Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Główna bohaterka Susie - zgwałcona i zamordowana 14-latka - z "nieba" obserwuje swoich bliskich i to jak sobie radzą ( i nie radzą) z tym dramatem, z jej brakiem, z jej śmiercią. Powieść to jakby jej dziennik albo pamiętnik.
"Niebo" - celowo wbiłam to słówko w cudzysłów, no bo... jakie to w gruncie rzeczy niebo? Zresztą , zdaje się, że to i tak był tylko jakiś niższy krąg "nieba", poczekalnia.
Susie w tym swoistym "niebie" ma wszystko, o czym pomyśli i czego zapragnie. A jednak brak jej najważniejszego. Bliskich.

Podobał mi się sposób, w jaki autorka opisała tę tragedię. Z książki, z każdej kartki czuć żywe emocje postaci, samotność, tęsknotę, ból, rozpacz.
Smutna książka, chociaż lekko się ją czytało, lekko i szybko (to chyba zasługa pióra pani Sebold).
Piękna ksiązka.

Książka przypomniała mi o czytanym przeze mnie wieki temu wierszu Leśmiana "Urszula Kochanowska".

Plus dla książki i plus dla filmu.

Główna bohaterka Susie - zgwałcona i zamordowana 14-latka - z "nieba" obserwuje swoich bliskich i to jak sobie radzą ( i nie radzą) z tym dramatem, z jej brakiem, z jej śmiercią. Powieść to jakby jej dziennik albo pamiętnik.
"Niebo" - celowo wbiłam to słówko w cudzysłów, no bo... jakie to w gruncie rzeczy niebo? Zresztą , zdaje się, że to i tak był tylko jakiś niższy krąg...

Dawno czytałam, ale bardzo mi się podobała ta książka. I chyba do niej wrócę...

Dawno czytałam, ale bardzo mi się podobała ta książka. I chyba do niej wrócę...