Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Do połowy, lektura to była dla mnie czysta przyjemność. Atmosfera wykreowana przez autorkę idealnie nadawała się na chłodny jesienny wieczór. Można było się poczuć jakbyśmy siedzieli bok w bok z bohaterami w knajpce i przysłuchiwali się ich rozmowom. Choć trzeba przyznać, iż niewymowną przykrością było patrzenie jak nasi towarzysze popijają pyszne orientalne przekąski różnymi trunkami, a czytelnik musi zadowolić się opisami lub tym co znajdzie na ten moment w lodówce.
Druga połowa książki potoczyła się w sposób łatwy do przewidzenia i pomimo, że dalszy bieg historii był nad wyraz oczywisty i tak ciężko było mi się z nim pogodzić. Niemniej jednak opisane wydarzenia wciąż są niewinne i na swój sposób lekkie.

Gorąco polecam na chłodny wieczór przy herbacie lub lampce wina. Historia jest spokojna i bardzo łatwo się przy niej zrelaksować. Jedyną wadą jest to, iż można potem poczuć niewyobrażalną chęć odbycia podróży do Japonii tylko po to by spróbować gotowanych strączków fasoli, które niby i można nabyć też w okolicy, ale jednak to nie to samo.

Do połowy, lektura to była dla mnie czysta przyjemność. Atmosfera wykreowana przez autorkę idealnie nadawała się na chłodny jesienny wieczór. Można było się poczuć jakbyśmy siedzieli bok w bok z bohaterami w knajpce i przysłuchiwali się ich rozmowom. Choć trzeba przyznać, iż niewymowną przykrością było patrzenie jak nasi towarzysze popijają pyszne orientalne przekąski...

Wydaje mi się, że w tym zbiorze opowiadań każdy znajdzie coś dla siebie więc gorąco polecam każdemu miłośnikowi Murakamiego jak i tym, którzy chcą (dość dużą) próbkę jego twórczości.
Polecam rówież zabawę w szukanie powiązań między opowiadaniami. Bardzo możliwe, że te, które znajdziemy niestety nie będą faktycznie powiązane, niemniej jednak dla mnie to była naprawdę niezła rozrywka. Można do porównać do rozwiązywania zagadek prezentowanych w powieściach detektywistycznych.

Chciałabym również przedstawić ciekawostkę, którą usłyszałam na zajęciach z literatury japońskiej (niestety nie sprawdziłam jej prawdziwości więc proszę ją brać z przymrużeniem oka).
Podobno zbiór ten jak i część z innych dzieł Murakamiego ma swe korzenie w prawdziwych historiach, których nasłuchał się autor od pijanych gości podczas swojej pracy za barem. Pomijając jedno opowiadanie, w którym Murakami ujawnia się jako narrator i przedstawia swoje przeżycia jak i swego znajomego, cała masa innych historii, które wyszły spod jego pióra nosi znamiona prawdziwych wydarzeń.
Może nie jest to jakaś szokująca ciekawostka, ponieważ wielu ludzi uważa, iż pisarze zawsze znajdują inspiracje w realnym życiu (a sen rówież jest częścią życia). Jednak w tej sytuacji nie chodzi o inspiracje, a bardziej o to, iż pomimo, że historie mogą się wydawać niestworzone, prawdopodobnie część z ich wydarzeń wydarzyła się naprawdę.

Wydaje mi się, że w tym zbiorze opowiadań każdy znajdzie coś dla siebie więc gorąco polecam każdemu miłośnikowi Murakamiego jak i tym, którzy chcą (dość dużą) próbkę jego twórczości.
Polecam rówież zabawę w szukanie powiązań między opowiadaniami. Bardzo możliwe, że te, które znajdziemy niestety nie będą faktycznie powiązane, niemniej jednak dla mnie to była naprawdę niezła...

Była to moja pierwsza książka pana Ozamu Dazaia i szczerze powiedziawszy nie wiem czy pokuszę się o kolejną. Proszę mnie nie zrozumieć źle, nie jest to zła książka jednak na swój sposób, pomimo, iż fabuła była dość ciekawa, koniec końców całościowo nie przypadła mi ta książka do gustu.
Ciężko mi uzasadnić swoje stanowisko, ponieważ mam czasami takie książki, które pomimo ciekawej historii, w ogólnym rozrachunku kategoryzuje jako takie, do których nie będę chciała wracać. Niemniej jednak pozostanie ona na długo w mojej pamięci i zapewne nie raz i nie dwa będę zastanawiać się czemu bohaterka lub bohater postąpili w dany sposób lub co mieli na myśli wypowiadając dane słowa.

Jest to naprawdę krótka i zwięzła historia w której zabrakło mi momentów mogących pozwolić na zrozumienie motywów głównej bohaterki. Były one co prawda wyjaśnione ale nie miały one dla mnie do końca sensu. Postacie poboczne, prócz matki, którą poznajemy na samym początku, są dość czytelne i można się z nimi zżyć choć trochę w przeciwieństwie do protagonistki.

Nie wydaje mi się by była to dobra książka na rozpoczęcie przygody z literaturą japońską, ponieważ w dość małym stopniu (przynajmniej moim zdaniem) oddaje japońską odmienność kulturową, a gatunkowo (również według mnie) nie wnosi nic nowatorskiego lub w miarę charakterystycznego dla historii pochodzących z Kraju Kwitnącej Wiśni.

Ale jeśli ktoś ma wolną chwile i nie wie za co się zabrać, plus ma ochotę na trochę reflekcji nad życiem to polecam.

Była to moja pierwsza książka pana Ozamu Dazaia i szczerze powiedziawszy nie wiem czy pokuszę się o kolejną. Proszę mnie nie zrozumieć źle, nie jest to zła książka jednak na swój sposób, pomimo, iż fabuła była dość ciekawa, koniec końców całościowo nie przypadła mi ta książka do gustu.
Ciężko mi uzasadnić swoje stanowisko, ponieważ mam czasami takie książki, które pomimo...

Od dawien dawna chciałam już przeczytać coś od Akutagawy głównie z powodu powszechnych nawiązań do Rashoumona, czy to w kulturze japońskiej, czy pozajapońskiej. Dodatkowo, twórczość Akutagawy jest dość znana czytelnikom spoza kręgu wielbicieli kultury japonskiej, dlatego i tak warto się zapoznać z jego dziełami. 'Życie pewnego szaleńca' uznaję za dobry początek w tej drodze 'zapoznawania się'. Jest do zbiór opowiadań, który pozwoli nam oswoić się ze stylem pisarza i (co wielce prawdopodobne) zachęci nas do dalszej lektury dzieł spod jego pióra.
Warto wspomnieć, że Akutagawa nie pisał zbyt lekkich i przyjemnych rzeczy (tym bardziej już u schyłku swojego życia...), więc na pewno nie jest to coś na totalne odsresowanie. Omawiany zbiór opowiadań nawołuje do refleksji nad ludzkim życiem, jego moralnością i tym czym jest prawda.
Osobiście najbardziej przypadło mi do gustu najkrótsze opowiadanie ze zbioru, 'Wierność Biseia', które można interpretować na tak wiele sposobów ile osób je przeczyta.
Gorąco zachęcam do przeczytania tym, którzy lubią snuć refleksje nad życiem.

Chciałabym też jednak dodać, że wydanie to (choć jedyne do tej pory na polskim rynku) nie jest według mnie najlepsze, bo mogłoby być lepsze. Tak, tłumaczenia są aż tak dobre jak mogłyby według mnie być oraz znajdują się też tutaj błędy edytorskie (ale na szczęście nie logiczne), które mogą irytować purystów interpunkcyjnych i ortograficznych. Niemniej jednak, chwała wszystkim tłumaczom, którzy podjeli się przetłumaczenia wspomnianych opowiadań i poszerzyli polski rynek książki o kolejną pozycję z Kraju Kwitnącej Wiśni!

Od dawien dawna chciałam już przeczytać coś od Akutagawy głównie z powodu powszechnych nawiązań do Rashoumona, czy to w kulturze japońskiej, czy pozajapońskiej. Dodatkowo, twórczość Akutagawy jest dość znana czytelnikom spoza kręgu wielbicieli kultury japonskiej, dlatego i tak warto się zapoznać z jego dziełami. 'Życie pewnego szaleńca' uznaję za dobry początek w tej drodze...

Krótka, przyjemna książeczka, którą z przyjemnością będę czytała w przyszłości mojemu dziecku do snu (zostawę może tylko na później baśń o "posążku Kannon", żeby nie straszyć dziecka karą śmierci). Gorąco polecam fanom legend i baśni, zwłaszcza tych japońskich. Zbiór zawiera te bardziej i te mniej popularne, czasami w trochę innej i skróconej wersji niż te najczęsciej się pojawiające.
Krótka, książeczka to i krótka opinia. Warto przeczytać, bo zajmuje to może z pół godziny, a zawiera sporo fajnych morałów :)

Krótka, przyjemna książeczka, którą z przyjemnością będę czytała w przyszłości mojemu dziecku do snu (zostawę może tylko na później baśń o "posążku Kannon", żeby nie straszyć dziecka karą śmierci). Gorąco polecam fanom legend i baśni, zwłaszcza tych japońskich. Zbiór zawiera te bardziej i te mniej popularne, czasami w trochę innej i skróconej wersji niż te najczęsciej się...

Książka na swój sposób szokująca i wciągająca jeśli kogoś interesuje literatura faktu lub współczesna historia Japonii. Przypadła mi do gustu właśnie z tego drugiego powodu i według mnie naprawdę warto ją przeczytać.
Proszę tego nie odebrać źle ale osobiście miałam mieszane uczucia gdy czytałam o zbrodnii dokonanej na sojusznikach kraju, który dokonał innej zbrodni w Polsce. Książka pokazuje, że tak naprawdę oprawcy również mogą być ofiarami (biorąc za przykład zbrodnie Japońskich żołnierzy na mieszkańcach Wietnamu i Kambodży). Ludzkość nigdy się nie nauczy jak okropne niesie za sobą skutki wojna, a Ci, którzy będą wiedzieli będą zależni od tych, dla którym jest to obojętne i z chęcią rozpętają kolejną.
Najbardziej szokującą częścią książki nie były te fragmenty o tym jak ludzie radzili sobie odrazu po wybuchu, a te, które opisywały ich dalsze losy oraz postawę rządów wobec zaistniałej tragedii.

Pomimo, że książka jest naprawdę warta uwagi, ujmuje jej trochę uroku tłumaczenie. Jestem osobą, która przykłada bardzo szczególną uwagę do tego jak tłumacz poradził sobie ze swoim zdaniem i tutaj według mnie wykonał je na pół gwizdka. Pomijając błędy rzeczowe, które mogły oczywiście zaistnieć w tekście źródłowym, irytowały mnie kalki i używanie jednostek miar używanych w Stanach.

Książka na swój sposób szokująca i wciągająca jeśli kogoś interesuje literatura faktu lub współczesna historia Japonii. Przypadła mi do gustu właśnie z tego drugiego powodu i według mnie naprawdę warto ją przeczytać.
Proszę tego nie odebrać źle ale osobiście miałam mieszane uczucia gdy czytałam o zbrodnii dokonanej na sojusznikach kraju, który dokonał innej zbrodni w...

Moja nikła znajomość mitologii norydckiej pochodzi z gry "Wyprawa na północ" i fragmentów z filmów o Avengersach i Thorze, dlatego z ogromną chęcią zagłębiłam się w lekturę "Mitologii norydckiej" Neila Gaimana.
Gorąco polecam książke tym, którzy są przekonani, że złotobrody Thor i dobry Loki to bracia. Lektura tej książki naprostuje fakty i uzupełni luki w znajomości norydckich bogów.
Pozycja ta jest napisana bardzo przyjemnym językiem. Mity są ułożone w bardzo sensownej a nawet chronologicznej kolejności, która umożliwia lepsze pojęcie genealogii nordyckich bohaterów.
Gorąco polecam miłośnikom wszelkich mitologii i legend, fanom krajów skandynawskich oraz tym którzy po porstu lubią dobrą książkę pełną niesamowitych opowiadań.

Moja nikła znajomość mitologii norydckiej pochodzi z gry "Wyprawa na północ" i fragmentów z filmów o Avengersach i Thorze, dlatego z ogromną chęcią zagłębiłam się w lekturę "Mitologii norydckiej" Neila Gaimana.
Gorąco polecam książke tym, którzy są przekonani, że złotobrody Thor i dobry Loki to bracia. Lektura tej książki naprostuje fakty i uzupełni luki w znajomości...

Ciężko znaleźć słowa by opisać tak dobrą książkę.
Po raz pierwszy w moim życiu całkowicie zgadzam się z tymi mini recenzjami na okładce. Pomijając fakt, że ilość medycznych terminów, które są mi obce nawet w języku polskim trochę przytłacza - choć przy milion setnym pojawieniu się słów perineum, antenatal i cervix ich znaczenie zapamiętuje się je już do końca życia.. (lekture książki w oryginale można uznać za dobre przygotowanie do tłumaczeń medycznych, zwłaszcza w dziedzinie ginekologii i położnictwa) to książka jest naprawdę, naprawdę rewelacyjna. Śmiałam się jak głupia i uroniłam kilka łez.
Gorąco polecam książkę ludziom, którzy uważają, że lekarze zarabiają za dużo, jak również i tym, którzy współczują lekarzom warunków w jakich pracują. Polecam fanom literatury faktu i tym którzy lubią fantastykę (bo pomimo tego, że książka opisuje prawdziwe przypadki to i tak wydaje się jakby ktoś je wyciągnął prosto z jakiego dobrego sci-fi lub nawet zwykłej fantastyki). Polecam naprawdę wszystkim, bo jak dla mnie książka trafi w każde gusta.
Nie mogę się wypowiadać na temat polskiej wersji ale wydaje mi się, że będzie równie rozbrajająca jak oryginał.

Ciężko znaleźć słowa by opisać tak dobrą książkę.
Po raz pierwszy w moim życiu całkowicie zgadzam się z tymi mini recenzjami na okładce. Pomijając fakt, że ilość medycznych terminów, które są mi obce nawet w języku polskim trochę przytłacza - choć przy milion setnym pojawieniu się słów perineum, antenatal i cervix ich znaczenie zapamiętuje się je już do końca życia.....

Zacznę od tego, że nie jest to książka dla niewinnych osób. Swego rodzaju obcesowość i obsceniczność troszeczkę mnie uderzyły w niektórych momentach. Jednakże, proszę nie zrozumieć mnie źle. Jestem owartą osobą więc nie byłam zgorszona tylko nieco zaskoczona ponieważ nie do końca tego spodziewałam się po opisie z okładki.
Reasumując, nie jest to książka dla niewitniątek. Ponadto, nie jest to książka dla osób, które irytują otwarte zakończenia lub niedokończone sprawy. Mogę natomiast polecić tę książkę fanom współczesnej japońskiej litaratury i tym, którzy lubią nieoczywiste rzeczy.
Krótka historia, na swój sposób treściwa, opowiedziana w prosty sposób.

Zacznę od tego, że nie jest to książka dla niewinnych osób. Swego rodzaju obcesowość i obsceniczność troszeczkę mnie uderzyły w niektórych momentach. Jednakże, proszę nie zrozumieć mnie źle. Jestem owartą osobą więc nie byłam zgorszona tylko nieco zaskoczona ponieważ nie do końca tego spodziewałam się po opisie z okładki.
Reasumując, nie jest to książka dla niewitniątek....

Książka w języku angielskim ale pokuszę się o opinię w języku polskim.
Jak dla mnie książka fantastyczna choć nie przeczę, że musiałam trochę siedzieć ze słownikiem w ręku bo jednak filologia angielska nie przygotowuje człowieka na tak dotkliwe zderzenie z terminologią kulinarną.
Zapoznałam się z niesamowitą ilością nazw różnorakich ryb, roślin i innych takich, co może nie przydać mi się w życiu codziennym ale nigdy nie wiadomo co przyjdzie człowiekowi tłumaczyć, gdy ma się taki fach w ręku. Wspomniana terminologia może troche dokuczać bo gdy czytelnik jest dociekliwy to bez problemu oderwie się od lektury by sprawdzić dane słowo ale czasami trudniej wrócić do niej gdy już zaczyna się przeglądać zastosowania jakiejś rośliny w daniach. Ale pomijając to, książka bardzo ciekawa ale i też dość zaskakująca jak przystało na autorkę japońskiego pochodzenia. Odmienna mentalność uderzyła mnie tylko w jednym momencie i prócz niego można by pomyśleć, że książka ma miejsce w Europie czy Ameryce.
Bardzo przyjemnie się czytało zwłaszcza, że fabuła i akcja są wartkie oraz wciągające. Gorąco polecam dla osób lubujących się w tematyce kulinarnej lub tym co po prostu mieli ochotę na książkę w języku angielskim (tak ja).

Książka w języku angielskim ale pokuszę się o opinię w języku polskim.
Jak dla mnie książka fantastyczna choć nie przeczę, że musiałam trochę siedzieć ze słownikiem w ręku bo jednak filologia angielska nie przygotowuje człowieka na tak dotkliwe zderzenie z terminologią kulinarną.
Zapoznałam się z niesamowitą ilością nazw różnorakich ryb, roślin i innych takich, co może nie...

Terrego Pratchetta znam jako autora książek z uniwersum Świata Dysku oraz jako autora Nacji, która przeleżała na mojej półce zbyt wiele lat będąc nieprzeczytaną. Żałuję, że zabrałam się dopiero teraz za nią bo jest rewelacyjna książka, którą z ręką na sercu polecam osobie w każdym wieku lubującej się w lekturze skłaniających do myślenia i z przyzwoitą dawką humoru.
Z początku podchodziłam sceptycznie do tej książki ale bardzo szybko mnie wciągnęła. Świat (a właściwie wyspa) przedstawiony w Nacji jest dopracowany według mnie w każdym szczególe. Bohaterowie są opisani tak, że ciężko się z nimi nie zżyć - nawet jeśli mają swoje irytujące epizody.
Nacja jak dla mnie otwiera oczy na rzeczy na które wraz z wiekiem przestaliśmy zwracać uwagę. Jest przemyślana, humorystyczna, wzruszająca i wciąga tak bardzo, że jutro z samego rana lecę do biblioteki i wypożyczam pierwszą część Świata Dysku! Po lekturze tej książki jestem zakochana w stylu pisarskim pana Terrego Pratchetta i mam wrażenie, że ten stan utrzyma się przez bardzo długi czas.
Gorąco polecam! Książka nadaja się na prezent dla osób lubiących dobrą lekturę, która skłania do myślenia i zadawania pytań, które może i brzmią dziecinnie ale są wciąż bardzo ważne!

Terrego Pratchetta znam jako autora książek z uniwersum Świata Dysku oraz jako autora Nacji, która przeleżała na mojej półce zbyt wiele lat będąc nieprzeczytaną. Żałuję, że zabrałam się dopiero teraz za nią bo jest rewelacyjna książka, którą z ręką na sercu polecam osobie w każdym wieku lubującej się w lekturze skłaniających do myślenia i z przyzwoitą dawką humoru.
Z...

Jest to druga książka Neila Gaimana z którą miałam przyjemność. Pierwszą była Mitologia Nordycka, która stylem pisarskim chyba nie do końca mnie przygotowała na Nigdziebądź, jednak tamto to był tylko zbiór mitów w kolejności względnie chronologicznej, a tu mamy już całą książkę w ciągiem przyczynowo skutkowym.
Jest to naprawdę ciekawa książka po którą chyba sięgnęłam w złym momencie, ponieważ, nie ważne jak interesująca była fabuła jej lektura opornie mi szła i już wyjaśniam dlaczego.
Historia posiada raczej wartką akcję pełną interesujących i zaskakujących obrotów, ale możliwe że nawet zbyt wartką jak dla mnie. Nie miałam osobiście okazji zżyć się z bohaterami co jest dla mnie dość ważne, a ich los właściwie pozostawał mi mocno obojętny - może prócz jednej markizowej postaci.
Jeśli, ktoś lubi szybkie książki to na pewno lektura dla niego. Jednak jeśli ktoś ma problem z ilością wydarzeń na sekundę, zakładam, że będzie dość często przerywał lekturę na herbatę czy inne czynności tak jak ja. Odrazu chcę wyjaśnić, że historia jest przejrzysta, jasna i zrozumiała (może prócz intencji głównego bohatera) i czytelnik się w niej nie zagubi, ale jednak jest to książka, która jeśli dobrze zrozumiałam była tworzona przy okazji tworzenia scenariusza do serialu i też na nim się ona opiera, więc natłok wydarzeń może być dość spory... .
Ocenę daję w mojej opinii wysoką bo wiem, że jest to dobra książka ale nie do końca dla mnie. Osobiście preferuje trochę bogatsze opisy, zwłaszcza bohaterów i trochę miejsca na oddech, w ciągłym biegu za bohaterami.

Jest to druga książka Neila Gaimana z którą miałam przyjemność. Pierwszą była Mitologia Nordycka, która stylem pisarskim chyba nie do końca mnie przygotowała na Nigdziebądź, jednak tamto to był tylko zbiór mitów w kolejności względnie chronologicznej, a tu mamy już całą książkę w ciągiem przyczynowo skutkowym.
Jest to naprawdę ciekawa książka po którą chyba sięgnęłam w...

Proszę się nie dać zwieść okładce! Może i wygląda ciut dziecinnie jednak zawartość książki jest zdecydowanie nie jest dla dzieci. Jest to wspaniała młodzieżowa historia z drobnym elementem fantastyki. Pomimo, że już nie należę do 'nastek' ani grupy młodzieżowej książka i tak przypadła mi do gustu. Autorka zachwyca humorem, pomysłowością i sposobem pisania.
Gorąco polecam fanom gatunku młodzieżowego z elementami romansu.

Proszę się nie dać zwieść okładce! Może i wygląda ciut dziecinnie jednak zawartość książki jest zdecydowanie nie jest dla dzieci. Jest to wspaniała młodzieżowa historia z drobnym elementem fantastyki. Pomimo, że już nie należę do 'nastek' ani grupy młodzieżowej książka i tak przypadła mi do gustu. Autorka zachwyca humorem, pomysłowością i sposobem pisania.
Gorąco polecam...

Niesamowicie przyjemna i lekka lektura, która przybliża nam oblicze prawdziwej przyjaźni i wsparcia jakie można okazać drugiej osobie.
Wątek romantyczny jest tu dość nikły choć szczerze powiedziawszy sięgnęłam po tę pozycję bo liczyłam na zaspokojenie mojej potrzeby miłosnych uniesień, ale uczucie rozczulenia i błogości jakie przynosi ta książka w pełni mnie zadowoliłam.
Gorąco polecam osobą lubującym się w książkach obyczajowych w klimatach Jane Austen!

Niesamowicie przyjemna i lekka lektura, która przybliża nam oblicze prawdziwej przyjaźni i wsparcia jakie można okazać drugiej osobie.
Wątek romantyczny jest tu dość nikły choć szczerze powiedziawszy sięgnęłam po tę pozycję bo liczyłam na zaspokojenie mojej potrzeby miłosnych uniesień, ale uczucie rozczulenia i błogości jakie przynosi ta książka w pełni mnie...

Przeczytałam tę książkę przed zabraniem się za całą serię Ziemiomorza w celu sprawdzenia czy język i styl pisarski pani Le Guin przypadnie mi do gustu. Przed rozpoczęciem lektury wiedziałam, że są to opowiadania więc stwierdziłam, że będą one najodpowiedniejsze w celu delikatnego wprowadzenia w ten nowych fantastyczny świat.
Z początku książka mnie wciągnęła jednak z czasem pomimo, że fabuła mnie intrygowała to nie byłam w stanie czytać, ponieważ język jakiego użyto w tej książce zbyt mnie nużył. Pomijam fakt, że ostatnie opowiadanie było dobre do połowy (drugą musiałam przemęczyć).
Mam wrażenie, że Ziemiomorze przerosłoby mnie również pod kątem chronologii, która w opowiadaniach była zachowana, jednak imiona i tak mi się mieszały... . Już boję się pomyśleć jak wielki mętlik miałabym w głowie gdybym zaczęła czytać serię właściwą... .
Niemniej jednak cieszę się, że przeczytałam tę książkę. Czuję, że moja literacka ignoracja troszkę zmalała po przeczytaniu choć jednek pozycji od tak kultowej pisarki fantastyki jąką jest Ursula Le Guin, jednak chyba i tak pozostanę przy naszym starym dobrym Sapkowskim.

Przeczytałam tę książkę przed zabraniem się za całą serię Ziemiomorza w celu sprawdzenia czy język i styl pisarski pani Le Guin przypadnie mi do gustu. Przed rozpoczęciem lektury wiedziałam, że są to opowiadania więc stwierdziłam, że będą one najodpowiedniejsze w celu delikatnego wprowadzenia w ten nowych fantastyczny świat.
Z początku książka mnie wciągnęła jednak z czasem...

Chyba na tej książcę poprzestanę moją przygodę z Ever. Pierszy tom nawet mnie wciągnął, ale z każdym kolejnym moje zainteresowanie malało przez co tom czwarty wręcz męczyłam i z trudem dobrnęłam do jego końca. Rozumiem, że jest to fantastyka jednak dla mnie wszystko było już zbyt naciągane, a reakcje i charaktery bohaterów zbyt dziwne i niezrozumiałe.
Możliwe, że wyrosłam już z fantastyki, jednak problemem dla mnie były też dość sztuczne reakcje i wypowiedzi bohaterów. Nie jestem pisarką i jest to opinia zwykłego laika jednak jak dla mnie poziom językowy książki może i trafi do młodzieży, ale dorosły czytelnik może się na nim zawieść bo jest to dla mnie napisane w dość skomplikowanie przyziemny sposób (co niekoniecznie może być winą autorki, a tłumacza).

Chyba na tej książcę poprzestanę moją przygodę z Ever. Pierszy tom nawet mnie wciągnął, ale z każdym kolejnym moje zainteresowanie malało przez co tom czwarty wręcz męczyłam i z trudem dobrnęłam do jego końca. Rozumiem, że jest to fantastyka jednak dla mnie wszystko było już zbyt naciągane, a reakcje i charaktery bohaterów zbyt dziwne i niezrozumiałe.
Możliwe, że wyrosłam...

Zaczęłam "Fangirl" od razu po przewróceniu ostatniej strony "Eleonora & Park". Chciałam więcej romantycznych scen w wykonaniu Rainbow Rowell i dostałam je. Pochłonęłam tę książkę praktycznie za jednym razem razem - tak wspaniała i wciągająca jest ta historia. Jednak tak jak podobała mi się historia, tak równie bardzo byłam zdegustowana tłumaczeniem pani Zielińskiej i będę starała się unikać innych przekładów tej pani (przynajmniej póki moje wzburzenie nie minie).
Jestem zakochana w każdym aspekcie tej książki i mogłabym rozpływać się nad jej zaletami bez końca (o tym jak szerokie spektrum charakterów pokazuje i jak cudownie przeplata życiowe dramaty z przezabawnymi tekstami) jednak jestem tak zawiedziona tłumaczeniem, ilością błędów interpunkcyjnych, stylistycznych i ogromem literówek, że nie potrafię.
Szczerzę współczuję pani Zielińskiej jeśli nie uświadczyła pomocy edytora/korektora bo tłumaczenie książki zdecydowanie nie jest pracą dla jednej osoby. Czasami wydawnictwa nie zdają sobie sprawy z tego jaką krzywdę wyrządzają książką i samym sobą dając niemożliwie krótki termin jednej osobie na przetłumaczenie kilkuset stronicowego tomiszcza.
Nie jestem purystką językową, również popełniam niesamowitą ilość błędów ale moim zdaniem książki pomagają w biernej nauce języka (składnia, pisownia, interpunkcja) więc tłumaczenie powinno być wykonane jak najlepiej by czytelnicy nie byli narażeni na nieświadome zapamiętywanie błędnych konstrukcji.
Niemniej jednak, książka pomimo notorycznie pojawiających błędów jest cudowna. Gorąco polecam każdemu kto lubi niewinne romanse, interesujące postacie i zabawne opisy.

Książka trafia do mojej topki! <3

Zaczęłam "Fangirl" od razu po przewróceniu ostatniej strony "Eleonora & Park". Chciałam więcej romantycznych scen w wykonaniu Rainbow Rowell i dostałam je. Pochłonęłam tę książkę praktycznie za jednym razem razem - tak wspaniała i wciągająca jest ta historia. Jednak tak jak podobała mi się historia, tak równie bardzo byłam zdegustowana tłumaczeniem pani Zielińskiej i będę...

Ta część podobała mi się bardziej pod kątem nie tyle fabuły, co sposobu pisania. Opisy są dłuże, troszeczkę bardziej szczegółowe i pomagają się wczytać. Niemniej jednak dalej mnie ta historia nie zachwyca. Chyba nie należę do aż takich romantyczek do których wydaje mi się jest skierowana ta pozycja.

Jeśli ktoś się zastanawia czy kontynuować lekturę tej serii, to zachęcam. Jak już wspomniałam ta część jest lepsza pod względem kopozycji, a poziom fabuły według mnie jest taki sam, co powinno zadowolić osobę, której przypadła do gustu pierwsza część.

Ta część podobała mi się bardziej pod kątem nie tyle fabuły, co sposobu pisania. Opisy są dłuże, troszeczkę bardziej szczegółowe i pomagają się wczytać. Niemniej jednak dalej mnie ta historia nie zachwyca. Chyba nie należę do aż takich romantyczek do których wydaje mi się jest skierowana ta pozycja.

Jeśli ktoś się zastanawia czy kontynuować lekturę tej serii, to zachęcam....