiast problemem tej książki jest... nudność, zamiast zbudować dynamiczną akcje to autor serwuje nam przydługawe, nic wartego nie wnoszące opisy.

To moje pierwsze spotkanie z książką tej autorki. Oceniam to spotkanie jako dobre. Zaczynamy od 93 roku, przez głupotę i pieniądze doszło do wielu nieszczęść. Kilka lat później Sasza Załuska dostaje nietypowe zlecenie, a potem dochodzi do powiązanego z tym zabójstwa. Wszystko zaczyna się łączyć z dawnymi dziejami. Książka zawiła, ciężko nadążyć za tokiem myślenia autorki. Postacie wykreowała barwne i sprawiła, że już praktycznie nikomu nie ufałem. Większość bohaterów swoje za uszami miała lub ma.
Może nie było rewelacji ale na pewno sięgnę po drugi tom i mam nadzieję, że bez problemów z motywacją skończę ten cykl.

To moje pierwsze spotkanie z książką tej autorki. Oceniam to spotkanie jako dobre. Zaczynamy od 93 roku, przez głupotę i pieniądze doszło do wielu nieszczęść. Kilka lat później Sasza Załuska dostaje nietypowe zlecenie, a potem dochodzi do powiązanego z tym zabójstwa. Wszystko zaczyna się łączyć z dawnymi dziejami. Książka zawiła, ciężko nadążyć za tokiem myślenia autorki....

O książce od dłuższego czasu było dosyć głośno. Nie wiem dlaczego. Według mnie niczym specjalnym się nie wyróżnia spośród innych. Może to dlatego, że tematyka nie bardzo przypadła mi do gustu albo dlatego, że akcja powieści jest przewidywalna, daje 6/10.

O książce od dłuższego czasu było dosyć głośno. Nie wiem dlaczego. Według mnie niczym specjalnym się nie wyróżnia spośród innych. Może to dlatego, że tematyka nie bardzo przypadła mi do gustu albo dlatego, że akcja powieści jest przewidywalna, daje 6/10.

Rozkręca się strasznie powoli, jak wóz z węglem. Początek monotonny, ciężko się przemóc żeby przejść na następną stronnice zamiast odłożyć książkę. W pewnym momencie przesadzona jest relacja personelu medycznego z pacjentką, może jest to związane z tym, że prawda jest nieco inna. Jak już jesteśmy w drugiej połowie powieści robi się ciekawiej, akcja nadal sprawia wrażenie takiej sztywnej, nienaturalnej co można wytłumaczyć wyjaśnieniem tej historii.

Rozkręca się strasznie powoli, jak wóz z węglem. Początek monotonny, ciężko się przemóc żeby przejść na następną stronnice zamiast odłożyć książkę. W pewnym momencie przesadzona jest relacja personelu medycznego z pacjentką, może jest to związane z tym, że prawda jest nieco inna. Jak już jesteśmy w drugiej połowie powieści robi się ciekawiej, akcja nadal sprawia wrażenie...

Ostatnia część przygód prokurator Teodora Szackiego była bardzo dobra, zaskakująca pozytywnie i negatywnie.
Tym razem Szacki jak się wydawało wpadł na trop psychopaty, wiele się nie mylił.
Mamy też asesora Edmunda Falka - inteligentny asesor, który mocno irytuje.
Zakończenie powieści przyniosło pewne rozczarowanie, może to jednak nie ostatnia część?

Ostatnia część przygód prokurator Teodora Szackiego była bardzo dobra, zaskakująca pozytywnie i negatywnie.
Tym razem Szacki jak się wydawało wpadł na trop psychopaty, wiele się nie mylił.
Mamy też asesora Edmunda Falka - inteligentny asesor, który mocno irytuje.
Zakończenie powieści przyniosło pewne rozczarowanie, może to jednak nie ostatnia część?

Prokurator Szacki zaczyna nowe, smutne życie w nowym mieście - Sandomierzu. Miejscu gdzie zbrodnie zdarzają się niezwykle rzadko. Kiedy już się pojawiła była tajemnicza i niemalże doskonała. Książka przesycona licznymi scenami seksu. Podobnie jak poprzedni tom, ten również czytało się z żywym zainteresowaniem i nutą napięcia.

Prokurator Szacki zaczyna nowe, smutne życie w nowym mieście - Sandomierzu. Miejscu gdzie zbrodnie zdarzają się niezwykle rzadko. Kiedy już się pojawiła była tajemnicza i niemalże doskonała. Książka przesycona licznymi scenami seksu. Podobnie jak poprzedni tom, ten również czytało się z żywym zainteresowaniem i nutą napięcia.

Pierwsze spotkanie z prokuratorem Szackim określę jako pozytywne. Chyba pierwszy kryminał czytany przeze mnie, którego akcja rozgrywa się w Polsce, to również na plus. Takie urozmaicenie.
Morderstwo przedstawione w tym tomie jest dość mocno pogmatwane, łatwo się można pogubić, a na domiar złego Szacki zaczyna drążyć w groźnym gruncie.

Pierwsze spotkanie z prokuratorem Szackim określę jako pozytywne. Chyba pierwszy kryminał czytany przeze mnie, którego akcja rozgrywa się w Polsce, to również na plus. Takie urozmaicenie.
Morderstwo przedstawione w tym tomie jest dość mocno pogmatwane, łatwo się można pogubić, a na domiar złego Szacki zaczyna drążyć w groźnym gruncie.

Powieść, która od razu mnie zaciekawiła. Tematyka powieści wydała się być interesująca. Akcja toczy się powoli, nie ma nagłych zwrotów akcji ale czyta się z zainteresowaniem, mimo że czasem może zniechęcić nużącą akcją. Postać malarza z takimi umiejętnościami i niepokojąca tematyka obrazów potrafi narobić pietra. Niestety kiedy wkraczamy w ostatnią fazę książki ta traci swoją magie, urok, tajemniczość stąd nieco niska ocena.

Powieść, która od razu mnie zaciekawiła. Tematyka powieści wydała się być interesująca. Akcja toczy się powoli, nie ma nagłych zwrotów akcji ale czyta się z zainteresowaniem, mimo że czasem może zniechęcić nużącą akcją. Postać malarza z takimi umiejętnościami i niepokojąca tematyka obrazów potrafi narobić pietra. Niestety kiedy wkraczamy w ostatnią fazę książki ta traci...