Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka jest zbiorem prognoz, które autor wysnuł na podstawie historycznej analizy oraz obecnych przemian technologiczno-społecznych. Harari poświęcił kilkaset stron, aby wyłożyć swoją historyczną wiedzę i współczesne obserwacje, dzięki czemu wyciągane przez niego wnioski wydają się uzasadnione. Nie muszą być słuszne, ale na pewno nie są wyssane z palca.

Harari nie sprzedaje swoich przewidywań jako prawdy objawionej. Zachęca on raczej do tego, aby rozważyć obecne trendy i zastanowić się nad kierunkiem, w którym podąża społeczeństwo.

Ponieważ jest to pozycja popularnonaukowa, Harari dokonuje pewnych uproszczeń; nie wszystkie techniczne szczegóły są poprawne i nie każda wygłoszona opinia jest uzasadniona. Na szczęście przypisy umieszczone w tekście pozwalają określić, gdzie kończy się parafraza źródeł, a gdzie zaczynają się własne wnioski i przekonania autora.

Książka jest zbiorem prognoz, które autor wysnuł na podstawie historycznej analizy oraz obecnych przemian technologiczno-społecznych. Harari poświęcił kilkaset stron, aby wyłożyć swoją historyczną wiedzę i współczesne obserwacje, dzięki czemu wyciągane przez niego wnioski wydają się uzasadnione. Nie muszą być słuszne, ale na pewno nie są wyssane z palca.

Harari nie...

Zaskakująco krótka powieść, w której poznajemy samorzutnie powstałą dystopię. Finezyjne i przemawiające do wyobraźni opisy, czynią lekturę niezwykle przyjemną. Dzięki prostej, ale angażującej fabule autor zawarł w powieści swoją miłość do książek, która wylewała się ze stron i silnie ze mną rezonowała.
Dobra pozycja dla wszystkich, którzy tak jak ja kochają książki.

Zaskakująco krótka powieść, w której poznajemy samorzutnie powstałą dystopię. Finezyjne i przemawiające do wyobraźni opisy, czynią lekturę niezwykle przyjemną. Dzięki prostej, ale angażującej fabule autor zawarł w powieści swoją miłość do książek, która wylewała się ze stron i silnie ze mną rezonowała.
Dobra pozycja dla wszystkich, którzy tak jak ja kochają książki.

Autor przez większość czasu wyśmiewa wojskową hierarchię i biurokrację, posługując się humorem absurdalnym i równie absurdalnymi postawami kolejno poznawanych bohaterów. Jednak raz na jakiś czas te głupawe (aczkolwiek wyborne) dowcipy zestawiane są z makabrycznym obrazem wojny, tworząc nienachalny, lecz jednoznacznie antywojenny przekaz. Zdecydowanie warte przeczytania.

Autor przez większość czasu wyśmiewa wojskową hierarchię i biurokrację, posługując się humorem absurdalnym i równie absurdalnymi postawami kolejno poznawanych bohaterów. Jednak raz na jakiś czas te głupawe (aczkolwiek wyborne) dowcipy zestawiane są z makabrycznym obrazem wojny, tworząc nienachalny, lecz jednoznacznie antywojenny przekaz. Zdecydowanie warte przeczytania.