Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Samuel Noah Kramer był światowej sławy amerykańskim asyriologem i sumerologiem, specjalistą w dziedzinie literatury, historii oraz języka Sumerów, profesorem sumerologii i asyriologii na Uniwersytecie Pensylwanii w Filadelfii oraz kustoszem zbiorów tabliczek klinowych w wielkim muzeum tegoż uniwersytetu. Dzięki dostępowi do tabliczek, Kramer mógł zająć się odczytywaniem i następnie wydawaniem przetłumaczonych mezopotamskich tekstów literackich. Gdyby nie on, niektóre teksty nie ujrzałyby tak prędko światła dziennego. „Historia zaczyna się w Sumerze” to jedyna jego książka wydana po polsku, a jednocześnie jedno z pierwszych w języku polskim popularnonaukowych opracowań dotyczących Sumeru i kultury Mezopotamii ogółem (1961 r.). Zgodnie z tytułem, Kramer postanowił, że rozbudzi w czytelniku ciekawość dziejami Mezopotamii, ukazując mu, że wiele rzeczy, odkryć technicznych czy zdobyczy kulturowych charakterystycznych dla późniejszych epok, tak naprawdę po raz pierwszy pojawiło się właśnie w Sumerze. Dlatego każdy rozdział to osobny opis jakiejś „pierwszej” rzeczy – funkcjonowania pierwszych w historii szkół, pierwszych łapówek, pierwszej obniżki podatków, pierwszych wyroków sądowych, pierwszego „Kalendarza rolniczego” (fak ju, Hezjod),pierwszej kosmologii i kosmogonii, pierwszego politeistycznego panteonu i jeszcze paru innych rzeczy, które jako pierwsze pojawiły się w Sumerze. Z powodu swojej konstrukcji, książka ta nie pretenduje do bycia wyczerpującą monografią dziejów historyczno-politycznych Sumeru, lecz raczej jest zbiorem ciekawostek dotyczących osiągnięć cywilizacyjnych tego ludu, swoistym wstępem do tematu, jednocześnie skupiającym się na wielu najciekawszych wątkach. Kramer pisze językiem prostym, logicznym i spójnym. Z jego książki obficie czerpał Marian Bielicki przy pisaniu swojej monografii „Zapomniany świat Sumerów” – gołym okiem widać, że wiele wątków się powtarza. Mimo wielu lat od wydania, książce Kramera nie udało się jeszcze stracić na aktualności, gdyż nie jest ona monografią historyczną, lecz raczej wyliczanką wybranych osiągnięć kultury sumeryjskiej, dzięki czemu starzeje się wolniej od np. Bielickiego. Można do niej zajrzeć na samym początku swojej przygody z tym tematem.