Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To historia tragedii niewinnego człowieka, któremu zniszczono życie... z powodu przypadku. Pierce mnie naprawdę zasmucił.

Gdzieś obok toczy się śledztwo, nieudolne i bez polotu. Sprawcę odkryłam niezwykle szybko, ta strona książki mnie nie zachwyciła. Ogolnie podobało mi się i do serii na pewno wrócę.

To historia tragedii niewinnego człowieka, któremu zniszczono życie... z powodu przypadku. Pierce mnie naprawdę zasmucił.

Gdzieś obok toczy się śledztwo, nieudolne i bez polotu. Sprawcę odkryłam niezwykle szybko, ta strona książki mnie nie zachwyciła. Ogolnie podobało mi się i do serii na pewno wrócę.

Bardzo dobra kontynuacja Trylogii Millenium. Podoba mi się zwięzły i oszczędny styl autora, a także rozwinięcie historii Lisbeth. Polecam!

Bardzo dobra kontynuacja Trylogii Millenium. Podoba mi się zwięzły i oszczędny styl autora, a także rozwinięcie historii Lisbeth. Polecam!

Czytam "Przypomnij sobie" i zadaje sobie pytanie, gdzie jest granica egoizmu? Co wybrać, kiedy nie mamy wyboru? Każda opcja skrzywdzi osobę nam najbliższą. Co wtedy? Naprawdę piękna książka. Dająca do myślenia, smutna, melancholijna. Czytając czułam się niekiedy jak zaczarowana, słowa niosły mnie, dosłownie.
Polecam serdecznie.

Czytam "Przypomnij sobie" i zadaje sobie pytanie, gdzie jest granica egoizmu? Co wybrać, kiedy nie mamy wyboru? Każda opcja skrzywdzi osobę nam najbliższą. Co wtedy? Naprawdę piękna książka. Dająca do myślenia, smutna, melancholijna. Czytając czułam się niekiedy jak zaczarowana, słowa niosły mnie, dosłownie.
Polecam serdecznie.

Autor ogłoszony mistrzem gatunku, opis fabuły banalny lecz dość ciekawy, nietuzinkowy główny bohater - podobno. Cóż za rozczarowanie! Chaos, alkohol i wspomnienia dawnej miłości, które nic nie wnoszą. Jestem zawiedziona i przynajmniej na razie porzucam pana Nesbo próbując naprędce zapomnieć o istnieniu przedstawicieli władz, tak żałosnych jak Harry Hole.

Autor ogłoszony mistrzem gatunku, opis fabuły banalny lecz dość ciekawy, nietuzinkowy główny bohater - podobno. Cóż za rozczarowanie! Chaos, alkohol i wspomnienia dawnej miłości, które nic nie wnoszą. Jestem zawiedziona i przynajmniej na razie porzucam pana Nesbo próbując naprędce zapomnieć o istnieniu przedstawicieli władz, tak żałosnych jak Harry Hole.

Duński duet piszący pod pseudonimem Anny Ekberg debiutuje powieścią "Tajemnicza kobieta". Jest to pełen niedopowiedzen, meandrów przeszłości i miłości thriller, który wciąga od pierwszych stron. Helene, główna bohaterka powieści żyjąca jako Louise Andersen na wyspie wraz ze swoim kochankiem Joachimem nagle dowiaduje się, że jest nie tylko żoną, matką i dziedziczka fortuny, ale również wkrótce oskarża się ją o zabicie prawdziwej Louise Andersen. Uwikłana w siec kłamstw i niedomówień nie potrafi wrócić do życia, jakie prowadziła wcześniej. Zarówno ona jak i Joachim wyruszają w podróż wgłąb przeszłości, która skrywa okrutną prawdę o ludzkim szaleństwie, chciwości, braku człowieczeństwa.
Powieść wciąga, pojawia się wiele zwrotów akcji, nie można się nudzić. Momentami tor akcji zakreca w przedziwnym kierunku, lecz to tylko podsyca ciekawość czytelnika. Polecam.

Duński duet piszący pod pseudonimem Anny Ekberg debiutuje powieścią "Tajemnicza kobieta". Jest to pełen niedopowiedzen, meandrów przeszłości i miłości thriller, który wciąga od pierwszych stron. Helene, główna bohaterka powieści żyjąca jako Louise Andersen na wyspie wraz ze swoim kochankiem Joachimem nagle dowiaduje się, że jest nie tylko żoną, matką i dziedziczka fortuny,...

Czwórka "przyjaciół", cienie przeszłości, których nie każdy z nich potrafił pozbyć się ze swojego sumienia. Jedno zdarzenie, cztery perspektywy, cztery osobowości, cztery reakcje. Na tym opiera się cała opowieść Christiana i Alice. Lackberg jak to zwykła czynić w tej serii, obnaża ludzkie słabości i wady, ukazuje stojące za całą historią okrucieństwo. Powieść bardzo schematyczna, co można uznać na plus jako konsekwencję autorki, ale także na minus jako powtarzalność. Na końcu, dzielna (i ciężarna...) Erika Falck wkracza do akcji i ratuje sytuację. (Ten jej przymus wtracania się do sprawy, potrzeba zbawienia świata - bardzo irytuje). Mimo wszystko, zakończenie zaskakuje, a akcja trzyma w napięciu, choć całą powieść trochę bym skróciła. Polecam fanom połączenia kryminału i powieści obyczajowej.

Czwórka "przyjaciół", cienie przeszłości, których nie każdy z nich potrafił pozbyć się ze swojego sumienia. Jedno zdarzenie, cztery perspektywy, cztery osobowości, cztery reakcje. Na tym opiera się cała opowieść Christiana i Alice. Lackberg jak to zwykła czynić w tej serii, obnaża ludzkie słabości i wady, ukazuje stojące za całą historią okrucieństwo. Powieść bardzo...

Jest to moje (prawdopodobnie na jakiś czas) ostatnie spotkanie z autorką. Książka prosta, krótka, niewymagająca. Pomysł banalny, choć śledztwo wciąga. W drugiej części serii strona obyczajowa bardzo nudna i powtarzalna. Opis sugeruje, że jest to akuratne odzwierciedlenie rzeczywistości szwedzkiej prowincji. Zastanawia mnie czy naprawdę szwedzka policja przeprasza za to, że kogoś aresztuje. Irytowalo mnie również, kiedy bohater dowiadywal się o nowych odkryciach i ukrywano je przed czytelnikiem przez kilka następnych stron.

Jest to moje (prawdopodobnie na jakiś czas) ostatnie spotkanie z autorką. Książka prosta, krótka, niewymagająca. Pomysł banalny, choć śledztwo wciąga. W drugiej części serii strona obyczajowa bardzo nudna i powtarzalna. Opis sugeruje, że jest to akuratne odzwierciedlenie rzeczywistości szwedzkiej prowincji. Zastanawia mnie czy naprawdę szwedzka policja przeprasza za to, że...

Druga z trzech powieści Camilli Lackberg jaką przeczytałam i dochodzę do wniosku, że jej książki to taki Greyowski kryminał. Historia bardzo wciąga, jest napisana prostym językiem, czytają ją miliony, choć nie zasługuje na miano arcydzieła. Polecam na lekką rozrywkę, tylko tym niewymagającym.

Druga z trzech powieści Camilli Lackberg jaką przeczytałam i dochodzę do wniosku, że jej książki to taki Greyowski kryminał. Historia bardzo wciąga, jest napisana prostym językiem, czytają ją miliony, choć nie zasługuje na miano arcydzieła. Polecam na lekką rozrywkę, tylko tym niewymagającym.

Wciągający kryminał z szybką akcją i jej nagłymi zwrotami. Dający się lubić główni bohaterowie. Na pewno będę śledzić te serię. Polecam.

Wciągający kryminał z szybką akcją i jej nagłymi zwrotami. Dający się lubić główni bohaterowie. Na pewno będę śledzić te serię. Polecam.

Zapoznawszy się z opinią Kalissy, opublikowana w serwisie, miałam wiele obaw, rozpoczynając lekturę. Niestety bowiem, często okropny bohater przekłada się u mnie na okropne wrażenia, z choćby obiektywnie bardzo dobrej książki. Pozytywnie się zaskoczyłam. Muszę powiedzieć, że zgadzam się z opinią Kalissy, ale mam przekonanie, że nawet najbardziej inteligentny mężczyzna ma problemy ze zrozumieniem kobiet czy uczuć. Widzę u Wallandera typowe męskie zagrywki, ciekawym było dla mnie czytanie postaci stworzonej przez mężczyznę, w schemacie policjanta obserwowałam raczej postaci tworzone przez kobiety. Ta historia i jej bohaterowie wydali mi się bardzo prawdziwi i rzeczywisci. (I tu autor nie ustrzegł się paru wpadek, ale tylko takich do wybaczenia). Do tej pory nie rozumiem wątku węzła. I podobnie jak Kalissa zadaje sobie pytanie, czy 70oletni staruszek może mieć aż tak dobry słuch by usłyszeć skomlenie dochodzące z domu sąsiadów. Jest to dla mnie pierwsza książka pana Mankela i pierwsza część noworozpoczetej serii. Debiut w mojej ocenie bardzo udany. Opowieść jest naprawdę bardzo wciągająca i ciekawa. Na pewno będę kontynuować lekturę. Chwała autorowi za to, że nie rozpoczął serii od rozwiązywania przestępstwa seryjnego mordercy, polujacego na niewinne kobiety. Polecam.

Zapoznawszy się z opinią Kalissy, opublikowana w serwisie, miałam wiele obaw, rozpoczynając lekturę. Niestety bowiem, często okropny bohater przekłada się u mnie na okropne wrażenia, z choćby obiektywnie bardzo dobrej książki. Pozytywnie się zaskoczyłam. Muszę powiedzieć, że zgadzam się z opinią Kalissy, ale mam przekonanie, że nawet najbardziej inteligentny mężczyzna ma...

Ciekawy pomysł, gorsze wykonanie. Chwilami wywołuje ciarki. Polecam fanom odczuwania lęku podczas lektury.

Ciekawy pomysł, gorsze wykonanie. Chwilami wywołuje ciarki. Polecam fanom odczuwania lęku podczas lektury.

Zakończenie trylogii - świetne, ciekawe, wciagajace, na pewno godne polecenia, mimo paru wad. Nie będę powielać wielu pozytywnych opinii, ale zdecydowanie polecam, jednocześnie żałując, że nic więcej od pana Larssona nie przeczytamy. Millennium nie trafi na półkę z arcydziełami, ale to kawał dobrej literatury. Gwiazdka więcej za tak skomplikowaną a przy tym tak świetnie skonstruowaną intrygę.

Zakończenie trylogii - świetne, ciekawe, wciagajace, na pewno godne polecenia, mimo paru wad. Nie będę powielać wielu pozytywnych opinii, ale zdecydowanie polecam, jednocześnie żałując, że nic więcej od pana Larssona nie przeczytamy. Millennium nie trafi na półkę z arcydziełami, ale to kawał dobrej literatury. Gwiazdka więcej za tak skomplikowaną a przy tym tak świetnie...

Pierwsza część tej trylogii nie przypadła mi do gustu i w ogóle nie miałam zamiaru czytać kolejnych, losy Lisbeth jednak, jej osobowość, zaciekawiły mnie na tyle, ze sięgnęłam po cześć 2. Okazała się być znacznie ciekawsza, lepiej skonstruowana i dużo bardziej wciągająca niż cześć 1. Dziennikarski, dociekliwy i szczegółowy styl Larssona pozostaje bez zmian, co dopiero w tej części doceniłam. Uwielbiam stare tajemnice, odkrywanie ich krok po kroku i ich wpływ na teraźniejszość. Losy Lisbeth, odkrywane szczegół po szczególe szokują - mnie zszokowalo zwłaszcza odkrycie kim jest Zala. Polecam i od razu sięgam po 3.tom trylogii.

Pierwsza część tej trylogii nie przypadła mi do gustu i w ogóle nie miałam zamiaru czytać kolejnych, losy Lisbeth jednak, jej osobowość, zaciekawiły mnie na tyle, ze sięgnęłam po cześć 2. Okazała się być znacznie ciekawsza, lepiej skonstruowana i dużo bardziej wciągająca niż cześć 1. Dziennikarski, dociekliwy i szczegółowy styl Larssona pozostaje bez zmian, co dopiero w tej...

Połączenie kryminału z powieścią obyczajowa. Nadzwyczaj udane, naprawdę dobrze się czyta, a odkrycie tajemnicy jest wstrząsające. Dawno żaden kryminał nie wydał mi się tak realny, nie wywołał we mnie tak realnego strachu. Szczegóły dotyczące zbrodni podawane są sukcesywnie w taki sposób, że czytelnik domyśla się rozwiązania, ale nie może w nie uwierzyć. Nie tylko rozwiązanie zagadki, ale i przeszłość bohaterów wywołuje wielkie emocje. Polecam gorąco.

Połączenie kryminału z powieścią obyczajowa. Nadzwyczaj udane, naprawdę dobrze się czyta, a odkrycie tajemnicy jest wstrząsające. Dawno żaden kryminał nie wydał mi się tak realny, nie wywołał we mnie tak realnego strachu. Szczegóły dotyczące zbrodni podawane są sukcesywnie w taki sposób, że czytelnik domyśla się rozwiązania, ale nie może w nie uwierzyć. Nie tylko...