Sekretne życie pszczół

Przyznam, że opowiedzenie historii dla dorosłych z perspektywy dziecka (nastolatki) wydaje mi się karkołomnym pomysłem - zawsze istnieje niebezpieczeństwo, że narracja będzie albo infantylna, albo niewiarygodna. W jakiś sposób Sue Monk Kidd udało się jednak sprostać temu wyzwaniu i Lily jako narratorka sprawdziła się bardzo dobrze - była po dziecięcemu bezpośrednia i jednocześnia zabawna, momentami ulegała silnym emocjom, jak na dziewczynę w okresie dojrzewania przystało. To na plus.

Sam pomysł przedstawienia przedziwnej afroamerykańskiej kobiecej Arkadii, raju na ziemi, krainy - dosłownie - miodem płynącej, w baśniowym i lekko nierealnym klimacie - także na plus.

Spodobało mi się postawienie w centrum kobiecości, przedstawoinej w osobie córki, siostry, matki i bogini; odbicie tej kobiecości w świecie natury (pszczoły i ich królowa), wzajemne relacje między kobietami, czysto drugoplanowa i podrzędna rola mężczyzn; może nawet zahaczający o bluźnierstwo karykaturalny kult Matki Boskiej się tu obronił... Niech będzie, że i to na plus.

Cały problem jednak w tym, że mając w ręku takie atuty, autorka popełniła największy powieściowy grzech - zamiast stworzyć porywającą historię, opisała... nieciekawe wakacje na wsi. Niestety, od pewnego momentu w książce zaczyna po prostu wiać nudą i sandałem. Niektóre wydarzenia są przerysowane, przedstawione w skrajnie udarmatyzowany sposób, totalnie niepkrzekonująco. Czytelnicy czekają aż dojdzie do wyjawienia tajemnicy, ale jak na złość ciągle coś staje na przeszkodzie - a to wydumane fanaberie bohaterki, a to wydumane fanaberie kogoś innego, a to pogoda, a to rodzinna tragedia. Ilość przeżywanych przez Lily emocji jest odwrotnie proporcjonalna do tego, co podczas lektury czułam ja. Ani to wzruszające, ani głębokie, momentami jakieś takie miałkie i naiwne... Niestety. Nawet problem dyskryminacji osób czarnoskórych został zepchnięty na dalszy plan, a jak już się pojawia, to w jakimś przedziwnym wydaniu. Powieść, co oczywiste, pokazuje Afroamerykanów w pozytywnym świetle, w kontraście do nietolerancyjnych białoskórych. No chyba, że dochodzi do bezpośredniego starcia. Wtedy czarnoskórzy tracą rozsądek i zamiast zastanowić się nad swoim położeniem w danej sytuacji (na przykład, że akurat są daleko od domu i mają kogoś słabszego pod opieką), idą w otwartą konfrontację i prowokują do ataku bandę uzbrojonych białoskórych, choć nie jest tajemnicą, dla kogo takie starcie skończy się źle. Ostatecznie, trochę za dużo to cukierkowatości, przesyłania miłości, niby-głebokich wstawek filozoficznych, bo przecież nieważne jak jest źle, gdzieś na pewno znajdzie się ktoś, kto cię kocha. Jak dla mnie wychodzi z tego wszystkiego straszna nuda, egzaltacja, sztuczność w zachowaniach, tendencyjne kreowanie bohaterów, w skrócie: minus, minus, minus, minus.

Ale okładka jest piękna - to na ostatni plus.

Podusmowując - można, ale nie trzeba ;)

Przyznam, że opowiedzenie historii dla dorosłych z perspektywy dziecka (nastolatki) wydaje mi się karkołomnym pomysłem - zawsze istnieje niebezpieczeństwo, że narracja będzie albo infantylna, albo niewiarygodna. W jakiś sposób Sue Monk Kidd udało się jednak sprostać temu wyzwaniu i Lily jako narratorka sprawdziła się bardzo dobrze - była po dziecięcemu bezpośrednia i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czytałam i czekałam na olśnienie. Z przykrością stwierdzam, że nic takiego nie nastąpiło. Nie lubię porzucać rozpoczętych książek, dlatego dotrwałam do końca. Fabuła przypominałam mi wykres elektrokardiogramu. Nie chciałabym nikogo zniechęcić, więc zapraszam do lektury :)

Czytałam i czekałam na olśnienie. Z przykrością stwierdzam, że nic takiego nie nastąpiło. Nie lubię porzucać rozpoczętych książek, dlatego dotrwałam do końca. Fabuła przypominałam mi wykres elektrokardiogramu. Nie chciałabym nikogo zniechęcić, więc zapraszam do lektury :)

Pokaż mimo to

O przyjaźni kobiet nie zależnie na wiek i kolor skóry

O przyjaźni kobiet nie zależnie na wiek i kolor skóry

Pokaż mimo to

Wciągająca i dobrze napisana. Piękna opowieść.

Wciągająca i dobrze napisana. Piękna opowieść.

Pokaż mimo to

Powieść zaczyna się całkiem ciekawie, od początku nie lubię T.Ray’a. Możemy także zauważyć jak ważna w życiu główniej bohaterki jest religia. Postać Lily jest dobrze wykreowana, język jest barwny. Na kartach powieści bohaterka odkrywa siebie i jest to napisane w idealnym tempie. Końcówka mnie trochę zawiodła, liczyłam na coś więcej. Często książka była również nudna. Przez to obniżam ocenę. Muszę jeszcze przyznać, że ta książka niesie za sobą przemyślenia.

Powieść zaczyna się całkiem ciekawie, od początku nie lubię T.Ray’a. Możemy także zauważyć jak ważna w życiu główniej bohaterki jest religia. Postać Lily jest dobrze wykreowana, język jest barwny. Na kartach powieści bohaterka odkrywa siebie i jest to napisane w idealnym tempie. Końcówka mnie trochę zawiodła, liczyłam na coś więcej. Często książka była również nudna. Przez...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo nietypowa książka, która urzekła mnie swoją tematyką, opisami, metaforami oraz swojską atmosferą. Niesamowitym przeżyciem było dla mnie czytanie opowieści z perspektywy osoby, z którą znalazłam wiele wspólnych punktów. Obserwując w swojej wyobraźni Lily nadającą symbolikę zwyczajnym przedmiotom lub cierpiącą z powodu księżyca, który rozepchał się w jej klatce piersiowej, widziałam siebie. Widziałam taką samą liryczną duszę, taki sam umysł artysty.
Piękna książka z duszą, na pewno jeszcze długo będę o niej myśleć.

Bardzo nietypowa książka, która urzekła mnie swoją tematyką, opisami, metaforami oraz swojską atmosferą. Niesamowitym przeżyciem było dla mnie czytanie opowieści z perspektywy osoby, z którą znalazłam wiele wspólnych punktów. Obserwując w swojej wyobraźni Lily nadającą symbolikę zwyczajnym przedmiotom lub cierpiącą z powodu księżyca, który rozepchał się w jej klatce...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

„Szczególną cechą świata jest to, że kręci się dalej bez względu na to jakie spotkają nas nieszczęścia”
.
14 letnia Lily jest biała, mieszka z agresywnym ojcem i ma wielkie poczucie winy, że przyczyniła się do śmierci swojej mamy. Pewnego dnia ucieka z domu, wraz ze swoją czarnoskórą opiekunką i znajduje schronienie na pasiece u trzech czarnoskórych kobiet. Ten niezwykły azyl odmieni jej życie.
.
Konflikty na tle rasowym przewijają się kilkoma wątkami w tej książce. Jednakże fundamentem wszystkich wydarzeń jest ogromna przyjaźń, miłość i solidarność kobiet. I pomimo przerażających codziennych zdarzeń stanów południowych Ameryk, dostrzegamy siłę i determinację dotyczącą równouprawnień. Lily jako mała biała dziewczynka, dostaje więcej niż by się spodziewała u boku kobiet pszczelarek. W powieści czuć rozgrzane tereny pasieki, czuć zapach miodu i słychać bzyczące pszczoły. To nadaje specyficzny charakter opowieści pełnej odwagi, wielkiej mądrości i ciepła spływającego jak miód na serce. Kruchość okazuje się siłą a wzruszenia dostarczają kolejne kartki powieści. Po przeczytaniu czułam kojącą moc powieści i żal mi było się rozstawać z bohaterkami. Przeznaczenie okazało się zbawienne a solidarność kobieca okazała się niezłomna.
.
Historia ta jest wielowymiarowa, uniwersalna i otwierająca oczy na przemiany jakie zaszły jeśli chodzi o Południe Ameryki. Pomimo lepkiej, dusznej atmosfery przebija ciepłem, przyjaźnią, miłością , wzrusza i skłania do refleksji. Słodko-gorzka historia o odnajdywaniu siebie, swojej drogi, odrzuceniu i walki z przeciwnościami losu przyciąga jak magnes i na długo nie daje o sobie zapomnieć. Piękny styl autorki, metafory które idealnie podkreślają problemy i bolączki i mnóstwo prawd życiowych stawia tę powieść w moich oczach na szczególne wyróżnienie.

„Szczególną cechą świata jest to, że kręci się dalej bez względu na to jakie spotkają nas nieszczęścia”
.
14 letnia Lily jest biała, mieszka z agresywnym ojcem i ma wielkie poczucie winy, że przyczyniła się do śmierci swojej mamy. Pewnego dnia ucieka z domu, wraz ze swoją czarnoskórą opiekunką i znajduje schronienie na pasiece u trzech czarnoskórych kobiet. Ten niezwykły...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Cudowna.
To pierwsze słowo, które przychodzi mi na myśl, kiedy wspominam tę książkę. Może dawno nie sięgałam po poruszające historie, ale "Sekretne życie pszczół" pozostawiło moje serce pełne miłości i poruszenia. Jestem szczególnie wyczulona na dyskryminację na tle rasowym i nieraz podczas lektury czułam ukłucia żalu i złości, kiedy dochodziło do opisów takiej dyskryminacji. Książka opowiada historię kilkunastoletniej Lily, którą los w nieoczekiwany sposób posyła do pewnej wyjątkowej pasieki.
Bardzo polecam, otwiera oczy, ale także serce i wlewa do niego ogrom miłości i akceptacji.

"Nie możemy myśleć o tym, żeby zmienić kolor naszej skóry. Powinniśmy myśleć o tym, żeby zmienić świat."

Cudowna.
To pierwsze słowo, które przychodzi mi na myśl, kiedy wspominam tę książkę. Może dawno nie sięgałam po poruszające historie, ale "Sekretne życie pszczół" pozostawiło moje serce pełne miłości i poruszenia. Jestem szczególnie wyczulona na dyskryminację na tle rasowym i nieraz podczas lektury czułam ukłucia żalu i złości, kiedy dochodziło do opisów takiej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

„Niektóre rzeczy nie są aż tak bardzo ważne, Lily. Na przykład kolor domu. Jakie to może mieć znaczenie w ogólnym życiowym planie?

(…) Problem polega na tym, że (ludzie) wiedzą, co ma znaczenie, lecz tego nie wybierają. Wybór tego, co ma znaczenie jest najtrudniejszą rzeczą pod słońcem.”

Sześć milionów sprzedanych egzemplarzy „Sekretnego życia pszczół” sprawia, że warto rozpatrzeć fenomen tej powieści w szerszym kontekście. Po raz pierwszy świat usłyszał o niej w 2001 roku i szybko okazało się, że jest to historia, którą pragną poznać ludzie na całym świecie. Fascynacja tą książką zaowocowała nie tylko przeniesieniem jej na duży ekran. Adaptowano ją także do przedstawienia teatralnego i musicalu. Na szczęście za sukcesem sprzedażowym nie stoi żaden skandal obyczajowy ani żonglerka wulgarnością, czy epatowanie zbędną seksualnością, co jak wiadomo, często gwarantuje satysfakcję finansową. Wręcz przeciwnie, Sue Monk Kidd posłużyła się ciepłym i wyważonym językiem, kładąc ogromny nacisk na pozytywne aspekty relacji międzyludzkich.

Gdyby rozłożyć tę opowieść na czynniki pierwsze, można by rozważyć jej wtórność w stosunku do tego, co już zostało powiedziane dotychczas w literaturze amerykańskiej. Lata sześćdziesiąte ubiegłego stulecia to dla historii USA przełomowy moment, więc o walce czarnoskórych mieszkańców tego kraju o swoje podstawowe prawa napisano już naprawę sporo i to na różne sposoby. Czy można było dodać coś jeszcze? Tak, pod warunkiem, że ma się na to ciekawy pomysł.

Siła „Sekretnego życia pszczół” ukryta jest w metaforze. Każdy rozdział otwiera krótki epigraf odnoszący się do egzystencji tych maleńkich owadów, bez których nie moglibyśmy przetrwać, chociaż tak niewielu z nas jest tego świadomych. Każda pszczoła ma swoje ściśle określone miejsce w społeczności i żadne istnienie nie może zostać zmarnowane, by przetrwać mogli wszyscy. Miód będący ich wytworem jest niczym lek ofiarowany ludzkości. Jego słodycz, zapach i krzepiące działanie odżywia nie tylko ciało, ale i koi umysł mierzący się z problemami, na które wielokrotnie nie ma żadnego racjonalnego rozwiązania. Królowa-matka daje nie tylko życie, ale i poczucie bezpieczeństwa. Wewnętrzny ład i poszanowanie praw natury sprawiają, że nie trzeba poszukiwać już niczego więcej. Wszystko jest bowiem na swoim miejscu. Przełożenie tych, zdawałoby się, banalnych prawd na jasny przekaz o mocy kobiet nie jest już jednak tak oczywiste. Tło historyczne i okrucieństwo, którym naznaczony jest ze swej natury jedynie człowiek, musiało być sporym wyzwaniem.

Ta historia jest jak powolny, głęboki oddech dający poczucie, że zawsze może być dobrze, tylko trzeba mieć odwagę, by trzymać się obranej raz drogi. To uniwersalna prawda sprawdzająca się bez względu na czasy, wiarę i przekonania polityczne. Niepozbawione pewnych schematów i uproszczeń „Sekretne życie pszczół” ujęło mnie pięknem przyrody i mocą swej dobroci. Ta książka jest niczym melodyjne zaklęcie, które często powtarzane stanie się rzeczywistością. Dla mnie ta powieść jest lepszym wsparciem i otuchą niż wszystkie poradniki tego świata. Warto pielęgnować w sobie najpiękniejsze uczucia.

"Kiedy nadchodzi pora śmierci trzeba umrzeć, a kiedy nadchodzi pora życia, trzeba żyć. Nie udawać, że się żyje, ale żyć pełną piersią i nie bać się życia"

„Niektóre rzeczy nie są aż tak bardzo ważne, Lily. Na przykład kolor domu. Jakie to może mieć znaczenie w ogólnym życiowym planie?

(…) Problem polega na tym, że (ludzie) wiedzą, co ma znaczenie, lecz tego nie wybierają. Wybór tego, co ma znaczenie jest najtrudniejszą rzeczą pod słońcem.”

Sześć milionów sprzedanych egzemplarzy „Sekretnego życia pszczół” sprawia, że warto...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

💥Ależ to jest wielowymiarowa historia! I poruszająca tak ważne tematy! Z jednej strony proza życia, dramat rodzinny, konflikty i dziewczynka, która tęskni za matką, którą straciła w dzieciństwie. Szuka swojej tożsamości. Ucieka z domu. Z drugiej lata 60 XX wieku USA i zmiany polityczno-społeczne, początkowo tylko na papierze. Dyskryminacja. Segregacja rasowa. Tolerancja. Walka o prawa . Wielka historia .

💥To historia przede wszystkim kobiet i o kobietach, silnych, niezłomnych, upartych, ale też zagubionych i samotnych, kruchych i wrażliwych. Wierzycie w przeznaczenie? Bo to historia o meandrach losu, który zatacza koło i stawia kropkę nad "i". Historia przyjaźni ponad podziałami, o solidarności kobiecej, walce o idee.

💥Piękny, poetycki język, metaforyczność, wyraziści bohaterowie, nietuzinkowa historia spleciona z ważnymi tematami społecznymi oraz duszona, lepka atmosfera gorącego Południa oraz wątek związany z życiem pszczół to główne atuty tej książki. Jej uniwersalność i wielowymiarowość uwodzi, ale także porusza sprawy związane z życiem każdego człowieka, takie jak żałoba, odrzucenie, samooakceptacja, depresja, przemoc domowa, mierzenie się z demonami przeszłości, a wszystko podane w naprawdę dobrym stylu .

💥Ależ to jest wielowymiarowa historia! I poruszająca tak ważne tematy! Z jednej strony proza życia, dramat rodzinny, konflikty i dziewczynka, która tęskni za matką, którą straciła w dzieciństwie. Szuka swojej tożsamości. Ucieka z domu. Z drugiej lata 60 XX wieku USA i zmiany polityczno-społeczne, początkowo tylko na papierze. Dyskryminacja. Segregacja rasowa. Tolerancja....

więcej

mniej

Pokaż mimo to