Na wschód od Edenu

Książka mnie oczarowała pod każdym względem- sama historia stworzona przez autora, użyty przez niego język, tempo opowieści, zwroty akcji, głębia i uniwersalność zawartych treści. REWELACJA!

Książka mnie oczarowała pod każdym względem- sama historia stworzona przez autora, użyty przez niego język, tempo opowieści, zwroty akcji, głębia i uniwersalność zawartych treści. REWELACJA!

Pokaż mimo to

Czytałam ją cały rok. Na początku zniechęciła mnie oczywistością alegorii. Dobór imion: Karol i Adam i zestawienie ich ze stosunkiem ojca do ich prezentów, kara i pozostałe po niej piętno Karola... Wszystko jakies takie za proste, jak przepisane ze Starego Testamentu na nowe kartki.
Później odkrywam mnogość biblijnych pouczeń i prawd, dopatruję się w postaci Kate występowania przeciw wszystkim boskim przykazaniom, dostrzegam motyw powrotu syna marnotrawnego oraz przypowieść z sednem "po owocach ich poznacie". Steinbeck porusza problem nieśmiertelności w postaci Samuela i w końcu, do czego doprowadza mnie jedna z ostatnich kwestii Li, uświadamiam sobie, kto w Biblii nosił imię Adam. Piękna, wzruszająca powieść napisana prostym, realistycznym językiem. Na wschód od Edenu jest dla mnie interpretacją i dyskusją na temat Biblii, podyktowaną przemyśleniami pisarza, jednak w wielu momentach bardzo uniwersalnymi.

Czytałam ją cały rok. Na początku zniechęciła mnie oczywistością alegorii. Dobór imion: Karol i Adam i zestawienie ich ze stosunkiem ojca do ich prezentów, kara i pozostałe po niej piętno Karola... Wszystko jakies takie za proste, jak przepisane ze Starego Testamentu na nowe kartki.
Później odkrywam mnogość biblijnych pouczeń i prawd, dopatruję się w postaci Kate...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kończę rok 2020 literackim przytupem. Monumentalna powieść o losach rodziny Trasków i Hamiltonów. Rodzinna saga pełna biblijnych odniesień - bez nawiedzonej nachalności- osadzona w amerykańskich realiach przełomu XIX i XX wieku. Świetne studium człowieka i świata. Stawianie immanentnych pytań ale (na szczęście) bez próby dawania na nie odpowiedzi. Powieść w pełni zasługująca na miano arcydzieła literatury. Pozycja, która zostaje z człowiekiem na zawsze.

Kończę rok 2020 literackim przytupem. Monumentalna powieść o losach rodziny Trasków i Hamiltonów. Rodzinna saga pełna biblijnych odniesień - bez nawiedzonej nachalności- osadzona w amerykańskich realiach przełomu XIX i XX wieku. Świetne studium człowieka i świata. Stawianie immanentnych pytań ale (na szczęście) bez próby dawania na nie odpowiedzi. Powieść w pełni...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wspaniała powieść, wybitna. Uwielbiam takie powieść w których bohaterowie psychologicznie są rozkładani na czynniki pierwsze. Uwielbiam powieści usytuowane na przełomie XIX i XX wieku, ten okres miał swój klimat. Proszę się nie sugerować opisem tej powieści ponieważ Kal i Aron pojawiają się dopiero w 2/3 książki i ich ojciec Adam bynajmniej nie jest dla nich surowy, jest to bardziej skomplikowane i wielowątkowe. Wspaniała powieść.

Wspaniała powieść, wybitna. Uwielbiam takie powieść w których bohaterowie psychologicznie są rozkładani na czynniki pierwsze. Uwielbiam powieści usytuowane na przełomie XIX i XX wieku, ten okres miał swój klimat. Proszę się nie sugerować opisem tej powieści ponieważ Kal i Aron pojawiają się dopiero w 2/3 książki i ich ojciec Adam bynajmniej nie jest dla nich surowy, jest to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czy jesteśmy skazani na wolność poprzez wybór, czy wyrastamy jedynie z przodków, bezwiednie rozwijając nasze przeznaczenie? Czy jest w nas więcej dobra, czy może automatycznie skłaniamy się ku ciemnej strony mocy? Co się stanie, jeśli oddamy się falom życia, a co, gdy będziemy naginać nurt rzeki pod naszą wolę?

Na pewnym etapie życia, człowiek myślący musi sobie zadać te pytania i nie uzyskać pewnych odpowiedzi. Jednak to, do jakich półprawd dojdziemy, ukierunkuje nas życiowo, określając szanse i zagrożenia przyszłości. O ile w ogóle do nich dojdziemy, bo mogą być w nas zaprogramowane, ale to pomińmy, to byłoby zataczanie w tym tekście koła.

„Na wschód od Edenu” to powieść, która zawiera w sobie te pytania i na szczęście, nie udziela na nie odpowiedzi. Wizualizuje jedynie rezultaty obu postaw. I robi to w sposób widowiskowy, acz pozbawiony efekciarstwa. Robi to po prostu doskonale.

Historia Trasków i Hamiltonów to pełna biblijnych nawiązań saga, która owija czytelnika wciągającą fabułą, rozświetlając wnętrzem najistotniejszych życiowych pytań. To zbiór intrygujących, drażniących, wspaniałych, szarych czy przerażających bohaterów. To opis Ameryki z czasów przełomu wieków. I w końcu, to wielka przypowieść, złożona z innych, mniejszych, równie ważnych.

Bo książka Steinbecka, pomimo ponad 800 stron, swoje szczyty osiąga już na poziomie pojedynczych zdań, pojedynczych aluzji i tych cudownych niedopowiedzeń. Dostajemy sporo informacji, ale esencja zostaje w zarysie, irytując, ale przede wszystkim intrygując, na długo po lekturze. Wciąż przypatrujemy się tym historiom na początku, wciąż szukamy w nich czegoś nowego i co najważniejsze, wiąż coś tam znajdujemy. Idealna pozycja do literackich powrotów.

Szczególnie, że jak to na przypowieść przystało, jest szalenie uniwersalna. Niby Amerykanin opowiada o losach swoich przodków, niby akcja ma miejsce w innych czasach, na obcej ziemi, a jednak, bezradnie wciąż odnajdujemy tam siebie. Wciąż ściskamy w ręku zadane na początku pytania i wędrujemy po pamięci naszych losów.

Oczywiście, można też skupić się na wszystkich pisarskich aspektach dopracowania tego tytułu. Podział postaw ze względu na pierwsze litery imion, rozpoczynająca się wciąż na nowo ta sama historia czy rozbrzmiewające dygresje pobocznych bohaterów, mówiących nam niekiedy o tych głównych zdecydowanie najwięcej. Mnie jednak, bardzo prywatnie, zafascynowało coś innego. Otóż ja, naprawdę nie lubię aż tak długich książek, a rozciągnięte historie niemal zawsze kończą się dla mnie w sposób rozczarowujący (ech, te seriale). Tu jednak było zupełnie inaczej. Im dłużej przebywałem z tą książką, tym bardziej mi się podobała. Nie mogłem się doczekać by znów do niej zasiąść, nie mogłem się powstrzymać by jednak spóźnić się do pracy, byle przeczytać jeszcze parę stron. Nie mogłem też przestać o niej myśleć. Rozbudowywałem w sobie tę fabułę do takich rozmiarów, iż byłem pewny, że finał zetrze moje oczekiwania w puch. A jednak, gdy doszedłem do wieńczącej dzieło kropki, oniemiałem z wrażenia. To było tak doskonałe i tak bardzo wynikające z poprzedzającej całości, że wybiło trwały ślad w moim wnętrzu. Rozbudzając przy okazji chęć na rozpoczęcie tej przygody raz jeszcze.

„Na wschód od Edenu” to powieść totalna (cokolwiek to znaczy). Z jednej strony doskonale poruszająca się w rejonach pozycji zostawiających po sobie „coś” w czytelniku, a z drugiej, idealna dla odbiorców dopiero początkujących. Prosty język oraz brak kilkunastostronicowych opisów jest przyjaznym zwrotem w stronę tych, którzy w pierwszej kolejności szukają relaksu.

A wady? Nawet jeśli jakieś są, zdecydowałem się ich nie widzieć. A może, to potencjalne zauważenie nigdy nie było mi pisane?

Czy jesteśmy skazani na wolność poprzez wybór, czy wyrastamy jedynie z przodków, bezwiednie rozwijając nasze przeznaczenie? Czy jest w nas więcej dobra, czy może automatycznie skłaniamy się ku ciemnej strony mocy? Co się stanie, jeśli oddamy się falom życia, a co, gdy będziemy naginać nurt rzeki pod naszą wolę?

Na pewnym etapie życia, człowiek myślący musi sobie zadać te...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kainowe piętno odrzuconej ofiary Steinbeck rozkłada na czynniki pierwsze. Główny plan stanowi relacja ojca z synami. Ojcowskie oczekiwania względem synów są jak kajdany krępujące wszelką samodzielność wyznaczania celów. Ojcowskie odrzucenie skazuje na banicję i wieczne niespełnienie. Zdaje się, że miłość do ojca i paląca potrzeba wzajemności mają narkotyczną moc. Moc niszczycielską. Jest też słowo zaklęcie: "możesz"... Możesz zrzucić z siebie piętno ojcowskich oczekiwań, możesz sam wyznaczyć kierunek by u celu podróży nie paść trupem na obcej ziemi. Możesz wybierać dobro lub ... zło. Będziesz wolny jeśli nad Twoimi wyborami nie zawiśnie cień ojcowskich oczekiwań... Będziesz wolny... ale tylko wówczas gdy sam ojciec Cię do wolności powoła...

Czy siła tej ojcowsko-synowskiej relacji nie jest tu przeceniona, a może wręcz już nieaktualna w 21 wieku ? Czy ten pęd indywidualistycznego liberalnego humanizmu do rozluźnienia krępujących więzów rodzinnych nie jest przemycany zbyt nachalnie i jednostronnie ? Czy faktycznie więzy rodzinne są niczym powrozy wrzynające się i pozostawiające krwawe ślady na tożsamości jednostki ? No cóż... każdy musi sobie sam odpowiedzieć na te pytania. A pytań stawia Steinbeck sporo i pozostawia równie dużo przestrzeni na osobiste rozstrzygnięcia, że już o polemice nie wspomnę. Nic tylko czytać :)

P.S.
Co ciekawe Steinbeck, nie wiem czy celowo, całkowicie deprecjonuje rolę matki. Kobiety, które obsadza w rolach matek to albo demoniczne odczłowieczone kreatury, albo despotyczne jednowymiarowe dewiantki, lub też bezosobowe, wycofane, nijakie charakterologiczne osobliwości. Idąc tym tropem można by się doszukać jakiegoś seksizmu... ale nie idźmy tym tropem :)

Kainowe piętno odrzuconej ofiary Steinbeck rozkłada na czynniki pierwsze. Główny plan stanowi relacja ojca z synami. Ojcowskie oczekiwania względem synów są jak kajdany krępujące wszelką samodzielność wyznaczania celów. Ojcowskie odrzucenie skazuje na banicję i wieczne niespełnienie. Zdaje się, że miłość do ojca i paląca potrzeba wzajemności mają narkotyczną moc. Moc...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Co jeszcze można napisać o książce tylekroć recenzowanej i ocenianej? O jednym z najwybitniejszych dzieł literatury XX wieku? Zapewne nic nowego i nic odkrywczego, bo „Na wschód od Edenu” od lat zachwyca czytelników bogactwem fabuły, malowniczością opisów, urodą języka, wyrazistymi postaciami bohaterów, a jednocześnie głęboką, życiową mądrością. Nie ma zatem sensu oczywistości tych po raz kolejny powtarzać.

Lektura powieści to prawdziwa czytelnicza uczta. Można bez końca zagłębiać się w literackie i kulturowe tropy, szukać własnych odpowiedzi, fascynować się panoramiczną, wielowątkową, filmową wręcz fabułą.

Opowieść o losach rodziny Trasków autor oparł na starej, biblijnej historii Kaina i Abla, motywie powszechnie znanym i obecnym w kulturze. Nie jest to jednak prosta adaptacja starożytnej opowieści do warunków XIX i początku XX wieku. Motyw ten staje się w powieści pretekstem do zadania uniwersalnych pytań filozoficzno – moralnych o naturę dobra i zła, konsekwencje życiowych wyborów, przeznaczenie, a przede wszystkim o wolną wolę i możliwość wyboru.

Jednym z największych atutów książki, obok przepięknego języka, są jej bohaterowie. Tak bardzo ludzcy i prawdziwi, jak to tylko możliwe. Postacie te żyją, z całym swoim skomplikowaniem i niejednoznacznością. Co ciekawe, w pamięć najbardziej zapadli mi bohaterowie drugoplanowi: mój ulubieniec Sam Hamilton i mądry Chińczyk Li. To ono są najjaśniejszymi postaciami w książkowym panteonie.

Jednak choć „Na wschód od Edenu” pod wieloma względami zachwyca, choć jest to literacki majstersztyk, odbieram ją trochę jak znajdującą się za szybą rzeźbę, która choć jest piękna i potrafię to dostrzec, nie budzi we mnie oczekiwanych emocji.
Być może wynika to z tego, że jestem kobietą i trudno mi utożsamiać się z męskim światem bohaterów, ich emocjami, sposobem rozumowania. Nie potrafię niekiedy zrozumieć ich postępowania ani motywów działania.
Być może chodzi o to, że nie musiałam nigdy rywalizować o uwagę czy względy rodziców, a dla swojego jedynego sporo młodszego brata zrobiłabym wiele. Dlatego zarówno biblijna historia Kaina i Abla, jak i opowieści oparte na jej motywach, choć zrozumiałe, zdają mi się dość abstrakcyjne. I mimo, że powieść jest doskonała, dopracowana pod względem formy i treści, nie potrafię identyfikować się z nią emocjonalnie ani odnieść jej do własnego doświadczenia.
Jest to jednak wyłącznie kwestia mojego bardzo subiektywnego odbioru, a nie ułomności lektury, która może zachwycać i niewątpliwie zachwyca.

Co jeszcze można napisać o książce tylekroć recenzowanej i ocenianej? O jednym z najwybitniejszych dzieł literatury XX wieku? Zapewne nic nowego i nic odkrywczego, bo „Na wschód od Edenu” od lat zachwyca czytelników bogactwem fabuły, malowniczością opisów, urodą języka, wyrazistymi postaciami bohaterów, a jednocześnie głęboką, życiową mądrością. Nie ma zatem sensu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Duże rozczarowanie. Nudna opowieść z nieciekawymi bohaterami, dawno nie spotkałem się z książką, gdzie główny bohater był tak miałki jak Adam Trask czy też jego syn Aron. Jedyne wartościowe postacie to Cathy, Samuel, Li i szeryf.

O dziwno to właśnie o losach Cathy pomimo jej całej diabolicznosci czytało się najciekawiej i nawet jej człowiek kibicował. Choć nagłe przerwanie jej losu śmiercią zupełnie niezrozumiałe skoro mogła spokojnie gdzieś daleko wyjechać i żyć jak królowa, zupełnie niespójne z jej charakterem.

W książce jest nadmiar postaci, które nie wiadomo w jakim celu się tam znalazły. Czemu miało sluzyc pobieżne poświęcanie czasu Tomowi, Willowi czy Dessie? Rozumiem że ta książka jest o ludziach dobrych i złych, ale to nic odkrywaczego (na dodatek opisywanie Kala i Arona to powtarzanie historii sprzed kilkuset stron o Karolu i Adamie), wg mnie jest o niczym, historia jest nieciekawa i niezaskakujaca. Doczytałem ją do końca trochę jak nudny film, który jak się zaczęło oglądać pół godziny, to już człowiek ogląda dalej tylko po to, by zobaczyć jak się skończy. Książka całkowicie do zapomnienia.

Duże rozczarowanie. Nudna opowieść z nieciekawymi bohaterami, dawno nie spotkałem się z książką, gdzie główny bohater był tak miałki jak Adam Trask czy też jego syn Aron. Jedyne wartościowe postacie to Cathy, Samuel, Li i szeryf.

O dziwno to właśnie o losach Cathy pomimo jej całej diabolicznosci czytało się najciekawiej i nawet jej człowiek kibicował. Choć nagłe...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Rozczarowana nowościami, sięgnęłam po klasykę i tutaj tradycyjnie - nie zawiodłam się.

Jako dziecko obejrzałam serial nakręcony na podstawie książki i przed oczami wciąż miałam okrutną twarz Katie o rysach twarzy Jane Seymour...

Książka opowiada losy rodziny Trasków i Hamiltonów. Z "głową" jednej i drugiej rodziny przechodzimy przez całe ich życie. Dla mnie szczególnie przejmujące były losy Adama i jego bliźniaków, porzuconych przez zimną i bezwzględną Katie. W tej książce każdy bohater jest po coś, nie ma tu przypadkowych osób. Moją sympatię wzbudził Li, służący, który z biegiem lat stal się ważnym członkiem rodziny Trasków.

Książka w moim odczuciu opowiada nie tylko losy farmerów, ale pokazuje jak można złamać człowieka i sprawić aby umarł za życia. To jest tutaj najbardziej przejmujące.

Książki tego autora pozostawiają we mnie jakąś "drzazgę", bo potrafią przeczołgać człowieka emocjonalnie do szpiku kości. I tutaj było podobnie. Czułam ból i rozpacz, chciało mi się wyć z bezsilności i gniewu. Po takiej lekturze koniecznie trzeba sięgnąć po coś lżejszego, aby stłumić tę gorycz. Książka mnie sponiewierała emocjonalnie, sprawiła, że cierpiałam razem z rodziną Trasków, a nawet czułam się członkiem tej rodziny. Steinbeck sprawia, że czytelnik wchodzi w akcję całym sobą, a przez to wszystkie wydarzenia zapadają tak głęboko w serce, umysł, a emocje buzują.

Zastanawiałam się też kim na prawdę jest Katie. Czy to w ogóle ludzka istota? A może demon w ludzkiej skórze? Albo osoba z dużymi zaburzeniami osobowości, jakich w tamtych czasach nie potrafiono zdiagnozować. Normalny człowiek tak się nie zachowuje. O ile w ogóle można ją nazwać człowiekiem.

Ciężko mi się podnieść emocjonalnie po przeczytaniu książki, co świadczy dobitnie o jej "sile rażenia". Pozycja doskonała, ale ciut słabsza niż "Grona gniewu".

Rozczarowana nowościami, sięgnęłam po klasykę i tutaj tradycyjnie - nie zawiodłam się.

Jako dziecko obejrzałam serial nakręcony na podstawie książki i przed oczami wciąż miałam okrutną twarz Katie o rysach twarzy Jane Seymour...

Książka opowiada losy rodziny Trasków i Hamiltonów. Z "głową" jednej i drugiej rodziny przechodzimy przez całe ich życie. Dla mnie szczególnie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Arcydzieło!

Arcydzieło!

Pokaż mimo to