Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mogę was nauczyć, jak uwięzić w butelce sławę, uwarzyć chwałę, a nawet powstrzymać śmierć... Jeśli tylko nie jesteście bandą bałwanów, jakich zwykle muszę nauczać.

Mogę was nauczyć, jak uwięzić w butelce sławę, uwarzyć chwałę, a nawet powstrzymać śmierć... Jeśli tylko nie jesteście bandą bałwanów, jakic...

Po raz kolejny okazujesz delikatność tępego topora.

Po raz kolejny okazujesz delikatność tępego topora.

Tak trudno nam oprzeć się pokusie zrobienia wrażenia na innych, kiedy jesteśmy razem.

Tak trudno nam oprzeć się pokusie zrobienia wrażenia na innych, kiedy jesteśmy razem.

- Co robiłeś pod naszym oknem, chłopcze? - Słuchałem wiadomości. - Słuchał wiadomości! Znowu? - No... codziennie są inne.

- Co robiłeś pod naszym oknem, chłopcze? - Słuchałem wiadomości. - Słuchał wiadomości! Znowu? - No... codziennie są inne.

- Więc dlaczego na wewnętrznej stronie okładki jest nazwisko "Roonil Wazlib"? W Harrym zamarło serce. - To moja ksywka. - Twoja ksywka - powtórzył Snape. - No tak... tak mnie nazywają moi przyjaciele. - Wiem, co to jest ksywka - wycedził Snape.

- Więc dlaczego na wewnętrznej stronie okładki jest nazwisko "Roonil Wazlib"? W Harrym zamarło serce. - To moja ksywka. - Twoja ksywka - p...

- Musimy zaproponować mu coś innego, coś równie drogocennego. - Wspaniale. Zaraz pójdę i wezmę z naszej kolekcji jakiś inny starożytny miecz wykuty przez goblinów, a ty możesz go zawinąć w kolorowy papier.

- Musimy zaproponować mu coś innego, coś równie drogocennego. - Wspaniale. Zaraz pójdę i wezmę z naszej kolekcji jakiś inny starożytny miec...

- No jasne, oczywiście - powiedział Ron, klepiąc się w czoło. - Zapomniałem, że będziemy polować na Voldemorta w objazdowej bibliotece.

- No jasne, oczywiście - powiedział Ron, klepiąc się w czoło. - Zapomniałem, że będziemy polować na Voldemorta w objazdowej bibliotece.

Gdzieś w ciemności rozległ się przedziwny śpiew feniksa - lament pełen bólu i jakiegoś tragicznego piękna. A Harry poczuł tak jak kiedyś, że ten śpiew jest w nim, nie gdzieś na zewnątrz: to jego własny żal, przemieniony magią w pieśń, rozbrzmiewał po błoniach i wpadał przez okna do zamku. (...) I kiedy tak leżał, uświadomił sobie nagle, że na błoniach jest cicho. Fawkes przestał śpiewać. I pojął, nie wiedząc jak i dlaczego, że feniks odleciał, opuścił Hogwart na zawsze, tak jak Dumbledore opuścił swoją szkołę, opuścił ten świat... opuścił jego.

Gdzieś w ciemności rozległ się przedziwny śpiew feniksa - lament pełen bólu i jakiegoś tragicznego piękna. A Harry poczuł tak jak kiedyś, że...

- Nie twój interes! - odpowiedziała Marta, utkwiwszy swoje małe oczka w Ronie, który teraz już rechotał na całego. - Obiecałam, że nikomu nie powiem i zabiorę jego sekret do... - ...chyba nie do grobu? - przerwał jej Ron, parskając śmiechem. - Może do zlewu...

- Nie twój interes! - odpowiedziała Marta, utkwiwszy swoje małe oczka w Ronie, który teraz już rechotał na całego. - Obiecałam, że nikomu ni...