Całkiem niezła zwłaszcza pod koniec, gdzie wydawało mi się, że już wszystko jasne a jednak było zupełnie inaczej.

Całkiem niezła zwłaszcza pod koniec, gdzie wydawało mi się, że już wszystko jasne a jednak było zupełnie inaczej.

Według mnie pomysł na fabułę ciekawy i wystarczający na solidne opowiadanie, ale na powieść okazał się zdecydowanie zbyt mało dopracowany. Rozwlekły początek tak mnie znudził, że zaczęło mnie irytować dosłownie wszystko. Autor gubił wątki, pomijał szczegóły, a skupiał się na nic nie wnoszących momentach. Zakończenie mocno przesadzone, głównie przez zaburzone wprowadzenie czytelnika w historię. Ogólnie książka nie zrobiła na mnie dobrego wrażenia. Skończyło się tylko na obiecującym pomyśle, a gdzieś po drodze sam autor chyba się pogubił.

Według mnie pomysł na fabułę ciekawy i wystarczający na solidne opowiadanie, ale na powieść okazał się zdecydowanie zbyt mało dopracowany. Rozwlekły początek tak mnie znudził, że zaczęło mnie irytować dosłownie wszystko. Autor gubił wątki, pomijał szczegóły, a skupiał się na nic nie wnoszących momentach. Zakończenie mocno przesadzone, głównie przez zaburzone wprowadzenie...

Pieczara Gromów to moje pierwsze spotkanie z D.Koontzem. Czytając książki tegoż autora nigdy nie mam pewności, czy fabuła będzie zupełnie realistyczna, czy być może pojawią się w niej elementy fantastyczne. Dzięki temu czuje się dokładnie tak jak bohaterowie, którzy pomimo iż widzą dane zjawisko, nie ufają mu, ponieważ "to nie możliwe", "to nie istnieje".

Powieść czytałam dawno, więc nie pamiętam dobrze całej akcji, pamiętam jednak, że zakończenie wywarło na mnie bardzo pozytywne wrażenie. Dla klimatu i finału warto!

Pieczara Gromów to moje pierwsze spotkanie z D.Koontzem. Czytając książki tegoż autora nigdy nie mam pewności, czy fabuła będzie zupełnie realistyczna, czy być może pojawią się w niej elementy fantastyczne. Dzięki temu czuje się dokładnie tak jak bohaterowie, którzy pomimo iż widzą dane zjawisko, nie ufają mu, ponieważ "to nie możliwe", "to nie istnieje".

Powieść czytałam...

Im dalej, tym bardziej chaotyczna. Odradzam.

Im dalej, tym bardziej chaotyczna. Odradzam.

Moja pierwsza książka autorstwa Dean'a Koontz'a. Mistrzostwo!!

Moja pierwsza książka autorstwa Dean'a Koontz'a. Mistrzostwo!!

Sięgając po tę książkę nie sądziłam, że okaże się ona dla mnie tak dużym zaskoczeniem. Faktycznie początek jest lekko monotonny i ciężko się na nim skupić, jednakże skłamałabym, gdybym powiedziała, że całość nie zrobiła na mnie wrażenia.
Historia dziewczyny z utraconą pamięcią niesamowicie mnie wciągnęła. Akcja nie jest przewidywalna, a w dość duże zdezorientowanie wprowadziło mnie widzenie przez Susan duchów zabójców swojego chłopaka. Zakończenie jest zdecydowanie dziwne i nieprzewidywalne, a po przeczytaniu zostawia w człowieku pewnego rodzaju pustkę, moment na refleksje.
To moje pierwsze spotkanie z twórczością Koontza, jednak na pewno nie ostatnie.

Sięgając po tę książkę nie sądziłam, że okaże się ona dla mnie tak dużym zaskoczeniem. Faktycznie początek jest lekko monotonny i ciężko się na nim skupić, jednakże skłamałabym, gdybym powiedziała, że całość nie zrobiła na mnie wrażenia.
Historia dziewczyny z utraconą pamięcią niesamowicie mnie wciągnęła. Akcja nie jest przewidywalna, a w dość duże zdezorientowanie...

Dawno już nie czytałem,tego autora.To moja pierwsza książka.Koontza,którą mam na własność.Kupiona ,na chybił -trafił.
Suzan,i jej perypetie szpitalne.Ja to tak nazywam.
Trupy,duchy.Jaskinia.
Pewnie lekarz,raz miły raz nie.
Bardzo mi się podobało.
Mamy tu z eksperymentem medycznym.
Pewną dziwną korporację.
Suzan jest dość krzykliwa,uwaga.Byli też w Batumi.To dla mnie bardzo ważne.

Dawno już nie czytałem,tego autora.To moja pierwsza książka.Koontza,którą mam na własność.Kupiona ,na chybił -trafił.
Suzan,i jej perypetie szpitalne.Ja to tak nazywam.
Trupy,duchy.Jaskinia.
Pewnie lekarz,raz miły raz nie.
Bardzo mi się podobało.
Mamy tu z eksperymentem medycznym.
Pewną dziwną korporację.
Suzan jest dość krzykliwa,uwaga.Byli też w Batumi.To dla mnie bardzo...

Jestem w pewnym stopniu rozczarowana powieścią Koontza z powodu tego, że autor przyzwyczaił mnie do fabuł tak pochłaniających, że rezygnowałam se snu na rzecz czytania ich w świetle nocnej lampy i ciemnościach nocy. "Pieczary gromów ' nie przeżywałam, nie mogłam się swą empatią przedostać do wnętrza historii, gdyż było w niej zbyt wiele sztucznego, wymiającego się z barier sensu i psychologii zachowania.

Jestem w pewnym stopniu rozczarowana powieścią Koontza z powodu tego, że autor przyzwyczaił mnie do fabuł tak pochłaniających, że rezygnowałam se snu na rzecz czytania ich w świetle nocnej lampy i ciemnościach nocy. "Pieczary gromów ' nie przeżywałam, nie mogłam się swą empatią przedostać do wnętrza historii, gdyż było w niej zbyt wiele sztucznego, wymiającego się z barier...

Nie wiem, co autor brał w trakcie pisania ostatnich stron książki, ale tu musiało być coś dobrego...
Książka zaczyna się ok, ma sporo ok momentów, potrafiła wciągnąć, ale koniec końców, odpowiedzi na wszystkie pytania są... chore? Dziwne? Zawiodły mnie? Trudno powiedzieć, bo miałam takie WTF pod koniec, że aż przestałam czytać...
Szczerze? To nie polecam książki. Jasne, przeczytać można, ale końcówka jest strasznie dziwna...

Nie wiem, co autor brał w trakcie pisania ostatnich stron książki, ale tu musiało być coś dobrego...
Książka zaczyna się ok, ma sporo ok momentów, potrafiła wciągnąć, ale koniec końców, odpowiedzi na wszystkie pytania są... chore? Dziwne? Zawiodły mnie? Trudno powiedzieć, bo miałam takie WTF pod koniec, że aż przestałam czytać...
Szczerze? To nie polecam książki. Jasne,...

końcówka przekombinowana na maksa, ale niemniej jednak spoko się czytało :)

końcówka przekombinowana na maksa, ale niemniej jednak spoko się czytało :)