,,Aryman mści się" czyli nowela autorstwa Stefana Żeromskiego, nowela o pustelnictwie, pokusach i życiu w cieniu decyzji ojca. Diokles postanowił że jego syn Jan będzie czysty jak łza, dlatego wyruszył na pustynie by wychować go jak najdalej od świata pełnego pokus. Jan nawet po śmierci swojego ojca żyję w jednym wielkim odosobnieniu walcząc z własną cielesnością aż w końcu nadchodzi "próba ostateczna" i do jego drzwi puka K O B I E T A. ,,Aryman mści się" to zdecydowanie lepsza do przyswojenia nowelka Żeromskiego niż lektury tego samego autora, którymi karmili nas w szkołach średnich i to pewnie dlatego że z tą akurat nowelką nie spotkałam się w tamtych czasach sprawia że nawet mi się podobała.

,,Aryman mści się" czyli nowela autorstwa Stefana Żeromskiego, nowela o pustelnictwie, pokusach i życiu w cieniu decyzji ojca. Diokles postanowił że jego syn Jan będzie czysty jak łza, dlatego wyruszył na pustynie by wychować go jak najdalej od świata pełnego pokus. Jan nawet po śmierci swojego ojca żyję w jednym wielkim odosobnieniu walcząc z własną cielesnością aż w końcu...

Aryman mści się, gdy zaprzeczamy swoim pragnieniom, gdy uciekamy przed tym, przez co człowiek musi przejść. Świetna!

Aryman mści się, gdy zaprzeczamy swoim pragnieniom, gdy uciekamy przed tym, przez co człowiek musi przejść. Świetna!

Bardzo dobry tekst, genialny!
"Przeklęta niech będzie miłość twa dla mnie, z której poczęła się twoja siła, a moja słabość.
Łakomy zżeraczu i zawistny tępicielu szczęścia, czemuż nie poszedłeś do szatana uczyć się dobroci?…
Dobry jest szatan i państwo Jego rozkoszy: noc.
Niech będzie błogosławiony szept jego cichy i niech zagaśnie w piersi mej płomień twój.
Usta spieczone położył w piasku wilgotnym, gdzie w wyciśniętych śladach małych sandałów stała jeszcze rosa nocna…

Bardzo dobry tekst, genialny!
"Przeklęta niech będzie miłość twa dla mnie, z której poczęła się twoja siła, a moja słabość.
Łakomy zżeraczu i zawistny tępicielu szczęścia, czemuż nie poszedłeś do szatana uczyć się dobroci?…
Dobry jest szatan i państwo Jego rozkoszy: noc.
Niech będzie błogosławiony szept jego cichy i niech zagaśnie w piersi mej płomień twój.
Usta spieczone...

Budzi się nieraz człowiek z dziwnym poczuciem, że ma na coś ochotę, że powinien coś zrobić. Zdarza mnie się to często, najczęściej w postaci brzmiącej w uszach piosenki, która po głowie chodzi potem przez dzień cały; którą trzeba słuchać, nucić, puszczać innym. Często jest to też potrzeba, np: "zjadłbym krówkę", no ale, kto nie zjadłby krówki? Krówki jeść można do upadłego a następnego dnia w ogóle nie mieć ich dosyć... Wstęp podsumowując: budzi się nieraz człowiek z przymusem czegoś.

Cała ta pisanina, wstęp ten dlatego, że wczoraj obudziłem się z najdziwniejszą ochotą jaką pamiętam: przejmującą, intensywną potrzebą, aby jak najszybciej przeczytać coś Stefana Żeromskiego! Skąd ten żeromski głód? Nie mam pojęcia. Ostatnio miałem z nim do czynienia w Liceum, kiedy to obszedłem się z nim barbarzyńsko, nie czytając nawet streszczeń jego lektur.
No ale potrzeba nagląca, cóż począć!? Wchodzę na Wolne Lektury, a tam odpowiedź na moje pytanie - kilkanaście tekstów pana Stefana dostępnych od ręki. Wszystkie są już na moim czytniku, mają się tam dobrze, kurzem się póki co nie pokrywają. Za mną lektura pierwszego z nich, a przed Państwem słów o niej kilka:

Po pierwsze: Aryman - kto to taki? "Bóg ciemności, demonów, otchłani..." powiada Wikipedia. A zatem SZATAŃSKA ZEMSTA, tylko gdzie? - przecież cały tekst opowiada o młodzieńcu wychowanym przez ojca na pustyni, z dala od wszelakich pokus, wszeteczności i ohyd tego świata. Tamten ubzdurał sobie bowiem, że syn jego będzie czysty jak łza. I tak oto święty mąż musi żyć w cieniu ojcowego postanowienia, nawet po jego śmierci. Walczy więc z cielesnością, ciało i pragnienia ujarzmia. I gdy przychodzi co do czego i do drzwi puka prawdziwa pokusa, diabelstwo największe (a imię jego, rzecz jasna: KOBIETA!) i wabi i mami (jakże CUDOWNE OPISY UWODZENIA i kuszenia! Nie opierałbym się ani chwili!)... zguba przychodzi z niespodziewanej strony! Nadgorliwość zawsze gorsza od faszyzmu.

Całość napisana pięknym, stuletnim językiem, dalekim od niechlujstwa dzisiejszych pisanin, czyta się więc to jak marzenie! Początek nieco przespałem (ale to wina mej kondycji, nie utworu),dalej już wodospad! Woda w nim nieco gorzka niestety. Bo przypomina, że to, cośmy stracili, już do nas nie wróci. Nie naprawimy, nie połatamy, nie odwrócimy.

Budzi się nieraz człowiek z dziwnym poczuciem, że ma na coś ochotę, że powinien coś zrobić. Zdarza mnie się to często, najczęściej w postaci brzmiącej w uszach piosenki, która po głowie chodzi potem przez dzień cały; którą trzeba słuchać, nucić, puszczać innym. Często jest to też potrzeba, np: "zjadłbym krówkę", no ale, kto nie zjadłby krówki? Krówki jeść można do upadłego...

"Aryman mści się" czyli jak od nudnych lektur szkolnych przejść do literackich perełek. Stefan Żeromski to jedno z odkryć mojego życia. Smutne jest tylko to, że gdyby nie usilne namowy pewnej pani bibliotekarki dalej tkwiłabym w przekonaniu, że nazwisko Żeromski=nuda, po dość niemiłym obowiązku przeczytania "Syzyfowych prac".

"Aryman mści się" czyli jak od nudnych lektur szkolnych przejść do literackich perełek. Stefan Żeromski to jedno z odkryć mojego życia. Smutne jest tylko to, że gdyby nie usilne namowy pewnej pani bibliotekarki dalej tkwiłabym w przekonaniu, że nazwisko Żeromski=nuda, po dość niemiłym obowiązku przeczytania "Syzyfowych prac".

Zmusza do filozoficznych rozmyslań, wstrząsająca.

Zmusza do filozoficznych rozmyslań, wstrząsająca.