Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mocna, wciągająca książka o niezłomnych córkach i synach Francji, pochodzących z różnych warstw społecznych, którzy z nienawiści do okrutnego okupantów i zdrajców Ojczyzny oraz z niechęci do zarówno działających zbyt impulsywnie komunistów z FTP jak i zbyt ostrożnych w walce zwolenników gen. de Gaulle'a z AS, walczą w doskonale zorganizowanym, niezależnym oddziale partyzanckim "Koziorożec" w Alpach Delfinackich (podporządkowują się dopiero powstałym z połączenia całego Ruchu Oporu FFI) składając przy tym Francji Walczącej wielkie ofiary i narażając się tym, którym obca jest jedność narodu w dniu próby...

Jedyne do czego się muszę doczepić w tej książce to po 1 lekkie zgubienie się autora w czasie (najpierw jest dzień 2 lipca a dopiero potem nagła informacja o lądowaniu w Normandii 6 czerwca, później jest najpierw informacja o lądowaniu w Prowansji 15 sierpnia a dopiero potem trwa mająca miejsce między 21 lipca a 5 sierpnia niewymieniona z nazwy bitwia na Vercors), po 2 "szef Gestapo w Villard d'Isere" (fikcyjna miejscowość wzorowana na prawdziwym mieście Grenoble) to de facto "komendant Sipo-SD na Delfinat" o czym świadczy jego wysoki stopień oficerski, zakres kompetencji oraz posiadanie wśród podwładnych "szefa IV wydziału" szyli właściwego szefa Gestapo (niestety częsty błąd w książkach, filmach i serialach...).

Książka warta polecenia każdemu zainteresowanemu taką tematyką, a w szczególności osobom, które bezmyślnie powtarzają brednie z demotywatorów i innych "źródeł wiedzy", że "Ruchu Oporu we Francji nie było, tylko wino pili z Niemcami huehue" ;]

Mocna, wciągająca książka o niezłomnych córkach i synach Francji, pochodzących z różnych warstw społecznych, którzy z nienawiści do okrutnego okupantów i zdrajców Ojczyzny oraz z niechęci do zarówno działających zbyt impulsywnie komunistów z FTP jak i zbyt ostrożnych w walce zwolenników gen. de Gaulle'a z AS, walczą w doskonale zorganizowanym, niezależnym oddziale...

Publikacja stanowi cenne źródło wiedzy dotyczące symboliki polskiego komunistycznego* ruchu oporu oraz złożonych z Polek i Polaków oddziałów walczących w szeregach podziemia francuskiego i jugosłowiańskiego. Badając historię obojętnie konspiracji polskiej, francuskiej czy jugosłowiańskiej albo rekonstruując sylwetkę bojownika GL PPR/AL czy polskich oddział w FFI i NOVJ warto do niej zajrzeć.


* należałoby wziąć ten przymiotnik w cudzysłów ze względu na to, że o ile Gwardia Ludowa PPR i jej lokalni poprzednicy były organizacjami komunistycznymi to Armia Ludowa przyjęła już bardziej ogólny charakter (chociaż dyskretne wpływy na szczeblach dowódczych zachowali leniniści)

Publikacja stanowi cenne źródło wiedzy dotyczące symboliki polskiego komunistycznego* ruchu oporu oraz złożonych z Polek i Polaków oddziałów walczących w szeregach podziemia francuskiego i jugosłowiańskiego. Badając historię obojętnie konspiracji polskiej, francuskiej czy jugosłowiańskiej albo rekonstruując sylwetkę bojownika GL PPR/AL czy polskich oddział w FFI i NOVJ...

Tomik dotyczący ruchu oporu w Europie zachodniej: Francji, krajach BeNeLux-u, Norwegii i Danii (do szczęścia brakuje tylko Włoch). Omówione zostały pokrótce historie i metody działania ruchu oporu w krajach wymienionych powyżej. Poznajemy także historie polskiego wątku w tych ruchach oporu.

Bardzo dobra pozycja dla początkujących badaczy Ruchu Oporu w tych państwach oraz laików żyjących kłamliwym mitem, że "Francuzi to nie mieli ruchu oporu i tylko kolaborowali a taka Norwegia czy Belgia to w ogóle go nie miała hahahiho".

Tomik dotyczący ruchu oporu w Europie zachodniej: Francji, krajach BeNeLux-u, Norwegii i Danii (do szczęścia brakuje tylko Włoch). Omówione zostały pokrótce historie i metody działania ruchu oporu w krajach wymienionych powyżej. Poznajemy także historie polskiego wątku w tych ruchach oporu.

Bardzo dobra pozycja dla początkujących badaczy Ruchu Oporu w tych państwach oraz...

Henryk Dobrzański ps. "Hubal" - legendarny pierwszy polski partyzant. To mit, "Hubal" był de facto ostatnim polskim zagończykiem i ostatnim żołnierzem wojny obronnej. Człowiek, którego karierę uratował wybuch II wojny światowej gdyż w latach 30 przez swój zawadiacki charakter stracił szacunek wojska, przyjaciół i rodziny. W 1939 otrzymał od losu szansę zrehabilitowania się którą wykorzystał. Sól w oku Niemców i... Polaków ze Służby Zwycięstwa Polski i Związku Walki Zbrojnej, którzy wielokrotnie bez skutku kazali Dobrzańskiemu rozwiązać oddział a jego chciano postawić przed sądem polowym.

Oddział Wydzielony Wojska Polskiego min. dzięki filmowy Bohdana Poręby z niezapominanym Ryszardem Filipskim w roli tytułowej (który potem podobno zaczął utożsamiać z "Hubalem") to prawdziwa legenda polskie oręża. Chociaż de facto nie byli partyzantami tylko zagończykami to właśnie oni jako jedni z pierwszych wystąpili zwarci, umundurowani i uzbrojeni przeciwko hitlerowskiemu najeźdźcy (ruch partyzancki odradzał się w Polsce nieśmiale od 1941; nacisk od dopiero 1943). Hubalczycy legendą stali się jeszcze za życia gdyż przez kolejne lata okupacji ludność z kieleckiego opowiadała historie o "szalonym majorze" i jego ludziach.

Henryk Dobrzański ps. "Hubal" - legendarny pierwszy polski partyzant. To mit, "Hubal" był de facto ostatnim polskim zagończykiem i ostatnim żołnierzem wojny obronnej. Człowiek, którego karierę uratował wybuch II wojny światowej gdyż w latach 30 przez swój zawadiacki charakter stracił szacunek wojska, przyjaciół i rodziny. W 1939 otrzymał od losu szansę zrehabilitowania się...

Historia zapomnianej drugiej co do wielkości największej organizacji polskiego ruchu oporu. Bataliony Chłopskie - zbrojne podziemne ramię polskiego ruchu ludowego w czasie II wojny światowej. Liczyły w szczytowym momencie ok. 160 tys. bojowników, przede wszystkim w oddziałach partyzanckich (procentowo największy wkład w ruch polowy ze wszystkich organizacji). Od zakończenia wojny w Polsce panuje niezdrowa tendencja do dzielenia żołnierzy i partyzantów na gorszych i lepszych przez przynależność organizacyjno-wojskową (a nie osobiste wybryki poszczególnych jednostek). BCh od zawszę były zapomniane, pomijane lub stawiane na kolejnym miejscu. Niesłusznie bo każda ofiara krwi się liczy. Największą słabością BCh była słaba komunikacja na linii Komenda Główna-Komendy Okręgowe-oddziały leśne. Dlatego w roku 1944, roku wzrostu ruchu oporu w całej Europie, oddziały BCh albo scalały się z prolondyńską Armią Krajową, albo ogólnolewicową (lecz zdominowaną w kierownictwie przez PPR) Armią Ludową, albo pozostawały wierne idei samodzielności. Wszystko zależało od prywatnego nastawienia dowódców na szczeblu lokalnym. W publikacji tej znajdziemy zarys ich działalności.

Historia zapomnianej drugiej co do wielkości największej organizacji polskiego ruchu oporu. Bataliony Chłopskie - zbrojne podziemne ramię polskiego ruchu ludowego w czasie II wojny światowej. Liczyły w szczytowym momencie ok. 160 tys. bojowników, przede wszystkim w oddziałach partyzanckich (procentowo największy wkład w ruch polowy ze wszystkich organizacji). Od zakończenia...

Opracowanie historyczne polskiego ruchu oporu z lat 1939-45. Wbrew mitom nie był to najsilniejszy ruch oporu w Europie (na miejscu pierwszym była Jugosławia, na drugim okupowana część Związku Radzieckiego) jednak zapisuje się w tzw. "top 3" (chyba, ze doliczymy Daleki Wschód). Nie dokonaliśmy tego co zrobili w lutym 1944 Francuzi (mieszczący się na miejscu zaraz za Polakami) - stworzyli jednolitą armię podziemną łączącą wszystkie stronnictwa oporu od skrajnej lewicy po prawicę. U nas dalej były widoczne podziały polityczne jednak często skłóceni ze sobą partyzanci AK, AL, BCh i innych mniejszych potrafili zawierać sojusze na czas bitew. W tej publikacji skupiamy się głównie na liczbach i zarysie historii ogółu polskiego antyhitlerowskiego ruchu oporu.

Opracowanie historyczne polskiego ruchu oporu z lat 1939-45. Wbrew mitom nie był to najsilniejszy ruch oporu w Europie (na miejscu pierwszym była Jugosławia, na drugim okupowana część Związku Radzieckiego) jednak zapisuje się w tzw. "top 3" (chyba, ze doliczymy Daleki Wschód). Nie dokonaliśmy tego co zrobili w lutym 1944 Francuzi (mieszczący się na miejscu zaraz za...

Wojownika Mustafa Kemal Pasza Ataturk - Marszałek Turcji, generał-major armii osmańskiej, pierwszy przewodniczący Wielkiego Zgromadzenia Narodowego Turcji, pierwszy premier rządu TBMM, pierwszy Prezydent Republiki Turcji. Człowiek bez którego nigdy nie powstałby nowoczesny, europejski, laicki kraj o nazwie Turcja, zamiast tego widzielibyśmy w Anatolii tzw. "Nową (Wielką) Grecję", inne kolonie oraz malutkie państewko postosmańskie zarządzane przez Brytyjczyków. Nienadaremno Kemal Ataturk jest dla Turków największym synem tego narodu, większym niż de Gaulle i Napoleon dla Francji. Bohater wojen bałkańskich, w Trypolitanii i Albanii, niepotrzebnej dla Imperium Osmańskiego jej gwoździa do trumny czyli Wielkiej Wojny (I wojna światowa), która to przyniosła mu sławę na czele z frontem pod Canakkale, człowiek, który rzucił rękawicę okupantom, twórca zalążka nowego państwa, głównodowodzący w wojnie o niepodległość Turcji, twórca i reformator Republiki. Był dyktatorem ale w przeciwieństwie do swoich odpowiedników takich jak np. Hitler, Stalin czy nawet Piłsudski nie wprowadził aż takich represji przeciwko opozycji. Najważniejsza była budowa nowego państwa, w ostatnich latach życia uczynił nawet pierwsze kroki w kierunku do demokracji.

Książka nie jest stuprocentowym ideałem (np. parę błędów w podpisach zdjęć) jednak na jej korzyść należy zapisać, że jest to chyba jedyna wydana w Polsce biografia Ojca Turków. Człowieka, które pamięć, dobre imię i dziedzictwo niszczy teraz skrajna prawica Recepa Erdogana.

Wojownika Mustafa Kemal Pasza Ataturk - Marszałek Turcji, generał-major armii osmańskiej, pierwszy przewodniczący Wielkiego Zgromadzenia Narodowego Turcji, pierwszy premier rządu TBMM, pierwszy Prezydent Republiki Turcji. Człowiek bez którego nigdy nie powstałby nowoczesny, europejski, laicki kraj o nazwie Turcja, zamiast tego widzielibyśmy w Anatolii tzw. "Nową (Wielką)...

Bardzo dobrze i obiektywnie napisana książka o bardzo trudnej historii Białorusi w czasie Wielkiej Wojny Ojczyźnianej tj. II wojny światowej. Autor pokazuje, że po stronie białoruskich partyzantów radzieckich byli zarówno bohaterowie walczący o wolność spod hitlerowskiej okupacji jak i zbrodniarze i karierowicze oraz luzie szukający zemsty na hitlerowcach, i tak samo po stronie kolaborantów byli oddani Rzeszy faszyści i naziści, chorągiewki trzymające z tym kto aktualnie jest silny, karierowicze i ludzie szukający zemsty na stalinistach. Na Białorusi nie wykształcił się żaden ruch i antynazistowski i antykomunistyczny (prócz pewnych grup socjaldemokratów, których autor nie mam pojęcia dlaczego pominął, które były jednak tak małe a i większość z nich wybrała jako mniejsze zło Związek Radziecki). W tym lesistym i bagnistym kraju ścierały się interesy białoruskie, radzieckie, niemieckie, rosyjskie, litewskie, ukraińskie i polskie. Obrywa się każdemu, nawet AK, której nowogródzki oddział bez zgody KG zawarł sojusz z hitlerowcami przeciwko Sowietom.

Białoruś ma bardzo ciężką historię jeśli chodzi o lata II wojny światowej i bez zrozumienia jej nie zrozumiemy także czemu od 24 lat władzę autorytarną sprawuje tam Aleksandr Łukaszenka. Często cytowane w Polsce jako "proeuropejskie i demokratyczne" hasło "Żywie Biełarus!" (pol "Niech żyje Białoruś!") ze zjednoczoną Europą i demokracją ma tyle wspólnego co "Sława Ukrajini! Herojam sława!" - hasło to wymyślili kolaborujący z nazistami białoruscy nacjonaliści i używali go jako przeciwwagę do "Heil Hitler!". Warto sięgnąć po tę książkę by poznać mało znaną w Polsce historię kraju, który leży tak blisko nas a tak mało o nim wiemy.

Jako pasjonat wszelkich ruchów oporu zawiodłem się skromnie opisanym radzieckim ruchem partyzanckim w tym kraju jednak umówmy się, publikacja tam ma celu przedstawić tylko jego zarys a skupić się na ogóle historii Rusi Białej. Za to poznałem nieznaną mi do tamtego momentu historię porzuconego planu stworzenia w Armii Czerwonej autonomicznej armii Białoruskiej SRR, która kto wie, może spowodowałaby, że po wyzwoleniu w 1944 zamiast kontynuacji BSRR istniałoby znajdujące się w bloku wschodnim lecz niepodległe państwo białoruskie (jak np. PRL).

PS Znalazłem jeden błąd w fotografiach - zdjęcie żołnierza Białoruskiej Obrony Krajowej w pełnym oporządzeniu nie pochodzi z okresu okupacji. To współczesna fotografia rekonstruktora BKA (tyle, że z filtrem czarno-białym).

Bardzo dobrze i obiektywnie napisana książka o bardzo trudnej historii Białorusi w czasie Wielkiej Wojny Ojczyźnianej tj. II wojny światowej. Autor pokazuje, że po stronie białoruskich partyzantów radzieckich byli zarówno bohaterowie walczący o wolność spod hitlerowskiej okupacji jak i zbrodniarze i karierowicze oraz luzie szukający zemsty na hitlerowcach, i tak samo po...

Autor przybliża nam historię drugiej po 1 WDP im. Tadeusza Kościuszki najsłynniejszej jednostki Wojska Polskiego (ludowego/odrodzonego) na Froncie Wschodnim - 1 Warszawskiej Brygady Pancernej im. Bohaterów Westerplatte. Publikacja zaczyna się w chwili gdy w 1939 zachodnie ziemie białoruskie i ukraińskie przed wojną wchodzące w skład Polski zostały włączone do Związku Radzieckiego a wielu ich polskich mieszkańców deportowano w głąb Kraju Rad, kończy się natomiast w 1946, gdy warszawska pancerna została przeformowana w 1 Warszawski Pułk Czołgów. Poznajemy historię pierwszej jednostki pancernej Ludowego Wojska Polskiego, która tylko raz mogła być prawdziwą brygadą czołgów gdyż przez większość jej istnienia był traktowana jako swego rodzaju wypożyczalnia czołgów dla polskich i radzieckich jednostek piechoty. Poznajemy też historię kilku rzeczywistych żołnierzy i żołnierek 1 WBPanc, z których najważniejszy jest zwiadowca Marian Chodor, autor rękopisu pamiętnika Sybiraka.

Mam parę zastrzeżeń min. brak osobnego aneksu z dokumentami, listami i zdjęciami (zdjęć parę jest ale ich jakość pozostawia wiele do życzenia) ale polecam tę publikację. Chyba pierwszą w III RP książkę (nie tomik kolekcji czy artykuł) dotyczącą historii tej jednostki.

Autor przybliża nam historię drugiej po 1 WDP im. Tadeusza Kościuszki najsłynniejszej jednostki Wojska Polskiego (ludowego/odrodzonego) na Froncie Wschodnim - 1 Warszawskiej Brygady Pancernej im. Bohaterów Westerplatte. Publikacja zaczyna się w chwili gdy w 1939 zachodnie ziemie białoruskie i ukraińskie przed wojną wchodzące w skład Polski zostały włączone do Związku...

Dramat napisany w czasach chyba największej germanofobii w Polsce (prócz II wojny światowej, o której on opowiada). Leon Kruczkowski chyba jako pierwszy przypomniał Polakom, że Niemcy to też ludzie. Na przykładzie rodziny Sonnenbruchów oraz ich przyjaciół autor pokazał, że w czasie jednej z najgorszych wojen w historii ludzkości, Niemcy, uznawani przez większość świata za zło wcielone, dzielili się na nazistów i antynazistów, ludzi dobrych (np. Ruth i Joachim Peters) i złych (np. Willi i Berta) a także kontrowersyjnych (np. Walter). Pojawia się nawet Juryś, polski kolaborant, chociaż już wtedy rodziła się kłamliwa opinia, że wszyscy Polacy byli antyfaszystami. Sztuka odważna i przejmująca, polecam także polsko-amerykański film z 1996 na jej podstawie.

Dramat napisany w czasach chyba największej germanofobii w Polsce (prócz II wojny światowej, o której on opowiada). Leon Kruczkowski chyba jako pierwszy przypomniał Polakom, że Niemcy to też ludzie. Na przykładzie rodziny Sonnenbruchów oraz ich przyjaciół autor pokazał, że w czasie jednej z najgorszych wojen w historii ludzkości, Niemcy, uznawani przez większość świata za...

Klasyka polskiej literatury drugowojennej. Opowieść o lotnikach 303 Dywizjonu Myśliwskiego Warszawskiego im. Tadeusza Kościuszki a dokładniej o udziale tej jednostki w bitwie o Brytanię. Nie byli jedynymi obcokrajowcami pomagającymi wówczas Royal Air Force, prócz nich walczyli także Francuzi, Belgowie, Czesi, Słowacy, Polacy z innych jednostek i wiele wiele innych narodów. Jednak to 303 Dywizjon Myśliwski z Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie jest uznawany za najsłynniejszy i najbardziej zasłużony w tym podniebnym boju. I to właśnie ich historię Arkady Fiedler nam przedstawia.

Klasyka polskiej literatury drugowojennej. Opowieść o lotnikach 303 Dywizjonu Myśliwskiego Warszawskiego im. Tadeusza Kościuszki a dokładniej o udziale tej jednostki w bitwie o Brytanię. Nie byli jedynymi obcokrajowcami pomagającymi wówczas Royal Air Force, prócz nich walczyli także Francuzi, Belgowie, Czesi, Słowacy, Polacy z innych jednostek i wiele wiele innych narodów....

Kolejne dzieło wybitnego dziennikarza i prawnika, który stał się najlepszym polskim popularyzatorem historii.

W tej książce Bogusław Wołoszański przedstawia nam prawdziwą twarz Heinricha Himmlera, Reichsfuhrera-SS, ministra spraw wewnętrznych Rzeszy Wielkoniemieckiej. Sam przedstawiał się (co podtrzymywała nazistowska propaganda) jako najwierniejszy poddany i wykonawca woli Adolfa Hitlera. I ta opinia przeniknęła poza hitlerowskie imperium i zakorzeniła się na całym świecie. Prócz wierności w wykonywaniu zbrodniczych rozkazów w Niemczech oraz w krajach okupowanych reszta jest fikcją. Himmler od samego początku nienawidził Hitlera, chciał zająć jego stanowisko Wodza i Kanclerza Rzeszy, spiskował, planował zamachy, prowadził negocjacje z wywiadami państw Zachodu w Szwecji i w Szwajcarii.

Kolejne dzieło wybitnego dziennikarza i prawnika, który stał się najlepszym polskim popularyzatorem historii.

W tej książce Bogusław Wołoszański przedstawia nam prawdziwą twarz Heinricha Himmlera, Reichsfuhrera-SS, ministra spraw wewnętrznych Rzeszy Wielkoniemieckiej. Sam przedstawiał się (co podtrzymywała nazistowska propaganda) jako najwierniejszy poddany i wykonawca...

Wacław Im-Czyżewski był w czasie wojny sekretarzem okręgu janowskiego Polskiej Partii Robotniczej, partyzantem Gwardii Ludowej a następnie oficerem informacji Obwodu II Armii Ludowej. Po wyzwoleniu został szefem ochrony Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. Ta część obejmuje jednak tylko jego wspomnienia z czasów hitlerowskiej okupacji. W książce znajdziemy min. dużo informacji nt. działań GL i AL w całym obwodzie lubelskim (nie tylko w okręgu południowym-janowskim, gdzie działał Czyżewski), zdjęcia archiwalne etc. Propagandy peerelowskiej aż tak wiele w tej publikacji nie ma, bez względu na poglądy warto po nią sięgnąć gdyż w historii każde źródło jest ważne.

Wacław Im-Czyżewski był w czasie wojny sekretarzem okręgu janowskiego Polskiej Partii Robotniczej, partyzantem Gwardii Ludowej a następnie oficerem informacji Obwodu II Armii Ludowej. Po wyzwoleniu został szefem ochrony Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. Ta część obejmuje jednak tylko jego wspomnienia z czasów hitlerowskiej okupacji. W książce znajdziemy min. dużo...

Hans Kloss - zrodzony z Henryka von Goldringa, młodszy brat Otto von Stirlitza, daleki kuzyn Jamesa Bonda.

Zazwyczaj droga wygląda tak, że najpierw jest książka a potem ekranizacja. Tutaj wyglądało to inaczej: najpierw arcydzieło "Baron von Goldring" Jurija Dold-Mychajłyki, potem cykl spektakli teatru telewizji pt. "Stawka większa niż życie", dla którego inspiracją była radziecka powieść ukraińskiego pisarza, następnie serial uznawany za arcydzieło polskiej telewizji pod tym samym tytułem co teatr (główną rolę w obu produkcjach zagrał niezapomniany Stanisław Mikulski) a dopiero potem powieść na podstawie jego i spektakli oraz komiksy zaś po latach film "Hans Kloss. Stawka większa niż śmierć".

Główny bohater to Pomorzanin Stanisław Moczulski (w serialu pod nazwiskiem Stanisław Kolicki). Okazał się być sobowtórem Hansa Klossa - Niemca z Kłajpedy. Został on agentem radzieckiego (a potem i polskiego) wywiadu w Abwehrze pod kryptonimem J-23 (w oddziałach partyzanckich GL i AL znany jako "Janek"). Służąc na okupowanych ziemiach Polski, Francji, Związku Radzieckiego oraz w Rzeszy podszywał się pod swojego sobowtóra.

Hans Kloss - zrodzony z Henryka von Goldringa, młodszy brat Otto von Stirlitza, daleki kuzyn Jamesa Bonda.

Zazwyczaj droga wygląda tak, że najpierw jest książka a potem ekranizacja. Tutaj wyglądało to inaczej: najpierw arcydzieło "Baron von Goldring" Jurija Dold-Mychajłyki, potem cykl spektakli teatru telewizji pt. "Stawka większa niż życie", dla którego inspiracją była...

Gustaw Alef-Bolkowiak - pochodzący z rodziny o żydowskich korzeniach Łomżanin, któremu wojna odebrała najbliższych. Wciągnął się w wir konspiracji skrajnie lewicowej, uczestnik min. bitwy pod Rąblowem i szturmu warszawskiej Pragi, redaktor partyzanckich gazet, oficer oświatowy brygady leśnej aż wreszcie dowódca Oddziału Specjalnego Obwodu II AL. Po wyzwoleniu trafił na krótko do Milicji Obywatelskiej, później w wojsku oraz w służbie dyplomatycznej. Alef-Bolkowiak zarówno w czasie wojny jak i po jej zakończeniu nie popełnił żadnej zbrodni dlatego nie śmiem stawiać go w szeregu postaci kontrowersyjnych jak Moczar czy Gronczewski a tym bardziej antybohaterów jak Kaźmirak-Kowalski lub Kaniewski. We wspomnieniach tych przeżyjemy wspólnie z Alefem jego historię od powstania GL PPR do rozwiązania jego oddziału (który na krótko włączono do LWP).

Gustaw Alef-Bolkowiak - pochodzący z rodziny o żydowskich korzeniach Łomżanin, któremu wojna odebrała najbliższych. Wciągnął się w wir konspiracji skrajnie lewicowej, uczestnik min. bitwy pod Rąblowem i szturmu warszawskiej Pragi, redaktor partyzanckich gazet, oficer oświatowy brygady leśnej aż wreszcie dowódca Oddziału Specjalnego Obwodu II AL. Po wyzwoleniu trafił na...

Zacznijmy od autora bo tę powieść często ocenia się przez jego pryzmat: Mieczysław Moczar to postać bardzo kontrowersyjna. W czasie II wojny światowej należał kolejno do Frontu Walki o Naszą i Waszą Wolność, Gwardii Ludowej Polskiej Partii Robotniczej i Armii Ludowej. Dowodził obwodami (największa jednostka organizacyjna GL i AL, odpowiednik cywilnego województwa oraz okręgu AK i BCh) łódzkim, lubelskim i kieleckim GL i AL. Wykazał się wielokrotnie talentem organizacyjnym, odwagą min. w bitwie pod Rąblowem (wówczas to on, człowiek, który prócz zasadniczej służby wojskowej oraz kursu radzieckiego wywiadu, który do dziś stanowi wielką tajemnicę, nie miał żadnego doświadczenia militarnego uratował parczewskie zgrupowanie AL przed zagładą w wyniku hitlerowskiej operacji "Maigewitter"), zyskał szacunek partyzantów między którymi żył jak równy z równymi. Jego historia powojenna już taka kolorowa nie jest. Przez blisko trzy lata pracował w niesławnym Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego kierując nim na szczeblu wojewódzkim, cztery lata pełnił urząd ministra spraw wewnętrznych (uchodzi za najsilniejszego kierownika MSW w Polsce Ludowej), w 1968 był jednym z odpowiedzialnych za antyżydowską nagonkę, otarł się o stanowisko I Sekretarza KC PZPR.

Przejdźmy jednak do samej książki. Są to wspomnienia Moczara zaczynające się zarysem jego dzieciństwa i młodości a kończące w styczniu 1945, kiedy wyzwolona została Kielecczyzna. Przez ten czas poznajemy historię z konspiracyjnych lokali w Łodzi, ruchu partyzanckiego w Lasach Parczewskich, zapomnianej bitwy pod Rąblowem, ruch oporu w kieleckim, historie życia takich ludzi jak Jan Hołod ps. "Kirpiczny", Jan Dadun ps. "Janusz", Jan Sławiński zwany "Tyfusem" etc. "Barwy walki" przybliżają działalność na tych terenach komunistycznej Gwardii Ludowej oraz ogólnolewicowej (lecz w kadrach dowódczych zdominowanej przez PPR-owców) Armii Ludowej. Pisana w latach 60 XX w. powoduje, że nie jest to książka w pełni obiektywna jednak stanowi jedno z źródeł wiedzy nt. tych organizacji, które jak wszystkie odłamy polskiego ruchu oporu miały w swych szeregach i bohaterów i antybohaterów i postaci kontrowersyjne. Warto po nią sięgnąć jako przeciwwagę dla publikacji IPN (stanowiących często skrajnie prawicową odpowiedź na komunistyczną propagandę PRL) ponieważ historia musi być rozumiana w sposób obiektywny dlatego warto czytać zarówno stare jak i nowe źródła i samemu/samej wyciągnąć wnioski.

Zacznijmy od autora bo tę powieść często ocenia się przez jego pryzmat: Mieczysław Moczar to postać bardzo kontrowersyjna. W czasie II wojny światowej należał kolejno do Frontu Walki o Naszą i Waszą Wolność, Gwardii Ludowej Polskiej Partii Robotniczej i Armii Ludowej. Dowodził obwodami (największa jednostka organizacyjna GL i AL, odpowiednik cywilnego województwa oraz...

Ciekawa wciągająca powieść. Kilka lat przed jej przeczytaniem widziałem serial na jej podstawie z 1973 z niezapomnianym Wiaczesławem Tichonowem w roli pułkownika Maksyma M. Isajewa (Wsiewołoda W. Władimirowa) - radzieckiego agenta "Justusa" wcielającego się w SS-Standartenfuhrer Maxa Otto von Stirlitza. Między serialem a książką znajduje się parę różnic (chociaż autorem scenariusza był także Julian Siemionow) jednak nie ma aż takich rozbieżności jak w przypadku niektórych adaptacji innych powieści. Zagłębiamy się w historię fikcyjnego szpiega, który za zadanie otrzymuję powstrzymać Heinricha Himmlera od zawarcia separatystycznego pokoju z Zachodem, przejęcia władzy w Rzeszy i kontynuacji wojny ze Związkiem Radzieckim (operacja "Sunrise" miała miejsce w rzeczywistości). Niestety w międzyczasie nad nieomylnym agentem gromadzą się czarne chmury i po latach nienagannej pracy w SD hitlerowcy zaczynają mieć co do niego wątpliwości...

Wiem, ze prócz "Siedemnastu mgnień wiosny" powstało jeszcze trzynaście powieści o Isajewie-Stirlitzu, mam nadzieję w przyszłości także je przeczytać.

Ciekawa wciągająca powieść. Kilka lat przed jej przeczytaniem widziałem serial na jej podstawie z 1973 z niezapomnianym Wiaczesławem Tichonowem w roli pułkownika Maksyma M. Isajewa (Wsiewołoda W. Władimirowa) - radzieckiego agenta "Justusa" wcielającego się w SS-Standartenfuhrer Maxa Otto von Stirlitza. Między serialem a książką znajduje się parę różnic (chociaż autorem...