Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka „Prawo pięści” jest drugą autorstwa Bettauera, którą miałam przyjemność czytać, i po raz drugi się nie zawiodłam.
Choć niewielkiej objętości, porusza ona wiele wątków – w tym te bardzo odważne, można by rzec nawet perwersyjne, zwłaszcza jak na czasy, w których powstała i w których przebiegają wydarzenia w niej opisane. Nie zmienia to faktu, że autor nie przekracza pewnej przyzwoitej linii, nie lubuje się w turpizmie, jak ma to w zwyczaju wielu nam współczesnych, co przynosi efekt, tj. przyciąga czytelnika, jednak tylko na chwilę. Elegancki styl, szereg niedopowiedzeń, szarmanckość, savoir vivre typowy dla starych czasów. A pod tym wszystkim ciekawie prowadzony wątek kryminalny, który łączy stary kontynent z Ameryką czasów świetności. Autor nie pomija przy tym pierwiastka społecznego, ukazując przekrój obydwu społeczeństw, dzięki czemu cala akcja nie rozgrywa się w próżni.

Nie chcąc zdradzać zbyt wiele – myli się ten, kto sądzi, że jest to typowy kryminał, z czarnym charakterem, skrywającym twarz pod kapeluszem, w cieniu latarni. Wielość dylematów moralnych, odniesienia do społeczeństwa czasów powojennych, perspektywa amerykańska i europejska, powoli, w przemyślany sposób nabierająca tempa akcja. Aż dziw, że tak mało książek Bettauera zostało do tej pory przetłumaczonych. Książkę tą chętnie włączyłabym do kanonu lektur szkolnych, stawiając ją na półce np. obok „Zbrodni i kary”, „Świętoszka” i „Kordiana” – z jednej strony jest to klasyka gatunku, z drugiej wielopoziomowa struktura stanowiąca świetne pole do analizy. Nie razi i nie nuży ponadto archaiczny język, a wszelkie starodawne wtrącanie ubarwiają jedynie narracje, przenosząc czytelnika w minione, „egzotyczne” jak dla nas czasy pachnące cygarem, dobrą whiskey, porządnie wypastowanymi butami i kłębami dymu wyrzucanymi ze statku transatlantyckiego.

Polecam z czystym sumieniem. Na zakończenie dodam, że choć jak wiadomo książki nie ocenia się po okładce – to jednak doceniam (nie)dwuznaczny zamysł graficzny, który idealnie wpasowuje się w kontekst zdarzeń…

Książka „Prawo pięści” jest drugą autorstwa Bettauera, którą miałam przyjemność czytać, i po raz drugi się nie zawiodłam.
Choć niewielkiej objętości, porusza ona wiele wątków – w tym te bardzo odważne, można by rzec nawet perwersyjne, zwłaszcza jak na czasy, w których powstała i w których przebiegają wydarzenia w niej opisane. Nie zmienia to faktu, że autor nie przekracza...