Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dla wilków stepowych. Ktoś napisał niżej. Nie inaczej. W książce można się naprawdę zatracić. Zobaczyć siebie. Ujrzeć swoje oblicze. Ta książka bije po oczach nie tylko ego ale i rozdarciem, krzykiem, zagubieniem. Pomiędzy jedną a drugą wojną. To taki krzyk, początek krzyku człowieku na okrutny XX wiek która nie był ludzki tylko zwierzęcy. Finał mnie zaskoczył i widziałem tylko oczami wyobraźni każdą scenę. Mozart. Wilk Stepowy. Polecam.

Dla wilków stepowych. Ktoś napisał niżej. Nie inaczej. W książce można się naprawdę zatracić. Zobaczyć siebie. Ujrzeć swoje oblicze. Ta książka bije po oczach nie tylko ego ale i rozdarciem, krzykiem, zagubieniem. Pomiędzy jedną a drugą wojną. To taki krzyk, początek krzyku człowieku na okrutny XX wiek która nie był ludzki tylko zwierzęcy. Finał mnie zaskoczył i widziałem...

Geniusz. Mi się podobała. Oczywiście jest to ciężka lektura ale pokażcie mi drugą taką. Książek podobnych albo takich samych jest na pęczki. A "Gra" jest jedyna w swoim rodzaju.

Geniusz. Mi się podobała. Oczywiście jest to ciężka lektura ale pokażcie mi drugą taką. Książek podobnych albo takich samych jest na pęczki. A "Gra" jest jedyna w swoim rodzaju.

Nie wiem który to już raz czytam Iwana. Ale mógłbym to co najwyżej zliczyć z ilością razy obejrzanego Misia. Książka mocna oczywiście nie tylko jak na tamte czasy. Trzeba było mieć naprawdę wiele odwagi i jaj aby napisać coś takiego. Sołżenicynowi można niekiedy wiele zarzucić ale wiele spraw i wątpliwości rozwiewa to dzieło. Zawsze chętnie wracam do tej lektury.

Nie wiem który to już raz czytam Iwana. Ale mógłbym to co najwyżej zliczyć z ilością razy obejrzanego Misia. Książka mocna oczywiście nie tylko jak na tamte czasy. Trzeba było mieć naprawdę wiele odwagi i jaj aby napisać coś takiego. Sołżenicynowi można niekiedy wiele zarzucić ale wiele spraw i wątpliwości rozwiewa to dzieło. Zawsze chętnie wracam do tej lektury.

To pierwsza ale i chyba ostatnia książka Pana Kurta czytana przeze mnie. Ładne i pouczające zakończenie - owszem ale ileż było trzeba było przebrnąć przez stron nudów aby dotrzeć do pouczającej treści. Może i taki cel tej książki ale nie dla mnie takie czytanie. Książka ma wciągać, pobudzać, tworzyć rumieńce na twarzy, drażnić, prowokować. Liczyłem na coś cięższego. Lekkie pióro i nudne. Co nie zmienia faktu że pisarz na pewno oryginalny.

To pierwsza ale i chyba ostatnia książka Pana Kurta czytana przeze mnie. Ładne i pouczające zakończenie - owszem ale ileż było trzeba było przebrnąć przez stron nudów aby dotrzeć do pouczającej treści. Może i taki cel tej książki ale nie dla mnie takie czytanie. Książka ma wciągać, pobudzać, tworzyć rumieńce na twarzy, drażnić, prowokować. Liczyłem na coś cięższego. Lekkie...

Od razu przyznam się że nie widziałem filmu. Ciężko mi było na początku przebrnąć przez pierwsze rozdziały. Nie jest to powieść pornograficzna. Tyle w niej pornografii co smukłej sylwetki u arcybiskupa Głódzia. Bardzo mi się spodobała gra słów w książce i wiem że nie odkryłem jeszcze wszystkich. Wiem że Lolita jest jak Mistrz i Małgorzata - książka do której często się będzie wracać, którą nie odkryje się za pierwszym razem. Jest to też książka niewątpliwie głównie o dwóch nieszczęśliwych postaciach - pedofilu oraz rozpustnej nastolatce. Czy poruszył problem pedofilii na tyle aby przejść do szerszej dyskusji? Być może. Koniec mógłby o tym świadczyć bo właśnie zaskoczył mnie bardzo mocny finał. Na pewno wrócę do książki nie raz. Ciekawy jestem filmu.

Od razu przyznam się że nie widziałem filmu. Ciężko mi było na początku przebrnąć przez pierwsze rozdziały. Nie jest to powieść pornograficzna. Tyle w niej pornografii co smukłej sylwetki u arcybiskupa Głódzia. Bardzo mi się spodobała gra słów w książce i wiem że nie odkryłem jeszcze wszystkich. Wiem że Lolita jest jak Mistrz i Małgorzata - książka do której często się...

Pierwszy raz sięgnąłem po książkę Piaseckiego i wiem że sięgnę po kolejne. Dowcip i przewrotny sarkazm jest wszechobecny. Książką śmieszna i pozostawiająca morał. Smutny a jednocześnie krzepki dla przyszłych pokoleń.

Pierwszy raz sięgnąłem po książkę Piaseckiego i wiem że sięgnę po kolejne. Dowcip i przewrotny sarkazm jest wszechobecny. Książką śmieszna i pozostawiająca morał. Smutny a jednocześnie krzepki dla przyszłych pokoleń.

Fajny pomysł z formułą książki. Stacje to ciekawy literacki zabieg jak się okazało. Bohater opowiada z nie lada zaangażowaniem o swoim życiu, przeżyciach. Bardzo pouczająca lektura po którą powinien zasiąść każdy. Być może bluźnią ale powiedzmy że to taki "mały książę" (choć wiele mu brakuję, wiem) dla dorosłych.

Fajny pomysł z formułą książki. Stacje to ciekawy literacki zabieg jak się okazało. Bohater opowiada z nie lada zaangażowaniem o swoim życiu, przeżyciach. Bardzo pouczająca lektura po którą powinien zasiąść każdy. Być może bluźnią ale powiedzmy że to taki "mały książę" (choć wiele mu brakuję, wiem) dla dorosłych.

Hm. Uwielbiam Kafkę ale listy zdecydowanie nie dla mnie. Nie ten ton, nie ta gra słów. Takie były czasy i taka była epoka. Czyta się na pewno jako wielką ciekawostkę ale nie mogę jakoś się skusić aby dopatrzyć się tam uczucia, miłości, jakiejś gry w tym kierunku. Może nie jest po prostu dla mnie.

Hm. Uwielbiam Kafkę ale listy zdecydowanie nie dla mnie. Nie ten ton, nie ta gra słów. Takie były czasy i taka była epoka. Czyta się na pewno jako wielką ciekawostkę ale nie mogę jakoś się skusić aby dopatrzyć się tam uczucia, miłości, jakiejś gry w tym kierunku. Może nie jest po prostu dla mnie.