Całkiem ciekawa kryminalna historia… z początku. Im dalej tym, według mnie, gorzej. Jednak zacznijmy od niewielu plusów tej historii. Podobał mi się klimat, pomysł na fabułę ciekawy, początek nawet wciągający, czytało się dość szybko i zaskakujące zakończenie. I tyle.
Więcej jest minusów. Nie podobało mi się, że autor robił z Mii wszechwiedzącą bohaterkę. W pewnym momencie książki nikt nie zauważa ważnego szczegółu, ani koroner, ani patomorfolog, dopiero Mia na zdjęciu i od razu wie co to oznacza. Irytowało mnie też jej zachowanie. Nie tylko jej, inni bohaterowie również. Haker geniusz, rozwiązujący zagadki i zadania rekrutacyjne służb specjalnych bez problemu… nie może się włamać na maila. A szkoda, bo polubiłam go na początku. Podobnie z Munchem, lubiłam go, ale tylko na starcie książki.
Nie tylko to, ale też styl pisania: krótkie zdania, powtarzanie ich innymi słowami, ciągłe SORRY i OK, skakanie z wątku na wątek z każdym rozdziałem gdy zaczynało być ciekawie, a i tak finalnie kilka z nich nie zostało wyjaśnionych do końca.
Zakończenie, to kim okazał się mordercą bardzo zaskoczyło, ale kilka tych ostatnich rozdziałów pisane było tak, że akcja leciała na łeb na szyję, byleby (prawie) wszystko wyjaśnić.
Raczej nie sięgnę po kontynuację.

Całkiem ciekawa kryminalna historia… z początku. Im dalej tym, według mnie, gorzej. Jednak zacznijmy od niewielu plusów tej historii. Podobał mi się klimat, pomysł na fabułę ciekawy, początek nawet wciągający, czytało się dość szybko i zaskakujące zakończenie. I tyle.
Więcej jest minusów. Nie podobało mi się, że autor robił z Mii wszechwiedzącą bohaterkę. W pewnym momencie...

Niby wszystko jest, powinno się podobać, ale jednak wypada dość przeciętnie. Jest skandynawskość, są dość ciekawi bohaterowie, jest intryga. Całość trochę przekombinowana.

Niby wszystko jest, powinno się podobać, ale jednak wypada dość przeciętnie. Jest skandynawskość, są dość ciekawi bohaterowie, jest intryga. Całość trochę przekombinowana.

Przeciętny skandynawski kryminał, nieźle napisany, lecz według mie przekombinowany.

Przeciętny skandynawski kryminał, nieźle napisany, lecz według mie przekombinowany.

Doskonały początek trzymającej w ciągłym napięciu serii.

Doskonały początek trzymającej w ciągłym napięciu serii.

Niby wątek kryminalny ciekaw ,ale mocno się zmęczyłam. Nie lubię pijących bohaterów. Zastanowię się nad kolejnym tomem.

Niby wątek kryminalny ciekaw ,ale mocno się zmęczyłam. Nie lubię pijących bohaterów. Zastanowię się nad kolejnym tomem.

Akcja bez zbędnych dłużyzn i nieoczywiste zakończenie są największym atutem tej książki. Co do bohaterów to mam wrażenie że znam ich z innej książki a na pewno nie czytałam nic tego autora. Może para starszy rozwiedziony detektyw z dorosłą córką + młoda a już po przejściach asystentka jest ostatnio często wykorzystywana w tego typu książkach?

Akcja bez zbędnych dłużyzn i nieoczywiste zakończenie są największym atutem tej książki. Co do bohaterów to mam wrażenie że znam ich z innej książki a na pewno nie czytałam nic tego autora. Może para starszy rozwiedziony detektyw z dorosłą córką + młoda a już po przejściach asystentka jest ostatnio często wykorzystywana w tego typu książkach?

Pierwszy tom cyklu Holger Munch i Mia Krüger , ale czyta się tak jakby był wcześniej jeszcze tom 0, w którym wiele się działo i ta przeszłość wpływa na aktualnie opisywany czas.
Mia planuje popełnić samobójstwo o określonej symbolicznej dacie. Nieświadomie przeszkadza jej w tym Munch, który zwraca się do niej o pomoc w rozwikłaniu sprawy morderstwa małej, sześcioletniej dziewczynki. Wkrótce okazuje się, że to nie koniec morderstw małych dziewczynek. Zespół Holgera Muncha pracuje na maksymalnych obrotach.
Kolorystyka książki jest szaro-bura – wszyscy zmęczeni, niewyspani, skacowani, na ostatnich nogach. Ciągle pojawia się jakiś trop, akcja się rozwija, i nic – morderca jest sprytny, przewidujący i to on/ona ma wszystkich w garści.
Rozwój akcji kojarzy mi się z Bolerem Ravela lub Lokomotywą Tuwima – rozwija się powoli jak żółw ociężale, potem przyśpiesza, a na końcu dudni i stuka łomoce i pędzi, i pędzi , i pędzi! Nie można oderwać się od czytania/słuchania, bo na wszystkich frontach, a jest ich trochę, dzieją się decydujące sprawy. Mocne. Ufff… Znowu zarwana noc, bo trzeba było dowiedzieć się co dalej. Zaskoczenia też są.

Słuchałam lektora Krzysztofa Plewako-Szczerbiński. Dobry jest. Oddaje głosem nastrój.

Pierwszy tom cyklu Holger Munch i Mia Krüger , ale czyta się tak jakby był wcześniej jeszcze tom 0, w którym wiele się działo i ta przeszłość wpływa na aktualnie opisywany czas.
Mia planuje popełnić samobójstwo o określonej symbolicznej dacie. Nieświadomie przeszkadza jej w tym Munch, który zwraca się do niej o pomoc w rozwikłaniu sprawy morderstwa małej, sześcioletniej...

Zachwyty nad tą pozycją są dla mnie mocno przesadzone - nie jest to zła książka, ale daleko jej do "misternie skonstruowanego, wyrafinowanego thrillera", a w ten sposób powieść jest reklamowana. O ile przekonuje mnie postać Hoovera Muncha, o tyle nie rozumiem i nie kupuję Mii Krüger. Początek wzbudza zainteresowanie, ale skakanie między wątkami, z których część jest w ogóle niepotrzebna, wprowadza chaos i mnie osobiście wymęczyło. Po przeczytaniu miałam bardzo mieszane uczucia i dalej nie wydaje mi się, żebym była zainteresowana sięgnięciem po drugi tom z cyklu.
Dla osób, które nie mają nic lepszego do przeczytania :)

Zachwyty nad tą pozycją są dla mnie mocno przesadzone - nie jest to zła książka, ale daleko jej do "misternie skonstruowanego, wyrafinowanego thrillera", a w ten sposób powieść jest reklamowana. O ile przekonuje mnie postać Hoovera Muncha, o tyle nie rozumiem i nie kupuję Mii Krüger. Początek wzbudza zainteresowanie, ale skakanie między wątkami, z których część jest w ogóle...

Doskonały kryminał. Polecam, na nudę nie będziecie narzekać.

Doskonały kryminał. Polecam, na nudę nie będziecie narzekać.

Na prawdę genialna książka norweski kryminał który zrobił na mnie niebywałe wrażenie inaczej streszczając nie masz pewności czego się spodziewać zakładasz że to jest właściwa odpowiedź ale okazuje się na odwrót szczególnie na końcu jest na prawdę nie źle polecam każdemu kto lubi taką tematykę związaną z mrocznym tajemniczym klimatem pełnym zagadek i tajemnic ogółem na prawdę warto sięgnąć po jego książki

Na prawdę genialna książka norweski kryminał który zrobił na mnie niebywałe wrażenie inaczej streszczając nie masz pewności czego się spodziewać zakładasz że to jest właściwa odpowiedź ale okazuje się na odwrót szczególnie na końcu jest na prawdę nie źle polecam każdemu kto lubi taką tematykę związaną z mrocznym tajemniczym klimatem pełnym zagadek i tajemnic ogółem na...