Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Autorka popłynęła z przedstawioną historią, szczególnie w pierwszej połowie, lecz nie można odmówić lekkości czytania.

Autorka popłynęła z przedstawioną historią, szczególnie w pierwszej połowie, lecz nie można odmówić lekkości czytania.

Poważnie? To się kobietom podoba?

Tani harlequin dla młodych. Szok, że ma tyle dobrych opinii.

Poważnie? To się kobietom podoba?

Tani harlequin dla młodych. Szok, że ma tyle dobrych opinii.

Ilekroć spoglądam na okładkę i widzę, że widnieje na niej nazwisko Remigiusz Mroza, nie mogę w to uwierzyć. Co prawda znamy się tylko z cyklu Parabellum, ale niemałe zdziwienie zagościło w mej głowie.

Od czego tu zacząć? Może od rzeczy najważniejszej, która cechuje tę powieść, czyli brak realizmu w zachowaniach bohaterów. Nie ma dla nich sytuacji bez wyjścia, po prostu NIE MA. Forst niczym James Bond znosi wszystko, nawet skatowany i wycieńczony potrafiłby wyczołgać się z czeluści największego piekła, sprytnie oszukując każdego i w każdej ilości (kilkudziesięciu funkcjonariuszy CBŚ lub ABW? Pestka! Tysiąc strażników? Phi!). Szrebska nie lepsza. Ona z kolei wie wszystko, znajdzie każdego, zasięg znajdzie nawet w zapyziałym polu, a informacje przesyłają jej chyba same zastępy anielskie.

Sama historia, którą usilnie wikła nam autor, przez większość stron jest po prostu nudna. Fragmenty czy rozmowy o religijnych aspektach były nużące, a w końcowym rozwiązaniu miałam wrażenie, że były po prostu niepotrzebne. Jakby autor chciał na siłę nadać motywowi zabójstwa charakter ciekawy i głęboki, robiąc coś odwrotnego. Finalnie dowiadując się prawdy mamy ochotę przewrócić oczami dziesięciokrotnie - czy naprawdę te wywody religijne były potrzebne do TAK CIEKAWEGO MOTYWU? Naprawdę. Powód, którym kierował się sprawca, naprawdę mi się podobał, jako jedyny z całej książki. To zdecydowanie za mało.

Poza tym, co od początku wpływało negatywnie na odbiór książki, to dialogi, które według mnie są kiepsko skonstruowane, lekko prymitywne, przez co śledzi się je bez zainteresowania, a czytelnik zaczyna się irytować. Słabe rozmowy ciągną za sobą mało interesującą kreację bohaterów, którzy sprawiają, iż sami mamy ochotę ich ścigać i utopić w pierwszym lepszym strumyku.

A myślałam, że Remigiusz Mróz będzie miał równy, jak nie lepszy poziom z każdą książką. Mam nadzieję, że kolejna książka przekona mnie, że to tylko jednorazowy wybryk.
Bo co jeśli...przereklamowanie?

Ilekroć spoglądam na okładkę i widzę, że widnieje na niej nazwisko Remigiusz Mroza, nie mogę w to uwierzyć. Co prawda znamy się tylko z cyklu Parabellum, ale niemałe zdziwienie zagościło w mej głowie.

Od czego tu zacząć? Może od rzeczy najważniejszej, która cechuje tę powieść, czyli brak realizmu w zachowaniach bohaterów. Nie ma dla nich sytuacji bez wyjścia, po prostu NIE...