Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Barbarzyńca w ogrodzie” to zbiór sprawozdań z podróży Zbigniewa Herberta, które odbył w latach 1958-1960 do Włoch, Francji i Wielkiej Brytanii. Poszczególne cześci, a jest ich dziesięć, mają formę esejów, oprócz jednej mowy obrończej:
1. Lascaux – o malowidłach w jaskini, liczących kilkanaście tysięcy lat
2. U Dorów – o Paestum czyli o starożytnej kolonii greckiej na południu Włoch
3. Arles – o van Goghu i średniowiecznej stolicy Prowansji
4. Il Duomo – o gotyku z Orvieto
5. Siena – o uroczym toskańskim mieście
6. Kamień z katedry – o trudach budowania
7. O albigensach, inkwizytorach i trubadurach – o heretykach, ich tropicielach i okrucieństwie
8. Obrona templariuszy – o zamożnym zakonie ubogich rycerzy
9. Piero dela Francesca – o malarzu nie tak rozpoznawalnym jak Rembrandt
10. Wspomnienia z Valois – czas wracać do Polski początku lat sześćdziesiątych XX w.
Bohaterami poszczególnych części są miasta i miejsca, malowidła i ludzie. Herbert zabiera nas do miejsc i zdarzeń, które są omijane przez turystów lub straciły już dawny blask. Autor wpada na chwilę do Paryża czy Londynu ale szybko stamtąd ucieka, omija wielkie pinakoteki, znane, podziwiane katedry i powszechnie rozpoznawalne nazwiska artystów na rzecz przedmieść, miejsc i zdarzeń mniej znanych i często zapomnianych ale bardziej intymnych i prawdziwych. A wszystko opowiedziane w taki sposób, że widzi się kolory, czuje zapachy.
Dziękuję za polecenie mi tej książki, do przeczytania której gorąco zachęcam.

„Barbarzyńca w ogrodzie” to zbiór sprawozdań z podróży Zbigniewa Herberta, które odbył w latach 1958-1960 do Włoch, Francji i Wielkiej Brytanii. Poszczególne cześci, a jest ich dziesięć, mają formę esejów, oprócz jednej mowy obrończej:
1. Lascaux – o malowidłach w jaskini, liczących kilkanaście tysięcy lat
2. U Dorów – o Paestum czyli o starożytnej kolonii greckiej na...

Biografia wybitnego muzyka jazzowego i wyjątkowego człowieka. To też portret środowiska jazzowego i całego pokolenia wybitnych artystów.
Dla mnie, szczególnie ze względu na okres ostrowski, kiedy Krzysztof Trzciński zaczynał swoją jakże udaną przygodę z jazzem, biografia ma charakter osobisty i emocjonalny. Na kartach książki spotkałam dawnych nauczycieli, krewnych czy też osoby o których słyszałam zawsze wyjątkowe wspomnienia i anegdoty. Jakże mi było miło kiedy razem z Krzysztofem Komedą i jego przyjaciółmi spacerowałam ulicami Ostrowa.
Oceniając biografię kieruję się wielką sympatią do Komedy, jako człowieka i muzyka i zdaję sobie sprawę, że moja ocena nie jest obiektywna.

Biografia wybitnego muzyka jazzowego i wyjątkowego człowieka. To też portret środowiska jazzowego i całego pokolenia wybitnych artystów.
Dla mnie, szczególnie ze względu na okres ostrowski, kiedy Krzysztof Trzciński zaczynał swoją jakże udaną przygodę z jazzem, biografia ma charakter osobisty i emocjonalny. Na kartach książki spotkałam dawnych nauczycieli, krewnych czy też...

Ostatnio mam szczęście do wybieranych książek, czego dowodem jest "Dziennik" Anne Frank.
To wyjątkowa relacja z okresu od 12 czerwca 1942 do 1 sierpnia 1944, pisana przez Anne rocznik 1929, osobę niezwykłą i wrażliwą, wyjątkowo uważną obserwatorkę rzeczywistości.
Anne ze szczerością i emocjami dojrzewającej dziewczynki, podlotka jak pisze o sobie, opisuje otaczającą rzeczywistość w warunkach bardzo trudnych, niekomfortowych bo z kryjówki w której przebywa z siedmioma innymi osobami.
Dziewczynka opisuje czasem trudne relacje osobiste z rodzicami i siostrą, relacje między ukrywającymi się rodzinami, konflikty, smutki i radości. Anne snuje rozważania o wpływie zamknięcia na życie i sposób myślenia człowieka. Bardzo dużo pisze o planach na "po wojnie" ale też o lękach i obawach.
W bardzo otwarty sposób pisze o dojrzewaniu, o pierwszej miłości i seksualności. Sporym zaskoczeniem i niespodzianką było dla mnie poruszenie przez Anne, jakże aktualnych i dziś, praw kobiet jak również praw człowieka w kontekście okrutnej, niesprawiedliwej wojny.
A wszystko to napisane z dystansem i poczuciem humoru, przez dobrze wyedukowaną żydowską nastolatkę. Nie bez przyczyny Dziennik uznawany jest za jedną najważniejszych książek XX wieku. Cieszę się niezmiernie, że wreszcie po sięgnęłam po tę pozycję. Bardzo wysoka ocena bardzo wyjątkowej książki. Serdecznie polecam!

Ostatnio mam szczęście do wybieranych książek, czego dowodem jest "Dziennik" Anne Frank.
To wyjątkowa relacja z okresu od 12 czerwca 1942 do 1 sierpnia 1944, pisana przez Anne rocznik 1929, osobę niezwykłą i wrażliwą, wyjątkowo uważną obserwatorkę rzeczywistości.
Anne ze szczerością i emocjami dojrzewającej dziewczynki, podlotka jak pisze o sobie, opisuje otaczającą...