Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wieki całe nie czytałam "Eryka" - a teraz przeglądając opinie trafiłam na takie, że słabszy niż reszta, chaotyczny itp. No bez przesady - może faktycznie na pierwszą książkę dla osoby nie znającej twórczości Pratchetta bym nie poleciła, ale dla fana serii - po prostu super. Równie zabawny i błyskotliwy jak inne książki - a ze względu na małą objętość jest po prostu idealną rozrywką na jedno popołudnie ;)

Wieki całe nie czytałam "Eryka" - a teraz przeglądając opinie trafiłam na takie, że słabszy niż reszta, chaotyczny itp. No bez przesady - może faktycznie na pierwszą książkę dla osoby nie znającej twórczości Pratchetta bym nie poleciła, ale dla fana serii - po prostu super. Równie zabawny i błyskotliwy jak inne książki - a ze względu na małą objętość jest po prostu idealną...

Lepsza niż pierwsza część - jak się już rozkręciła to w sumie praktycznie tak dobra jak "Malowany człowiek" ;)

Lepsza niż pierwsza część - jak się już rozkręciła to w sumie praktycznie tak dobra jak "Malowany człowiek" ;)

Może jednak krytyczniej nastawiona do książki jestem, niż kiedy pierwszy raz ją czytałam, ale tym razem irytowały mnie dłużyzny. Za dużo nudnawych wątków, żeby wyżej ocenić.

Może jednak krytyczniej nastawiona do książki jestem, niż kiedy pierwszy raz ją czytałam, ale tym razem irytowały mnie dłużyzny. Za dużo nudnawych wątków, żeby wyżej ocenić.

Autor pisze, że to opowiadanka do wycięcia których zmusiła go redaktorka - no cóż - trzeba powiedzieć, że dobrą miał redaktorkę. :) Opowiadania niby super - ale słabsze niż książki.

Autor pisze, że to opowiadanka do wycięcia których zmusiła go redaktorka - no cóż - trzeba powiedzieć, że dobrą miał redaktorkę. :) Opowiadania niby super - ale słabsze niż książki.

To chyba moja ulubiona "lekka" seria fantasy. Niby trochę błędów technicznych by się znalazło - ale jak na leciutką lekturę wyjątkowo dobrze napisana. Czyta się łatwo, szybko, przyjemnie i z zainteresowaniem :)

To chyba moja ulubiona "lekka" seria fantasy. Niby trochę błędów technicznych by się znalazło - ale jak na leciutką lekturę wyjątkowo dobrze napisana. Czyta się łatwo, szybko, przyjemnie i z zainteresowaniem :)

Do męczącego stylu nawet się przyzwyczaiłam. Ale sporą część książki zajmował opis bitwy i przygotowań do tejże. Znakomicie sprawdził by się w podręczniku "taktyka dla opornych".
Zaczęłam już czytać kolejny tom. Akcja dzieje się "kilka lat później". Mam nieuzasadnioną niczym nadzieję, że forma i treść też będzie dojrzalsza.

Do męczącego stylu nawet się przyzwyczaiłam. Ale sporą część książki zajmował opis bitwy i przygotowań do tejże. Znakomicie sprawdził by się w podręczniku "taktyka dla opornych".
Zaczęłam już czytać kolejny tom. Akcja dzieje się "kilka lat później". Mam nieuzasadnioną niczym nadzieję, że forma i treść też będzie dojrzalsza.

Waham się czy oceny nie obniżyć. Forma się robi coraz bardziej męcząca. Język jak w książkach dla dzieci - typu "byli naprawdę przerażającymi zbrodniarzami". I jest tak niewiarygodnie przesadnie przeładowane nudnymi epitetami, jak niniejsza moja wypowiedź. Mam skłonność do popełniania tego rodzaju błędów - więc zwracam na to uwagę i strasznie mnie bije po oczach. Tylko standardowo mam zwyczaj czytania swoich wypowiedzi i przed zapisaniem wykasowywania połowy tekstu, żeby dało je się znośnie i sensownie czytać. Autorce też by się to przydało. Dotyczy to praktycznie każdego zdania "... stwierdził, chwytając oburącz linę, która miała mu służyć za pomoc przy wchodzeniu na górę". Naprawdę dokładnie to samo znaczyłoby " stwierdził chwytając linę" :) Mam wrażenie, że gdyby zastosować takie "odchudzanie" to 12 tomów zmieściło by się w 2.

Waham się czy oceny nie obniżyć. Forma się robi coraz bardziej męcząca. Język jak w książkach dla dzieci - typu "byli naprawdę przerażającymi zbrodniarzami". I jest tak niewiarygodnie przesadnie przeładowane nudnymi epitetami, jak niniejsza moja wypowiedź. Mam skłonność do popełniania tego rodzaju błędów - więc zwracam na to uwagę i strasznie mnie bije po oczach. Tylko...

Arcydzieło to nie jest, ale całkiem przyjemnie zapowiadająca się seria. Może trochę jak książka dla dzieci - w sensie opisu "potworów" i zagrożeń. I zmiany narracji takie trochę ni przypiął ni wypiął. Żadna głębia bohatera nie jest przedstawiana, więc w sumie sensowniejsza była by narracja w trzeciej osobie. Jeszcze całą listę różnych drobnych zarzutów bym mogła sformułować, ale ogólnie naprawdę nie jest zła. Z przyjemnością sięgnę po drugi tom.

Arcydzieło to nie jest, ale całkiem przyjemnie zapowiadająca się seria. Może trochę jak książka dla dzieci - w sensie opisu "potworów" i zagrożeń. I zmiany narracji takie trochę ni przypiął ni wypiął. Żadna głębia bohatera nie jest przedstawiana, więc w sumie sensowniejsza była by narracja w trzeciej osobie. Jeszcze całą listę różnych drobnych zarzutów bym mogła...

Naprawdę świetne opowiadania. Lekkie, miłe, przyjemne, wciągające.

Naprawdę świetne opowiadania. Lekkie, miłe, przyjemne, wciągające.

Kocham książki Jadowskiej. Fakt, że długo się do nich przekonywałam - pamiętam, że pierwsze tomy serii o Dorze ciężko mi było ocenić pozytywnie -zero sensu, tylko z narcyzmu bohaterki wynika jej wielka popularność i wspaniałość - bo nie z żadnych logicznych przesłanek. Ale z czasem się wciągnęłam - jak człowiek przymknie oko na ten zgrzytający brak sensu - to ogólnie wykreowany świat jest super - pomysłowy, oryginalny. Seria o Witkacym jest w sumie chyba ciekawsza niż o Dorze - wolę mitologię indiańską niż chrześcijańską - oryginalniejsza jest :)

Kocham książki Jadowskiej. Fakt, że długo się do nich przekonywałam - pamiętam, że pierwsze tomy serii o Dorze ciężko mi było ocenić pozytywnie -zero sensu, tylko z narcyzmu bohaterki wynika jej wielka popularność i wspaniałość - bo nie z żadnych logicznych przesłanek. Ale z czasem się wciągnęłam - jak człowiek przymknie oko na ten zgrzytający brak sensu - to ogólnie...

Nawet się cieszyłam, że będzie seria bez Dory, bo uniwersum fajne - może będzie lepsza.
Ale z tą perfekcyjnością kobiet to coś szanowna autorka ma. Katia, która w serii o Dorze wcale taka idealna nie była - tutaj wchodząc na postać bardziej pierwszoplanową oczywiście zaczyna być ideałem (i wygląd i charakter). No ale nie ma już tego "o jejciu jejciu jaka ja jestem zajefajniebista" z Dory.
Strasznie mnie to ciągle irytuje w tej serii. Niemniej czyta się na tyle dobrze, miło, lekko, przyjemnie, sympatycznie, szybko, itd...., że można próbować zignorować tę niedogodność.

Nawet się cieszyłam, że będzie seria bez Dory, bo uniwersum fajne - może będzie lepsza.
Ale z tą perfekcyjnością kobiet to coś szanowna autorka ma. Katia, która w serii o Dorze wcale taka idealna nie była - tutaj wchodząc na postać bardziej pierwszoplanową oczywiście zaczyna być ideałem (i wygląd i charakter). No ale nie ma już tego "o jejciu jejciu jaka ja jestem...

Trzeba przyznać że dobrze napisana seria. Niby obyczajówka a wciągająca jak kryminał. :)

Trzeba przyznać że dobrze napisana seria. Niby obyczajówka a wciągająca jak kryminał. :)