Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gdy czytałam pierwsze rozdziały, nie za bardzo wiedziałam, co się dzieje. Autorka rzuciła nas na głęboką wodę i gdyby nie opis z tyłu okładki - za pewne bym się nie odnalazła. Jednak to uczucie szybko minęło, autorka skupiła się na głównym wątku i powoli wyjaśniała swoją całą koncepcję - należą się jej wielkie brawa, bo zrobiła to bardzo rzetelnie. Częsty problem w książkach, które nie bazują na znanym nam świecie, ale tworzą coś zupełnie nowego, jest taki, że twórcy nie potrafią nam tego dobrze opisać, przedstawić, sprzedać swojej autorskiej rzeczywistości. Jednak nie w przypadku "Diaboliki" - S.J Kincaid sprytnie wplotła genezę tego świata w akcje powieści, wyjaśnienie w jaki sposób powstał. Utworzyła dużo nowych słów, postarała się, żeby wszystko wyglądało naturalnie i było łatwe do przyswojenia. 
Kolejnym plusem jest wątek poboczny książki - spór władzy i nauki. Wszelkie próby przywrócenia nauk ścisłych uznawane są przez cesarza za herezję i srogo karane. Wizja świata bez możliwości pozyskiwania wiedzy była naprawdę przerażająca i chociaż trochę mi to podchodziło pod znany wątek rebelii, zainteresowałam się i czytałam książkę z przyjemnością.
Właśnie, "Diabolikę" czyta się szybko, dzięki stylowi autorki, ale nie przechodzi się po niej jak po maśle. Mimo że to młodzieżówka, trzeba nad nią chwilę posiedzieć. Obfituje w intrygi, spiski, zwroty akcji. Obserwując poczynania Nemezis na cesarskim dworze, sami umieramy z niepokoju o dziewczynę, zastanawiamy się, czy ktoś odkrył prawdę i jak skończy się ta historia. 
Dużo osób zarzucało pozycji, że już po samym opisie czują zakazany romans. Uwierzcie mi, że to nieprawda. Fabuła jest zupełnie inna i mimo delikatnie zarysowanego romansu, akcja powieści się na nim nie skupia. Ja się na nim nie skupiałam. Osobiście nie znam książki młodzieżowej bez miłości w tle, ale tutaj nie jest to tak nachalne i przytłaczające jak mogłoby się wydawać. Jeśli ktoś wciągnie się w "Diabolikę", dostrzeże wiele plusów i zalet, na które będzie zwracał uwagę. 
Książka nie była schematyczna, ciężko było mi przewidzieć, co stanie się dalej.

Nemezis jako postać nie zarysowała się jeszcze zbyt dobrze. Jest silnym charakterem, rozsądnym. Miałam pewność, że nie zrobi żadnego głupstwa, a czytając młodzieżówki, jestem już na to uczulona. Bardzo podobała mi się także jej wierność Sydonii.

Muszę wam też wspomnieć o jej wspólnych scenach z matriarchinią. Kocham tę dwójkę, obie są waleczne, silne i gdy dochodziło do konfrontacji, nieraz wybuchałam śmiechem. Naprawdę dobry duet. 

Ostatnie rozdziały nieprzerwanie trzymają nas w napięciu! Zakończenie jest emocjonujące i nie mogę uwierzyć, że autorka miała tyle w zanadrzu. Nie wiem, czy pojawi się drugi tom, ale jeśli tak to za pewne będzie jeszcze lepszy, bardziej emocjonujący i nerwowy, chociaż i "Diabolice" tego nie brakowało. 

Podsumowując: ta książka to powiew świeżości w młodzieżówkach, dobrze wykreowany świat i dający się lubić bohaterowie. Do tego piękna okładka! 
Polecam ją fanom dystopii, stałym czytelnikom Moondrive oraz osobom, które chcą spróbować czegoś nowego. Uważam, że warto. 

www.annwtihbooks.blogspot.com

Gdy czytałam pierwsze rozdziały, nie za bardzo wiedziałam, co się dzieje. Autorka rzuciła nas na głęboką wodę i gdyby nie opis z tyłu okładki - za pewne bym się nie odnalazła. Jednak to uczucie szybko minęło, autorka skupiła się na głównym wątku i powoli wyjaśniała swoją całą koncepcję - należą się jej wielkie brawa, bo zrobiła to bardzo rzetelnie. Częsty problem w...

Drugi tom rozpoczyna się od wartkiej akcji, żeby powoli zwolnić, a na koniec znów przyspieszyć.
Nie do końca mi to odpowiadało, ale na pewno wydarzenia z pierwszych 50 stron zachęcają do dalszego czytania. 
"Tajemne miasto" rozpoczyna się niedługo po wydarzeniach z tomu wcześniejszego, nie ma dużego przeskoku w czasie, a autorki zgrabnie i szybko wyjaśniły nam sytuację.
Czas na uratowanie Sashy kończy się, a tym samym znikają nadzieje obojga bohaterów. Wszystko leży w rękach Taylor, bo to ona posiada zdolności alchemiczne, ale Sasha nie siedzi na tyłku i nie czeka na zbawienie, oj nie. Bardzo mi tym zaimponował, nie rozpaczał nad losem, ale starał się coś robić, mam wrażenie, że nawet bardziej niż jego towarzyszka.
Kolejna bohaterka, której znaczenie wzrosło w tomie drugim to Louise i oh, uwielbiam ją. Silna, sarkastyczna i pewna siebie. Takie postacie lubię najbardziej, rozdziały z jej udziałem zawsze czytało mi się sprawniej i przyjemniej. 
Mam wrażenie, że drugi tom był słabszy od poprzedniczki. Autorki często zapychały strony niepotrzebnymi dialogami lub scenami, czasami fabuła się nie kleiła.
Chociaż "Tajemne miasto" ma też dużo plusów - przede wszystkim więcej alchemii i wszystkiego, co z nią związane, a to duży atutu serii. 
Do tego zakończenie, które było dobrze rozegrane, dużo się działo i akcja została dobrze poprowadzona. Nie będę wam spoilerować, ale chwilami bałam się o bohaterów i ze zniecierpliwieniem czekałam na rozwój sytuacji. 
Ogólnie rzecz biorąc seria jest przyjemna, wyróżnia się na tle innych dzięki wątkowy alchemicznemu, jednak bywa też schematyczna. Polecam ją młodzieży, która lubi, gdy książka pełna jest akcji, tajemnic i zwrotów akcji.

http://annwithbooks.blogspot.com/

Drugi tom rozpoczyna się od wartkiej akcji, żeby powoli zwolnić, a na koniec znów przyspieszyć.
Nie do końca mi to odpowiadało, ale na pewno wydarzenia z pierwszych 50 stron zachęcają do dalszego czytania. 
"Tajemne miasto" rozpoczyna się niedługo po wydarzeniach z tomu wcześniejszego, nie ma dużego przeskoku w czasie, a autorki zgrabnie i szybko wyjaśniły nam...

""Harry Potter and the cursed child" napisane jest prostym, niesprawiającym trudności językiem, więc osoby, które chociaż trochę znają angielski, nie powinny mieć z nim trudności. Rozdziały są krótkie, więc można sobie robić przerwy w czytaniu.
Czy polecam? Polecam i to bardzo. To było coś niesamowitego, może nie dorównywało książkom autorstwa J.K Rowling, ale przynajmniej pozwoliło nam wrócić do dobrze znanego świata. Cieszę się, że mogłam choć raz ponownie zagłębić się w lekturę z uniwersum Harrego Pottera i mimo kilku wad, bawiłam się wspaniale."
Dalsza część recenzji na moim blogu, serdecznie zapraszam!

http://annwithbooks.blogspot.com/2016/10/harry-potter-and-cursed-child-jk.html

""Harry Potter and the cursed child" napisane jest prostym, niesprawiającym trudności językiem, więc osoby, które chociaż trochę znają angielski, nie powinny mieć z nim trudności. Rozdziały są krótkie, więc można sobie robić przerwy w czytaniu.
Czy polecam? Polecam i to bardzo. To było coś niesamowitego, może nie dorównywało książkom autorstwa J.K Rowling, ale przynajmniej...

Spodziewałam się czegoś więcej. Książka podobała mi się w zasadzie jedynie ze względu na sentyment do opisywanych w niej słynnych dzieł.

Spodziewałam się czegoś więcej. Książka podobała mi się w zasadzie jedynie ze względu na sentyment do opisywanych w niej słynnych dzieł.

Zapraszam!
http://annwithbooks.blogspot.com/2016/03/szklany-miecz-victoria-aveyard.html?m=1

Zapraszam!
http://annwithbooks.blogspot.com/2016/03/szklany-miecz-victoria-aveyard.html?m=1

Zapraszam na recenzję! http://annwithbooks.blogspot.com/2016/02/rod-jd-horn.html?m=0

Zapraszam na recenzję! http://annwithbooks.blogspot.com/2016/02/rod-jd-horn.html?m=0

Zapraszam do przeczytania mojej recenzji! http://annwithbooks.blogspot.com/2016/02/misja-100-kass-morgan.html?m=1

Zapraszam do przeczytania mojej recenzji! http://annwithbooks.blogspot.com/2016/02/misja-100-kass-morgan.html?m=1

Zapraszam do przeczytania mojej recenzji: http://annwithbooks.blogspot.com/2016/01/after.html

Zapraszam do przeczytania mojej recenzji: http://annwithbooks.blogspot.com/2016/01/after.html

Zakochałam się. Murakami po raz kolejny pokazał, że jest genialnym autorem. Zapraszam do przeczytania recenzji na blogu: http://annwithbooks.blogspot.com/2016/02/bezbarwny-tsukuru-tazaki-i-lata-jego.html

Zakochałam się. Murakami po raz kolejny pokazał, że jest genialnym autorem. Zapraszam do przeczytania recenzji na blogu: http://annwithbooks.blogspot.com/2016/02/bezbarwny-tsukuru-tazaki-i-lata-jego.html

Książka rewelacyjna, po więcej zapraszam do recenzji: http://annwithbooks.blogspot.com/2016/02/wyznania-gejszy-arthur-golden.html

Książka rewelacyjna, po więcej zapraszam do recenzji: http://annwithbooks.blogspot.com/2016/02/wyznania-gejszy-arthur-golden.html

Jako, że jest naprawdę wiele wspaniałych książek nie przetłumaczonych na nasz język, wzięłam sprawy w swoje ręce i pobrałam angielską wersję tej lektury.
Język jest naprawdę prosty, bo narracja należy do nastolatki, która opisuje swoje przeżycia w listach do zmarłych osób.
Książka podbiła moje serce i bardzo chciałabym mieć ją na swojej półce. Mam nadzieję, że któreś wydawnictwo się na to zdecyduje.

Jako, że jest naprawdę wiele wspaniałych książek nie przetłumaczonych na nasz język, wzięłam sprawy w swoje ręce i pobrałam angielską wersję tej lektury.
Język jest naprawdę prosty, bo narracja należy do nastolatki, która opisuje swoje przeżycia w listach do zmarłych osób.
Książka podbiła moje serce i bardzo chciałabym mieć ją na swojej półce. Mam nadzieję, że któreś...

Mroczna przyszłość. Mroczny świat. Mroczne umysły.

Ruby w wieku 10 lat trafia do "obozu rehabilitacyjnego" choć dla niej to raczej więzienie, w którym ona i inne dziei z tajemniczymi zdolnościami traktowani są jak niewolnicy. W dniu, w którym trafiasz do obozu jest dniem, w którym klasyfikują twoją moc. Zielony, niebieski, żółty, pomarańczowy i czerwony.
Ruby - pomarańczowa, która za pomocą umysły wmówiła strażnikowi, że jest Zielona. I tak już zostało. Dopóty, dopóki nie została uwolniona przez Ligę Dzieci. Ruby ucieka i tak zaczyna się jej przygoda.

Książka jest niezwykle wciągająca. Przebrnęłam przez nią w kilka godzin, a potem została tylko pustka w sercu i myśl: "umrę, jeśli nie dostanę drugiej części". Autorka ma niezwykle lekkie pióra, potrafiła opisać każdą sytuację, każdy dialog, a czytelnik zawsze był pod wrażeniem.
Nie będę się rozpisywać, myślę, że każdy kto sięgnie po "Mroczne umysły", nie pożałuje wyboru.

Mroczna przyszłość. Mroczny świat. Mroczne umysły.

Ruby w wieku 10 lat trafia do "obozu rehabilitacyjnego" choć dla niej to raczej więzienie, w którym ona i inne dziei z tajemniczymi zdolnościami traktowani są jak niewolnicy. W dniu, w którym trafiasz do obozu jest dniem, w którym klasyfikują twoją moc. Zielony, niebieski, żółty, pomarańczowy i czerwony.
Ruby -...

Zapraszam na recenzje: http://recenzje-ksiazek-i-wiecej.blogspot.com/2014/04/rywalki-kiera-cass.html

Zapraszam na recenzje: http://recenzje-ksiazek-i-wiecej.blogspot.com/2014/04/rywalki-kiera-cass.html

Sara Shepard jak zwykle pokazała na co ją stać! W książce roi sie od nieoczekiwanych zwrotów akcji i niespodzianek! :3
Polecam i czekam na trzecią część.

Sara Shepard jak zwykle pokazała na co ją stać! W książce roi sie od nieoczekiwanych zwrotów akcji i niespodzianek! :3
Polecam i czekam na trzecią część.

Nevermore to typowa książka dla nastolatek - główna bohaterka to piękna i popularna nastolatka, ma równie popularnego chłopaka i przyjaciół.
Nigdy nie sądziła, że zamieni choć jedno słowo z tajemniczym Varenem, chłopakiem, który od zawsze siedzi na końcu klasy, notuje coś w swoim czarnym notesie i jest 'królem' gotów.
Połączył ich wspólny projekt z angielskiego, wraz z nim przyszły kolejne problemy, a także ... da da dam - miłość!
Och, jakie to typowe.
Ocywiście nie mogło się obejść bez magii, zaklęć i tajemniczego, drugiego świata, w którym wszystko mogłoby być lepsze.

Autorka ma dobry styl pisania, ale często nie rozumiałam o co jej chodzi, przykład: " - Jesteś. - powiedział do mnie zimnym tonem."
Ale cholera! Kto to do ciebie powiedział?! Jest dużo męskich postaci, a ty nie wyjaśniłaś z kim rozmawia główna bohaterka. Dowiadujemy się tego dopiero na koniec konwersacji: "Obrócił się, a jego czarne włosy zniknęły na drzewem" Teraz wiadomo, o którego z nich chodzi, ponieważ tylko Varen ma czarne włosy.

Książka mimo wszystko była ciekawa, ale raczej nie sięgnę po kolejną część.
Polecam ją głównie młodym dziewczynom.

Nevermore to typowa książka dla nastolatek - główna bohaterka to piękna i popularna nastolatka, ma równie popularnego chłopaka i przyjaciół.
Nigdy nie sądziła, że zamieni choć jedno słowo z tajemniczym Varenem, chłopakiem, który od zawsze siedzi na końcu klasy, notuje coś w swoim czarnym notesie i jest 'królem' gotów.
Połączył ich wspólny projekt z angielskiego, wraz z nim...

Pandemonium - kontynuacja powieści "Delirium"
Czym jest ta trylogia? To walka o miłość i szczęście. To czarna dziura.
Zakochałam się w niej już od pierwszej strony!

Polecam każdemu kto nie czytał!

Pandemonium - kontynuacja powieści "Delirium"
Czym jest ta trylogia? To walka o miłość i szczęście. To czarna dziura.
Zakochałam się w niej już od pierwszej strony!

Polecam każdemu kto nie czytał!

To coś więcej niż książka. To czarna dziura, która pochłania cię nie dając szansy na powrót do normalności.

"Delirium opowiada o losach 17-letniej Leny. Dziewczyna żyje w czasach, w których miłość uznano za chorobę i w wieku 18 lat każdy obywatel przystępuje do leczenia. Po nim już nic nie jest takie samo.
Lena odlicza dni do leczenia, kilka miesięcy przed nim poznaje Alexa i nagle całe jej życie obraca się o 180 stopni.

Czytając dzieło czujemy uczucia bohaterów.
Lektura opowiada o walce o miłość, o drodze jaką musi przejść każdy człowiek zanim odnajdzie szczęście.

Polecam każdemu!

To coś więcej niż książka. To czarna dziura, która pochłania cię nie dając szansy na powrót do normalności.

"Delirium opowiada o losach 17-letniej Leny. Dziewczyna żyje w czasach, w których miłość uznano za chorobę i w wieku 18 lat każdy obywatel przystępuje do leczenia. Po nim już nic nie jest takie samo.
Lena odlicza dni do leczenia, kilka miesięcy przed nim poznaje...

Tak, tak, tak!

Niesamowite 'Igrzyska Śmierci' pochłonęły moje serce, kiedy w końcu dotarłam do 'Kosogłosa' liczyłam na pełno napięcia lekturę i ..nie pomyliłam się! Suzanne zafundowała nam liczne skoki ciśnienia, a także wylane w poduszkę łzy. Nieraz miałam ochotę rzucić książką o ścianę, ponieważ akcja nie szła po mojej myśli, ale i tak mogę zgrabnie powiedzieć, że kocham tę serie.
Jedynym minusem jaki w sobie ma to znienawidzony przeze mnie czas teraźniejszy występujący w fabule, Boże, jak ja tego nie cierpię.

POLECAM

Tak, tak, tak!

Niesamowite 'Igrzyska Śmierci' pochłonęły moje serce, kiedy w końcu dotarłam do 'Kosogłosa' liczyłam na pełno napięcia lekturę i ..nie pomyliłam się! Suzanne zafundowała nam liczne skoki ciśnienia, a także wylane w poduszkę łzy. Nieraz miałam ochotę rzucić książką o ścianę, ponieważ akcja nie szła po mojej myśli, ale i tak mogę zgrabnie powiedzieć, że kocham...

"Dotyk Julii'' opowiada o życiu siedemnastoletniej Julii. Dziewczyna mimo swojego młodego wieku, zastała w życiu wiele przykrości, musiała mierzyć się z przeciwnościami losu, a także ..poskromić swój dar.
Julia zabija dotykiem, kontakt z jej skórą jest równoznaczny z wyrokiem śmierci. Nastolatka zostaje zabrana z rodzinnego domu i od 264 dni mieszka w ośrodku dla obłąkanych. Do czasu, gdy rząd zaczyna interesować się jej zdolnościami i widzi w nich korzyści.

Książka jest niesamowicie wciągająca, kiedy po nią sięgnęłam, nie mogłam się oderwać aż do chwili jej zakończenia! Autorka ma ogromny talent, lektura jest przepełniona odczuciami i myślami bohaterki.
Pomysł z przekreślanym tekstem również nie pozostał bez mojej uwagi!
Polecam wszystkim fanom literatury młodzieżowej, a także tych, którzy lubią zagłębić się w dobrej, poważniejszej książce.

"Dotyk Julii'' opowiada o życiu siedemnastoletniej Julii. Dziewczyna mimo swojego młodego wieku, zastała w życiu wiele przykrości, musiała mierzyć się z przeciwnościami losu, a także ..poskromić swój dar.
Julia zabija dotykiem, kontakt z jej skórą jest równoznaczny z wyrokiem śmierci. Nastolatka zostaje zabrana z rodzinnego domu i od 264 dni mieszka w ośrodku dla...

'Dziedzictwo' to kolejna część sagi 'Wybrani'. Jest równie emocjonująca co jej poprzedniczka. Allie wraca za mury Cimmerii i poznaje nowe tajemnice szkoły. Do tego Sylvain ...mój kochany Sylvain!
Lektura jest naprawdę dobra, osoby, których serca zostały podbite przy pierwszej części - nie mogę tego ominąć!

'Dziedzictwo' to kolejna część sagi 'Wybrani'. Jest równie emocjonująca co jej poprzedniczka. Allie wraca za mury Cimmerii i poznaje nowe tajemnice szkoły. Do tego Sylvain ...mój kochany Sylvain!
Lektura jest naprawdę dobra, osoby, których serca zostały podbite przy pierwszej części - nie mogę tego ominąć!