Opinie użytkownika
W niekończącym się powtórzeniu dwóch słów kształtuje się moja pamięć o powieści Miklósa Bánffyego. Zawsze i nigdy, te dwa wyrazy przełamały czar, którym zostałem zwiedziony podczas przygotowywania mojej krótkiej listy książek do przeczytania. Ponieważ w tej opowieści o niespełnionych pragnieniach zawsze uparcie powraca jedna fraza, nieco przykra i smutna, zamieniająca...
więcej Pokaż mimo toHistorie bohaterów "Kroniki rodu Pasquier" zawierają w sobie wytłumaczenie świata w którym przyszło im żyć. Nawet największe ich starania nie zmienią faktu, że każde zdobyte przez nich doświadczenie jak w soczewce skupia nadzieje i problemy przynależnej im klasy społecznej, narodowości czy też po prostu faktu bycia Europejczykiem w przededniu I wojny światowej. Każdy z nich...
więcej Pokaż mimo toSpośród podziwianych przeze mnie form poetyckich najbardziej cieszą mnie te ulotne, które porównywane przez Umberta Sabę do bielejącej na szczytach fal morskiej piany, przyprawiają o lekkość na sercu. Tak jak w jego wierszach przemijające kształty obłoków wprawiają wszystko w lekki ruch, tak samo moje odczuwanie czasu i pozostawionych przez niego śladów jest naznaczone...
więcej Pokaż mimo toNatrafiłem na dzieło będące nie tyle pięknym ale pozostawiającym w pamięci ślad swojego osobistego uroku, przykładem zapomnianej literatury. Być może to zasługa stylu Raymonda Radigueta w którym pisarz kładzie nacisk na epizody, podczas których wychodzi na światło dzienne poezja drobnych rzeczy. Ich powierzchowna malowniczość oraz dodająca odwagi czytelnikowi ciemność...
więcej Pokaż mimo toTo był sprint, podczas którego mogłem dotknąć wszystkich kierunków w literaturze i przypomnieć sobie o istnieniu literackich twórców całego świata. Jednak w tym wyzwolonym od konwenansów ekscentrycznym mętliku brakowało mi specyficznego systemu, mikroklimatu w którym poetycki kamuflaż dodaje autorowi subtelności. Oczywiście nie sposób odmówić Karolowi Samselowi świeżości...
więcej Pokaż mimo toWydaje się, że spoiwem opisywanych przez Williama Faulknera wydarzeń jest jakaś nieuchronność. To nieodparte wrażenie zostaje po dłuższej lekturze jego książki zdecydowanie poparte faktami. Ponieważ uwiązani dożywociem do swojego losu, bohaterowie "Zstąp, Mojżeszu" nie mają wyboru. Tak naprawdę, to poza przypatrywaniem się cierpieniu bliźnich i przeżywaniem swojej własnej...
więcej Pokaż mimo toKiedy w swoich zmaganiach z teraźniejszością staramy się nie uronić ani jednej kropli drogocennego czasu, to zazwyczaj wtedy zużywamy go zbyt wiele. Podobna przypadłość dotknęła bohaterów "Tego samego morza", gdy na wzajemnie przecinających się liniach życia napotkali odmienne sposoby do zapewnienia sobie szczęścia. W ich próbach pozbierania tego, co zostało z dotkniętej...
więcej Pokaż mimo toZapewne w polskiej poezji jest wiele takich miejsc, uniesionych ponad czasem i przestrzenią sytuacji i zjawisk, do których samodzielne dotarcie byłoby dla mnie problemem. Potrzeba mi wtedy drogowskazów, czytelnych map dzięki którym filozofia ludzkich spraw staje się nieco bliższa. Ponieważ poezja powinna z takim samym zapałem odkrywać pokłady codzienności jak i wyobraźnię,...
więcej Pokaż mimo toElse Lasker-Schüler była zjawiskiem i w taki też sposób oceniam jej rozpiętą pomiędzy fantazją a codziennością twórczość. Jej ubrana w poezję proza tchnęła wolnością dla której największy grzech stanowiła trzeźwość umysłu. Na wielobarwnym tle "Malika" doświadczyłem wielu emocji, których nie mogłaby się powstydzić sama "Księga tysiąca i jednej nocy". Zabrakłoby w niej...
więcej Pokaż mimo toW próbie ocalenia od zapomnienia świata w którym poezja z religią splatają się w jedno, dostrzegłem szansę zapuszczenia się w przestrzenie, których istnienia byłem od zawsze świadomy ale nigdy mi w tym kierunku nie było po drodze. Teraz nadarzyła się okazja aby powiązać początek z końcem i wsłuchać się w wyrażone dopełnieniem Alfy i Omegi urzeczywistnienie zapowiedzi....
więcej Pokaż mimo toImponujący jest gmach, którego budowie św. Teresa od Jezusa poświęciła najcenniejszą cząstkę swojego życia. Cała ta duchowa konstrukcja powstała na solidnym fundamencie a jej kamieniem węgielnym stała się pokora, której z pewnością nigdy tej karmelitańskiej świętej nie zabrakło. Spoglądam na jej dzieło z podziwem, tym większym, gdy oceniam je z perspektywy kilkuset...
więcej Pokaż mimo toPoczynione przez Georgesa Duhamela w chłodnym świetle rozumu obserwacje mają jedną wspólną cechę. Łączy je zamiłowanie tego francuskiego pisarza do rozpoczynania opowiadanej historii od idei i budowania na niej zwieńczenia. Dzięki temu, przynajmniej w moich oczach, w jego powieści dominuje porządek i równowaga. Jednak żeby nie było zbyt nudno, to naznaczenie trzeciej...
więcej Pokaż mimo toNiewyrażalne jest intrygujące i być może pamiętał o tym Giuseppe Ungaretti, kiedy starał się aby jego głos był poetyckim krzykiem świata. Jego słowa łamały się w połowie, wydając przy tym szorstki odgłos przechodzącej wojny. To wyczuwalne przeze mnie połamanie wszelkich treści wyśmienicie wpisuje się w awangardowy charakter tej poezji. Brzmi przy tym jak reformowanie i...
więcej Pokaż mimo toPrzez ostatnie kilkanaście dni dzieliłem z nimi nadzieję i przygnębienie. Kiedy zatopieni we własnej samotności, pośród ludzi takich samych jak oni, rzucali się na zmurszałe rusztowania starego świata, to ja w tym samym czasie mogłem w cieple i spokoju zaglądać do głębi ich piekła. Wołanie o sprawiedliwość bohaterów Emila Zoli nadal się niesie niezwykle wyraźnie. Pomimo...
więcej Pokaż mimo toŻycie przyrównane do wielkiej falującej przestrzeni, zarośnięte pajęczyną i posiadające dwa wyjścia. A nad nim chylący się ku upadkowi strop. Niezwykle proste i przemawiające do wyobraźni może być porównanie spraw będących dla nas jednocześnie bliskimi i dalekimi, rzeczy o których możemy mówić z czułością i niepokojących nasze zmysły. Tak jak zamykające za sobą drzwi...
więcej Pokaż mimo toCieszę się, że już we wczesnych dziełach Marcela Prousta dostrzegam detale, które zwiastują piękno wielkiego cyklu powieściowego do którego z tak wielką ochotą zawsze powracam pamięcią. Ponieważ łagodna uroda pierwszych pisarskich prób twórcy "W poszukiwaniu straconego czasu" przypomina mi o pełnej subtelnych znaczeń literaturze, którą miałem okazję przed kilkoma laty się...
więcej Pokaż mimo toPo raz pierwszy miałem okazję zapoznać się z opracowaniem, w którym malarstwo i poezja połączyły się w wizjonerskiej syntezie a doskonale zdający sobie sprawę z duchowego aspektu świata bohater tej książki pozwolił stworzonym przez siebie postaciom zastygnąć w Wieczności. Nie bez powodu poruszyłem tu temat wiecznego trwania, gdyż prezentowana przez Williama Blake'a sztuka...
więcej Pokaż mimo toZapisaliśmy już prawie wszystkie białe kartki Ziemi, teraz są one czarne od złych znaków w których odczytywaniu jesteśmy przecież mistrzami. Pomimo tego niewiele się nauczyliśmy. Sami sobie rozdajemy wybaczenie i może tylko takie chwile jak ta, podczas której przypominamy sobie o miłości do naszego wątłego i ściśle zespolonego z planetą istnienia, świadczą o nadziei na...
więcej Pokaż mimo toNa mocy postanowień surowych ślubów wieczystego ubóstwa Karol de Foucauld nie miał prawa niczego posiadać. Jednak swoim duchowym testamentem mógłby obdarować niejednego człowieka. Szczególnie tego, który zadziwiony znaczeniem słów "Ecce homo" próbuje sobie wyobrazić możliwość zaistnienia tak wielkiego poświęcenia i cierpienia we współczesnych mu czasach. Ukazana w...
więcej Pokaż mimo toGdybym miał wyruszyć na poszukiwanie poezji, w której głębokość stanów duszy uzależniona jest od naturalnego rytmu oddychania porami roku, to z pewnością swe pierwsze kroki skierowałbym do pełnej obrazów i symboli twórczości Stefana Georgego. Zauroczony subtelnie wyrażonym tchnieniem życia i wpatrujący się w coś osobliwego a jednocześnie ledwo wyczuwalnego, chciałbym...
więcej Pokaż mimo to