Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gdyby nie zakończenie, ocena byłaby większa. A tak, całkiem przyjemnie się czytało.

Gdyby nie zakończenie, ocena byłaby większa. A tak, całkiem przyjemnie się czytało.

Chyba liczyłam, że będzie jak u Bridgertonów, gdzie bohaterowie bez spotykają się bez żadnych swatek. Niestety tak nie wyszło i strasznie się ciągnęło.

Chyba liczyłam, że będzie jak u Bridgertonów, gdzie bohaterowie bez spotykają się bez żadnych swatek. Niestety tak nie wyszło i strasznie się ciągnęło.

Dobre, chociaż koniec bardzo ckliwy.

Dobre, chociaż koniec bardzo ckliwy.

Nie wiem do końca o czym jest ta książka. Poprzednia część była również nudna, ale mimo wszystko był jakiś znikomy sens w fabule. Tutaj natomiast ani ładu, ani składu. Nie mówiąc już, że ostatnie 20 stron zamiast przyspieszyć, zwłaszcza po poprzednim wątku, poszło w stronę, przez którą przez 5 minut zastanawiałam się czy przez przypadek nie zmieniłam książki na legimii. Szybko można również załapać, że przed rozdziałem autorek tworzących poprzednich części fabuła miała wyglądać całkiem inaczej.

Reasumując: Paulina Świst ma lepsze serie, natomiast historia Malej stworzona w duecie to nieporozumienie.

Nie wiem do końca o czym jest ta książka. Poprzednia część była również nudna, ale mimo wszystko był jakiś znikomy sens w fabule. Tutaj natomiast ani ładu, ani składu. Nie mówiąc już, że ostatnie 20 stron zamiast przyspieszyć, zwłaszcza po poprzednim wątku, poszło w stronę, przez którą przez 5 minut zastanawiałam się czy przez przypadek nie zmieniłam książki na legimii....

Była okej, ale nie aż tak dobra jak poprzednia część. Zabrakło mi mocniejszych i mroczniejszych momentów. Za to przepełniona była słodko-pierdzącymi wstawkami. No i relacja Salem z Calebem... nie potrzebna i też zbyt piękna.

Była okej, ale nie aż tak dobra jak poprzednia część. Zabrakło mi mocniejszych i mroczniejszych momentów. Za to przepełniona była słodko-pierdzącymi wstawkami. No i relacja Salem z Calebem... nie potrzebna i też zbyt piękna.

Stara Fjallbacka wraca! Dawno nie wchłonęłam aż tak szybko kryminału!

Stara Fjallbacka wraca! Dawno nie wchłonęłam aż tak szybko kryminału!

Nie porwała mnie. Chemii między bohaterami też nie było. Dawno nie czytałam tak nudnego romansu.

Nie porwała mnie. Chemii między bohaterami też nie było. Dawno nie czytałam tak nudnego romansu.

Czytało się dobrze, ale główne problemy zostały aż za bardzo potraktowane po macoszemu.

Czytało się dobrze, ale główne problemy zostały aż za bardzo potraktowane po macoszemu.

Nie wiem jak ją ocenić. Bo z jednej strony czytało mi się ją całkiem dobrze przez lekki styl autora. Jednak z drugiej strony wersja przedszkola pełnego radości, które mieści się w Auschwitz i bohaterka, mająca dość duże szczęście w obozie (poza zakończeniem) jakość średnio mi się widzi. I nawet nie chodzi tutaj o fakty historyczne, ale raczej o to, że zbyt grzecznie i miło wszystko zostało przedstawione. Jakby bohaterka z dziećmi pojechała na kolonie letnie, a nie do obozu koncentracyjnego... Nie mówiąc już, że do pewnego momentu obraz Josefa Mengele był wręcz ukazany jako nienajgorszy w obozie...
Czytałam wiele powieści fabularnych, gdzie akcja działa się w czasie II wojny, w tym w obozach koncentracyjnych. Jednak żadna nie przedstawiała tych problemów aż tak płasko. Nie wiem też w jakich momentach recenzentki płakały... chyba, że po momentach, kiedy uświadomiły sobie w jak sielankowy sposób ukazano ludzką tragedię. Tym bardziej mnie to wszystko dziwi, bo "Nauczyciel z Getta" bardzo mi się podobał.

Nie wiem jak ją ocenić. Bo z jednej strony czytało mi się ją całkiem dobrze przez lekki styl autora. Jednak z drugiej strony wersja przedszkola pełnego radości, które mieści się w Auschwitz i bohaterka, mająca dość duże szczęście w obozie (poza zakończeniem) jakość średnio mi się widzi. I nawet nie chodzi tutaj o fakty historyczne, ale raczej o to, że zbyt grzecznie i miło...

Strasznie wieje nudą. Aż tak bardzo, że ciągnęłam tą książkę prawie cały rok (dosłownie zaczęłam w lutym).

Strasznie wieje nudą. Aż tak bardzo, że ciągnęłam tą książkę prawie cały rok (dosłownie zaczęłam w lutym).

Całkiem przyjemnie się czytało!

Całkiem przyjemnie się czytało!

Naprawdę nie rozumiem fenomenu tej serii. Bohaterowie nie porywają, a o ile jeszcze w pierwszej części jakoś fabuła jeszcze szła, tak tutaj była sama nuda. Prawie żadnych zwrotów akcji, a problemy niezwiązane z miłością bohaterów były praktycznie zmiecione pod dywan. Reasumując: jest wiele ciekawszych romansów na rynku czytelniczym, ale historia Rosie i Lukasa się tam nie zalicza.

Naprawdę nie rozumiem fenomenu tej serii. Bohaterowie nie porywają, a o ile jeszcze w pierwszej części jakoś fabuła jeszcze szła, tak tutaj była sama nuda. Prawie żadnych zwrotów akcji, a problemy niezwiązane z miłością bohaterów były praktycznie zmiecione pod dywan. Reasumując: jest wiele ciekawszych romansów na rynku czytelniczym, ale historia Rosie i Lukasa się tam nie...

To chyba najbardziej absurdalna książka Whitney G. I o ile szybko się czyta, tak nie mogłam połapać się w sensie wydarzeń w historii.

To chyba najbardziej absurdalna książka Whitney G. I o ile szybko się czyta, tak nie mogłam połapać się w sensie wydarzeń w historii.

Słodko-pierdzące. A główny problem poruszany w książce spłaszczono najbardziej jak się da.

Słodko-pierdzące. A główny problem poruszany w książce spłaszczono najbardziej jak się da.

Może to i klasyka literatury, ale do mnie totalnie nie przemawia. Takie romantyczne srolololo o Panu, co lubi dzieci aż za bardzo.

Może to i klasyka literatury, ale do mnie totalnie nie przemawia. Takie romantyczne srolololo o Panu, co lubi dzieci aż za bardzo.

Była okej, jednak czegoś mi w niej brakowało. Świat przedstawiony jak najbardziej na plus, ale szybko utworzone relacje nie za bardzo do uwierzenia. W dorobku pani Darwood powiedziałabym, że średnia książka z dobrym przekazem.

Była okej, jednak czegoś mi w niej brakowało. Świat przedstawiony jak najbardziej na plus, ale szybko utworzone relacje nie za bardzo do uwierzenia. W dorobku pani Darwood powiedziałabym, że średnia książka z dobrym przekazem.

Całkiem fajna i wciągająca historia. Zdecydowane polecam!

Całkiem fajna i wciągająca historia. Zdecydowane polecam!

Całkiem całkiem! Na plus zdecydowanie przedstawienie innego świat celebrytów: mniej kolorowy. No i emocjonalna część historii. Podsumowując: Mona nie zawiodła!

Całkiem całkiem! Na plus zdecydowanie przedstawienie innego świat celebrytów: mniej kolorowy. No i emocjonalna część historii. Podsumowując: Mona nie zawiodła!

Harry i Meghan w Seattle. Tylko z ciut mniejszym realizmem. Czyta się miło, ale to chyba nie jest najlepsza z książek Whitney G.

Harry i Meghan w Seattle. Tylko z ciut mniejszym realizmem. Czyta się miło, ale to chyba nie jest najlepsza z książek Whitney G.

Brak chemii, brak zaskoczenia. Za to dużo nudy xD

Brak chemii, brak zaskoczenia. Za to dużo nudy xD