Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Uwielbiam kupować książki z powodu pięknej okładki i nic o niej nie wiedzieć. I tak było z powieścią Bryn Greenwood "Wszystko co brzydkie i cudowne". Musiałam po prostu ją mieć i oczekiwałam po niej coś spektakularnego. Niestety, sromotnie się zawiodłam… Jako córka dilera narkotyków, Wavy nie wierzy ludziom, nawet swoim rodzicom. Bezpieczniej jest trzymać język za zębami i unikać kłopotów. Walcząca o wychowanie swojego młodszego brata, ośmioletnia Wavy jest jedynym odpowiedzialnym „dorosłym” we własnym domu. Spokój ducha odnajduje, spoglądając w rozgwieżdżone nocne niebo nad polami za domem. Pewnego wieczoru jej obserwacja gwiazdozbiorów powoduje wypadek i daje początek niezwykłej przyjaźni z jednym ze zbirów ojca, Kellenem, wytatuowanym byłym skazańcem o złotym sercu. Opis pochodzi od wydawcy Ciągle do końca nie wiem co o niej napisać. I chyba bym nawet zrezygnowała z opinii, ale miałam takie ładne zdjęcie z Pobiedzisk, więc nie chciałam żeby się zmarnowało. Pomysł na miłość w tej historii nie był zły. Zwłaszcza że nie opakowano ją w złote papierki i nie pokazano nam, że to takie idealne i fajne uczucie. Jak sam tytuł mówi, miłość potrafi być brzydka. Ale akurat ten rodzaj brzydoty do mnie nie przemawia. Książkę dobrze się czytało, bo autorka zdecydowanie ma wyrobiony warsztat i umie zainteresować odbiorcę. Ale sama historia nie przekonała mnie. Nie chcę wam spojlerować, więc nie napisze o fabule nic więcej. Musicie sami się przekonać czy ta piękna okładka kryje dla was inspirującą historię.