Książka przeczytana przez mnie niedawno w tłumaczeniu francuskim - Restaurant de l'amour retrouvé.
Główna bohaterka, 25-letnia Rinco, mieszka w Tokio razem z pochodzącym z Indii narzeczonym i marzy o otwarciu własnej restauracji. Pewnego wieczoru wraca z pracy i zastaje puste mieszkanie – zniknęły pieniądze, meble, niebywale kosztowne sprzęty kuchenne, rzeczy osobiste – ostał się jedynie odziedziczony po ukochanej zmarłej babci słój z (albo kiszonką – tutaj mam wątpliwości, język francuski używa rzeczownika saumure na określenie obu tych roztworów). Tak oto ulotnił się nie tylko ukochany, ale i marzenia o przyszłym życiu. Rinco pod wpływem szoku traci głos. Postanawia opuścić stolicę i wrócić do położonej w górach rodzinnej wioski, w której jej matka od lat prowadzi bar Amour (którego nazwa odnosi się do rosyjskiej rzeki Amur, a nie do miłości, jak możnaby sądzić). Delikatnie mówiąc, obie strony nie są zachwycona spotkaniem po dziesięciu latach rozłąki – tak tak, stosunki Rinco z rodzicielką są niełatwe, to babcia była dla niej najważniejszą osobą i to ona przekazała jej tajniki sztuki kulinarnej. W końcu matka zgadza się przyjąć Rinco pod swój dach, jako warunek wyznaczając opiekę nad oswojoną świnią o imieniu Hermès.
I tak rozpoczyna się nowy etap w życiu młodej kobiety – pobudka o świcie, przygotowanie zaczynu na chleb, wyprawa do lasu po żołędzie, a następnie pieczenie chleba z żołędziami dla świnki Hermèsa. Popołudniami Rinco czyni przygotowania do stworzenia własnej restauracji i idzie jej to znakomicie, biorąc pod uwagę, że wciąż nie wypowiada ani słowa i porozumiewa się z otoczeniem poprzez zdania wypisane na kartkach. Pomagają jej zarówno dawni znajomi ze szkolnych lat, jak i niemal obce osoby, dzięki czemu restauracja "Ślimak" wkrótce otwiera swe podwoje. Lokal składa się tylko z jednego stolika, rezerwacji dokonuje się drogą mailową, a menu komponowane jest indywidualnie dla każdego gościa.
Rinco posiada absolutnie niezwykły dar przyrządzania jedzenie, które pobudza nie tylko kubki smakowe, ale także porusza serce i duszę. Talent ten stawia ją w jednym z rzędzie z takimi bohaterkami literackimi, jak choćby Vianne Rocher z "Czekolady". Skojarzeń ze słynną serią Jeanne Harris mamy więcej – Rinco instynktownie odgaduje, jaki smaki przypadną do gustu każdemu z jej gości, a sam proces przygotowywania jedzenia przypomina trochę czary, a trochę medytację. Bohaterka z powodzeniem potrafi stworzyć ucztę zarówno dla dawnej gwiazdy filmowej, zabieganego biznesmena, jak i dla małej dziewczynki i jej adoptowanego królika. Pełne szacunku podejście do darów natury, charakterystyczne dla kultury azjatyckiej, znajduje odbicie w sztuce kulinarnej Rinco, która osobiście wybiera najlepsze składniki, a przygotowując dania z wieprzowiny dba o to, by nic się nie zmarnowało (nota bene zgodnie z francuskim przysłowiem "Tout est bon dans le cochon").
Restaurant de l'amour retrouvé oceniam na 9 gwiazdek – nie jest łatwo stworzyć tak wciągającą opowieść odwołującą się do ulotnych smaków i aromatów, w dodatku niemal zupełnie rezygnując z dialogów (w przeważającej części książki Rinco jest niema). Polecam tę historię miłośnikom Japonii oraz amatorom poetyckich opisów natury i orientalnej sztuki kulinarnej.

Książka przeczytana przez mnie niedawno w tłumaczeniu francuskim - Restaurant de l'amour retrouvé.
Główna bohaterka, 25-letnia Rinco, mieszka w Tokio razem z pochodzącym z Indii narzeczonym i marzy o otwarciu własnej restauracji. Pewnego wieczoru wraca z pracy i zastaje puste mieszkanie – zniknęły pieniądze, meble, niebywale kosztowne sprzęty kuchenne, rzeczy osobiste –...

Książka w języku angielskim ale pokuszę się o opinię w języku polskim.
Jak dla mnie książka fantastyczna choć nie przeczę, że musiałam trochę siedzieć ze słownikiem w ręku bo jednak filologia angielska nie przygotowuje człowieka na tak dotkliwe zderzenie z terminologią kulinarną.
Zapoznałam się z niesamowitą ilością nazw różnorakich ryb, roślin i innych takich, co może nie przydać mi się w życiu codziennym ale nigdy nie wiadomo co przyjdzie człowiekowi tłumaczyć, gdy ma się taki fach w ręku. Wspomniana terminologia może troche dokuczać bo gdy czytelnik jest dociekliwy to bez problemu oderwie się od lektury by sprawdzić dane słowo ale czasami trudniej wrócić do niej gdy już zaczyna się przeglądać zastosowania jakiejś rośliny w daniach. Ale pomijając to, książka bardzo ciekawa ale i też dość zaskakująca jak przystało na autorkę japońskiego pochodzenia. Odmienna mentalność uderzyła mnie tylko w jednym momencie i prócz niego można by pomyśleć, że książka ma miejsce w Europie czy Ameryce.
Bardzo przyjemnie się czytało zwłaszcza, że fabuła i akcja są wartkie oraz wciągające. Gorąco polecam dla osób lubujących się w tematyce kulinarnej lub tym co po prostu mieli ochotę na książkę w języku angielskim (tak ja).

Książka w języku angielskim ale pokuszę się o opinię w języku polskim.
Jak dla mnie książka fantastyczna choć nie przeczę, że musiałam trochę siedzieć ze słownikiem w ręku bo jednak filologia angielska nie przygotowuje człowieka na tak dotkliwe zderzenie z terminologią kulinarną.
Zapoznałam się z niesamowitą ilością nazw różnorakich ryb, roślin i innych takich, co może nie...