Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka prof. Waldemara Łazugi opisuje niezwykłą część polskiej historii, kiedy to Polacy piastowali najważniejsze stanowiska w Austro-Węgrzech. Trzech Polaków było premierami Austrii, Agenor Gołuchowski Młodszy ministrem spraw zagranicznych dualnej monarchii, a Julian Dunajewski przez 11 lat z sukcesami był ministrem skarbu Austrii. Korzystając z warunków politycznych w Austro-Węgrzech Polakom udało się w Galicji osiągnąć to, czego nie udało się osiągnąć Wielopolskiemu w Kongresówce.
Jest to także opowieść o państwie wielonarodowym, wielokulturowym i wielojęzycznym, co rodziło wielkie konflikty społeczne, ale nie były one tak dramatyczne, jak te, które miały nadejść w XX wieku.
Książka obfituje w zabawne historie i ciekawostki, opisy intryg i walk parlamentarnych, a historia polityczna przedstawiona jest w nawiązaniu do działalności wybitnych postaci, co sprawia, że czyta się ją szybko i z przyjemnością. Jedyną wadą może być to, że pojawiające się pojęcia, hasła i nazwiska nie są wyjaśniane przez autora, więc książka jest skierowana raczej do osób znających historię tego okresu przynajmniej na podstawowym poziomie.

Książka prof. Waldemara Łazugi opisuje niezwykłą część polskiej historii, kiedy to Polacy piastowali najważniejsze stanowiska w Austro-Węgrzech. Trzech Polaków było premierami Austrii, Agenor Gołuchowski Młodszy ministrem spraw zagranicznych dualnej monarchii, a Julian Dunajewski przez 11 lat z sukcesami był ministrem skarbu Austrii. Korzystając z warunków politycznych w...

Znany ekonomista w przystępny sposób przedstawia przyczyny i przebieg kryzysu finansowego, a także wnioski jakie według niego świat powinien wyciągnąć z tego, co działo się w gospodarce światowej od 2007 roku.
Książka charakteryzuje się umiarkowanym podejściem z perspektywy względnie wolnorynkowej. Autor pokazuje, że wbrew dominującemu przekonaniu źródłem kryzysu nie jest rynek i chciwość, lecz także, a nawet w znacznym stopniu instytucje państwa. Jako duży plus należy odnotować, że Ryszard Petru, przedstawiając przyczyny kryzysu, opisuje różne teorie cykli koniunkturalnych, odwołując się do Famy, Shillera, Hansena, Krugmana i Hayeka.
Ważną częścią książki jest oczywiście polska gospodarka wobec kryzysu i w tym aspekcie autor ciekawie omawia zjawisko tzw. "zielonej wyspy", jego prawdziwe przyczyny i koszty jakie przyszło zapłacić naszej gospodarce za uniknięcie recesji w 2009 roku.

Znany ekonomista w przystępny sposób przedstawia przyczyny i przebieg kryzysu finansowego, a także wnioski jakie według niego świat powinien wyciągnąć z tego, co działo się w gospodarce światowej od 2007 roku.
Książka charakteryzuje się umiarkowanym podejściem z perspektywy względnie wolnorynkowej. Autor pokazuje, że wbrew dominującemu przekonaniu źródłem kryzysu nie jest...

Książka Davida Stockmana pokazuje współczesny kryzys finansowy jako rezultat i logiczne następstwo „wielkiej deformacji”, jaka dotknęła amerykańską i światową gospodarkę. Nie jest to praca naukowa, lecz ma, jak przyznaje sam autor, charakter polemiczny, więc nie zawiera przypisów, ale na końcu zamieszczone są źródła. Stockman szukając przyczyn „wielkiej deformacji” cofa się do czasów wielkiego kryzysu i New Dealu, ale rozważania historyczne uzupełnia swoimi własnymi doświadczeniami z czasów gdy był szefem Biura Zarządzania i Budżetu w administracji Reagana, a później z pracy w Salomon Brothers, Blackstone Group i Collins and Aikman (duży producent części samochodowych).
Krytyka Stockmana przede wszystkim skupia się z jednej strony na płynnych kursach walutowych i działaniach banków centralnych, które doprowadziły do finansjalizacji gospodarki i powstawania kolejnych baniek spekulacyjnych, a z drugiej na amerykańskim państwie socjalnym i państwie wojny, którego skutkiem są deficyty budżetowe. Autor określa obecny system gospodarczy w USA jako kapitalizm polityczny, w którym Fed zajmuje się „zarządzaniem prosperity” na giełdzie z korzyścią dla Wall Street, a politycy dbając o głosy wyborców ciągle przyznają różne ulgi i subsydia rozmaitym grupom nacisku. Skutkiem tego wszystkiego jest niezasłużone bogacenie się tak zwanego najbogatszego 1% społeczeństwa ze stratą dla tak zwanego Main Street.
„Wielka deformacja” to produkt nie tylko działań polityków i Wall Street, ale również błędnych teorii ekonomistów, którzy starali się poprawić tradycyjny kapitalizm. Co ciekawe, Stockman jako zwolennik wolnego rynku krytykuje nie tylko idee Keynesa, Samuelsona i Krugmana, które stanowiły „uniwersalne uzasadnienie wydatków rządowych i fiskalnej nieodpowiedzialności”. Autor obnaża także wady monetaryzmu i szkoły podaży, gdyż teorie Friedmana zdeformowały system monetarny, a pomysły Laffera (krzywa Laffera) uzasadniały cięcie podatków bez cięcia wydatków, co doprowadziło do wielkiego zadłużenia.
Za pewną wadę pracy Stockmana można uznać nieco przydługawe omawiane szczegółów inżynierii finansowej i transakcji, co powoduje, że w części książki czytamy o tych samych modelach działania w różnych firmach. Osoby nieobeznane z tematyką finansową mogą być lekko przytłoczone pojęciami typu CDO, CDS, MBS, repo, ROE czy LBO. Irytującą cechą książki może być również czasem zbyt barwny styl pisania autora.
„Wielka deformacja” Davida Stockmana to dzieło, które warto polecić wszystkim zainteresowanym zwłaszcza kryzysem finansowym w Ameryce, historią gospodarczą oraz polityką fiskalną i monetarną. Koniecznie powinny przeczytać to osoby krytykujące finansjalizację gospodarki, działania wielkich korporacji i nierówności dochodowe. Z polskiej perspektywy interesujące mogą wnioski dotyczące polityki Fedu, zwłaszcza w kontekście nawoływań niektórych polityków do aktywniejszej roli NBP i nadchodzących zmian w składzie RPP. Lektura pracy Stockmana mogłaby zachęcić również wiele osób do ostrożniejszego podejścia do krzywej Laffera i możliwości obniżania poziomu podatków bez zmniejszania poziomu wydatków państwa.

Książka Davida Stockmana pokazuje współczesny kryzys finansowy jako rezultat i logiczne następstwo „wielkiej deformacji”, jaka dotknęła amerykańską i światową gospodarkę. Nie jest to praca naukowa, lecz ma, jak przyznaje sam autor, charakter polemiczny, więc nie zawiera przypisów, ale na końcu zamieszczone są źródła. Stockman szukając przyczyn „wielkiej deformacji” cofa się...

Spojrzenie na ostatni kryzys gospodarczy z perspektywy keynesistowskiej.
Autor niezbyt przekonująco wyjaśnia przyczyny kryzysu, a bez tego trudno o trafną diagnozę. Amerykański noblista stwierdza tylko, że pęknięcie bańki na rynku nieruchomości doprowadziło do nadejścia tzw. momentu Minsky'ego, po którym spadły wydatki. Problemem jest więc oczywiście niedostateczny popyt, a rozwiązaniem m.in. zwiększenie wydatków państwa bez oglądania się na narastający dług publiczny.
Krugman nie dostrzega roli Fedu w powstaniu bańki, a problemy sektora bankowo-finansowego spłyca do kwestii regulacji i "szaleństwa bankierów". Brakuje tu podejścia systemowego, widocznego np. w pracach ekonomistów ze szkoły austriackiej.
Generalnie, dla Krugmana sprawa jest dość prosta: państwo musi wydawać więcej, poziom inflacji powinien być wyższy, a długi umorzone. A jeśli pakiety stymulacyjne nie działają, to tylko dlatego, że wydatki na nie były za niskie.

Spojrzenie na ostatni kryzys gospodarczy z perspektywy keynesistowskiej.
Autor niezbyt przekonująco wyjaśnia przyczyny kryzysu, a bez tego trudno o trafną diagnozę. Amerykański noblista stwierdza tylko, że pęknięcie bańki na rynku nieruchomości doprowadziło do nadejścia tzw. momentu Minsky'ego, po którym spadły wydatki. Problemem jest więc oczywiście niedostateczny popyt,...