Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rzadko zdarza mi się zacząć książkę i jej nie skończyć. Na ogół brnę, do końca dając szansę. Tym razem jednak poległam. Kupiłam te dwa tomy ( nie bez trudu)ponieważ lubię powieści z historią w tle, a jeszcze dodatkowo zachęciły mnie do tego liczne pozytywne komentarze. Nie wiem doprawdy co się czytelnikom w tej książce podobało. Styl pisania godny dziewiętnastowiecznej pensjonarki (przymknęła swe piwne oczęta) niekończące się pseudopoetyckie opisy (...krople deszczu padały pod koła pociągu, rozpryskując się, miażdżone siłą ogromnej maszyny, a przecież choćby spadły na miękki puch, i tak czekał je ten sam los. Były jak ludzie, którzy zmierzając do swego końca, miotania wiatrami spadają w rozmaite miejsca, za każdym razem nieuchronnie się rozpryskując. I jedyną różnicą jest sposób ich spadania, to w jaki sposób krople pędzą w dół, łącząc się z innymi, rozdzielając na mniejsze, nabierając kształtów...)
Jeszcze taki poemat na temat muru cytadeli 😱
... Rude cegły muru cytadeli czerwieniły się wesoło tego ranka. Tylko nieliczne drzewa przesłaniały szkarłatną wstęgę okalającą koszary. Pięły się wysoko, zaglądając za mur, jakby ciekawe, co dzieje się po drugiej stronie. Wiosną i latem skrywały groźne mury, teraz jednak, przybrawszy czerwoną barwę, stanowiły jakby jedno ciało, jakby jedną duszę z ową ścianą tak, że czasem cytadela zdawała się większą i potężniejsza niż zwykle...
W natłoku tych poetyckich 😉 wtrętów gdzieś tam chyłkiem przemyka jakaś fabuła.
RATUNKU!!!

Rzadko zdarza mi się zacząć książkę i jej nie skończyć. Na ogół brnę, do końca dając szansę. Tym razem jednak poległam. Kupiłam te dwa tomy ( nie bez trudu)ponieważ lubię powieści z historią w tle, a jeszcze dodatkowo zachęciły mnie do tego liczne pozytywne komentarze. Nie wiem doprawdy co się czytelnikom w tej książce podobało. Styl pisania godny dziewiętnastowiecznej...