Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Mogłaś zrobić więcej. Inni dają radę, a ty tylko użalasz się nad sobą. Jesteś beznadziejna. Lepiej byłoby, gdybyś…”

Według danych statystycznych na depresję choruje 280 milionów ludzi. W Polsce jest to około 1,2 miliona. Naukowcy twierdzą, że do 2030 roku depresja będzie najczęściej występującą chorobą na świecie.
„Wszystko w porządku” to autobiografia autorki, która choruje na depresję. W formie komiksu ukazuje swoje codzienne przeżycia, w tym terapię i rozmowy z najbliższymi. Jej historia nie jest linearna, a sama Debbie przyznaje, że nadal mierzy się z epizodami depresyjnymi. Jednak każdego dnia stara się pamiętać o tym, że jest wartościową, dobrą osobą, która zasługuje na troskę i miłość swoich bliskich.
Ta opinia będzie trochę inna od tych, które piszę zazwyczaj. Nie zamierzam w niej oceniać treści, kreski, sposobu prowadzenia narracji… Ponieważ ta powieść graficzna dała mi coś więcej. Gdy ją czytałam, miałam wrażenie, że autorka otula mnie kocykiem i zapewnia „naprawdę, jesteś wystarczająca”. Debbie Tung uświadomiła mi to, że moje emocje, blokady i lęki są czymś naturalnym. Nawet sobie nie wyobrażacie, ile razy czytałam tekst z dymku komiksowego, a potem stwierdzałam „tak, to jestem ja!”. I nawet jeśli nie choruję na depresję, to nie ukrywam tego, że czasem dopada mnie zniechęcenie, irracjonalny strach, a także zwykłe zmęczenie. Wtedy mam wrażenie, że moje życie jest bezsensowne, a to uczucie nigdy się nie skończy.

Dzięki „Wszystko w porządku” wiem już, że nawet najgorszy moment kiedyś przemija. A jeśli pojawia się za często, warto udać się do psychologa lub psychiatry. Ta powieść graficzna dobrze pokazuje też to, jak zmieniało się podejście autorki wraz z kolejnymi wizytami u specjalisty. Również kolorystyka działa na emocje, pokazując momenty dobre i złe, a także te pomiędzy w procesie zdrowienia.

Ten komiks jest nie tylko świetny treściowo, ale zwyczajnie bardzo ładny. Chociaż kreska Debbie Tung jest prosta, to równocześnie widać w niej łagodność, a także dziecięcość pozbawioną infantylności. Z pewnością jest przyjemna dla oka, ale też daje jakieś nieuchwytne poczucie spokoju.

Rzadko piszę o tym, że jakiś tytuł „trzeba przeczytać”. Powodów jest kilka, ale najważniejszy to ten, że każdy z nas ma inny gust. Jednak w przypadku tej powieści graficznej zaryzykuję: musicie ją przeczytać! Dlaczego?

Bo „Wszystko w porządku” działa trochę jak balsam, po który warto sięgnąć w chwili, kiedy świat nas przytłacza. I kiedy sami sobie nie potrafimy pokochać tak, jak na to zasługujemy. Debbie przekonuje nas o tym, że z każdej sytuacji jest wyjście, a porażki niekoniecznie muszą być czymś złym. Może są po prostu nowym doświadczeniem…

„Zachowuj się łagodnie wobec innych.
Ale nie zapominaj o łagodności również wobec siebie”.

„Mogłaś zrobić więcej. Inni dają radę, a ty tylko użalasz się nad sobą. Jesteś beznadziejna. Lepiej byłoby, gdybyś…”

Według danych statystycznych na depresję choruje 280 milionów ludzi. W Polsce jest to około 1,2 miliona. Naukowcy twierdzą, że do 2030 roku depresja będzie najczęściej występującą chorobą na świecie.
„Wszystko w porządku” to autobiografia autorki, która...

Alix od dziecka kocha hokej. Uwielbia tę szybkość, a także adrenalinę, jaką daje jej ten sport. Wszystko byłoby idealnie, gdyby dziewczyna nie miała zatargu z kapitanką szkolnej drużyny, Lindsay. Pewnego dnia po wygranym meczu Alix dostaje ataku szału, a jej pobyt na wymarzonym obozie sportowym staje pod znakiem zapytania.
Ezra to powszechnie lubiany chłopak, który gra w szkolnym teatrze. Nie jest gejem, ale spotyka się z różnymi osobami. Większość osób określa go jako osobę biseksualną. Ezra nie ma jednak potrzeby nadawania sobie etykietki, bo w zasadzie ma ważniejsze rzeczy na głowie. Na przykład musi pomóc swojej mamie w pracy.
Drogi Alix i Ezry przecinają się, gdy dziewczyna prosi chłopaka o wsparcie w walce z napadami gniewu. Ich wzajemna relacja stopniowo ewoluuje w coś więcej. I nie każdemu się to podoba…
Kiedy granica między żartami a obrażaniem drugiej osoby zostaje przekroczona? Czy warto poświęcić dla pasji wszystko? I czy są rzeczy, których nie można wybaczyć?

„Angry Girl loves Drama Boy” to powieść graficzna, która porusza wiele ważnych tematów. Ku mojemu zdziwieniu robi to w sposób dokładny, nie spychając na drugi plan mniej istotnych kwestii. Autorka w pełen szacunku sposób odnosi się do codzienności nastolatków, ich problemów, konfliktów czy wątpliwości. Szczególnie spodobało mi się to, że rodzina jest niesamowicie ważnym elementem tej historii, który wpływa na samopoczucie i postawę bohaterów. W większości książek young adult nie jest ona dobrze przedstawiona, dlatego tym bardziej cieszy mnie to, że w tym komiksie odgrywa znaczącą rolę.
Faith Erin Hicks w swoich rysunkach oddała emocje i cechy charakterystyczne postaci, ale jej styl jest dość specyficzny. Zdaję sobie sprawę z tego, że nie każdemu przypadnie on do gustu. Sama miałam problem z przywyknięciem do niego na początku, jednak z czasem zaczął mi się naprawdę podobać. Dużo dobrego zrobiła zapewne długość komiksu, dzięki której mogłam zżyć się z bohaterami i zaakceptować stosowaną przez autorkę kreskę. Szczególną uwagę zwróciłam na precyzyjnie narysowane tła, a także jednolitą kolorystkę powieści graficznej. Dzięki tym elementom historia była estetyczna oraz przyjemna w odbiorze.
„Angry Girl loves Drama Boy” to opowieść o ludziach, których codziennie spotykamy na ulicy, chociaż często ich nie dostrzegamy. Bardzo cieszy mnie fakt, że coraz częściej wydawane są u nas tak wartościowe komiksy z uniwersalnym przesłaniem. Jeśli znacie bądź sami jesteście młodymi dorosłymi, to ta powieść graficzna z pewnością przypadnie Wam do gustu. Polecam!

Alix od dziecka kocha hokej. Uwielbia tę szybkość, a także adrenalinę, jaką daje jej ten sport. Wszystko byłoby idealnie, gdyby dziewczyna nie miała zatargu z kapitanką szkolnej drużyny, Lindsay. Pewnego dnia po wygranym meczu Alix dostaje ataku szału, a jej pobyt na wymarzonym obozie sportowym staje pod znakiem zapytania.
Ezra to powszechnie lubiany chłopak, który gra w...