Antonia

Zapowiadała się ciekawa historia - oto biedna guwernantka, sierota, lecz żarliwa patriotka, zostaje zmuszona przez sytuację do podjęcia pracy u Rosjan, a rzecz istotna, akcja dzieje się zaraz po powstaniu styczniowym na ziemiach zaboru rosyjskiego. I choć autorka pisze ładnym językiem i faktycznie chwilami można wręcz przenieść się w czasie, to pierwszoplanowi bohaterowie są całkowicie bez wyrazu, a akcja wolna i przewidywalna. Za plus uznaję przedstawienie bogactwa podlaskich zwyczajów, ale czasem dominowały one nad akcją, przez co czytało się ciężej. Na pewno jednak pokuszę się jeszcze o inne książki tej autorki.

Zapowiadała się ciekawa historia - oto biedna guwernantka, sierota, lecz żarliwa patriotka, zostaje zmuszona przez sytuację do podjęcia pracy u Rosjan, a rzecz istotna, akcja dzieje się zaraz po powstaniu styczniowym na ziemiach zaboru rosyjskiego. I choć autorka pisze ładnym językiem i faktycznie chwilami można wręcz przenieść się w czasie, to pierwszoplanowi bohaterowie...

Bardzo przewidywalna.

Bardzo przewidywalna.

Pierwsze spotkanie z Autorką i Jej twórczością. Jakże przyjemne. Interesujący pomysł na fabułę. Styl zgodny z opisywanym okresem i taka dawka wiedzy nt. Podlasia, obyczajowości i codzienności jego mieszkańców w okresie zaborów.

Pierwsze spotkanie z Autorką i Jej twórczością. Jakże przyjemne. Interesujący pomysł na fabułę. Styl zgodny z opisywanym okresem i taka dawka wiedzy nt. Podlasia, obyczajowości i codzienności jego mieszkańców w okresie zaborów.

Z trudem przebrnęłam sto stron tej książki, nie mam zamiaru czytać reszty. Słabo napisana, nie angażująca, z główną bohaterką tak do bólu głupią i bezosobową, że głowa boli od czytania o jej niezbyt fascynujących przeżyciach. Może gdyby autorka nie prześlizgiwała się wierzchem po interesujących tematach, gdyby włożyła w to więcej emocji, lepiej związała bohaterów z otaczającymi ich wydarzeniami (pokazała, że są ważne w sferze osobistej, a nie wspominała o nich jak podręcznik historii). Wspomina się tutaj o powstaniu, o zaborcy i uciskaniu polskości, nawet o wieszczu narodowych. Ale co z tego, skoro bohaterka patrzy na to niczym na odległy sen, nie pokazując żadnych głębszych uczuć poza prostym "no tak, jest strasznie, taka bieda, źle się w świecie dzieje" Jakby była gapiem wypadku samochodowego, a nie uczestnikiem życia w Polsce pod zaborem. Porywające.

Z trudem przebrnęłam sto stron tej książki, nie mam zamiaru czytać reszty. Słabo napisana, nie angażująca, z główną bohaterką tak do bólu głupią i bezosobową, że głowa boli od czytania o jej niezbyt fascynujących przeżyciach. Może gdyby autorka nie prześlizgiwała się wierzchem po interesujących tematach, gdyby włożyła w to więcej emocji, lepiej związała bohaterów z...

Okropnie naiwne i moralizatorskie na siłę... nie pomogła też lektorka audiobooka z bardzo mierną interpretacją tekstu. Niestety jestem na nie

Okropnie naiwne i moralizatorskie na siłę... nie pomogła też lektorka audiobooka z bardzo mierną interpretacją tekstu. Niestety jestem na nie

Książka jest w moim klimacie, Polska z początku XXw. Piękne opisy Warszawy i Podlasia i tego jak wyglądało życie w tamtym czasie. Charyzmatyczna główna bohaterka, delikatny wątek romantyczny. Daję okejkę.

Książka jest w moim klimacie, Polska z początku XXw. Piękne opisy Warszawy i Podlasia i tego jak wyglądało życie w tamtym czasie. Charyzmatyczna główna bohaterka, delikatny wątek romantyczny. Daję okejkę.

Pierwsza cześć trylogii o Podlasiu. Główna bohaterka Antonina traci posadę na pensji dla dziewcząt i zostaje guwernantką…
Ciekawie ukazane losy młodej kobiety dla której walka o niepodległość nie jest obca.

Pierwsza cześć trylogii o Podlasiu. Główna bohaterka Antonina traci posadę na pensji dla dziewcząt i zostaje guwernantką…
Ciekawie ukazane losy młodej kobiety dla której walka o niepodległość nie jest obca.

Co ciekawe, ta pozycja okazała się całkiem miłym zaskoczeniem. "Antonia" była moim pierwszym spotkaniem z twórczością Agnieszki Panasiuk, ale wszystko wygląda na to, że nie ostatnim. Cykl "Na Podlasiu" w moich oczach zapowiada się naprawdę dobrze, więc na pewno sięgnę po dwie kolejne części, czyli "Cecylię" i "Aleksandrę".

Czytając tę książkę miałam wrażenie, że główną jej część stanowią lokalne, podlaskie wierzenia i obchodzone święta. Jeśli zatem nie lubicie tego typu opisów, to lepiej po ten tytuł nie sięgajcie. Jest ich tu bowiem naprawdę duuuużo!

Przyznaję, że polubiłam kobiece postaci w "Antoni". Zarówno główna bohaterka, jak i drugoplanowe bohaterki zasługują na uwagę czytelnika. Mają swoje marzenia, bolączki i plany na przyszłość. Świetnie, że autorka tak wnikliwie opisała życie kobiet w tamtym okresie i w tamtym miejscu.

Główny element zaskoczenia w ogóle nie okazał się dla mnie zaskakujący, ale i tak dobrze bawiłam się podczas czytania tej lektury. Książka mnie wciągnęła, czego zupełnie się nie spodziewałam i mówiąc szczerze, było to chyba jedno z przyjemniejszych spotkań z polskimi autorkami, z jakim miałam do czynienia. Widać, że Podlasie to taki konik Agnieszki Panasiuk i że włożyła ona kawał swojego czasu i serducha w to, aby pokazać czytelnikom jak to kiedyś wyglądało.

Co ciekawe, ta pozycja okazała się całkiem miłym zaskoczeniem. "Antonia" była moim pierwszym spotkaniem z twórczością Agnieszki Panasiuk, ale wszystko wygląda na to, że nie ostatnim. Cykl "Na Podlasiu" w moich oczach zapowiada się naprawdę dobrze, więc na pewno sięgnę po dwie kolejne części, czyli "Cecylię" i "Aleksandrę".

Czytając tę książkę miałam wrażenie, że główną jej...

Bardzo lubię i polecam książki tej autorki.
Warte uwagi są zwyczaje ludowe i religijne, które Panasiuk z taką pieczołowitością przedstawiła.

Bardzo lubię i polecam książki tej autorki.
Warte uwagi są zwyczaje ludowe i religijne, które Panasiuk z taką pieczołowitością przedstawiła.

Jak ja kocham takie historie.Magiczne,cudowne i bardzo romantyczne.

Jak ja kocham takie historie.Magiczne,cudowne i bardzo romantyczne.