Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Pamięci mordercy”

Kryminał napisany przez duet szwedzkich autorów. Opowiada również o duecie bez których sprawa kryminalna nie zostałaby zakończona sukcesem. Śledzimy wydarzenia z perspektywy dziennikarki i śledczego. Historia toczy się w Szwecji jednak mamy fragmenty powrotu jednego z bohaterów do czasów wojny w Bośni i Hercegowinie.

Samo śledztwo jest pełne rozmaitych tropów. Na kolejnych stronach lektury odkrywamy nowe osoby zamieszane w sprawę, nowe układy, połączenia między nimi. Oprócz głównych wydarzeń mamy wątki poboczne, problemy prywatne, dawne wydarzenia z życia, traumy z dzieciństwa, głównych bohaterów. Jest obecny wątek romantyczny jednak nie przebija się on bardzo znacząco w całej historii.

Główną problematyką utworu jest kwestia imigrantów i temat rasizmu. Trudno nie zgodzić się z tym, że są to problemy nader aktualne. Inne tematy także poruszane w książce to m.in gangi, nazizm, wykorzystywanie seksualne, przedmiotowe traktowanie kobiet, zdrady, przemoc domowa, narkotyki, zespół stresu pourazowego, wychowywanie dzieci, małżeństwo.

Książka nie należy do najcieńszych. Niemniej nie przytłacza. Nie brakuje w niej zwrotów akcji, budowania napięcia. Niektóre wątki są mniej, inne bardziej ciekawe ale myślę, że każdy fan kryminałów znajdzie w tej historii coś dla siebie. Osobiście nie domyśliłam się zakończenia.

„Wojna na zawsze pozostaje w tobie. Nigdy się nie skończy, będzie cię drążyć, nawet jeśli tobie wydaje się już, że od niej uciekłeś.”

„Przemoc była najczęściej bezsensowna, ale nie oznaczało to, że nie kierowała się swoistą logiką.”

„Pamięci mordercy”

Kryminał napisany przez duet szwedzkich autorów. Opowiada również o duecie bez których sprawa kryminalna nie zostałaby zakończona sukcesem. Śledzimy wydarzenia z perspektywy dziennikarki i śledczego. Historia toczy się w Szwecji jednak mamy fragmenty powrotu jednego z bohaterów do czasów wojny w Bośni i Hercegowinie.

Samo śledztwo jest pełne rozmaitych...

„Gra kłamstw”

Na samym początku wydawało mi się, że będzie to kolejna na rynku książki publikacja z gatunku thrillera psychologicznego związana z życiem małżeńskim. W pewnym momencie nastąpił duży wysyp właśnie takich książek. W tym wypadku natomiast autorka nie koncentruje się wyłącznie na relacjach mąż-żona tylko wplata do fabuły różne inne wątki związane z bliskimi osobami głównej pokrzywdzonej.

Książka pisana z perspektywy kilku bohaterów (warto dodać, że mocno skomplikowanych, czego nie widać na pierwszy rzut oka). W książce tej znajdziemy mnóstwo sekretów, intryg, skomplikowanych relacji, różnorodnych emocji, zwrotów akcji.

Pióro autorki jest przyjemne w odbiorze, opowieść toczy się płynnie, a czytelnik szybko wchodzi w klimat powieści. Sama nie sięgam często do publikacji polskich autorów. W tym wypadku czułam jakbym czytała książkę zagranicznego twórcy. W mojej ocenie jest to dodatkowy plus.

Brakowało mi trochę bardziej rozbudowanego wątku śledczych i Gry, która została wpleciona do samej akcji powieści nagle i wydaje mi się, że dałoby się więcej wyciągnąć z tego wątku. Dodatkowo postępowanie bohaterów często wydawało mi się bardzo chaotyczne, w szczególności siostry Miriam.

Była to moja pierwsza styczność z tą autorką. Jak dla mnie obiecująca. Liczę, że jeszcze się spotkamy…

"Dawne cienie potrafią ciągnąć się za nami przez lata."
Marta Zaborowska, 'Sześć powodów by umrzeć'

„Gra kłamstw”

Na samym początku wydawało mi się, że będzie to kolejna na rynku książki publikacja z gatunku thrillera psychologicznego związana z życiem małżeńskim. W pewnym momencie nastąpił duży wysyp właśnie takich książek. W tym wypadku natomiast autorka nie koncentruje się wyłącznie na relacjach mąż-żona tylko wplata do fabuły różne inne wątki związane z bliskimi...

"Kosze obfitości"

Książka ta to dość długa podróż po naszym wnętrzu. Przez ponad 100 dni, podzielone właśnie na koszyki możemy popatrzeć wgłąb siebie, poszukać odpowiedzi na nurtujące nas pytania, a nade wszystko praktykować wdzięczność za to co przynosi nam życie. Koszyk zazwyczaj rozpoczyna cytat, sentencja będąca później rozwijana. Następnie czeka na nas zadanie do wykonania i miejsce do zapisania wdzięczności na dany dzień. Autorka daje nam wskazówki, lekcje szukania dobra w codzienności. Pozycja ta to wznowiona i poszerzona wersja książki pt.: „ Sto dni wdzięczności”.

W książce przeczytamy m. in. o emigracji, zachwycie nad życiem, zmianach, desperacji, radzeniu sobie w trudnych sytuacjach, spełnianiu marzeń, szczęściu, harmonii, cieszeniu się z każdego dnia, spokoju, spełnieniu, poczuciu własnej wartości, wolności, pomaganiu, rozwoju duchowym, wytrwałości, wyciąganiu lekcji z tego co nas spotyka, twórczym życiu, afirmowaniu życia, cichych cudach codzienności, zmianach, rozbudzaniu uśpionych marzeń, rozwodzie, życiowych nauczycielach, pokorze, empatii, równowadze, mądrych wyborach, przywiązaniu do przedmiotów, umiarze, dziecięcej radości, słabościach, rozczarowaniach, akceptacji, rywalizacji, odrzuceniu, szacunku do samej siebie, wyznaczaniu granic, wytrwałości, poświęceniu, popełnianiu błędów, wyrzutach sumienia, cierpieniu, depresji, kobiecości, czy o sile jaka możemy z siebie wykrzesać w chwilach trudnych, jeśli zamiast siedząc bezczynnie będziemy działać pomimo przeciwności losu.

Autorka pokazuje nam, że nie mamy nad wszystkim kontroli dlatego nie ma co się tym przejmować, nic to nie da. Powinniśmy się koncentrować na tym co jest teraz. Do wdzięczności nikt nas nie może zmusić. Nikt inny, tylko my mamy wpływ na to co czujemy.

Anna H. Niemczynow nie stworzyła tej książki w celu pouczania kogoś czy dawania złotych rad, recept na wszystko w życiu. Chciała jedynie podzielić się swoim doświadczeniem, które pozwoliło zmienić jej życie. Z pozytywnym nastawieniem patrzeć w przyszłość, z radością witać nowy dzień, dziękując po stokroć. Autorka co jakiś czas podsyła nam tytuły książek wartych przeczytania.

Z małych minusów to czasem mogą przeszkadzać częste nawiązywania do tych samych wydarzeń z życia autorki. W książce są odniesienia do Boga i religii ale nie w sposób nachalny i myślę, że osobom niewierzącym nie powinny one przeszkadzać.

"Kosze obfitości"

Książka ta to dość długa podróż po naszym wnętrzu. Przez ponad 100 dni, podzielone właśnie na koszyki możemy popatrzeć wgłąb siebie, poszukać odpowiedzi na nurtujące nas pytania, a nade wszystko praktykować wdzięczność za to co przynosi nam życie. Koszyk zazwyczaj rozpoczyna cytat, sentencja będąca później rozwijana. Następnie czeka na nas zadanie do...

Książka Sylwii Chutnik to zbiór 11 opowiadań. Tworzą je historie różnych ludzi, z różnych środowisk i na różnych etapie życia. Nie są to jednak historie oderwane od rzeczywistości lecz takie, które wydarzają się na codzień,
mogą dotyczą naszych bliskich, sąsiadów czy współpracowników. Możemy znaleźć tam również siebie, swoje obawy, lęki, problemy.

Jestem osobą, która ceni sobie taką formę książek jak zbiory opowiadań. Czasem w krótszych formach zawrzeć można więcej niż w wielustronnicowych, opasłych tomach. Mnie osobiście wszystkie historie jednak nie porwały. Niektóre bardziej chwyciły za serce może właśnie z powodu podobnych przeżyć, czasu w których się wydarzyły czy podobnych rozmyślań.
Tematy jakie zostały poruszane to m.in. samotność, odrzucenie, zagubienie, poszukiwanie szczęścia, miłość, trauma, strata, gwałty.

Odnosząc się do tytuły. Dintojra to wg słownikowej regułki: sąd lub krwawa rozprawa w środowisku przestępczym.
Szczerze mówiąc nie znalazłam jej w tej książce w takim stopniu jak oczekiwałam. Może spowodowane jest to złym nastawieniem lub niezrozumieniem do końca przekazu. Ja jednak po lekturze pozostałam raczej w nastroju przygnębienia i przybicia.

Mimo to nie da się jej odmówić, że pozycja ta skłania do refleksji i przemyśleń.

"Nie wiadomo, co zrobić z przeszłością, zwłaszcza cudzą. Nie ma sensu wiedzieć wszystkiego, ale jednak korci."
Sylwia Chutnik, Dintojra

Książka Sylwii Chutnik to zbiór 11 opowiadań. Tworzą je historie różnych ludzi, z różnych środowisk i na różnych etapie życia. Nie są to jednak historie oderwane od rzeczywistości lecz takie, które wydarzają się na codzień,
mogą dotyczą naszych bliskich, sąsiadów czy współpracowników. Możemy znaleźć tam również siebie, swoje obawy, lęki, problemy.

Jestem osobą, która ceni...

Książka pisana z dwóch perspektyw, młodego Michała oraz policjantów rozwiązujących kilka spraw.
Na pierwszy rzut oka spraw nie łączy nic oprócz podobnego czasu jednak w końcu docieramy do wspólnego wątku.

Tematy poruszane w powieści to m. in. molestowanie, pedofilia, morderstwa ze szczególnym okrucieństwem, nałogi, korupcja, przemoc, prostytucja.
Jest to rodzaj literatury skierowany zdecydowanie do osób lubiących doświadczać mocnych wrażeń.

Jest to moje pierwsze spotkanie z tym autorem. Niestety sposób pisania nie przypadł mi do gustu.
Do setnej strony ciężko było mi sięgać po tą pozycję. Nie zachęcała mnie.
Dialogi często drętwe, nieśmieszne żarty, dziwne wątki wplatane do historii, które koniec końców nic nie wniosły do fabuły.
Niektóre momenty rozwleczone niepotrzebnie, a inne szybko przeskakiwane.
Myśle, że historie dałoby się zmieścić na mniejszej ilości stron.

Książka pisana z dwóch perspektyw, młodego Michała oraz policjantów rozwiązujących kilka spraw.
Na pierwszy rzut oka spraw nie łączy nic oprócz podobnego czasu jednak w końcu docieramy do wspólnego wątku.

Tematy poruszane w powieści to m. in. molestowanie, pedofilia, morderstwa ze szczególnym okrucieństwem, nałogi, korupcja, przemoc, prostytucja.
Jest to rodzaj literatury...

6,5

„Przyjacielu, przyjaciółko...”

Tak właśnie autorka zwraca się do Nas - czytelników. Od pierwszych słów buduje więź z odbiorcą, bliską relacje. Książka podzielona została na rozdziały odpowiadające poszczególnym wydarzeniom w życiu autorki. Widzimy jak wiele wniosła w życie autorki-bohaterki wiara co wybrzmiewa w krótkich sentencjach, afirmacjach, modlitwach kończących dany rozdział. Warto zatrzymać się po każdym z nich i skupić na właśnie przeczytanych słowach. Nie ma tu jednak nic z nachalnego nawracania odbiorcy. Dołączone zostały także zdjęcia, które dodają autentyczności czytanemu przez nas tekstowi.

Publikacja porusza m. in. takie tematy jak: emigracja, wychowanie dzieci, życie małżeńskie, choroba, obsesja piękna, pielgrzymowanie, wykorzystywanie seksualne, rozwód, zawód pisarki. Mimo wielu trudnych tematów podejmowanych przez autorkę i ciężkich sytuacji życiowych przez które przeszła, lektura książki działa pokrzepiająco, podnosi na duchu. Każdy może wśród licznych zdań odnaleźć te skierowane bezpośrednio do siebie, przystanąć wśród galopującego życia i oddać się refleksji, przemyśleć swoje postępowanie. Niejednokrotnie utożsamić się z poruszanymi problemami. Postawa autorki inspiruje, dodaje skrzydeł, motywuje do zmiany. Autorka uczy nas doceniania tego co od życia dostajemy i wdzięczności za wszystko co nas otacza.

Nigdy na swojej drodze nie dane mi było spotkać osoby równie pozytywnie patrzącej na świat w stosunku do krzywd jakich doświadczyła. Widać, że autorka włożyła dużo serca w napisanie tejże książki i jest jej ona bardzo bliska.

Jeden z wielu cytatów mocno wybrzmiewających z książki:
"Wszyscy jesteśmy ofiarami ofiar."

6,5

„Przyjacielu, przyjaciółko...”

Tak właśnie autorka zwraca się do Nas - czytelników. Od pierwszych słów buduje więź z odbiorcą, bliską relacje. Książka podzielona została na rozdziały odpowiadające poszczególnym wydarzeniom w życiu autorki. Widzimy jak wiele wniosła w życie autorki-bohaterki wiara co wybrzmiewa w krótkich sentencjach, afirmacjach, modlitwach...

Poprawny kryminał. Nie umiem wybrać, która książka autora podobała mi się bardziej. Na plus na pewno to, że nie domyśliłam się zakończenia. Jak to w kryminałach bywa końcówka najmocniej trzymała w napięciu. Jesli komuś przypadła do gustu to najprawdopodobniej druga część serii również się spodoba.

Poprawny kryminał. Nie umiem wybrać, która książka autora podobała mi się bardziej. Na plus na pewno to, że nie domyśliłam się zakończenia. Jak to w kryminałach bywa końcówka najmocniej trzymała w napięciu. Jesli komuś przypadła do gustu to najprawdopodobniej druga część serii również się spodoba.

"W otchłani strachu" to dla mnie powieść poprawna. Jest tajemnica, śledztwo, śmierć, zagadka. Jednak ta opowieść nie wciągnęła mnie tak jak myślałam. Dosyć sporo postaci, wątków z których część nic nie wnosiła. Dopiero pod koniec książki poczułam zaciekawienie, a akcja przyspieszyła. Nie domyśliłam się zakończenia lecz było ono dla mnie delikatnie rozczarowujące, a sama historia skończyła się nijako.

Mimo wszystko nie zasypiałam przy czytaniu co zdarza mi się czasem więc ocieniam na 6/10

"W otchłani strachu" to dla mnie powieść poprawna. Jest tajemnica, śledztwo, śmierć, zagadka. Jednak ta opowieść nie wciągnęła mnie tak jak myślałam. Dosyć sporo postaci, wątków z których część nic nie wnosiła. Dopiero pod koniec książki poczułam zaciekawienie, a akcja przyspieszyła. Nie domyśliłam się zakończenia lecz było ono dla mnie delikatnie rozczarowujące, a sama...

Temat wazny ale autorka bardzo często się powtarza albo ubiera to samo w inne słowa. Tą samą treść można by zawrzeć na mniejszej ilości stron

Temat wazny ale autorka bardzo często się powtarza albo ubiera to samo w inne słowa. Tą samą treść można by zawrzeć na mniejszej ilości stron

Marcial Gala
„Mówcie mi Kasandra”

Historia przytoczona przez autora w książce opisuje losy Raύla, chłopca wychowywanego w tradycyjnej kubańskiej rodzinie. Śledzimy jego losy i poczynania od życia w domu rodzinnym, aż do wstąpienia do wojska i stacjonowania w Angoli. Przez całą powieść bohater jest świadomy swojej nieuchronnej przyszłości co dodatkowo potęguje tragizm sytuacji: „Dla mnie nie ma przyszłości, jestem drzewem z korzeniami w piasku.”

Przez całą opowieść poruszamy się głównie między dwoma miejscami: komunistyczną Kubą i Angolą. W związku z nawiązaniem do trojańskiej księżniczki Kasandry mamy również wtrącenia z mitologii greckiej.
Powieść porusza wiele trudnych tematów tj. rasizm, homofobia, wykorzystywanie seksualne, wojna, dyskryminacja, uprzedzenia, tolerancja, przemoc, mizoginia, brutalność.

Mimo, że akcja książki rozgrywa się w wieku minionym to jest to powieść nadal aktualna. W historii opowiedzianej przed bohatera znajdujemy także fragmenty, które odnieść możemy do aktualnych wydarzeń m. in. za naszą wschodnią granicą:. „Jestem ołowianym żołnierzykiem, jestem mięsem armatnim”

Bardzo pomocne w zrozumieniu niektórych wątków okazało się posłowie w którym znajdziemy m. in. nakreślone tło historyczne i kulturowe opisywanych wydarzeń czy miejsc.

Marcial Gala
„Mówcie mi Kasandra”

Historia przytoczona przez autora w książce opisuje losy Raύla, chłopca wychowywanego w tradycyjnej kubańskiej rodzinie. Śledzimy jego losy i poczynania od życia w domu rodzinnym, aż do wstąpienia do wojska i stacjonowania w Angoli. Przez całą powieść bohater jest świadomy swojej nieuchronnej przyszłości co dodatkowo potęguje tragizm...