Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mój malkontencki gust literacki jest zawsze przeszkodą przy zakupie książki. Bitą godzinę krzątałam się w księgarni z misją zakupu lekkiego, zarazem niebanalnego czytadła. Sięgałam po różne tytuły, przeglądając opinie. W końcu w ręce wpadła mi powieść Pana Szostaka. Intrygująca okładka, świetnie zapowiadający się opis i na podbicie: wysoka ocena. Biorę!

Nie nacieszyłam się długo i czar prysł, kiedy byłam w połowie Antipasti. Im dalej w las, tym ciemniej. Miałam nadzieję, że im głębiej w tajemnicę, tym jaśniej.
Niestety, to był nużący las.
Ojciec "Cudzych słów" odznacza się bogactwem językowym, tego nie można mu odmówić. Przekonujemy się o tym na każdej stronie. Natomiast uważam, że miano pisarza obliguje do ostrożności, zachowania balansu.
Istnieją dwie skrajności: nagminnie powtarzające się wyrazy oraz przesadnie obfitująca w słowa treść. To drugie w połączeniu z obecnym w książce wysypem zdań złożonych-aż-za-bardzo staje się męczące. Te skrajności mają wspólny mianownik - właśnie to zmęczenie czytaniem. Kilka dni tkwiłam między rozdziałami i za każdym razem dłonie świerzbiły mnie, by z tego powodu odłożyć lekturę. Tutaj ślę pokłony w kierunku osób, które pochłonęły przedstawiane historie "jednym tchem". Być może mój intelekt nie jest na wystarczającym poziomie i muszę jeszcze poczekać. Ostatecznie dotarłam do Primi Piatti i dzisiaj zamykam na jakiś czas swoją przygodę z książką.

Szukałam czegoś niebanalnego. Istotnie, powieść taka jest.
Szukałam czegoś lekkiego. Bezsprzecznie, to intelektualna uczta, jak możemy przeczytać w opinii poniżej. Czy lekka? Moim zdaniem nie. Z biegiem czasu uważam, że myślałam dość naiwnie, biorąc analizę istoty ludzkiej za niewymagającą. Tutaj często skłania do refleksji, bo mamy do czynienia z emocjami opowiadających. Oczami bohaterów wspominana postać jest kreślona w odmienny sposób, gdyż dla każdego przyjmuje inną rolę.

Reasumując: po stu stronach stwierdzam, że nie jest to beznadziejna pozycja do przeczytania. Sama koncepcja jest świetna, nietypowa i zachęca czytelnika. Jednak gramatyka i stylistyka trochę ją stargały. To moje pierwsze spotkanie z pisarzem. Przypuszczalnie jest to celowy zabieg i można go za to lubić albo nie. Wcielenie się w grono osób, tudzież przedstawienie kontrastujących perspektyw bez odczucia ułamka tej samej osoby, jest wyzwaniem. Autor poradził sobie z tym popisowo. Liczę, że z kolejnym podejściem będę mniej zrażona oraz dodam chociaż dwie gwiazdki.

Mój malkontencki gust literacki jest zawsze przeszkodą przy zakupie książki. Bitą godzinę krzątałam się w księgarni z misją zakupu lekkiego, zarazem niebanalnego czytadła. Sięgałam po różne tytuły, przeglądając opinie. W końcu w ręce wpadła mi powieść Pana Szostaka. Intrygująca okładka, świetnie zapowiadający się opis i na podbicie: wysoka ocena. Biorę!

Nie nacieszyłam się...

To pierwsza książka Johna Greena, którą przeczytałam. Oglądałam filmy na podstawie jego powieści, ale jakoś nigdy nie sięgnęłam po papierową wersję historii. Będąc niedawno w markecie, trafiłam właśnie na tę okładkę. Słyszałam o niej dobrą opinię, a że była w promocji, to skusiłam się na zakup.

Mamy do czynienia z perypetiami nastolatków. A co z tym idzie, jak można się domyślić, wątek miłosny oraz przyjaźń. Czy tajemnicza Alaska widziała w Milesie kogoś więcej niż przyjaciela, czy tylko kochanka, to kwestia względna.
Natomiast bezsprzeczne jest to, że pomiędzy Alaską, Kluchą, Pułkownikiem i Takumim jest nie tylko radość ze wspólnie spędzanych chwil, dzielenie wspólnych pasji. Każdy z tej piątki jest lojalny, wierny, a w potrzebie nie zostawia drugiej osoby zdanej na siebie. Cieszą się, kiedy innemu się powodzi, a w złych chwilach są wsparciem.

Czas liceum to trudny okres, pełen wzlotów i upadków, pomyślności i rozterek. Ta książka jest potwierdzeniem słów, że miłość nie wybiera. Jest potwierdzeniem, że posiadając niewielkie grono zaufanych przyjaciół, można przejść przez ten czas, nie przejmując się zdaniem innych.

Mimo dosyć młodzieżowego języka, książka nie jest przesadzona. Dobra powieść, którą przyjemnie się czyta.

To pierwsza książka Johna Greena, którą przeczytałam. Oglądałam filmy na podstawie jego powieści, ale jakoś nigdy nie sięgnęłam po papierową wersję historii. Będąc niedawno w markecie, trafiłam właśnie na tę okładkę. Słyszałam o niej dobrą opinię, a że była w promocji, to skusiłam się na zakup.

Mamy do czynienia z perypetiami nastolatków. A co z tym idzie, jak można się...