Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Do książki zajrzałam że względu na Dorę Wilk. A jak już przeczytałam opowiadanie z moją ulubioną Namiestniczką to postanowiłam poznać pozostałe. Od pewnego czasu rozglądam po słowiańskich klimatach, ogarniam powoli nasze pogańskie bóstwa i związane z nimi legendy. A antologia to dobry sposób poznania różnych autorek i tego o czym piszą, i określić czytelnicze preferencje.

Do książki zajrzałam że względu na Dorę Wilk. A jak już przeczytałam opowiadanie z moją ulubioną Namiestniczką to postanowiłam poznać pozostałe. Od pewnego czasu rozglądam po słowiańskich klimatach, ogarniam powoli nasze pogańskie bóstwa i związane z nimi legendy. A antologia to dobry spos...

Rozwiń Zwiń

Post
Zdjęcie profilowe mag_rzska
mag_rzska

1 polubienie
mag_rzska
Wydawało się, że takie rzeczy tylko w filmach szpiegowskich i thrillerach politycznych, tymczasem pewnego dnia okazało się, że włamania do telefonów komórkowych, szpiegowanie za ich pośrednictwem, podsłuchiwanie, nagrywanie za pomocą kamery w smartfonie, czytanie wiadomości, zmienianie ich, wysyłanie, tworzenie fałszywych list połączeń, dzieją tuż obok. Przy okazji dowiedziałam się o CitizenLab, kanadyjskiej instytucji badawczej, która stoi na straży cyberbezpieczeństwa i demokracji. Przestępczość, terroryzm stały się cyber. Bo prościej się komunikować, bo łatwiej zatrzeć ślady. Bo ludzie naiwni, dają się podejść, klikają często bezrefleksyjnie i pakują w tarapaty. Rzecz jasna doskonalą się też oprogramowania szpiegowskie, wiadomo akcja - reakcja. A to rodzi pokusę manipulowania ludźmi, osiągania partykularnych celów, które rzekomo mają służyć wspólnemu dobru i szczęściu. Za egzemplarz bardzo interesującej książki o cieniach ery cyfrowej cywilizacji dziękuję Wydawnictwu Wielka Litera.

Post
Zdjęcie profilowe mag_rzska
mag_rzska

1 polubienie
mag_rzska
Wydawało się, że takie rzeczy tylko w filmach szpiegowskich i thrillerach politycznych, tymczasem pewnego dnia okazało się, że włamania do telefonów komórkowych, szpiegowanie za ich pośrednictwem, podsłuchiwanie, nagrywani...

Rozwiń Zwiń

Wydaje się, że kasa, luksusowe "zabawki" dla dużych i małych, możliwość posiadania każdej rzeczy, o której się jeszcze nie pomyśli to już szczęście. A jednak bracia Hawthorne bajecznie bogaci nastolatkowie wcale tacy nie są. Wychowanie dziadka, bo matki właściwie nie interesowali, służyło "stworzeniu" ludzi ponadprzeciętnych, o umysłach ostrzejszych niż u geniuszy z Mensy, noblistów i kto tylko przyjdzie nam do głowy; sprawności fizycznej większej niż u "człowieka gumy", Zorro i Spidermana razem wziętych (to się przyda w tej części). W końcu mieli zarządzać miliardami a pośrednio całym światem. Cosobotnie zagadki zmuszały ich do rywalizacji, do konkurowania ze sobą, również o aprobatę Seniora. Owszem, dzięki temu umocniła się braterska miłość i solidarność, to bardzo dużo ale nie wystarczająco do potrzeb.
A teraz kolejnych dwóch, Grayson i Jameson, poznaje rodziny swoich ojców. Okazuje się, jacy krusi są kiedy dopuszczą do siebie emocje. Jak w jendze, poruszenie niewłaściwego elementu może sprawić, że konstrukcja się rozpadnie. Najlepiej widać to u Graysona, tego który miał przejąć imperium, pod wpływem uczuć zaczyna popełniać błędy. I tęskni za ciepłem, bliskością aprobatą.
Prócz tej warstwy emocjonalnej jak zawsze przed braćmi i dziedziczką ekstremalne wyzwania! Trylogia rozrasta się, będzie co najmniej pentalogia. Jestem niesamowicie ciekawa dalszego ciągu, bo od tej książki nie mogłam się oderwać.

Wydaje się, że kasa, luksusowe "zabawki" dla dużych i małych, możliwość posiadania każdej rzeczy, o której się jeszcze nie pomyśli to już szczęście. A jednak bracia Hawthorne bajecznie bogaci nastolatkowie wcale tacy nie są. Wychowanie dziadka, bo matki właściwie nie interesowali...

Rozwiń Zwiń

Jakie tajemnice kryją się za operową sceną? To nie tylko artyści, których oklaskujemy, ale cała rzesza ludzi dzięki którym "show can go on". Gdzie ludzie tam emocje, sympatie, antypatie, zazdrość, a więc i zbrodnia. 10 kryminalnych opowiadań, wśród których jest fabularyzowana prawdziwa historia, osadzona w kulisach opery. Są opowieści z przedwojnia, ale też z pierwszej premiery w odbudowanym teatrze. Duch w operze, obecny! Morderstwo na scenie, podczas przedstawienia, oczywiście! Ale również operowe przedstawienie może natchnąć do obmyślenia zbrodni, prawie doskonałej. Płynnie się przechodzi z jednej historii do kolejnej. Każda pokazuje inny wycinek teatralnego zaplecza. Znakomici autorzy zapewniają dobrze spędzony czas. Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Harde

Jakie tajemnice kryją się za operową sceną? To nie tylko artyści, których oklaskujemy, ale cała rzesza ludzi dzięki którym "show can go on". Gdzie ludzie tam emocje, sympatie, antypatie, zazdrość, a więc i zbrodnia. 10 kryminalnych opowiadań, wśród których jest fabularyzowana prawdziwa his...

Rozwiń Zwiń

Ostatnie spotkanie z chłopakami z klubu Panta Rhei wraca motyw młodego gniewnego i dziewczyny z trudnymi życiowymi doświadczeniami. Walki w oktagonie wymuszają dyscyplinę, nie tylko ćwiczeń. Rodzina, także z wyboru, to bezlitosna siła z którą można zawojować świat. Najlepiej oceniam dwa pierwsze tomy, ale miałam dużo sympatii dla wszystkich bohaterów i bohaterek. Miło było, ale pora się już rozstać, bo nowi bohaterowie czekają.

Ostatnie spotkanie z chłopakami z klubu Panta Rhei wraca motyw młodego gniewnego i dziewczyny z trudnymi życiowymi doświadczeniami. Walki w oktagonie wymuszają dyscyplinę, nie tylko ćwiczeń. Rodzina, także z wyboru, to bezlitosna siła z którą można zawojować świat. Najlepiej oceniam dwa pi...

Rozwiń Zwiń

Tosia pochodzi ze wsi, chce zostać makijażystką. Widzi szansę na lepsze życie niż w rodzinnym domu, którym rządzi twarda ręką ojciec tyran. Sympatyczna, może trochę naiwna, żadna tam piękność. A jeszcze większa szansę dla siebie widzi, gdy zwraca na nią uwagę atrakcyjny mężczyzna, starszy o kilka lat, wykształcony, ze znanej (ach te pozory) i zamożnej rodziny . Chce miłości, szacunku, partnerstwa, tego czego nie było w jej rodzinie. Elegancki garnitur usypia jej czujność, przecież ktoś taki, kto nie tylko pięknie wygląda, ale i gładko mówi, porywa się na romantyczne gesty, nie wstydzi się z nią pokazywać, musi być dobry i chcieć jej dobra. Ale z jednego opresyjnego środowiska wpadła w inne. Psychopatyczne osobowości polują na osoby zagubione, pozbawione oparcia w najbliższych, może trochę niestabilne emocjonalnie, które pragną akceptacji. Uwolnienie się od toksycznego partnera jest jak wychodzenie z uzależnienia. Dopiero kiedy Tosia przyjmie do wiadomości, że partner ją niszczy znajdzie w sobie siłę, by się uwolnić.
Bardzo emocjonująca powieść o tym jak łatwo można dać się zwieść pozorom. Na miejscu bohaterki może też być ładna, wykształcona kobieta, ale z deficytami emocjonalnymi, niepewna siebie. I też da się uwieść psychopatycznemu manipulantowi, którzy okaże jej zainteresowanie.

Tosia pochodzi ze wsi, chce zostać makijażystką. Widzi szansę na lepsze życie niż w rodzinnym domu, którym rządzi twarda ręką ojciec tyran. Sympatyczna, może trochę naiwna, żadna tam piękność. A jeszcze większa szansę dla siebie widzi, gdy zwraca na nią uwagę atrakcyjny mężczyzna, starszy ...

Rozwiń Zwiń

Na retelling "Piotrusia Pana" trafiłam dzięki bookstagramowym polecajkom. No wszyscy są, tylko starsi, i nie zawsze w tej samej roli, co w bajce. Gdzie najlepiej przenieść tę, mimo wszystko smutną, historię? Oczywiście w mafijne klimaty. Bo dobra (w bajkowym rozumieniu) była tylko Wendy. Tak, Piotruś mógł skończyć jako gangus. I jego Zagubieni Chłopcy też. W "Hooked" głównym bohaterem jest Hak, zamiast dowodzić pirackim okrętem prowadzi modny klub "Wesoły Roger", który oczywiście jest jedną przykrywek dla przestępczej działalności. Okrutny, mroczny, choć robi wrażenie eleganckiego biznesmena, też boi się krokodyla i głośno tykających zegarków. Tylko dlaczego? I też nienawidzi Piotrusia. Jeszcze autorka dała mu imię i nazwisko autora oryginału. Pokazując, że to on zna wszystkie tajemnice, ma wszystkie atuty w ręku, wie najwięcej. Jak na mafijne story przystało jest dużo przemocy i seksu, i obowiązkowy syndrom sztokholmski. Ale doceniam wykorzystanie znanej fabuły, by ożywić utarte schematy.

Na retelling "Piotrusia Pana" trafiłam dzięki bookstagramowym polecajkom. No wszyscy są, tylko starsi, i nie zawsze w tej samej roli, co w bajce. Gdzie najlepiej przenieść tę, mimo wszystko smutną, historię? Oczywiście w mafijne klimaty. Bo dobra (w bajkowym rozumieniu) była tylko Wendy. T...

Rozwiń Zwiń

Czy książę zwróciłby uwagę na Kopciuszkę gdyby nie ten cały glamlook zafundowany przez wróżkę chrzestną? Media (także książki dla małych i dużych) kształtują model atrakcyjności fizycznej. Kto jest piękny ten jest dobry. A przynajmniej robi takie pierwsze wrażenie. Co, jeśli się nijak nie pasuje do tego estetycznego kanonu? Często skreśla się go już na wstępie, nie stara lepiej poznać. Przecież piękno to nie tylko ładna buźka, szczupłe ciało, modne ciuszki. Warto wyjść ze strefy komfortu, włożyć nieco wysiłku w poznanie tego innego i zrozumienie, że "nie szata zdobi". Na miłość, akceptację, bycie w grupie zasługują wszyscy.
Pięknie wydana i bogato ilustrowana książka #lovemonster uczy wrażliwości i dzieci, i dorosłych. To też świetne wydawnictwo do pracy biblioterapeutycznej, nie tylko małymi czytelnikami.
Egzemplarz otrzymałam od Wydawnictwa Papilon.

Czy książę zwróciłby uwagę na Kopciuszkę gdyby nie ten cały glamlook zafundowany przez wróżkę chrzestną? Media (także książki dla małych i dużych) kształtują model atrakcyjności fizycznej. Kto jest piękny ten jest dobry. A przynajmniej robi takie pierwsze wrażenie. Co, jeśli się nijak nie ...

Rozwiń Zwiń

Naprawdę dobra. Zabawny historyczny romans z feministycznym pazurem. Życie arystokratycznych wdów w XIX wieku (i wcześniej też) to nie była bajka, jeśli nie urodziły dziedzica. Otrzymywały tylko rentę, cały majątek zgodnie z prawem majoratu przechodził na najbliższego męskiego krewnego nieboszczyka. I zostawał im powrót do rodziny oraz ponowne małżeństwo. Lady Eliza ma szczęście, małżonek przed śmiercią pokłócił się z krewniakami, to czym mógł swobodnie dysponować zapisał żonie. Pod warunkiem jednak, że nie przyniesie wstydu nazwisku. Inaczej wszystko straci. Ale co to znaczy? Rodzina tylko czeka na jej potknięcie. Czy wyjazd do modnego kurortu (z przyzwoitką) i powrót do zarzuconej w małżeństwie pasji do malowania to już wstyd? A może sympatia okazywana pewnemu arystokracie, znanemu podrywaczowi? I kto jej źle życzy... Kruk krukowi oka nie wykole, ale kobieta kobiecie owszem. Niby każda dla dobra swoich dzieci, ale może trochę zazdroszczą tej odrobiny niezależności. Tak sobie myślę, choć wciąż musimy przebijać szklane sufity nie mamy tak źle jak nasze przodkinie. Kształcimy się, zdobywamy zawody, wykonujemy lepiej lub gorzej płatną pracę, ale mamy swoją (małą) niezależność.

Naprawdę dobra. Zabawny historyczny romans z feministycznym pazurem. Życie arystokratycznych wdów w XIX wieku (i wcześniej też) to nie była bajka, jeśli nie urodziły dziedzica. Otrzymywały tylko rentę, cały majątek zgodnie z prawem majoratu przechodził na najbliższego męskiego krewnego nie...

Rozwiń Zwiń