Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mój malkontencki gust literacki jest zawsze przeszkodą przy zakupie książki. Bitą godzinę krzątałam się w księgarni z misją zakupu lekkiego, zarazem niebanalnego czytadła. Sięgałam po różne tytuły, przeglądając opinie. W końcu w ręce wpadła mi powieść Pana Szostaka. Intrygująca okładka, świetnie zapowiadający się opis i na podbicie: wysoka ocena. Biorę!

Nie nacieszyłam się długo i czar prysł, kiedy byłam w połowie Antipasti. Im dalej w las, tym ciemniej. Miałam nadzieję, że im głębiej w tajemnicę, tym jaśniej.
Niestety, to był nużący las.
Ojciec "Cudzych słów" odznacza się bogactwem językowym, tego nie można mu odmówić. Przekonujemy się o tym na każdej stronie. Natomiast uważam, że miano pisarza obliguje do ostrożności, zachowania balansu.
Istnieją dwie skrajności: nagminnie powtarzające się wyrazy oraz przesadnie obfitująca w słowa treść. To drugie w połączeniu z obecnym w książce wysypem zdań złożonych-aż-za-bardzo staje się męczące. Te skrajności mają wspólny mianownik - właśnie to zmęczenie czytaniem. Kilka dni tkwiłam między rozdziałami i za każdym razem dłonie świerzbiły mnie, by z tego powodu odłożyć lekturę. Tutaj ślę pokłony w kierunku osób, które pochłonęły przedstawiane historie "jednym tchem". Być może mój intelekt nie jest na wystarczającym poziomie i muszę jeszcze poczekać. Ostatecznie dotarłam do Primi Piatti i dzisiaj zamykam na jakiś czas swoją przygodę z książką.

Szukałam czegoś niebanalnego. Istotnie, powieść taka jest.
Szukałam czegoś lekkiego. Bezsprzecznie, to intelektualna uczta, jak możemy przeczytać w opinii poniżej. Czy lekka? Moim zdaniem nie. Z biegiem czasu uważam, że myślałam dość naiwnie, biorąc analizę istoty ludzkiej za niewymagającą. Tutaj często skłania do refleksji, bo mamy do czynienia z emocjami opowiadających. Oczami bohaterów wspominana postać jest kreślona w odmienny sposób, gdyż dla każdego przyjmuje inną rolę.

Reasumując: po stu stronach stwierdzam, że nie jest to beznadziejna pozycja do przeczytania. Sama koncepcja jest świetna, nietypowa i zachęca czytelnika. Jednak gramatyka i stylistyka trochę ją stargały. To moje pierwsze spotkanie z pisarzem. Przypuszczalnie jest to celowy zabieg i można go za to lubić albo nie. Wcielenie się w grono osób, tudzież przedstawienie kontrastujących perspektyw bez odczucia ułamka tej samej osoby, jest wyzwaniem. Autor poradził sobie z tym popisowo. Liczę, że z kolejnym podejściem będę mniej zrażona oraz dodam chociaż dwie gwiazdki.

Mój malkontencki gust literacki jest zawsze przeszkodą przy zakupie książki. Bitą godzinę krzątałam się w księgarni z misją zakupu lekkiego, zarazem niebanalnego czytadła. Sięgałam po różne tytuły, przeglądając opinie. W końcu w ręce wpadła mi powieść Pana Szostaka. Intrygująca okładka, świetnie zapowiadający się opis i na podbicie: wysoka ocena. Biorę!

Nie nacieszyłam się...