Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie był to mój typowy czytelniczy wybór, jednak skuszona tymi pozytywnymi ocenami, postanowiłam sprawdzić czy oczaruje też i mnie. Początkowo tytułowy Ove bardzo mnie irytował, reprezentował tę grupę starszych osób, które się wszystkich i wszystkiego czepiają, a szczególnie młodzieży, ale z czasem zaczęłam go rozumieć i z nim sympatyzować. To słodko-gorzka historia o starości, samotności i niemożności odnalezienia się w społeczeństwie. Świat pędzi jak szalony i nie odwraca się za siebie, ale z czasem ludzie już nie nadążają.

Nie był to mój typowy czytelniczy wybór, jednak skuszona tymi pozytywnymi ocenami, postanowiłam sprawdzić czy oczaruje też i mnie. Początkowo tytułowy Ove bardzo mnie irytował, reprezentował tę grupę starszych osób, które się wszystkich i wszystkiego czepiają, a szczególnie młodzieży, ale ...

Rozwiń

Zwiń

W oczekiwaniu na trzeci sezon Bridgertonów, postanowiłam zapoznać się z pierwowzorem. Było to moje drugie podejście, pierwsze na czytniku okazało się fiaskiem, ale w audio zajęło mi to raptem 3 dni, bo tak się wciągnęłam! Dużo pamiętałam z serialu, więc obyło się bez zaskoczeń, co więcej serial wziął z tej książki wszystko co najlepsze i dostosował tę jedną scenę (chyba wszyscy wiemy, o którą chodzi), aby była mniej kontrowersyjna (choć wciąż jest), którą swoją drogą najchętniej wywaliłabym z obu tych tworów. I choć serial jest o niebo lepszy, w książce czuć ten klimacik i miło spędziłam przy niej czas.

W oczekiwaniu na trzeci sezon Bridgertonów, postanowiłam zapoznać się z pierwowzorem. Było to moje drugie podejście, pierwsze na czytniku okazało się fiaskiem, ale w audio zajęło mi to raptem 3 dni, bo tak się wciągnęłam! Dużo pamiętałam z serialu, więc obyło się bez zaskoczeń, co więcej s...

Rozwiń

Zwiń

W końcu nieźle wyeksploatowany motyw fake datingu! Jest on główną osią fabularną, a nie pretekstem do rozpoczęcia właściwej akcji i trwa znacznie dłużej niż dwa czy trzy rozdziały. Do ideału brakuje głównej bohaterki, z którą mogłabym sympatyzować lub się z nią utożsamiać oraz rozwinięcia korzeni Irene. Na szczęście mamy dość spore grono postaci drugoplanowych, na których wspomnienie się uśmiecham, uwielbiam Honey-Belle!

W końcu nieźle wyeksploatowany motyw fake datingu! Jest on główną osią fabularną, a nie pretekstem do rozpoczęcia właściwej akcji i trwa znacznie dłużej niż dwa czy trzy rozdziały. Do ideału brakuje głównej bohaterki, z którą mogłabym sympatyzować lub się z nią utożsamiać oraz rozwinięcia ...

Rozwiń

Zwiń

"Opowieść podręcznej w świecie postapo"? Totalnie się z tym nie zgadzam! Tamta skupiała się na złym systemie, który stworzyli ludzie, tutaj mamy po prostu apokalipsę i chaos. I oczywiście nieludzkie zachowania tych co przeżyli. Z książki Atwood można czerpać refleksje dotyczące społeczeństwa, bo duża jego część straciła swoje prawa. Z książki Elison nie, bo tutaj nikt nie ma praw, liczy się siła i spryt. Księga bezimiennej akuszerki nie ma żadnego celu. Po prostu jesteśmy świadkami losów pewnej kobiety, która próbuje przetrwać. Nie dostarcza również rozrywki, nie znajdziecie tutaj wartkiej akcji, o plot twistach nie wspominając. Historia się toczy, ale tak naprawdę nie ma wyraźnego początku ani końca. Jestem rozczarowana.

"Opowieść podręcznej w świecie postapo"? Totalnie się z tym nie zgadzam! Tamta skupiała się na złym systemie, który stworzyli ludzie, tutaj mamy po prostu apokalipsę i chaos. I oczywiście nieludzkie zachowania tych co przeżyli. Z książki Atwood można czerpać refleksje dotyczące s...

Rozwiń

Zwiń

To jedna z tych książek, które można przeczytać i można z nich coś wynieść, choć jednak są to głównie truizmy. Być może jest trochę pokrzepiająca, kiedy uświadamiamy sobie, że wszyscy zmagamy się z tym samym. Jedyne co zasługuje na uwagę, to podział na trzy portrety kobiet i związane z tym interesujące spostrzeżenia.

To jedna z tych książek, które można przeczytać i można z nich coś wynieść, choć jednak są to głównie truizmy. Być może jest trochę pokrzepiająca, kiedy uświadamiamy sobie, że wszyscy zmagamy się z tym samym. Jedyne co zasługuje na uwagę, to podział na trzy portrety kobiet i związane z tym...

Rozwiń

Zwiń

Piekło w butelkach to niedługi zbiór opowiadań zaczynający się naprawdę ciekawą przedmową tłumacza o literaturze japońskiej. Czytając o tytułowym opowiadaniu wyrobiłam sobie pewne, dość wysokie, oczekiwania. Miało być zastanawiające, niejednoznaczne (bo nie znamy chronologii a urywki), pełne domysłów i braku odpowiedzi. Nie zgadniecie jakie było moje rozczarowanie, kiedy odkryłam, że historia składa się z zaledwie trzech listów, które, jak dla mnie, da się ułożyć tylko w jednej kolejności. Co do innych historii, kończyły się, zanim się zaczęły i w ich przypadku rzeczywiście można się zastanowić, co autor miał na myśli. Moim faworytem jest pierwsze opowiadanie, tylko ono kończyło się w satysfakcjonujący sposób. Choć jestem trochę rozczarowana, uważam, że warto zapoznać się z tym zbiorkiem, traktując go choćby jako ciekawostkę.

Piekło w butelkach to niedługi zbiór opowiadań zaczynający się naprawdę ciekawą przedmową tłumacza o literaturze japońskiej. Czytając o tytułowym opowiadaniu wyrobiłam sobie pewne, dość wysokie, oczekiwania. Miało być zastanawiające, niejednoznaczne (bo nie znamy chronologii a urywki), peł...

Rozwiń

Zwiń

Zaczyna być trochę nudnawo i wtórnie, nie jest źle, ale przestałam się dobrze bawić. Mam wrażenie, że w tej części nic ważnego się naprawdę nie wydarzyło i jest tylko takim wypełniaczem, aby była trylogia (bo swego czasu trylogie były bardzo modne). Został mi tylko jeden tom, więc pewnie skończę, ale na ten moment nawet nie czuję tej ciekawości co będzie dalej.

Zaczyna być trochę nudnawo i wtórnie, nie jest źle, ale przestałam się dobrze bawić. Mam wrażenie, że w tej części nic ważnego się naprawdę nie wydarzyło i jest tylko takim wypełniaczem, aby była trylogia (bo swego czasu trylogie były bardzo modne). Został mi tylko jeden tom, więc pewnie s...

Rozwiń

Zwiń