Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Historie Polek, które często zanim zaczęły myśleć o małżeństwie i poznały przyszłego męża, zachwyciły się judaizmem. I nie dziwi mnie to. W przeciwieństwie do islamu, gdzie kobiety mają podrzędną rolę i niewiele do powiedzenia, „w tradycji żydowskiej szacunek do kobiety jest głęboko zakorzeniony. Mąż zawsze musi słuchać swojej żony. Dlaczego? Bo ona ma pewien dar: bina to hebrajskie określenie, oznaczające zrozumienie i inteligencję, ale powiązane z szóstym zmysłem. Kobieta go ma, w przeciwieństwie do mężczyzny (...). No i jak to się ma do obrazu ortodoksyjnego żyda, który tłamsi kobietę?”. „Judaizm dał mi poczucie harmonii, porządku i sensu.” „Wdzięczność... Uważność... Duchowość... Czy tego przypadkiem nie uczą dzisiaj przewodnicy duchowi i terapeuci?”. Także państwo Izrael podkreśla rolę kobiety, wspierając matki, zwłaszcza samotne, ułatwiając im wychowywanie dzieci, bo potrzebuje nowych obywateli (podobnie jak Norwegia, która – gdyby nie dbała o matki, zniknęłaby już dawno z mapy świata). Alimenciarzom, uchylającym się od obowiązku płacenia, zabiera się prawo jazdy lub paszport. Rozmówczynie bardzo przekonująco pokazały mi swoją drogę do judaizmu i powody, dlaczego tyle wysiłku włożyły w konwersję i pracę nad udanym małżeństwem. I choć pewnie znalazłyby się i inne, mniej pozytywne przykłady mieszanych związków, to cieszy mnie, że te dziewczyny znalazły szczęście, którego szukały. Napisane dobrym stylem. Polecam!