Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Opuszczony park rozrywki: ✅ jest
Wyspa odcięta od świata: ✅ oczywiście
Postacie z traumatycznymi wspomnieniami: ✅ są
Morderca-psychopata: ✅ a jakże by inaczej


Cóż, pozory bywają mylące.
Brzmi jak świetny pomysł na książkę, więc co mogło pójść nie tak?
Wszystko, moi drodzy.
Wszystko.

Zacznijmy od tego, że akcja wcale nie toczy się, jak to sugeruje opis i okładka, w parku rozrywki, tylko na jego obrzeżach i w motelu. Gdzie ten opuszczony diabelski młyn? Gdzie kolejka górska i strzelnice?

Po drugie, bohaterowie. Ich zachowanie jest skrajne. Albo w ogóle nie okazują emocji, albo zachowują się jak po środkach psychoaktywnych. Nic pomiędzy.
Domyślam się, że to drugie miało pokazywać ich desperację, ale niestety wypadło bardzo słabo.


Autor wprowadził wstawki w postaci wywiadów przeprowadzonych z głównymi bohaterami przed ich wyjazdem na wyspę.
Były, hmmm... Dziwne? Ewidentnie żadna z postaci nie miała normalnego życia.


Kolejna sprawa - książka jest ohydna i nieprzyjemna.
Moglibyśmy dyskutować, gdzie w kryminałach kończy się granica dobrego smaku, ale w mojej opinii autor nieco ją przekroczył.


No i ostatnia rzecz.
Akcja, której właściwe nie ma.
Odniosłam wrażenie, że postacie robią wszystko, żeby zginąć/ ewentualne dobić siebie nawzajem. W dodatku zamiast opracować plan działania, przyjmują postawę "i tak tu zginiemy, więc po co się wysilać". I tak sobie spokojnie żyją, z przerwami, kiedy morderca raczy zaatakować. No co jest?

Zdecydowanie nie polecam.

Opuszczony park rozrywki: ✅ jest
Wyspa odcięta od świata: ✅ oczywiście
Postacie z traumatycznymi wspomnieniami: ✅ są
Morderca-psychopata: ✅ a jakże by inaczej


Cóż, pozory bywają mylące.
Brzmi jak świetny pomysł na książkę, więc co mogło pójść nie tak?
Wszystko, moi drodzy.
Wszystko.

Zacznijmy od tego, że akcja wcale nie toczy się, jak to sugeruje opis i okładka, w...

Piątka uczniów dostaje zaproszenie na kostiumowe przyjęcie, podczas którego będą musieli odkryć tajemnicę morderstwa. Nagrodą dla zwycięzcy jest ogromne stypendium. Po przybyciu do willi w środku lasu okazuje się, że zostali wybrani nieprzypadkowo. Każde z nich dokładnie rok wcześniej było na imprezie, która zakończyła się tragedią. Niegroźna zabawa stopniowo przeradza się w walkę o przetrwanie.
Aby zakończyć grę, bohaterowie będą musieli zmierzyć się z własną przeszłością i wreszcie powiedzieć prawdę o tym, co wydarzyło się feralnej nocy.

Tajemnicza posiadłość pośród wzgórz.
Piątka uczniów grających swoje role.
I sekret, który nie miał nigdy wyjść na jaw.


✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳


Książka ma około 400 stron, mimo tego, że sprawa zostaje niemal całkowicie rozwiązana już w połowie książki. To zdecydownie minus. Zaczęła się straszne dłużyć. Z każdą stroną coraz bardziej się nudziłam.

Mam też zastrzeżenia do bohaterów. Mimo ich "poruszających" historii, nie potrafiłam sobie ich wyobrazić jako realne osoby. Normalni ludzie w ich wieku tak nie mówią, nie zachowują się w ten sposób. Było mi obojętne, czy dana osoba zginie, czy nie.
Całe to kostiumowe przyjęcie i wcielane się w role wypadło bardzo nierealistycznie. Niektóre sytuacje były bardzo niedopracowane. Sami bohaterowie czasami zachowują się naprawdę irracjonalnie. Serio, mieli tyle szans na ucieczkę, ale nie, oni wolą ryzykować życie?
Gdzie tu logika?


Cały klimat tej książki jest dość mroczny i specyficzny. Szczególnie finał.

Autorka używa ciekawych, barwnie rozbudowanych porównań, co również przekłada się na długość tej książki.
W krytycznych momentach długo i wnikliwie opisuje uczucia bohaterów.


Całkiem fajnym zabiegiem było to, jak wielokrotnie nawiązywała do popkultury. Przewijają się tu tytuły takie jak m.in. „Carrie”, „Lśnienie”, „Czarownice”, „Veronika Mars”, czy nawet „Zmierzch”.


Mimo wszystko, „To kłamstwo cię” ma raczej więcej minusów niż plusów.

Piątka uczniów dostaje zaproszenie na kostiumowe przyjęcie, podczas którego będą musieli odkryć tajemnicę morderstwa. Nagrodą dla zwycięzcy jest ogromne stypendium. Po przybyciu do willi w środku lasu okazuje się, że zostali wybrani nieprzypadkowo. Każde z nich dokładnie rok wcześniej było na imprezie, która zakończyła się tragedią. Niegroźna zabawa stopniowo przeradza się...

„- Fajnie jest mieć dobre kontakty z mamą, dla mnie to też bardzo ważne, ale w domu. My idziemy pohulać, a po ciebie przychodzi mamusia. Po twoją siostrę też przychodzi?
- Nie, po moją siostrę nie. Moja mama jej nie lubi - powiedziała Marta i się rozpłakała”


Powieść skupia się na historii dwóch sióstr:
• Marty - poukładanej szkolnej prymuski, oraz
• Jagny - żywiącej nienawiść do wszystkich buntowniczki.
Dziewczynki są swoimi totalnymi przeciwieństwami.
Mieszkają one razem z mamą, gdyż ojciec odszedł do innej kobiety, Olgi.
Już na pierwszy rzut oka można zauważyć jeszcze jedną rzecz poróżniającą siostry.
Matka dziewczynek faworyzuje jedną z nich.
Jak można się domyśleć, jest to Marta.
Tymczasem Jagna z mamą każdego dnia, krzywdzą siebie nawzajem, tworząc błędne koło, którego żadna z nich nie chce pierwsza przerwać.
Kiedy Marta zauważa niezdrowe zachowanie matki, postanawia podjąć pewne kroki, które mają na celu polepszenie relacji w jej rodzinie.



Czy zachowanie Jagny jest rozpaczliwym wołaniem o odrobinę miłości?
Czy może jest po prostu jest zła?

Mogłoby się wydawać, że faworyzowanie dziecko ma lepiej. Ma dobre oceny, uznanie nauczycieli, uwagę rodziców...
Ma wszystko.
Ale czy na pewno tak jest?


„- A dlaczego się nie lubi dziecka? - odezwała się w końcu Karolina. - Właśnie o tym mówiłyśmy. Są tysiące powodów. Bo jest lepsze, bo jest gorsze, bo przypomina teściową, bo urodziło się nie w porę, bo jest dzieckiem nie tego partnera, co trzeba, bo jest brzydkie i przynosi wstyd, albo ładne i rodzice są wręcz o to zazdrośni. Miliony powodów.”

✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳

Na początku, kiedy dostałam tą książkę, myślałam że jest to kolejna nudna obyczajówka o problemach nastolatek.
Tutaj się myliłam.

Pierwszy plus leci za zachowanie bohaterów.
Tutaj nic nie dzieje się na siłę, wszystkie emocje i zachowania można łatwo uzasadnić.

Kolejny plus daję za Jagnę.
Z zewnątrz wydaje się być typową bad girl, lecz autorka pokazuje również tą dobrą i delikatną stronę Drzazgi, którą rzadko pokazuje światu.
Jest świetnie wykreowaną bohaterką.

I kolejny plus za historię.
Mamy możliwość zobaczenia świata z perspektywy „tego bardziej lubianego dziecka” i zgłębienia tematu faworyzowania dzieci. Jakie wydarzenie spowodowało nierówny podział miłości między córkami, i jakie mogą być tego skutki.


Jedyne do czego mogę się przyczepić to to, że czasem robi się monotonnie i nudno.


Tak więc: Kto ma lepiej?
To już pozostawiam waszej opinii.

„- Fajnie jest mieć dobre kontakty z mamą, dla mnie to też bardzo ważne, ale w domu. My idziemy pohulać, a po ciebie przychodzi mamusia. Po twoją siostrę też przychodzi?
- Nie, po moją siostrę nie. Moja mama jej nie lubi - powiedziała Marta i się rozpłakała”


Powieść skupia się na historii dwóch sióstr:
• Marty - poukładanej szkolnej prymuski, oraz
• Jagny - żywiącej...

„Nie mogę wiedzieć o tym, czego nie wiem.”


Estelle cierpi na nie zdiagnozowaną depresję poporodową i psychozę. Z każdym dniem coraz bardziej kwestionuje rzeczywistość, która ją otacza. Wszyscy uważają ją za złą matkę i nie dostrzegają jej problemów

Któregoś dnia, kobieta budzi się w szpitalu, po tym jak została znaleziona we wraku samochodu na dnie wąwozu, z raną postrzałową głowy. Nie pamięta zupełnie niczego. W głowie majaczą jej obrazy, których nie potrafi logicznie poskładać.
Policja informuje ją o śledztwie w sprawie Mii, siedmiomiesięcznej córki Estelle, która zaginęła kilka dni wcześniej.

Dziwne jest to, że po zaginięciu kobieta wysprzątała dokładnie cały dom, a po Mii nie zostało nic co potwierdzałoby jej istnienie. Żadnych pieluszek, zabawek... Nic.
Nie ma też żadnych śladów włamania.
Estelle staje się więc główną podejrzaną.
Najgorsze jest to, że kobieta nic nie pamięta, i nie może potwierdzić swojej niewinności.
Żeby odkryć, co tak naprawdę się stało, musi odzyskać swoją pamięć.




Z „Dziewczyną z pociągu” z pewnością łączy tą książkę wspólny wątek zaginięcia dziecka i utrata pamięci przez główną bohaterkę.
Jednakże „Gdzie jest Mia” spodobała mi się zdecydowanie bardziej.



Większość książki to wspomnienia i próby ich odzyskania przez Estelle.
Książka jest napisana właśnie z jej perspektywy. Widzimy świat jej oczami, nieco zniekształcony przez chorobę, więc nie możemy być pewni, czy to co opisuje Estelle jest prawdą. A niektóre jej wizje (zwłaszcza z martwymi zwierzętami) są przerażające.


Książka łączy w sobie temat zaburzeń psychicznych, różnego rodzaju traum, toksycznych relacji, zaginięcia, utraty pamięci...
Trochę tego dużo, ale to właśnie dzięki temu „Gdzie jest Mia” jest taką wciągającą książką. Ciągle coś się w niej dzieje, a w miarę jak Estelle odzyskuje pamięć, pojawia się coraz więcej znaków zapytania.


Trochę denerwowała mnie główna bohaterka. Przez całą książkę jej zachowanie było strasznie chaotyczne, ale kiedy rozmawia z lekarzem, zachowuje się jakby pozjadała wszystkie rozumy.


Co do zakończenia, wydało mi się ono nieco naciągane.
Za to rozwiązanie zagadki tego, jak Estelle znalazła się na dnie wąwozu, jest po prostu świetne.


Poza tym, cała powieść bardzo mi się podobała. Polecam ❤

„Nie mogę wiedzieć o tym, czego nie wiem.”


Estelle cierpi na nie zdiagnozowaną depresję poporodową i psychozę. Z każdym dniem coraz bardziej kwestionuje rzeczywistość, która ją otacza. Wszyscy uważają ją za złą matkę i nie dostrzegają jej problemów

Któregoś dnia, kobieta budzi się w szpitalu, po tym jak została znaleziona we wraku samochodu na dnie wąwozu, z raną...

„Przypominam sobie przerażenie malujące się na twarzy tamtej zawodniczki z poprzedniej edycji. Wmawiam sobie, że przecież to niemożliwe, żeby węże były jadowite. Wystarczy, że się zrelaksuje, i wszystko będzie ok. Ale ona się nie zrelaksowała, a ja patrzyłam jak się wije. Dla rozrywki”

Vee jest nastolatką pracującą w obsłudze szkolnego teatru.
Marzy, aby świat stał się lepszy.
Można ją opisać słowami: miła, odpowiedzialna, lojalna...
Ale Vee ma tego dosyć.
Postanawia udowodnić sobie i swoim znajomym, że potrafi się dobrze bawić.
W tym celu bierze udział w internetowej grze NERVE.

Na czym polega NERVE?
Zasady są proste.
Uczestnicy ściągają specjalną aplikację, po czym zostają wysłane im wyzwania.
Każde zadanie zostaje udokumentowane i nadawane na żywo do internetu.
Jeżeli organizatorzy uznają, że się nadajesz, przechodzisz do kolejnej rundy.
Za każde wykonane zadanie, organizatorzy proponują nagrody, które ( dziwnym trafem) zawsze są tym, czego uczestnik pragnie najbardziej.

Z początku wyzwania są proste, i polegają w większości na ośmieszeniu się.
Jednak im bliżej finału, tym bardziej gra pokazuje swoją mroczną stronę.

„Manipulują umysł. Ale jednocześnie oferują nagrody, jakich nikt inny nie jest w stanie zaoferować.”

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
W „NERVE” najbardziej podobała mi się historia. Jest oryginalna, i nawiązuje do obecnych czasów, kiedy wszystko może trafić do internetu.

Plusem są na pewno bohaterowie.
Główną bohaterkę od razu polubiłam.

Bardzo zabrakło mi morału na końcu.
Książka ma potencjał na pokazanie, jakie niebezpieczeństwa mogą czaić się w sieci, ale go nie wykorzystuje.

Miałam nadzieję, że w „NERVE” będzie więcej akcji, przez którą nie będę mogła odłożyć książki. No cóż... Nie do końca tak było.

Oprócz tego książka wydaje mi się lekko...niedokończona?
Mamy dużo wątków, które najpierw się pojawiają, a potem zostają porzucone.

Podsumowując, mimo wielu niedociągnięć, muszę jednak przyznać, że „NERVE” to fajna, luźna książka, którą przyjemnie się czytało.

„Oglądały nas tysiące osób, ale nikt nie zastanowił się nawet przez chwilę, że gracze to prawdziwi ludzie, z krwi i kości.”

„Przypominam sobie przerażenie malujące się na twarzy tamtej zawodniczki z poprzedniej edycji. Wmawiam sobie, że przecież to niemożliwe, żeby węże były jadowite. Wystarczy, że się zrelaksuje, i wszystko będzie ok. Ale ona się nie zrelaksowała, a ja patrzyłam jak się wije. Dla rozrywki”

Vee jest nastolatką pracującą w obsłudze szkolnego teatru.
Marzy, aby świat stał się...

„Żyjemy w świecie, w którym jedno na troje dzieci będzie miało problemy psychiczne, a żadne z nich nie chce umierać.”

Marta rozpoczyna naukę w liceum. Z powodu jej wagi, w poprzedniej szkole była poniżana i gnębiona.
Na rozpoczęciu roku szkolnego, poznaje buntowniczkę Otylię - dziewczynę po próbie samobójczej.
Mimo różnic charakterów, uczennice szybko się zaprzyjaźniają.
Pewnego dnia Otylia oraz Alan - najsłynniejszy chłopak w szkole, zostają znalezieni martwi za halą gimnastyczną.
Obrażenia wskazują na upadek z dużej wysokości. Wszyscy w szkole podejrzewają, że to na pewno Otylia nakłoniła Alana do samobójstwa.
Ale Marta nie wierzy, że jej przyjaciółka byłaby do tego zdolna. Postanawia odkryć, co tak naprawdę wydarzyło się tamtej nocy.

Ta książka była... Mocna.
Odniosłam jednak wrażenie, że autor na siłę chciał wepchnąć wszystkie problemy nastolatków do jednego liceum. Nie wiem, czy taki był zamysł książki, ale, jak dla mnie, za dużo rzeczy nazbierało się w tak krótkim czasie.
Od prób samobójczych i prostytucji, po zaburzenia odżywiania i orientację seksualną.
Rodziny uczniów nagle stają się po prostu patologiczne.
Dialogi między bohaterami są płytkie, a oni sami zachowują się czasem zupełnie irracjonalnie.
Książka w pewnym momencie zaczyna mi bardziej przypominać ,,Trudne sprawy,, , niż szokujący thriller, który mi obiecano.
Większość wydarzeń dzieje się kilka lat przed tragedią, więc czytelnik nie ma możliwości "uczestniczenia" w śledztwie, jak to sugerował opis na okładce.


Co do plusów, podobało mi się pokazanie życia "najpopularniejszej dziewczyny w szkole" z innej perspektywy, i próby wytłumaczenia, dlaczego zachowuje się w tak krzywdzący dla innych sposób. Wielokrotnie poruszany jest też temat social mediów, i tego, jak kreowana w internecie iluzja idealnego życia obniża samoocenę nastolatków (i nie tylko).

Podsumowując, bardzo szanuję autora za poruszenie ważnego tematu, takie książki są potrzebne. Ale uważam, że „Nie wiesz wszystkiego” mogłoby być trochę bardziej dopracowane.

Szokujący - Tak
Thriller - Nie

„Żyjemy w świecie, w którym jedno na troje dzieci będzie miało problemy psychiczne, a żadne z nich nie chce umierać.”

Marta rozpoczyna naukę w liceum. Z powodu jej wagi, w poprzedniej szkole była poniżana i gnębiona.
Na rozpoczęciu roku szkolnego, poznaje buntowniczkę Otylię - dziewczynę po próbie samobójczej.
Mimo różnic charakterów, uczennice szybko się...

Lata 90 XX w.
W elitarnej szkole Redemption Prep każdy uczeń jest wyjątkowy. Trafiają tu jedynie nastolatkowie ze specjalnymi umiejętnościami i wysoką inteligencją. Szkoła jest bezpłatna, więc dla większości uczniów dostanie się tu jest ich życiową szansą na wybicie się. Wiele dzieci normalnie nie miałoby na to ani możliwości ani pieniędzy.
Panuje tam wiele żelaznych reguł, których nieprzestrzeganie grozi wydaleniem z Redemption Prep. Każdy uczeń musi prowadzić dziennik, który mogą czytać nauczyciele. Pewnego wieczoru, w dziwnych okolicznościach, znika jedna z uczennic - Emma. Szkoła rozpoczyna poszukiwania.
Piątka uczniów łączy siły aby dowiedzieć się, gdzie jest dziewczyna. Zadania nie ułatwia fakt, że niektórzy ludzie nie chcą, aby Emma się odnalazła.

Zauważyłam, że zdania o książce ,,Szkoła dla wybranych,, są bardzo podzielone.
Większość osób nie ocenia jej najlepiej.
Niemniej jednak, zapowiedź książki bardzo mnie zaciekawiła i postanowiłam przeczytać. I wiecie co?
Jestem nią zachwycona.
Nie jest to typowy thriller, więc po części rozumiem nieprzychylne komentarze.
Ale cóż, każdy ma inny gust💁🏼.

Według mnie, ma wszystko, co powinien mieć dobry młodzieżowy thriller.
Autor potrafi świetnie zbudować napięcie i atmosferę grozy. Ciągle dzieje się coś, co wbija czytelnika w fotel.

Szkoła dla wybranych, napisana jest z punktu widzenia różnych uczniów, przez co niektórzy zarzucają autorowi chaotyczność.
Mnie osobiście ten styl się podobał.

Książka w piękny sposób porusza takie tematy jak np:
•Presja nakładana na młodzież.
•Chęć sprostania wymaganiom swoich bliskich.
•Pragnienie bycia najlepszym za wszelką cenę.
•I to, że czasem najtrudniejszą rzeczą, jest wybaczyć samemu sobie.

Wprowadzenie do powieści zapisków z dzienników uczniów jest ciekawym ( i udanym ) zabiegiem. Można w ten sposób lepiej zrozumieć, co czują bohaterowie.

Książka ma BARDZO otwarte zakończenie.
Mimo tego, koniec powieści genialny. Naprawdę, nie spodziewałam się takiego obrotu spraw.

,,Szkoła dla wybranych,, (oprócz głównego wątku, którym jest zaginięcie Emmy) jest też po części książką o emocjach.
I o tym, jaką mają siłę.

Lata 90 XX w.
W elitarnej szkole Redemption Prep każdy uczeń jest wyjątkowy. Trafiają tu jedynie nastolatkowie ze specjalnymi umiejętnościami i wysoką inteligencją. Szkoła jest bezpłatna, więc dla większości uczniów dostanie się tu jest ich życiową szansą na wybicie się. Wiele dzieci normalnie nie miałoby na to ani możliwości ani pieniędzy.
Panuje tam wiele żelaznych...

Siedemnastoletnia Fanny, po rzuceniu szkoły, odbywa praktyki w starodawnym, górskim hotelu Château Janvier, zwanym Podniebnym. 
Zimą hotel przeżywa prawdziwe oblężenie, przez co Fanny i reszta personelu rzucają się w wir przygotowań, aby zachwycić gości.
Niespodziewanie w Château Janvier dochodzi do co niepokojących zdarzeń.
Od tej pory nikt w hotelu nie jest już bezpieczny.
Fanny razem z Benem - synem właściciela hotelu i Tristanem - tajemniczym chłopakiem wspinającym się po ścianach budynków, muszą rozwiązać zagadkę, zanim sprawy przy biorą niebezpieczny obrót i komuś stanie się krzywda.
Przy okazji próbują też uratować hotel przed sprzedaniem go inwestorom.

✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳

,,Podniebny,, to zachwycający krymał z Bożym Narodzeniem w tle.

Autorka zaczyna książkę całkiem niepozornie.
Pierwszy zwrot akcji następujące więc całkiem niespodziewanie.
Od tego momentu czytelnikowi co jakiś czas zostają podsuwane wskazówki, nowe fakty, i przykładowe rozwiązania, które mają go zmylić. (Coś o tym wiem, sama zmieniałam podejrzanego co najmniej 5 razy 😅)

Wydarzenia dzieją się w czasie współczesnym, lecz dzięki szczególnej atmosferze hotelu i jego (nieco wiekowym już) pacownikom, można odnieść wrażenie, że przeniosło się o kilkadziesiąt lat wstecz.

Bohaterowie ( których od razu polubiłam) są ogromnym plusem tej książki.
Są zabawni i oryginalni, lecz jednocześnie nie przerysowani. Każda postać, nawet drugo, czy trzecio-planowa, ma świetnie wykreowaną i dopracowaną osobowość.
Na początku można się nieco pogubić który bohater jest kim.

Świetna okładka. Są na niej niemal wszyscy bohaterowie. Nie spotkałam jeszcze osoby której by się nie podobała.

To zdecydowanie to idealna książka na zimowe wieczory.

Siedemnastoletnia Fanny, po rzuceniu szkoły, odbywa praktyki w starodawnym, górskim hotelu Château Janvier, zwanym Podniebnym. 
Zimą hotel przeżywa prawdziwe oblężenie, przez co Fanny i reszta personelu rzucają się w wir przygotowań, aby zachwycić gości.
Niespodziewanie w Château Janvier dochodzi do co niepokojących zdarzeń.
Od tej pory nikt w hotelu nie jest już...

Niestety, nie miło się zaskoczyłam.

W książce, co prawda, są jakie-takie rady(które, przy okazji, powtarzają wszyscy dookoła). Wszystko w trybie rokazującym. Jednym słowem - zrób to i tamto, aby być normalnym. Ale przecież człowiekowi nieśmiałemu, w dodatku ze stanami lękowymi + lękiem społecznym nic nie dadzą, ani tym bardziej nie pomogą nakazy typu:
• Baw się
• Nie martw się
A i one pojawiają się w książce.
Łatwo powiedzieć, trudniej zrobić. Tym bardziej osobie, która ma problemy.

Daję ( aż ) 3 gwiazdki dlatego, że są tu też pewne wyjaśnienia, co zachodzi w mózgu, kiedy czujemy lęk, oraz słowa otuchy.
Widać, że autorka się starała, gdyż książka napisana jest językiem pełnym wsparcia. Niestety, to nie wystarczy.
W mojej opinii: 3/10

Niestety, nie miło się zaskoczyłam.

W książce, co prawda, są jakie-takie rady(które, przy okazji, powtarzają wszyscy dookoła). Wszystko w trybie rokazującym. Jednym słowem - zrób to i tamto, aby być normalnym. Ale przecież człowiekowi nieśmiałemu, w dodatku ze stanami lękowymi + lękiem społecznym nic nie dadzą, ani tym bardziej nie pomogą nakazy typu:
• Baw się
• Nie martw...

,,A gdyby najbardziej przerażającą osobą na świecie, była twoja młodsza siostra?“

Rosa Taylor, z pozoru jest uroczą, nieśmiałą dziesięciolatką z blond lokami, błękitnymi oczami i dołeczkami w policzkach. Autorka pokazuje jednak, że pozory mylą. Dziewczynka w rzeczywistości jest małą psychopatką, która każdego potrafi zmanipulować. Z wiekiem nauczyła coraz lepiej maskować swoją mroczną naturę. Jedyną osobą której zwierza się ze swoich chorych myśli i zamiarów jest jej siedemnastoletni brat Che, który jest narratorem w książce. Chłopak za wszelką cenę próbuje udowodnić ludziom, jaka w rzeczywistości jest Rosa. Nikt mu jednak nie wierzy. Mimo tego, czuje się odpowiedzialny za młodszą siostrzyczkę i stara się uczyć ją, jak być dobrym człowiekiem. Niestety, Rosa nic sobie z tego nie robi i stopniowo niszczy go psychicznie. Sytuacja pogarsza się, gdy rodzina przeprowadza się do Nowego Jorku. Przed dziewczynką otwiera się aż nazbyt dużo możliwości.
W dzieciństwie z zachwytem miażdżyła mrówki, całkiem niedawno namówiła koleżankę do uduszenia ukochanego zwierzątka. Na co teraz przyjdzie kolej?
Che najbardziej na świecie boi się, że Rosa mogłabybyć zdolna do zabicia człowieka.
Za każdym razem gdy rozmawiają, stara się wpajać jej do głowy jedną ważną rzecz:
Obiecaj, Że Nigdy Nie Zabijesz Człowieka.
Rosa jednak chytrze znajduje niedociągnięcia oraz luki w zaleceniach brata, i wykorzystuje je, by dalej czynić zło...
Ale skąd u Rosy wzięła się psychopatyczna osobowość, skoro wszyscy w rodzinie są zdrowi?
A co, jeśli nie?


Książka ,,Moja siostra Rosa“ to idealnie napisany thriller psychologiczny.
Książka jest prosto napisana, mimo, że porusza skomplikowany temat.
Przez całą historię, od pierwszych stron, do totalnie niespodziewanego finału, działy się rzeczy, które budzą w czytelniku niepokój. Nie można się nudzić, bo akcja występuje niemal przez cała powieść.
Serdecznie polecam!

☀

,,A gdyby najbardziej przerażającą osobą na świecie, była twoja młodsza siostra?“

Rosa Taylor, z pozoru jest uroczą, nieśmiałą dziesięciolatką z blond lokami, błękitnymi oczami i dołeczkami w policzkach. Autorka pokazuje jednak, że pozory mylą. Dziewczynka w rzeczywistości jest małą psychopatką, która każdego potrafi zmanipulować. Z wiekiem nauczyła coraz lepiej maskować...

16 letnia Sam leczy się psychiatryczne, gdyż cierpi na ataki paniki, nerwicę i natręctwo myśli. Od lat utrzymuje chorobę w tajemnicy. Nieustannie zabiega o względy ,,przyjaciółek,, które poniżają ją i słabszych oraz ciągle chcą udowadniać, że są lepsze od niej. Jednak pewnego dnia tajemnicza Caroline zaprowadza Sam do sekretnego pokoju w piwnicy szkoły. Miejsce to, przez wtajemniczonych nazywane jest Teatrem Poetów. Spotykają się tam osoby z problemami, odrzucone, gnębione lub ignorowane przez innych uczniów.
Od tej pory świat dziewczynki całkiem się zmienia.
I kiedy Sam zaczyna myśleć, że wszystko w jej życiu nareszcie się układa, napotyka na niespodziewanego przeciwnika-Siebie.
A dokładnie swój mózg, przez co nie może już dłużej sobie ufać.
Aby dowiedzieć się prawdy, musi odkryć smutną historię o początkach Teatru Poetów.

Uczniowie podczas tajnych spotkań recytują napisane przez siebie wiersze, które może nie są najlepszej jakości, ale to nie o to chodzi. Chodzi o szczerość. Piszą, aby przekazać zaufanym ludziom to co ich smuci, raduje, opisują problemy i uczucia, o których nigdy by głośno nie powiedzieli.
I to jest piękne❤.
Teatr Odtrąconych Poetów to mądra, często łamiąca serce historia o odmienności i odrzuceniu wśród młodych ludzi, tylko ze względu na to, że są inni niż wszyscy.
W czytaniu przeszkadzało mi jedynie to, jak szybko nawiązywały się relacje między bohaterami.
Mimo wszystko to chyba jedna z najlepszych książek jakie czytałam. Bardzo, bardzo polecam. Porusza naprawdę Ważny temat.
☀

16 letnia Sam leczy się psychiatryczne, gdyż cierpi na ataki paniki, nerwicę i natręctwo myśli. Od lat utrzymuje chorobę w tajemnicy. Nieustannie zabiega o względy ,,przyjaciółek,, które poniżają ją i słabszych oraz ciągle chcą udowadniać, że są lepsze od niej. Jednak pewnego dnia tajemnicza Caroline zaprowadza Sam do sekretnego pokoju w piwnicy szkoły. Miejsce to, przez...

Wszystko zaczęło się od momentu, w którym dziadek Jacoba pokazuje wnukowi stare zdjęcia. Są na nich podopieczni domu dziecka, w którym niegdyś przebywał mężczyzna. Ale to nie są zwykłe dzieci...Lewitująca dziewczynka, czy niewidzialny chłopiec to tylko niektóre przypadki. Kilka tygodni przed 16 urodzinami Jacoba, dziadek ginie w tajemniczych okolicznościach. Tuż przed śmiercią mężczyzna daje wnukowi wskazówki, które mają odsłonić jego przeszłość i odkryć prawdę o tym, kim są ,,osobliwi,, na fotografiach.
Jacob musi zmierzyć się więc nie tylko siłami o których nie ma pojęcia, ale również z samym sobą, gdyż przez zdiagnozowaną chorobę psychiczną coraz trudniej mu oddzielić rzeczywistość od wyobraźni.
Książka jest napisana prostym językiem, więc przyjemnie się czyta. Czarno-białe fotografie nadają super klimat i dyskretnie zasiewają niepokój w umyśle czytelnika😱.
Akcja występuje przez całą książkę, więc nie można się nudzić.
☀

Wszystko zaczęło się od momentu, w którym dziadek Jacoba pokazuje wnukowi stare zdjęcia. Są na nich podopieczni domu dziecka, w którym niegdyś przebywał mężczyzna. Ale to nie są zwykłe dzieci...Lewitująca dziewczynka, czy niewidzialny chłopiec to tylko niektóre przypadki. Kilka tygodni przed 16 urodzinami Jacoba, dziadek ginie w tajemniczych okolicznościach. Tuż przed...

Scott Carrey zaczyna tracić na wadze.
Niby nic niezwykłego.
Tylko że jego wygląd się nie zmienia.
Z hantlami, czy bez, w ubraniu, czy bez, zawsze waży tyle samo!
Z każdym dniem traci coraz więcej kilogramów.
Dzień Zero zbliża się coraz szybciej.
Ale zanim to nastąpi, mężczyzna chce jak najlepiej wykorzystać każdy dzień, który mu pozostał i pokonać swoje ograniczenia.
Naprawdę warto przeczytać tę książkę, by nauczyć się cieszyć z małych rzeczy, oraz wyjsć ze swojej strefy komfortu i poczuć tytułowe Uniesienie - poczucie, że przekroczyłeś swoje ograniczenia i możesz sięgać jeszcze dalej.
☀

Scott Carrey zaczyna tracić na wadze.
Niby nic niezwykłego.
Tylko że jego wygląd się nie zmienia.
Z hantlami, czy bez, w ubraniu, czy bez, zawsze waży tyle samo!
Z każdym dniem traci coraz więcej kilogramów.
Dzień Zero zbliża się coraz szybciej.
Ale zanim to nastąpi, mężczyzna chce jak najlepiej wykorzystać każdy dzień, który mu pozostał i pokonać swoje...

Chory na białaczkę dziesięcioletni Oskar prawie całe swoje życie spędził w szpitalu. Kiedy chłopiec dowiaduje się, że niedługo umrze, ostatnie chwile pomaga mu spędzić Pani Róża, wolontariuszka ze szpitala.
Dzięki radom kobiety, Oskar uczy się, jak cieszyć się każdym dniem.
Zdecydowanie warto przeczytać, aby ( tak jak Oskar ) zrozumieć, jak wykorzystać każdą chwilę życia.
❤

Chory na białaczkę dziesięcioletni Oskar prawie całe swoje życie spędził w szpitalu. Kiedy chłopiec dowiaduje się, że niedługo umrze, ostatnie chwile pomaga mu spędzić Pani Róża, wolontariuszka ze szpitala.
Dzięki radom kobiety, Oskar uczy się, jak cieszyć się każdym dniem.
Zdecydowanie warto przeczytać, aby ( tak jak Oskar ) zrozumieć, jak wykorzystać każdą chwilę życia.
❤

Sara Crew zostaje zapisana do pensji dla dziewcząt. Ze względu na to, że ma bogatego ojca i może mieć wszystko czego zapragnie, przezywana jest Księżniczką. Mimo to, jest skromną, szczerą i opiekuńczą osobą, która nawet sprzątaczkę traktuje jako równą sobie. Niestety, w dzień urodzin Sary, jej świat zaczyna się walić i dziewczynka traci dosłownie wszystko. Fortunę, drogie ubrania i zabawki, oraz ukochanego ojca. Mimo przeciwności losu, Sara, dzięki swojej nieograniczonej wyobraźni stara się nadać barw swojemu życiu, i nie traci nadziei, że wszystko będzie dobrze.

„-Nie jestem już księżniczką.
- (...) Cokolwiek się panience przydarzy...panienka zawsze pozostanie księżniczką...i nic nigdy tego nie zmieni”

Mała Księżniczka to piękna i pouczająca książka, którą każdy powinien przeczytać.
☀

Sara Crew zostaje zapisana do pensji dla dziewcząt. Ze względu na to, że ma bogatego ojca i może mieć wszystko czego zapragnie, przezywana jest Księżniczką. Mimo to, jest skromną, szczerą i opiekuńczą osobą, która nawet sprzątaczkę traktuje jako równą sobie. Niestety, w dzień urodzin Sary, jej świat zaczyna się walić i dziewczynka traci dosłownie wszystko. Fortunę, drogie...

Czym jest prawdziwa przyjaźń?

Co kryje się za definicją słowa Nierozłączni?

I czy jeżeli się kogoś kocha, to pozwolić mu odejść, aby był szczęśliwszy niż z nami?


„Nie chciałem wojny, nie chciałem, żeby tata poszedł do wojska.
Nie chciałem opuszczać domu ani jechać do dziadka.
A już na pewno nie chciałem opuścić zwierzęcia, którym opiekowałem się pięć lat. ”


Historia opowiada o przyjaźni Petera i jego lisa, Paxa. Los sprawia, że chłopak musi wypuścić zwierzaka z powrotem do lasu, oddalonego setki kilometrów od domu.
Jednak pierwszej nocy Peter wymyka się z domu, by znaleźć i ocalić Paxa.
W tym czasie Pax próbuje odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Wciąż jednak nie traci nadziei, że Peter po niego wróci

Pośród zgliszczy i pól minowych, huku bomb i dźwięku odbezpieczanch karabinów,
w świecie pełnym okrucieństwa i nienawiści,
Peter pchany wciąż tlącą się w sercu miłością pokonuje kolejne kilometry.
Czy uda mu się odnaleźć Paxa?


,,Pax“ jest ciepłą, czasami łamiącą serce książką o tym, że czasami jabłko pada bardzo daleko od jabłoni.

PS: Zanim zaczniecie czytać, przygotujcie pudełko chusteczek!

Czym jest prawdziwa przyjaźń?

Co kryje się za definicją słowa Nierozłączni?

I czy jeżeli się kogoś kocha, to pozwolić mu odejść, aby był szczęśliwszy niż z nami?


„Nie chciałem wojny, nie chciałem, żeby tata poszedł do wojska.
Nie chciałem opuszczać domu ani jechać do dziadka.
A już na pewno nie chciałem opuścić zwierzęcia, którym opiekowałem się pięć lat. ”


Historia...

To zdecydowanie najlepsza❤ książka Dana Browna . Niektóre sytuacje są nieco absurdalne, ale nie przeszkadza to w czytaniu. Jeżeli ktoś lubi zagadki, tajemnice i teorie spiskowe, to zdecydowanie książka dla niego.

To zdecydowanie najlepsza❤ książka Dana Browna . Niektóre sytuacje są nieco absurdalne, ale nie przeszkadza to w czytaniu. Jeżeli ktoś lubi zagadki, tajemnice i teorie spiskowe, to zdecydowanie książka dla niego.

Penny jest niezdarną nastolatką z zamiłowaniem do robienia zdjęć. Zaczyna prowadzić bloga pod pseudonimem Girl Online, na którym dzieli się swoimi najskrytszymi przemyśleniami. Kiedy przypadkowo kompromituje się przed całą szkołą, a filmik z tego wydarzenia trafia do internetu, wyjeżdża z rodzicami i przyjacielem do Nowego Jorku. Poznaje tam chłopaka, skrywającego tajemnicę, która może doprowadzić do ujawnienia tożsamości Girl Online. Do tego Penny musi zmagać się z atakami paniki, które skutecznie utrudniają jej życie. Książka jest luźno napisana, łatwo i przyjemnie się czyta. Pięknie opisane ulice Nowego Jorku nadają jej niesamowity klimat.

Penny jest niezdarną nastolatką z zamiłowaniem do robienia zdjęć. Zaczyna prowadzić bloga pod pseudonimem Girl Online, na którym dzieli się swoimi najskrytszymi przemyśleniami. Kiedy przypadkowo kompromituje się przed całą szkołą, a filmik z tego wydarzenia trafia do internetu, wyjeżdża z rodzicami i przyjacielem do Nowego Jorku. Poznaje tam chłopaka, skrywającego...