Cytrynowy stolik

Literatura geriatryczna, napisana przez wiekowego pisarza dla swoich wiekowych odbiorców. Kunsztowna i witruezyjna w formie, ale nudna i zajmująca się schorzeniami wieku podeszłego.

Literatura geriatryczna, napisana przez wiekowego pisarza dla swoich wiekowych odbiorców. Kunsztowna i witruezyjna w formie, ale nudna i zajmująca się schorzeniami wieku podeszłego.

Pokaż mimo to

„Cytrynowy stolik” z grubsza dotyczy końcówki życia, czyli starości. Lepszej lub gorszej, spełnionej oraz niespełnionej, zwiędłej czy jeszcze dającej poczuć życie.

Stylistycznie mamy do czynienia z lekturą lekką, ale proszę nie dać się zwieść. To po prostu wybitny talent pisarza, a sprawy, które porusza dotyczą wszystkich. Każdy z nas w końcu przeminie, a Barnes prezentuje 11 sposobów na to. Można stawiać opór, można przyglądać się w zadumie, a można również zaakceptować starość, a nawet poświntuszyć.

Zdrady i zbrodnie też wchodzą w grę, bo dlaczegóż by nie? Jeśli wychwycicie delikatną nutę ironii w prozie Brytyjczyka wówczas przekonacie się, że nie ma w nich zbyt wiele sentymentalności. Autor zabiera nas w opowieści o ostatnim etapie życia, żeby spróbować odpowiedzieć na pytanie o jego sens.

Inne: https://www.nowamuzyka.pl/author/jaroslawszczesny/

„Cytrynowy stolik” z grubsza dotyczy końcówki życia, czyli starości. Lepszej lub gorszej, spełnionej oraz niespełnionej, zwiędłej czy jeszcze dającej poczuć życie.

Stylistycznie mamy do czynienia z lekturą lekką, ale proszę nie dać się zwieść. To po prostu wybitny talent pisarza, a sprawy, które porusza dotyczą wszystkich. Każdy z nas w końcu przeminie, a Barnes prezentuje...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

#latopodtytułem
z ikei

#latopodtytułem
z ikei

Pokaż mimo to

Kiedy czytaliśmy Barnesa to wydawało nam się, że innego świata być nie może i że ten język służy do opowiadania wszystkiego, ale gdy przestaliśmy okazało się, że nic nie pamiętamy i to jest chyba cały Barnes: piekielne dobry i piekielne niewchodzący w człowieka.

Kiedy czytaliśmy Barnesa to wydawało nam się, że innego świata być nie może i że ten język służy do opowiadania wszystkiego, ale gdy przestaliśmy okazało się, że nic nie pamiętamy i to jest chyba cały Barnes: piekielne dobry i piekielne niewchodzący w człowieka.

Pokaż mimo to

Zawsze zapisuję swoje myśli/uwagi podczas lektury.
Książkę skończyłam zaledwie 3 dni temu,a mam wrażenie jakby to było ponad tydzień. W dodatku to co zapisałam sobie wydaje mi się obce, jakby pisał to zupełnie kto inny o jakiejś fajnej książce.
No właśnie, fajnej.
Trzy dni wystarczyły bym zapomniała o czym czytałam! To jest przerażające...

Chyba znaczy to tylko jedno, że "Cytrynowy stolik" jest chwilą, przyjemnym czasem i poza przemyśleniami podczas - nie zostaje nic więcej... Szkoda.

Zawsze zapisuję swoje myśli/uwagi podczas lektury.
Książkę skończyłam zaledwie 3 dni temu,a mam wrażenie jakby to było ponad tydzień. W dodatku to co zapisałam sobie wydaje mi się obce, jakby pisał to zupełnie kto inny o jakiejś fajnej książce.
No właśnie, fajnej.
Trzy dni wystarczyły bym zapomniała o czym czytałam! To jest przerażające...

Chyba znaczy to tylko jedno, że...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ładnych parę lat ta pozycja na mojej półce przeleżała. W końcu doszłam do wniosku, że opowiadania o starości i przemijaniu na jesień będą w sam raz. Nie jestem do końca miłośnikiem krótkiej formy, ale wysoce sobie cenię brytyjski humor, więc zapowiedź jego przejawów witałam z radością. Rzeczywiście, w niektórych historiach aż się od niego roiło, choć w innych nie było go wcale. Moją absolutnie najulubieńszą opowiastką jest "Czujność", choć i "Kora" to istna perełka, a w "Znajomości francuskiego" urzekła mnie zabawa konwencją. Pozostałe opowiadania nie wywarły na mnie szczególnego wrażenia, ale i nie były do szczętu złe. Tak czy siak, ze względu na trzy wskazane przeze mnie historie zachowam ten zbiór w swojej biblioteczce, żeby móc do nich wracać :)

Ładnych parę lat ta pozycja na mojej półce przeleżała. W końcu doszłam do wniosku, że opowiadania o starości i przemijaniu na jesień będą w sam raz. Nie jestem do końca miłośnikiem krótkiej formy, ale wysoce sobie cenię brytyjski humor, więc zapowiedź jego przejawów witałam z radością. Rzeczywiście, w niektórych historiach aż się od niego roiło, choć w innych nie było go...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

[...]

Każde z jedenastu opowiadań to perełka. Barnes pisze wspaniale, jest klarowny w przekazie, a przy tym bywa ironiczny, nieco sentymentalny, uszczypliwy i nieustannie obserwuje, podważając "naszą małą stabilizację". Cóż bowiem w życiu pewnego? Otóż tylko śmierć, zdaje się mówić Barnes, bo cała reszta jest zmienna, a w życiu poza śmiercią nie ma niczego pewnego. Barnes zmienia dekoracje, aktorów i przypisane im role i problemy, ale opowiada za każdym razem o tym samym, choć za każdym razem inaczej. Eros i Tanatos toczą tu nieustanną walkę o dominację, natomiast ludzie walczą z przemijaniem, nie zawsze godząc się ze swoją starością. Reagują złością, smutkiem, rezygnacją, a nawet snują plany na przyszłość, niekoniecznie możliwe do zrealizowania. Ludzie starzeją się różnie i różnie żegnają się ze światem.

Barnes z przenikliwością przygląda się ludziom i upływowi czasu. Różnorodne historie, nie zawsze osadzone we współczesności układają się w studium ludzkiego życia: miłości, zdrady, oszustwa, spełnienia i rozczarowania. "Cytrynowy stolik" jest elegancki i precyzyjnie skomponowany (jak przystało na pisarza tej klasy) i niepokojący. To lubię.

Opinia też tu: https://annadlugosz.blogspot.com/2019/09/cytrynowy-stolik-julian-barnes.html

[...]

Każde z jedenastu opowiadań to perełka. Barnes pisze wspaniale, jest klarowny w przekazie, a przy tym bywa ironiczny, nieco sentymentalny, uszczypliwy i nieustannie obserwuje, podważając "naszą małą stabilizację". Cóż bowiem w życiu pewnego? Otóż tylko śmierć, zdaje się mówić Barnes, bo cała reszta jest zmienna, a w życiu poza śmiercią nie ma niczego pewnego....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Fragmenty z życia starszych osób, mających to co najlepsze już za sobą i świadomość tego.
Opowiadania dyskretne, minimalistyczne. Książka wymagająca dojrzałości, która pozwoli nie tylko zrozumieć, ale i poczuć emocje towarzyszące straconym szansom i nieuchronności konsekwencji wyborów postępowania. W tych opowiadaniach jest pewna lakoniczność, ale jednak wystarczające zagłębienie się, by przywołać własne sytuacje. Daję nieco mniej gwiazdek, bo nie lubię opowiadań jako takich, te przeczytałam tylko ze względu na tematykę.

Fragmenty z życia starszych osób, mających to co najlepsze już za sobą i świadomość tego.
Opowiadania dyskretne, minimalistyczne. Książka wymagająca dojrzałości, która pozwoli nie tylko zrozumieć, ale i poczuć emocje towarzyszące straconym szansom i nieuchronności konsekwencji wyborów postępowania. W tych opowiadaniach jest pewna lakoniczność, ale jednak wystarczające...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie przepadam za krótką formą literacką i rzadko sięgam po opowiadania, ale ten zbór przypadł mi do gustu. Opowiadania są niezwykle subtelne i mądre. Pomimo, że traktują o przeszłości, przemijaniu i straconych szansach, starzeniu się i umieraniu nie są przygnębiające a wręcz pełne subtelnego humoru. Jak to w zbiorach bywa opowiadania są lepsze (tych jest więcej) i gorsze ale jako zbiór stanowią doskonałą porcję literatury.

Nie przepadam za krótką formą literacką i rzadko sięgam po opowiadania, ale ten zbór przypadł mi do gustu. Opowiadania są niezwykle subtelne i mądre. Pomimo, że traktują o przeszłości, przemijaniu i straconych szansach, starzeniu się i umieraniu nie są przygnębiające a wręcz pełne subtelnego humoru. Jak to w zbiorach bywa opowiadania są lepsze (tych jest więcej) i gorsze...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jestem pod wrażeniem tego, w jaki sposób autor oddał klimat starzenia się. Takie pomieszanie zrzędliwości, niezaradności, sztywności myślenia z refleksyjnością, dojrzałością i akceptacją przemijania. Starość nie jest łatwa.

Jestem pod wrażeniem tego, w jaki sposób autor oddał klimat starzenia się. Takie pomieszanie zrzędliwości, niezaradności, sztywności myślenia z refleksyjnością, dojrzałością i akceptacją przemijania. Starość nie jest łatwa.

Pokaż mimo to