Teatr odtrąconych poetów

Bardzo smutna, jak i zarazem pełna nadziei historia o nastolatce z problemami psychicznymi. Wielkim plusem książki są przekazy które niesie i wartości które reprezentuje. Najważniejszym z przekazów to aby znaleźć sobie ludzi przy których czuje się dobrze, mieć przyjaciół i samemu być dla siebie przyjacielem. Jeżeli ktoś chce złamać sobie serce, a następnie posklejać na nowo powinien zdecydowanie sięgnąć po nią.

Bardzo smutna, jak i zarazem pełna nadziei historia o nastolatce z problemami psychicznymi. Wielkim plusem książki są przekazy które niesie i wartości które reprezentuje. Najważniejszym z przekazów to aby znaleźć sobie ludzi przy których czuje się dobrze, mieć przyjaciół i samemu być dla siebie przyjacielem. Jeżeli ktoś chce złamać sobie serce, a następnie posklejać na nowo...

Bardzo lubię czytać takie poruszające młodzieżówki i ta bardzo do mnie trafiła.

W momencie gdy pojawił się pewien zwrot akcji to chyba już do końca książki płakałam. Smutne, wzruszające, pokrzepiające i szokujące.

Bardzo lubię czytać takie poruszające młodzieżówki i ta bardzo do mnie trafiła.

W momencie gdy pojawił się pewien zwrot akcji to chyba już do końca książki płakałam. Smutne, wzruszające, pokrzepiające i szokujące.

Książka dobrze pokazuje aspekt życia dziewczyny, zmagającej się z OCD. To, jak czuję się niezrozumiana, samotna, opuszczona. Towarzystwo, które pojawia się później, jest dosyć oklepanym pójściem na łatwiznę, w kwestii popchnięcia akcji książki, aczkolwiek zakończenie mrozi krew w żyłach i sprawia, że całkowicie w inny sposób, patrzymy na wszystko, co działo się wcześniej w tej książce

Książka dobrze pokazuje aspekt życia dziewczyny, zmagającej się z OCD. To, jak czuję się niezrozumiana, samotna, opuszczona. Towarzystwo, które pojawia się później, jest dosyć oklepanym pójściem na łatwiznę, w kwestii popchnięcia akcji książki, aczkolwiek zakończenie mrozi krew w żyłach i sprawia, że całkowicie w inny sposób, patrzymy na wszystko, co działo się wcześniej w...

Sam/Samanta ma grupkę przyjaciółek z którymi wspólnie spędzą czas, ale nie zwierza się im ze swoich zmartwień. Ma hobbi, które jej pomaga, ale nie dzieli się tym z nimi. Ma swoje tajemnice, które zna tylko jej terapeutka. Sam ma problemy sama ze sobą, cierpi na zaburzenia obsesyjno kompulsyjne.
Jej życie zaczyna się jednak przekształcać, dzięki nowej znajomości, przyjaźni, a wniknięcie w Teatr Poetów pomaga jej w akceptacji, przebaczeniu i zrozumieniu siebie.
Znakomita młodzieżówka(nie tylko dla tej gr wiekowej) świetnie ukazująca problemy, frustracje, milczenie, uczucia, bunt młodych ludzi. Co więcej, fenomenalnie jest przedstawiony problem, z jakim mierzą się młodzi ludzie z nerwicą natręctw i jak ważne jest zrozumienie, wsparcie, pomoc ze strony rodzica oraz współpraca z terapeutą. I oczywisty wątek pierwszej miłości, bardzo umiejętnie poruszony. Zakończenie mocno zaskakuje, co jest kolejnym atutem tej książki. Bardzo polecam.
"Kiedy przestanę popełniać błędy? (...) A czemu na Boga chciałabyś przestać? Błędy. Próby i porażki. W ten sposób uczymy się chodzić, biegać i tego, że gorące przedmioty parzą. Całe życie popełniałaś błędy i nadal je będziesz, popełniać. - Super. - Chodzi o to, żebyś wyciągała z nich wnioski i szła dalej".

Sam/Samanta ma grupkę przyjaciółek z którymi wspólnie spędzą czas, ale nie zwierza się im ze swoich zmartwień. Ma hobbi, które jej pomaga, ale nie dzieli się tym z nimi. Ma swoje tajemnice, które zna tylko jej terapeutka. Sam ma problemy sama ze sobą, cierpi na zaburzenia obsesyjno kompulsyjne.
Jej życie zaczyna się jednak przekształcać, dzięki nowej znajomości, przyjaźni,...

Jak to jest być nierozumianym przez rówieśników, mieć ciągle wrażenie, że jest się innym, „nienormalnym” i nie móc być w stu procentach sobą?

A jak to jest spróbować to zmienić?

Przekonuje się o tym główna bohaterka, Sam, która znajduje tajemnicze pomieszczenie w swojej szkole, gdzie podczas dwóch przerw w tygodniu spotyka się kilkoro uczniów, którzy… czytają. Czytają to, co napiszą i na czym napiszą. Wkrótce bohaterka przekonuje się, że dla niej poezja to swego rodzaju ucieczka od rzeczywistości… No ale czy można ciągle się chować?

Poruszane zostają ważne tematy – od choroby, przez stratę ważnej osoby, po wyśmiewanie w szkole – czyli tematy, o których rzadko się rozmawia, a są niezwykle ważne!

Bo przecież ilu z nas to spotkało?

A ilu z nas o tym mówi?

Mimo że tematyka powieści nie jest łatwa – nie mamy do czynienia z typową młodzieżówką o szkolnych perypetiach – książkę czyta się bardzo szybko. Przyciąga – to chyba dobre słowo.

Teatr Odtrąconych Poetów przyciąga.

Jak to jest być nierozumianym przez rówieśników, mieć ciągle wrażenie, że jest się innym, „nienormalnym” i nie móc być w stu procentach sobą?

A jak to jest spróbować to zmienić?

Przekonuje się o tym główna bohaterka, Sam, która znajduje tajemnicze pomieszczenie w swojej szkole, gdzie podczas dwóch przerw w tygodniu spotyka się kilkoro uczniów, którzy… czytają. Czytają to,...

Książka bardzo mi się podobała, chociaż wedlug mnie za szybko stało się to wszystko z tym romansem. Mimo tego, że nie lubię tego typu wątków, w książce nie był to temat przewodni. Szybko odwróciłam sobie uwagę nagłym zwrotem akcji, dzięki któremu mogę powiedzieć że książka mnie usytysfakcjonowała.

Książka bardzo mi się podobała, chociaż wedlug mnie za szybko stało się to wszystko z tym romansem. Mimo tego, że nie lubię tego typu wątków, w książce nie był to temat przewodni. Szybko odwróciłam sobie uwagę nagłym zwrotem akcji, dzięki któremu mogę powiedzieć że książka mnie usytysfakcjonowała.

Sięgnęłam po książkę, ponieważ wydawała mi się ona idealną, a przede wszystkim lekką, lekturą na wakacje. Owszem, czytało się bardzo przyjemnie, ale nie spodziewałam się tak pięknie rozbudowanej fabuły i wątków pobocznych. Problemy poruszane w tej historii są bardzo istotne, dziś szczególnie w kręgach młodzieżowych, ale nie tylko. Ja sama odnalazłam w książce piękno i niezwykle przydatne rady na każdy dzień. Jestem pewna, że kiedyś wrócę do tej lektury i polecam ją każdemu z całego serca.

Sięgnęłam po książkę, ponieważ wydawała mi się ona idealną, a przede wszystkim lekką, lekturą na wakacje. Owszem, czytało się bardzo przyjemnie, ale nie spodziewałam się tak pięknie rozbudowanej fabuły i wątków pobocznych. Problemy poruszane w tej historii są bardzo istotne, dziś szczególnie w kręgach młodzieżowych, ale nie tylko. Ja sama odnalazłam w książce piękno i...

Kiedy tylko zobaczyłam z tyłu książki porównanie do "Stowarzyszenia Umarłych Poetów" pomyślałam, że muszę to przeczytać. I chociaż początkowo czułam się rozczarowana, to koniec końców książka naprawdę mi się podobała.
Samantha to szesnastolatka z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi, która dzięki nowej, tajemniczej przyjaciółce trafia do szkolnej piwnicy, gdzie grupka ludzi spotyka się, aby dzielić się swoją twórczością w tak zwanym Teatrze Poetów.
Opowieść o zrozumieniu, dorastaniu, a także o tym, że ludzki umysł nie jest tak oczywisty jak może nam się wydawać. Zaburzenia, z którymi zmaga się Samantha, nie zostały potraktowane powierzchownie ani zepchnięte na boczne tory, lecz cały czas były częścią bohaterki. Na końcu dobry i nieoczekiwany zwrot akcji, którego zupełnie się nie spodziewałam.

Kiedy tylko zobaczyłam z tyłu książki porównanie do "Stowarzyszenia Umarłych Poetów" pomyślałam, że muszę to przeczytać. I chociaż początkowo czułam się rozczarowana, to koniec końców książka naprawdę mi się podobała.
Samantha to szesnastolatka z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi, która dzięki nowej, tajemniczej przyjaciółce trafia do szkolnej piwnicy, gdzie grupka ludzi...

16 letnia Sam leczy się psychiatryczne, gdyż cierpi na ataki paniki, nerwicę i natręctwo myśli. Od lat utrzymuje chorobę w tajemnicy. Nieustannie zabiega o względy ,,przyjaciółek,, które poniżają ją i słabszych oraz ciągle chcą udowadniać, że są lepsze od niej. Jednak pewnego dnia tajemnicza Caroline zaprowadza Sam do sekretnego pokoju w piwnicy szkoły. Miejsce to, przez wtajemniczonych nazywane jest Teatrem Poetów. Spotykają się tam osoby z problemami, odrzucone, gnębione lub ignorowane przez innych uczniów.
Od tej pory świat dziewczynki całkiem się zmienia.
I kiedy Sam zaczyna myśleć, że wszystko w jej życiu nareszcie się układa, napotyka na niespodziewanego przeciwnika-Siebie.
A dokładnie swój mózg, przez co nie może już dłużej sobie ufać.
Aby dowiedzieć się prawdy, musi odkryć smutną historię o początkach Teatru Poetów.

Uczniowie podczas tajnych spotkań recytują napisane przez siebie wiersze, które może nie są najlepszej jakości, ale to nie o to chodzi. Chodzi o szczerość. Piszą, aby przekazać zaufanym ludziom to co ich smuci, raduje, opisują problemy i uczucia, o których nigdy by głośno nie powiedzieli.
I to jest piękne❤.
Teatr Odtrąconych Poetów to mądra, często łamiąca serce historia o odmienności i odrzuceniu wśród młodych ludzi, tylko ze względu na to, że są inni niż wszyscy.
W czytaniu przeszkadzało mi jedynie to, jak szybko nawiązywały się relacje między bohaterami.
Mimo wszystko to chyba jedna z najlepszych książek jakie czytałam. Bardzo, bardzo polecam. Porusza naprawdę Ważny temat.
☀

16 letnia Sam leczy się psychiatryczne, gdyż cierpi na ataki paniki, nerwicę i natręctwo myśli. Od lat utrzymuje chorobę w tajemnicy. Nieustannie zabiega o względy ,,przyjaciółek,, które poniżają ją i słabszych oraz ciągle chcą udowadniać, że są lepsze od niej. Jednak pewnego dnia tajemnicza Caroline zaprowadza Sam do sekretnego pokoju w piwnicy szkoły. Miejsce to, przez...

Dobra lektura o problemach psychologicznych uczniów z liceum. Samantha ukrywa przed znajomymi to, że ma nerwicę i ataki paniki. Pisze wiersze i czyta je na spotkaniach tytułowych odtrąconych poetów.
Uczniowie różnych szkół powinni przeczytać.

Dobra lektura o problemach psychologicznych uczniów z liceum. Samantha ukrywa przed znajomymi to, że ma nerwicę i ataki paniki. Pisze wiersze i czyta je na spotkaniach tytułowych odtrąconych poetów.
Uczniowie różnych szkół powinni przeczytać.