Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy przeczytałam opis z tyłu okładki, nie spodziewałam się zbyt wiele po tej książce. Nie zaciekawił mnie, więc spodziewałam się nudnej, a dość długiej lektury, więc stała ona na półce sporo czasu i czekała, aż wreszcie się za nią wezmę. Wbrew moim obawom: wciągająca od samego początku, do samego końca! Krew, ostre słownictwo, dobitne (czasami odrażające) opisy- wcale nie zniechęciło mnie to do tej książki, wręcz przeciwnie! Z chęcią sięgnę po dwa poprzednie tomy tej serii oraz po kolejne.

Kiedy przeczytałam opis z tyłu okładki, nie spodziewałam się zbyt wiele po tej książce. Nie zaciekawił mnie, więc spodziewałam się nudnej, a dość długiej lektury, więc stała ona na półce sporo czasu i czekała, aż wreszcie się za nią wezmę. Wbrew moim obawom: wciągająca od samego początku, do samego końca! Krew, ostre słownictwo, dobitne (czasami odrażające) opisy- wcale nie...

Chyba nie doczytam do końca. Koszmarna książka. Zero treści. Tragiczny i beznadziejny styl i sposób pisania. Nuda, nuda, nuda. Czasami się rozbudziłam- wtedy, kiedy znów się zdziwiłam, że można wymyślić tak ogromną głupotę. A spodziewałam się nienajgorszej lektury... Książka jest po prostu głupia, nie jestem w stanie się zmobilizować, żeby ją skończyć. Harremu Potterowi mówię NIE i nie sądzę, abym sięgnęła po kolejne tomy... O dziwo ekranizacja pierwszej części przygód Harry'ego nie jest zła, mogę stwierdzić, że ogląda się z przyjemnością.
Edit: DAŁAM RADĘ!! Przeczytałam do końca! Jestem z siebie dumna, a książka zyskała jedną gwiazdkę za parę ciekawych cytatów i rozkręcenie się nieco akcji na ostatnich 10-20 stronach.

Chyba nie doczytam do końca. Koszmarna książka. Zero treści. Tragiczny i beznadziejny styl i sposób pisania. Nuda, nuda, nuda. Czasami się rozbudziłam- wtedy, kiedy znów się zdziwiłam, że można wymyślić tak ogromną głupotę. A spodziewałam się nienajgorszej lektury... Książka jest po prostu głupia, nie jestem w stanie się zmobilizować, żeby ją skończyć. Harremu Potterowi...

GENIALNA, GENIALNA, GENIALNA!!! Jestem nieopisanie wdzięczna mojej Mamie, że zwróciła uwagę na ''Ciocię Mame'' w bibliotece. Ile bym straciła nie czytając tak rewelacyjnej książki! Pełno w niej humoru, śmiech (a jeśli nie to chociaż wielki uśmiech) towarzyszy nam w każdym rozdziale. Ale ''Ciocia Mame'' nie tylko bawi, lecz również wzrusza. A może przede wszystkim wzrusza. Piękna historia miłości ciotki i bratanka, wzajemnej troski, ''wyciągania się'' nawzajem z kłopotów i głupot życiowych ;)

GENIALNA, GENIALNA, GENIALNA!!! Jestem nieopisanie wdzięczna mojej Mamie, że zwróciła uwagę na ''Ciocię Mame'' w bibliotece. Ile bym straciła nie czytając tak rewelacyjnej książki! Pełno w niej humoru, śmiech (a jeśli nie to chociaż wielki uśmiech) towarzyszy nam w każdym rozdziale. Ale ''Ciocia Mame'' nie tylko bawi, lecz również wzrusza. A może przede wszystkim wzrusza....

Czytając czwarty tom serii kilka lat po przeczytaniu trzech poprzednich, czułam się jakbym spotkała się ze starymi, dawno niewidzianymi przyjaciółmi. Znowu mogłam pójść z kumplami na śmietnik, wysłuchać ich opowieści i poczuć się jakbym była tam z nimi :) Niesamowite uczucie :)

Czytając czwarty tom serii kilka lat po przeczytaniu trzech poprzednich, czułam się jakbym spotkała się ze starymi, dawno niewidzianymi przyjaciółmi. Znowu mogłam pójść z kumplami na śmietnik, wysłuchać ich opowieści i poczuć się jakbym była tam z nimi :) Niesamowite uczucie :)

Po poprzednim tomie (''Miłość ci wszystko wyPaczy'') książka ''Gdybym była czekoladą'' trochę rozczarowuje. Lekko wieje nudą (no tak, przecież to rok szkolny ;) ). Czytelnika często irytuje zachowanie bohaterów- Afrodyty (która kompletnie nie nadaje się na nauczyciela, a co dopiero wychowawcę) , Liliany, a przede wszystkim rodziny Ani- jej rodziców i babci. Podczas czytania wszystkich pięciu tomów nieustannie włos jeżył mi się na głowie, że w niby niepatologicznej rodzinie można w ten sposób traktować swoje dziecko. Nie doceniać go, nieustannie je poniżać, uważać za najgorszą, nieustannie podkopywać jego wiarę w siebie, na wszystko narzekać. To naprawdę straszne, gdyż główna bohaterka to fajna, sympatyczna i inteligentna dziewczyna, którą po prostu NISZCZY jej własna rodzina. Jedyną normalną osobą w rodzinie Ani wydaje mi się jej prababcia. Dziwię się głównej bohaterce, że potrafiła to wszystko tak znosić i ani razu się nie zbuntować. Trochę mnie to denerwowało, że Anka nie potrafi się bronić, bo przecież znała swoją wartość i tak potulnie znosi to obrażanie jej na każdym kroku. Poza tym piąty i póki co ostatni tom serii przygód Ani Szuch tak jakby się urywa. Wygląda to tak jakby miał powstać kolejny tom, gdyż zakończenie książki zdecydowanie nie wygląda jak zakończenie całej serii. Więc jeśli nie doczekamy się tomu szóstego jest to kolejny minus tej lektury. Poza tym polecam. Jak zwykle można się pośmiać, chociaż zdecydowanie bardziej polecam poprzednie :)

Po poprzednim tomie (''Miłość ci wszystko wyPaczy'') książka ''Gdybym była czekoladą'' trochę rozczarowuje. Lekko wieje nudą (no tak, przecież to rok szkolny ;) ). Czytelnika często irytuje zachowanie bohaterów- Afrodyty (która kompletnie nie nadaje się na nauczyciela, a co dopiero wychowawcę) , Liliany, a przede wszystkim rodziny Ani- jej rodziców i babci. Podczas czytania...

Dobra książka to taka, która nie tylko robi na nas duże wrażenie, ale także zmienia coś w naszym sposobie patrzenia na świat, która wpływa na nasze życie. Taka jest właśnie książka ''W ciemności'' Jany Frey. To druga lektura tej Autorki, jaką miałam okazję przeczytać i mogę śmiało stwierdzić, że pisze ona z niesamowitym wyczuciem, budząc wielkie emocje, wzruszając, wywołując uśmiech, nakłaniając do refleksji. Rewelacyjna książka uświadamiająca czytelnikowi jak wiele rzeczy nie docenia w swoim życiu i jak wiele może stracić w parę sekund.

Dobra książka to taka, która nie tylko robi na nas duże wrażenie, ale także zmienia coś w naszym sposobie patrzenia na świat, która wpływa na nasze życie. Taka jest właśnie książka ''W ciemności'' Jany Frey. To druga lektura tej Autorki, jaką miałam okazję przeczytać i mogę śmiało stwierdzić, że pisze ona z niesamowitym wyczuciem, budząc wielkie emocje, wzruszając,...

''Dziewczyna z sąsiedztwa'' przeraża. Ciężko uwierzyć, że na świecie istnieją takie potwory. I, że tymi potworami są tylko i wyłącznie ludzie. Ciężko napisać odpowiednią opinię to tej książki, ciężko dobrać słowa, by opisać akcję czy swoje uczucia, które towarzyszą podczas czytania. ''Dziewczynę z sąsiedztwa'' po prostu trzeba przeczytać, żeby zrozumieć, dlaczego napisanie o niej czegokolwiek jest niemal niemożliwe. (Pominęłam już fakt, że wstęp Stephen'a King'a był BEZNADZIEJNY i IRYTUJĄCY; zdenerwował mnie, zniechęcił i miałam ochotę ten koszmarny wstęp oznaczyć jako spoiler...)

''Dziewczyna z sąsiedztwa'' przeraża. Ciężko uwierzyć, że na świecie istnieją takie potwory. I, że tymi potworami są tylko i wyłącznie ludzie. Ciężko napisać odpowiednią opinię to tej książki, ciężko dobrać słowa, by opisać akcję czy swoje uczucia, które towarzyszą podczas czytania. ''Dziewczynę z sąsiedztwa'' po prostu trzeba przeczytać, żeby zrozumieć, dlaczego napisanie...

Swoją przygodę z książkami Alex Kavy zaczęłam od przypadkowo wybranego 11. tomu przygód agentki Maggie O'Dell i natychmiast pokochałam Autorkę za sposób pisania, umiejętność budowania napięcia oraz nie dającą się nie polubić główną bohaterkę. Ponadto w książce tej od razu można dostrzec, że ogromną miłością Kavy są psy; czytając o czworonożnych bohaterach aż ma się ochotę je pogłaskać. ''Ostateczny cel'' to świetna lektura, przy której nie sposób się nudzić. Ciężko byłoby też po jej przeczytaniu nie sięgnąć po inne tomy z dzielną agentką FBI. Jeśli macie ochotę na dobry kryminał sensacyjny to jak najbardziej polecam! Lekkie pióro autorki i niewątpliwy talent sprawia, że nie jest to książka jedna z wielu (bo przecież książki tego gatunku się mnożą), lecz świetna przygoda zapadająca w pamięć.

Swoją przygodę z książkami Alex Kavy zaczęłam od przypadkowo wybranego 11. tomu przygód agentki Maggie O'Dell i natychmiast pokochałam Autorkę za sposób pisania, umiejętność budowania napięcia oraz nie dającą się nie polubić główną bohaterkę. Ponadto w książce tej od razu można dostrzec, że ogromną miłością Kavy są psy; czytając o czworonożnych bohaterach aż ma się ochotę...

Kathryn Fox w swojej książce ''Bez zezwolenia'' w prawdziwy i bolesny sposób przedstawia nam życie kobiet po gwałcie. Bo od chwili gwałtu życie dzieli się na to ''przed'' i ''po''. Chyba nie ma większego upokorzenia i krzywdy dla kobiety niż właśnie gwałt. Książka ta ukazuje nam jakim okrucieństwem jest ta zbrodnia i daje do zrozumienia, że ktoś kto dopuścił się takiego czynu nie może pozostać bez winy!
Zakończenie przesadzone, autorka na siłę chciała zrobić thiller i sensację w końcowej części, co było zupełnie niepotrzebne, a wręcz trochę ujmuje książce. Nieco ''przejadło mi się'' już wspaniałomyślne ocalenie bohaterów w ostatniej chwili, które jest bardzo popularne w książkach tego gatunku. Jednak większość autorów robi to w fajny sposób, fundując nam napięcie i dreszcz emocji przy jednoczesnym dobrym zakończeniu bez uśmiercania naszych głównych bohaterów. Kathryn Fox to nie wyszło, zakończenie ani nie trzymało w napięciu ani nie przerażało. Może nawet troszkę bawiło tą nierealną sytuacją.
Niemniej jednak całość jest dobrą lekturą. Zmusza do refleksji i zastanowienia się nad problemem.

Kathryn Fox w swojej książce ''Bez zezwolenia'' w prawdziwy i bolesny sposób przedstawia nam życie kobiet po gwałcie. Bo od chwili gwałtu życie dzieli się na to ''przed'' i ''po''. Chyba nie ma większego upokorzenia i krzywdy dla kobiety niż właśnie gwałt. Książka ta ukazuje nam jakim okrucieństwem jest ta zbrodnia i daje do zrozumienia, że ktoś kto dopuścił się takiego...

Myślę, że nie ma odpowiednich słów, by opisać piękno tej książki. By opisać ogrom walki ''pomimo wszystko i wszystkim''. By opisać siłę, determinację, ambicję. Podczas czytania niejednokrotnie towarzyszy nam smutek czy wzruszenia, jednak w większości jest to uśmiech. Nawet uśmiech przez łzy. Warto walczyć. Warto marzyć. Warto żyć. Chce się żyć!


*** Polecam również genialny film w reżyserii tego Autora pod tym samym tytułem.

Myślę, że nie ma odpowiednich słów, by opisać piękno tej książki. By opisać ogrom walki ''pomimo wszystko i wszystkim''. By opisać siłę, determinację, ambicję. Podczas czytania niejednokrotnie towarzyszy nam smutek czy wzruszenia, jednak w większości jest to uśmiech. Nawet uśmiech przez łzy. Warto walczyć. Warto marzyć. Warto żyć. Chce się żyć!


*** Polecam również...

''Kurtyna'' opadła. Idealna książka na pożegnanie 2015 roku...


Zdecydowanie nie jest to książka dla czytelnika, który oddał swoje serce Herkules'owi Poirot'owi... Ledwo powstrzymałam łzy, kiedy bohater najbliższy mojemu sercu odszedł.
Zdecydowanie dobra lektura, gdyż oczywiście pani Christie złych nie tworzyła, jednak coś w niej bardzo mnie rozczarowało. Zdecydowanie nie jest to Christie, którą kocham. Takie to trochę przekombinowane, jakby Autorka chciała zbyt wiele zawrzeć w tej krótkiej powieści. Ponadto nie mogłam się przekonać do córki kochanego kapitana Hastings'a- jak okropnie była ona irytująca! Nie jestem też pewna czy Poirot podoba mi się w takiej roli (nie mogę zdradzić więcej, ale kto czytał ten wie jaką rolę mam na myśli). Czuję niedosyt, nie jestem pewna czy chciałam, aby właśnie tak zakończyły się losy Herkulesa.
Niesamowite jednak było to, że wszystko skończyło się dokładnie tam, gdzie się zaczęło...

''Kurtyna'' opadła. Idealna książka na pożegnanie 2015 roku...


Zdecydowanie nie jest to książka dla czytelnika, który oddał swoje serce Herkules'owi Poirot'owi... Ledwo powstrzymałam łzy, kiedy bohater najbliższy mojemu sercu odszedł.
Zdecydowanie dobra lektura, gdyż oczywiście pani Christie złych nie tworzyła, jednak coś w niej bardzo mnie rozczarowało. Zdecydowanie nie...

Czytaliśmy tę nowelkę w podstawówce na lekcji polskiego. Wiele już miesięcy usiłowałam sobie przypomnieć jej tytuł, znaleźć ją, żeby wreszcie raz jeszcze ją przeczytać. Nareszcie znalazłam i na pewno niebawem przeczytam! Zapisała się w mojej pamięci jako piękna i wzruszająca nowela.

Czytaliśmy tę nowelkę w podstawówce na lekcji polskiego. Wiele już miesięcy usiłowałam sobie przypomnieć jej tytuł, znaleźć ją, żeby wreszcie raz jeszcze ją przeczytać. Nareszcie znalazłam i na pewno niebawem przeczytam! Zapisała się w mojej pamięci jako piękna i wzruszająca nowela.