Jesteśmy społecznością, która kocha książki

#latopodtytułem
kategoria: z empiku

#latopodtytułem
kategoria: z empiku

#latopodtytułem
kategoria: polska litera

#latopodtytułem
kategoria: polska litera

#latopodtytułem
kategoria: bez "a"

#latopodtytułem
kategoria: bez "a"

#latopodtytulem
kategoria: biologia

#latopodtytulem
kategoria: biologia

#latopodtytulem

kategoria: emocja

#latopodtytulem

kategoria: emocja

#latopodtytułem
kategoria: interpunkcja

#latopodtytułem
kategoria: interpunkcja

#latopodtytułem
kategoria: ciało

#latopodtytułem
kategoria: ciało

#latopodtytułem

kategoria: z Reserved

#latopodtytułem

kategoria: z Reserved

#latopodtytulem
Kategoria: imie i nazwisko

#latopodtytulem
Kategoria: imie i nazwisko

#latopodtytułem

kategoria: zawód/zajęcie

#latopodtytułem

kategoria: zawód/zajęcie

#latopodtytułem

kategoria: jedno słowo

#latopodtytułem

kategoria: jedno słowo

#latopodtytułem
kategoria: z lidla

Najsłabsza poezja, jaką przeczytałam w swoim życiu. To chyba nawet nie jest poezja, a zbiór aforyzmów i rozwiązań z krzyżówek panoramicznych. Poziom gdzieś na pograniczu twórczości J.L.Wiśniewskiego i anonimowej gimnazjalistki. Szkoda drzew.

#latopodtytułem
kategoria: z lidla

Najsłabsza poezja, jaką przeczytałam w swoim życiu. To chyba nawet nie jest poezja, a zbiór aforyzmów i rozwiązań z krzyżówek panoramicznych. Poziom gdzieś na pograniczu twórczości J.L.Wiśniewskiego i anonimowej gimnazjalistki. Szkoda drzew.

#latopodtytułem

kategoria: matematyka

#latopodtytułem

kategoria: matematyka

#latopodtytułem

kategoria: geografia

#latopodtytułem

kategoria: geografia

#latopodtytułem
kategoria: sztuka

#latopodtytułem
kategoria: sztuka

#latopodtytułem
z ikei

#latopodtytułem
z ikei

Za dużo przemyśleń autorki, za mało obiektywnego podejścia do tematu.

Za dużo przemyśleń autorki, za mało obiektywnego podejścia do tematu.

Z 21 wierszy zawartych w tomie, może 3 zapadają w pamięć. Odnoszę wrażenie, że nieopublikowanie pozostałych wierszy nie byłoby wielką stratą dla miłośników poezji. Na ocenę wpłynęło także wydanie - muszę przyznać, że jest przepiękne.

Z 21 wierszy zawartych w tomie, może 3 zapadają w pamięć. Odnoszę wrażenie, że nieopublikowanie pozostałych wierszy nie byłoby wielką stratą dla miłośników poezji. Na ocenę wpłynęło także wydanie - muszę przyznać, że jest przepiękne.

Pomysł na książkę jest wyjątkowy i ciekawy. Mam jednak zastrzeżenia, co do wykonania.
Ta książka jest umieszczona na półce LC "biografie". I na 300 stron książki, na cztery strony bibliografii przypada 1 (słownie: jeden) przypis. Nie wiem, czy przytoczone dialogi, opisy przeżyć mają jakiekolwiek źródła w rzeczywistości.
Językowo jest słabo. Autorze i Korekto (jeśli byłaś) - słowo "mnie" to jeden wyraz i NIE dzielimy go na sylaby. Radziłabym też unikać melodramatycznych wykrzykników.
Poza tym jest problem z przedstawieniem bohaterów. Kolbe, jak można było się spodziewać, jest istotą bez wad i aż dziw bierze, że żywcem nie poszedł do nieba. Nie zrozumcie mnie źle - rozumiem i doceniam jego działania, zwłaszcza poświęcenie własnego życia dla innego człowieka. Po przeczytaniu książki trudno oprzeć się jednak wrażeniu, że życie w nędzy i cierpieniu niewiele ma wspólnego z wiarą, a z tworzeniem i organizowaniem całkiem prężnie działającej instytucji.
Przez całą książkę Autor próbuje przedstawić Hossa jako postać niejednoznaczną, na którą duży wpływ wywierali przełożeni, by na sam koniec stwierdzić, że to bestia w ludzkiej skórze. Czasy wojny to trudne czasy - nic nie jest czarne ani białe. Skoro przez większą część biografii Autor decydował się na podkreślanie posłuszeństwa żołnierza, poddania się filozofii partii, przy jednoczesnym przedstawieniu całkiem zwyczajnego życia rodzinnego Hossa, to analogicznym powinno być wyważenie ostatecznej oceny. Niestety tak nie jest i bardzo tego brakuje. Szkoda.

Pomysł na książkę jest wyjątkowy i ciekawy. Mam jednak zastrzeżenia, co do wykonania.
Ta książka jest umieszczona na półce LC "biografie". I na 300 stron książki, na cztery strony bibliografii przypada 1 (słownie: jeden) przypis. Nie wiem, czy przytoczone dialogi, opisy przeżyć mają jakiekolwiek źródła w rzeczywistości.
Językowo jest słabo. Autorze i Korekto (jeśli byłaś)...

To najdziwniejsza książka, jaką czytałam. Mam bardzo mieszane uczucia, co odzwierciedla moja ocena. Autor niby stworzył jakąś fabułę, ale gdybym miała ją po kolei opowiedzieć... nie wiem, czy udałoby mi się to choć w najmniejszym stopniu.
Od początku plusem był język (choć pierwsze wydanie, w czarnej okładce, całkowicie pominęło nazwisko tłumacza - albo nikt nie chciał się pod tym podpisać). Z czasem znalazłam jednak coraz bardziej wyszukane metafory, które w ogóle nie miały sensu.
Podsumowując - jeżeli ktoś szuka książki z intrygującą fabułą, niech omija "Szatańskie wersety". Jeśli ktoś szuka książki-doświadczenia językowego, to może spróbować, ale na własną odpowiedzialność.

To najdziwniejsza książka, jaką czytałam. Mam bardzo mieszane uczucia, co odzwierciedla moja ocena. Autor niby stworzył jakąś fabułę, ale gdybym miała ją po kolei opowiedzieć... nie wiem, czy udałoby mi się to choć w najmniejszym stopniu.
Od początku plusem był język (choć pierwsze wydanie, w czarnej okładce, całkowicie pominęło nazwisko tłumacza - albo nikt nie chciał się...