Jesteśmy społecznością, która kocha książki

A ja to poszłabym sobie na wódeczkę z Panem Wilde.

A ja to poszłabym sobie na wódeczkę z Panem Wilde.

Jeszcze nigdy nie byłam tak sfrustrowana po przeczytaniu książki.
Książka była bardzo nierówna. Uważam, że Roy mogła podzielić ją na dwie części - na historie o Andźum i historie Tilo, Musy, Nagi itd.
Czytanie tej książki było momentami mordęgą, ale nie wiadomo ile w tym było zasługi Roy, a ile Jerzego Łozińskiego - tłumacza.
Prawdopodobnie nigdy nie przestanie zadziwiać mnie fakt, że Zysk, jedno z największych wydawnictw w Polsce, nie zadało sobie trudu sprawdzenia transkrypcji hindi. Tego po prostu nie da się czytać. Tłumacz nie jest konsekwentny w swojej transkrypcji - czasami spolszcza, czasami nie, czasami dźwięk kha zapisze jako cha, a czasami jako ka, co sprawia, że transkrypcja nie ma żadnego sensu.
Nie można tego nawet zwalić na Google Translator, bo nawet Google Translator poradziłby sobie lepiej z tym zadaniem. Jeszcze lepszym rozwiązaniem, byłoby konsultacja z osobą znającą hindi.
Ponadto, niektóre zdania nie mają sensu - Pan Jerzy czasami się gubi w tym kto rozmawia z kim i zmienia płeć rozmówcom.
Rozumiem, że słowo "kidnaperka" istnieje w języku polskim, ale czy naprawdę nie byłoby lepiej gdyby pozostać przy zwykłej "porywaczce"?

Ta lektura mnie niesamowicie wymęczyła, ale wydaje mi się, że do moich męczarni w znaczniej mierze przyczynił się Pan Jerzy ze swoim przekładem i ze swoją fuzją hind i polskiego.

Jeszcze nigdy nie byłam tak sfrustrowana po przeczytaniu książki.
Książka była bardzo nierówna. Uważam, że Roy mogła podzielić ją na dwie części - na historie o Andźum i historie Tilo, Musy, Nagi itd.
Czytanie tej książki było momentami mordęgą, ale nie wiadomo ile w tym było zasługi Roy, a ile Jerzego Łozińskiego - tłumacza.
Prawdopodobnie nigdy nie przestanie zadziwiać...