„Kaznodzieja" to druga część sagi autorstwa Camilli Läckberg i według mnie jest jeszcze lepsza od pierwszej. Autorka miała świetny pomysł na fabułę, która mnie wciągła od pierwszych stron i trzymała w napięciu do samego końca.

Läckberg mistrzowsko buduje napięcie, stopniowo ujawniając szczegóły zbrodni i przedstawiając podejrzanych.

Autorka świetnie kreśli postaci. Każda z nich ma swoje tajemnice i problemy, co sprawia, że są one bardzo realistyczne i wiarygodne. Wątki osobiste bohaterów przeplatają się z wątkiem kryminalnym, tworząc wciągającą i wielowątkową opowieść.

"Kaznodzieja" to powieść, od której trudno się oderwać. Akcja jest wartka, a kolejne rozdziały czyta się z zapartym tchem. Läckberg umiejętnie łączy elementy thrillera i powieści obyczajowej, tworząc historię, która na długo pozostaje w pamięci czytelnika.

Polecam "Kaznodzieję" wszystkim miłośnikom kryminałów i powieści sensacyjnych. To świetnie napisana i trzymająca w napięciu książka, która dostarczy wiele godzin rozrywki.

„Kaznodzieja" to druga część sagi autorstwa Camilli Läckberg i według mnie jest jeszcze lepsza od pierwszej. Autorka miała świetny pomysł na fabułę, która mnie wciągła od pierwszych stron i trzymała w napięciu do samego końca.

Läckberg mistrzowsko buduje napięcie, stopniowo ujawniając szczegóły zbrodni i przedstawiając podejrzanych.

Autorka świetnie kreśli postaci. Każda...

Ta część zdecydowanie bardziej mi się spodobała niż pierwsza. Początek szedł dosyć wolno, jednak potem historia w miarę się rozkręciłam, a ja się w nią wkręciłam. Nie jest to żadna wybitna literatura, jednak bardzo przyjemnie się ją słuchało/czytało. Mam nadzieję, że następne części utrzymają poziom.

Ta część zdecydowanie bardziej mi się spodobała niż pierwsza. Początek szedł dosyć wolno, jednak potem historia w miarę się rozkręciłam, a ja się w nią wkręciłam. Nie jest to żadna wybitna literatura, jednak bardzo przyjemnie się ją słuchało/czytało. Mam nadzieję, że następne części utrzymają poziom.

Przyznam, że bardziej podoba mi się poprzednia część. Wydaję mi się, że autorka trochę za szybko przeskoczyła etap flirtowania w związku głównej bohaterki. Jeżeli chodzi o główną fabułę to jest to dobrze poprowadzona fabuła choć czasem lekko zagmatwana. Podoba mi się, że autorka powoli zapoznaję nas z drugoplanowymi postaciami, dodając w każdej części coś nowego. Dotąd w powieściach gdzieś zawsze przewijał się wątek religijny, a dzięki niemu można obserwować nieco absurdalne sytuacje, które ktoś argumentuje wiarą. Do samego końca nie potrafiłam ostatecznie wskazań kto jest winny.

Przyznam, że bardziej podoba mi się poprzednia część. Wydaję mi się, że autorka trochę za szybko przeskoczyła etap flirtowania w związku głównej bohaterki. Jeżeli chodzi o główną fabułę to jest to dobrze poprowadzona fabuła choć czasem lekko zagmatwana. Podoba mi się, że autorka powoli zapoznaję nas z drugoplanowymi postaciami, dodając w każdej części coś nowego. Dotąd w...

Dobra kontynuacja ciekawej skandynawskiej sagi kryminalnej.

Dobra kontynuacja ciekawej skandynawskiej sagi kryminalnej.

W mojej ocenie lepsza niż cześć pierwsza. Sama sprawa jest mega ciekawa, bardzo lubię takie zagadki z przeszłości.
Niestety styl autorki mocno mi przeszkadza. Mnóstwo bohaterów, którzy nic nie wnoszą do sprawy, obyczajowe wątki niczym zapchajdziura. Ericka i jej ciążowe rozkminy oraz durna siostra, której znieść nie idzie i nowy fagas w garniaku. I po co to?
A no i te wszystkie podobne do siebie imiona. Momentami ciężko się połapać, o kim mowa.
Zdecydowanie nie zostanę fanką autorki i póki co nie sięgnę po kontynuację. Może kiedyś., choć widząc ilość części, raczej wątpię.

W mojej ocenie lepsza niż cześć pierwsza. Sama sprawa jest mega ciekawa, bardzo lubię takie zagadki z przeszłości.
Niestety styl autorki mocno mi przeszkadza. Mnóstwo bohaterów, którzy nic nie wnoszą do sprawy, obyczajowe wątki niczym zapchajdziura. Ericka i jej ciążowe rozkminy oraz durna siostra, której znieść nie idzie i nowy fagas w garniaku. I po co to?
A no i te...

„Kaznodzieja” to kolejna odsłona cyklu o Fjällbace. W odróżnieniu od powieści rozpoczynającej sagę jest to kryminał dojrzalszy, a zarazem ciekawszy. Tym razem Patrik Hedström i policjanci z posterunku w Tanumshede próbują odkryć związek między zamordowaną, odnalezioną w Wąwozie Królewskim kobietą, a zaginięciem dwóch dziewczyn przed 25 laty. Camilla Läckberg dostarcza nam wielowątkowej historii, pełnej tajemnic i mrocznych sekretów. Poznajemy zawiłe relacje rodzinne Hultów, a historia przedstawiona jest z perspektywy kilku osób. Główny wątek kryminalny przyjemnie przeplata się z prywatnym życiem bohaterów, przez co książka zyskuje na realizmie. Rozwiązanie zagadki pojawia się powoli, a autorka kilka razy podrzuca nam mylne tropy. Całość sprawia, że napięcie sukcesywnie wzrasta z każdą, kolejno przeczytaną stroną. Zanim się zorientujemy, jesteśmy na finiszu lektury, a zakończenie - oczywiście niebanalne! Jestem bardzo pozytywnie zaskoczony i napewno sięgnę po następne tomy!

„Kaznodzieja” to kolejna odsłona cyklu o Fjällbace. W odróżnieniu od powieści rozpoczynającej sagę jest to kryminał dojrzalszy, a zarazem ciekawszy. Tym razem Patrik Hedström i policjanci z posterunku w Tanumshede próbują odkryć związek między zamordowaną, odnalezioną w Wąwozie Królewskim kobietą, a zaginięciem dwóch dziewczyn przed 25 laty. Camilla Läckberg dostarcza nam...

Świetna! Czytałam jednym tchem

Świetna! Czytałam jednym tchem

Trochę się dłużyła - wątek kryminalny trochę przeciągnięty i wiele historii się ze sobą mieszało, co sprawiało, że łatwo gubiłam rytm czytania.

Trochę się dłużyła - wątek kryminalny trochę przeciągnięty i wiele historii się ze sobą mieszało, co sprawiało, że łatwo gubiłam rytm czytania.

Uwielbiałam książki Lackberg. Połknęłam serie błyskawicznie. Teraz chciałam ją odświeżyć. I nie mogę strawić tej części. Ta relacja między Erica i Patrickiem - No luuuuudzie! Jacy oni są uroczy… No rzy… wymiotują tęczą! Te przemyślenia Patrica…

No i nie daje mi spokoju to badanie DNA. Skoro - w wyniku przeszczepu szpiku - badanie wykazało DNA dziadka, to logiczne, ze nie było to DNA syna Gabriela. Ale w tym momencie byłoby widać, ze jest to DNA jego ojca 🙄
I całego zamieszania by nie było….

Uwielbiałam książki Lackberg. Połknęłam serie błyskawicznie. Teraz chciałam ją odświeżyć. I nie mogę strawić tej części. Ta relacja między Erica i Patrickiem - No luuuuudzie! Jacy oni są uroczy… No rzy… wymiotują tęczą! Te przemyślenia Patrica…

No i nie daje mi spokoju to badanie DNA. Skoro - w wyniku przeszczepu szpiku - badanie wykazało DNA dziadka, to logiczne, ze nie...

Początek książki ciągnie się trochę i czyta się raczej w nieśpiesznym tempie ale z biegiem wydarzeń robi się coraz ciekawiej i wciąga coraz mocniej aż w końcu ciężko się oderwać :)

Początek książki ciągnie się trochę i czyta się raczej w nieśpiesznym tempie ale z biegiem wydarzeń robi się coraz ciekawiej i wciąga coraz mocniej aż w końcu ciężko się oderwać :)