Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Magia lat 90. przedstawiona w książce, gdzie z jednej strony nowoczesność zachodu zaczyna zbliżać się do granic, a z drugiej strony ciągle panująca zaściankowość społeczeństwa. Lęk przed nowością, strach przed inną obyczajnością.
Właściwie to nie powiedziałabym, że jest to debiut, bo historia od samego początku zaczyna się z nami bawić. Mamy już w głowie pewnych podejrzanych, potem pojawiają się kolejne poszlaki, które utwierdzają nas w przekonaniu, kto jest sprawcą. Aż nagle, nawet nie wiemy kiedy zostaliśmy wkręceni, a dochodzenie zmierza w zupełnie innym kierunku. 

Magia lat 90. przedstawiona w książce, gdzie z jednej strony nowoczesność zachodu zaczyna zbliżać się do granic, a z drugiej strony ciągle panująca zaściankowość społeczeństwa. Lęk przed nowością, strach przed inną obyczajnością.
Właściwie to nie powiedziałabym, że jest to debiut, bo his...

Rozwiń Zwiń

Wierzycie w dziedziczoną traumę? Jeszcze niedawno wielu lekarzy badaczy spekulowało czy to w ogóle możliwe. A może to silnie zakorzeniona sprawczość. To, co spotkało naszych przodków, wróci do nas rykoszetem. Nie mnie to oceniać. Choć czasami nasze życie i naszych pradziadków często zadziwiająco jest podobne, zmieniają się tylko okoliczności.
Maria młoda pisarka, musi zmierzyć się z powrotem w rodzinne strony za sprawą premiery książki oraz sprzedaży domu, który odziedziczyła. Powrót w rodzinne strony przypomni jej o traumach i tajemnicach sprzed kilkunastu lat. Jak się okazuje ziemie te, skrywają też ból i cierpienia jej przodkiń. Czasy wojenne, w których strach i manipulacje miały tu kluczowe znaczenie. Strach przed przesiedleniami, śmiercią i utratą wszystkiego. Cierpienia, które kobiety na wojnie znają doskonale. A do tego sumienie, które nie wie w którą stronę się ukłonić.
“Nocami krzyczą sarny” to powieść o trzech pokoleniach kobiet. Kobiet pokazujących, że niezależnie w jakim czasie się urodziły to każda z nich obarczona jest pewnymi traumami przodków. Każde pokolenie ma skrywane tajemnice, które nie mogą ujrzeć światła dziennego. Każde pokolenie ma swoje grzechy, o których inni udają, że nie wiedzą. Mało tego, czasami pewne krzywdy, które wydarzyły się przed laty, potrafią zniknąć, zatrzeć się w pamięci. Jakby ktoś zrobił nam dziurę w pamięci.

Wierzycie w dziedziczoną traumę? Jeszcze niedawno wielu lekarzy badaczy spekulowało czy to w ogóle możliwe. A może to silnie zakorzeniona sprawczość. To, co spotkało naszych przodków, wróci do nas rykoszetem. Nie mnie to oceniać. Choć czasami nasze życie i naszych pradziadków często zadziw...

Rozwiń Zwiń

Szum. Spotykamy go na co dzień. Towarzyszy nam w pędzie dnia w pracy, na ulicy, w tle grającej muzyki czy programów telewizyjnych. Jest jeszcze jeden szum. Naszych dorastających dzieci, które małym, cichym szumem dają znak, że coś się dzieje złego, że przestają siebie akceptować, że odrzucają ich rówieśnicy. I niestety rodzice często w natłoku spraw tego szumu nie słyszą albo co gorsza potwierdzają, że tak ma być, tak mają myśleć.
Małgorzata Oliwia Sobaczak nie boi się trudnych tematów, które są tak bardzo aktualne. Tym razem na tapet wzięła dojrzewanie nastolatków. Ich próbę zrozumienia co dzieje się z ich ciałem, se*sualnością.
Detektyw Oskar Korda otrzymuje sprawę zaginięcia młodej nastolatki Liwii Demskiej, córki znanego trójmiejskiego polityka. Przed zniknięciem dziewczyna zachowuje się bardzo dziwnie, a tropy wskazują, że miała romans ze starszym mężczyzną poznanym na aplikacji randkowej.
Czy zaginięcie Liwii będzie miało jakiś związek z zam0rdowaną w 1992 r. Adą, która wstydząc się swojego ciała postanowiła nawiązać znajomość przez popularne w tych czasach CB radio?
“Szum” to druga część serii Granice ryzyka, która równie jak pierwsza część małymi nićmi wciąga nas w zagadkowe zaginięcie. A jak wiadomo, gdzie podejrzanych z każdym rozdziałem przybywa, tam robi się coraz ciekawiej.

Szum. Spotykamy go na co dzień. Towarzyszy nam w pędzie dnia w pracy, na ulicy, w tle grającej muzyki czy programów telewizyjnych. Jest jeszcze jeden szum. Naszych dorastających dzieci, które małym, cichym szumem dają znak, że coś się dzieje złego, że przestają siebie akceptować, że odrzuc...

Rozwiń Zwiń