Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kolejne spotkanie z helsińskimi śledczymi. Tym razem pierwsze skrzypce gra Jusuf, któremu - pod nieobecność Jessi - powierzono kierowanie śledztwem. A to jest nie tylko absorbujące ale i stresujące. Ofiarą jest znany z pierwszych tron gazet fiński przedsiębiorca. Dlaczego zginął? Tacy jak on, przez swoje nie do końca czyste interesy mają sporo wrogów. A gdy dołożyć do tego przeszłość, która wraca, robi się coraz ciekawiej.
Ale duchy sprzed lat wracają nie tylko do Zetterborga. Przypominają o sobie również Niemi, która odpoczywa na rekonwalescencyjnym urlopie po trudach poprzedniego śledztwa.
Jest ciekawie chociaż mniej porywająco niż poprzednio.

Kolejne spotkanie z helsińskimi śledczymi. Tym razem pierwsze skrzypce gra Jusuf, któremu - pod nieobecność Jessi - powierzono kierowanie śledztwem. A to jest nie tylko absorbujące ale i stresujące. Ofiarą jest znany z pierwszych tron gazet fiński przedsiębiorca. Dlaczego zginął? Tacy jak on, przez swoje nie do końca czyste interesy mają sporo wrogów. A gdy dołożyć do tego...

I znów spotykamy się w kancelarii prawniczej Williamson, Clark & Duncan. Tym razem trafiamy tutaj z Georgia, młodą przedsiębiorczynią, którą życie doświadczyło tka bardzo, że sensem jej życia stała się praca. Rodzice osierocili ją, gdy była małym dzieckiem, a jedyna babka nie garnęła się opieki. Teraz młoda Angielka stanie przed możliwością odkrycia swoich korzeni i odnalezienia, czy może stworzenia rodziny. Droga do tego wiedzie przez Genewę, gdzie Georgia poznaje przystojnego Luca i pochodzeni szafiru ze szkatułki otrzymanej z „Domu Hope”.
Najsłabsza ze wszystkich książek cyklu. Historia zaginionej tiary wydaje się niesamowita, a autorka nie wykorzystała potencjału, zamykając historię w formie opowiadania wciśniętego w nieco ponad 200 stron. Brakuje też puenty.
Mam nadzieję, że kolejna historia, gdzie autorka zabierze nas do Paryża, będzie ciekawsza.

I znów spotykamy się w kancelarii prawniczej Williamson, Clark & Duncan. Tym razem trafiamy tutaj z Georgia, młodą przedsiębiorczynią, którą życie doświadczyło tka bardzo, że sensem jej życia stała się praca. Rodzice osierocili ją, gdy była małym dzieckiem, a jedyna babka nie garnęła się opieki. Teraz młoda Angielka stanie przed możliwością odkrycia swoich korzeni i...

O jak ja się za nim stęskniłam. Brakowało mi bardzo komisarza Wistinga i jego metod śledczych. To już siedemnasty tom, a autor utrzymuje nadal ten sam, dobry poziom.
Tym razem przestępcy działają nie tylko na granicy prawa ale tez na granicy krajów. Rozwiązując zagadkę zabójstwa, Wisting jest zmuszony współpracować ze swoimi kolegami ze Szwecji. Ale czy tylko z nimi?
Polecam i czekam na kolejne części.

O jak ja się za nim stęskniłam. Brakowało mi bardzo komisarza Wistinga i jego metod śledczych. To już siedemnasty tom, a autor utrzymuje nadal ten sam, dobry poziom.
Tym razem przestępcy działają nie tylko na granicy prawa ale tez na granicy krajów. Rozwiązując zagadkę zabójstwa, Wisting jest zmuszony współpracować ze swoimi kolegami ze Szwecji. Ale czy tylko z nimi?...

Nie jest to pierwsza książka tego autora, którą przeczytałam. W zasadzie mam za sobą lekturę wszystkich i ta jest zdecydowanie najsłabsza.
Ola i Tomek byli licealną parą przez kilka miesięcy. Wielką miłość zakończył wyjazd rodziny Tomka do Szwecji. Wyjazd, który miła być wakacjami, zmienił się w dwudziestoletnią emigrację.
Teraz on wraca. A ona niby już zapomniała ale chyba jeszcze czeka.
Słabe.

Nie jest to pierwsza książka tego autora, którą przeczytałam. W zasadzie mam za sobą lekturę wszystkich i ta jest zdecydowanie najsłabsza.
Ola i Tomek byli licealną parą przez kilka miesięcy. Wielką miłość zakończył wyjazd rodziny Tomka do Szwecji. Wyjazd, który miła być wakacjami, zmienił się w dwudziestoletnią emigrację.
Teraz on wraca. A ona niby już zapomniała ale chyba...

Niemi znów w akcji.
Tym razem przyjdzie się jej zmierzyć nie tylko ze światem przestępczym ale też z nową przełożoną, która jakoś nie przypada jej do gustu. I z wzajemnością.
Ale w policyjnej bajce nie ma czasu na animozje - podobnie jak w świecie influence-rów. A to właśnie oni, a dokładnie dwójka bardzo popularnych, stają się przedmiotem śledztwa Jessi i zespołu. Ale czy na pewno to tylko instagramowa rzeczywistość?...

Niemi znów w akcji.
Tym razem przyjdzie się jej zmierzyć nie tylko ze światem przestępczym ale też z nową przełożoną, która jakoś nie przypada jej do gustu. I z wzajemnością.
Ale w policyjnej bajce nie ma czasu na animozje - podobnie jak w świecie influence-rów. A to właśnie oni, a dokładnie dwójka bardzo popularnych, stają się przedmiotem śledztwa Jessi i zespołu. Ale...

Tak jak Katon Starszy miał swoje zdanie na temat Kartaginy, które artykułował przy każdej możliwej okazji, tak ja, ceniąc całą twórczość autora proszę: „Skupmy się jadnak na Jakubie Kani”
Od przeczytania „Katharsis” minęło juz trochę czasu i nie ukrywam, że z trudem przychodziło mi odszukiwanie w pamięci wątków potrzebnych do zrozumienia „Nemezis” ale jakoś się udało. Chociaż muszę przyznać, że historia życia Brunona może być pasjonująca również dla tych, którzy pierwszego tomu nie przeczytali. Geograficzne i historyczne skoki, z Włoch do Berlina, z czasów przedwojennych, przez wojnę do PRLu i nieodległej współczesności. Do tego Kair, Opole czy Gdańsk. Dzieje się i momentami trudno uwierzyć, że to wszystko dotyczy jednego bohatera.
A, jeszcze jedno - wielkie brawa dla autora za research - to była niesamowita praca!

Tak jak Katon Starszy miał swoje zdanie na temat Kartaginy, które artykułował przy każdej możliwej okazji, tak ja, ceniąc całą twórczość autora proszę: „Skupmy się jadnak na Jakubie Kani”
Od przeczytania „Katharsis” minęło juz trochę czasu i nie ukrywam, że z trudem przychodziło mi odszukiwanie w pamięci wątków potrzebnych do zrozumienia „Nemezis” ale jakoś się udało....

Jak zawsze, w przypadku książkowych hitów, mam problem z oceną. Tutaj problem jest jeszcze większy, bo nie tylko hit, a jeszcze poradnik żywieniowy tłumaczony z „amerykańskiego”, a to już dla mnie totalny klops (gdybym jednak oceniała - byłaby 1/2 gwizdki)
Ale...książka jest wartościowa i powinna leżeć w poczekalniach poradni diabetologicznych, a lekarze powinni ją wręczać razem w pierwszą receptą na paski cukrzycowe. Jest napisana fatalnym językiem ale zawiera twarde fakty i może właśnie ten „lajtowy” sposób przekazu wpływa na sukces czytelniczy.
Mam nadzieję, że pójdą za nim sukcesy zdrowotne samych czytelników. Bo to , o czym pisze autorka, to żadne zaawansowana akrobatyka tylko małe zmiany, które mogą wiele zmienić w życiu.

Jak zawsze, w przypadku książkowych hitów, mam problem z oceną. Tutaj problem jest jeszcze większy, bo nie tylko hit, a jeszcze poradnik żywieniowy tłumaczony z „amerykańskiego”, a to już dla mnie totalny klops (gdybym jednak oceniała - byłaby 1/2 gwizdki)
Ale...książka jest wartościowa i powinna leżeć w poczekalniach poradni diabetologicznych, a lekarze powinni ją wręczać...

Widzę, że Bieszczady przypadły autorów do gustu. Podobnie jak - oczywiście bazując na wiedzy powszechnej - wszystkim życiowym rozbitkom, potłuczeńcom, wykolejeńcom i skłóconym z własnym losem. Znajdują schronienie na pograniczu polsko-ukraińskim, w zapomnianych wioskach pośród bieszczadzkich lasów. Nikt nich tam ni szuka, nie zwracają uwagi ale..nie pozostają zupełnie niezauważeni. Widzi ich Bies. On widzi wszystko. I czuwa. A że czasem przybiera ludzką postać - wiejskiego pomyleńca, społecznego wyrzutka czy młodej dziewczyny? Taki już bieszczadzki klimat.

Widzę, że Bieszczady przypadły autorów do gustu. Podobnie jak - oczywiście bazując na wiedzy powszechnej - wszystkim życiowym rozbitkom, potłuczeńcom, wykolejeńcom i skłóconym z własnym losem. Znajdują schronienie na pograniczu polsko-ukraińskim, w zapomnianych wioskach pośród bieszczadzkich lasów. Nikt nich tam ni szuka, nie zwracają uwagi ale..nie pozostają zupełnie...

Najgorsze w tej książce jest to, że każda z tych historii może zdarzyć się naprawdę. Mogą zdarzyć się jednocześnie. Wystarczy, że zawieje halny. Ten furiat z Afryki. Jego potęgi nie zrozumie nikt, kogo nie dotknął. Nie wyszarpał za włosy, nie uderzył w twarz, nie podciął nóg.
Możesz z nim walczyć - jak Grażyna czy Jurek.
Możesz zjednoczyć z nim siły w tajemny sposób - jak Julia.
A możesz, co udaje się nielicznym - połączyć się z nim tajemną siłą - jak Lolek.
Nie możesz tylko jednego - ignorować go. Tego halny nie wybacza
Gorąco polecam ten debiut, a autorce gratuluję najbardziej jednej rzeczy - jako jedna z niewielu „napisała głośno” o jednym z największych dramatów Podhala. Nie, nie jest nim halny. Jest w nim przemoc w rodzinie. I tego halnym usprawiedliwić nie można.

Najgorsze w tej książce jest to, że każda z tych historii może zdarzyć się naprawdę. Mogą zdarzyć się jednocześnie. Wystarczy, że zawieje halny. Ten furiat z Afryki. Jego potęgi nie zrozumie nikt, kogo nie dotknął. Nie wyszarpał za włosy, nie uderzył w twarz, nie podciął nóg.
Możesz z nim walczyć - jak Grażyna czy Jurek.
Możesz zjednoczyć z nim siły w tajemny sposób - jak...

Najchętniej dałabym tej książce jedną gwiazdkę ale to oznaczałoby, że jest fatalna. A taka raczej nie jest - w końcu znajduje się na niemal każdej liści „100 książek, które należy przeczytać w swoim życiu”. Zwyczajnie do mnie nie trafiła.
Sięgnęłam po nią, bo - raz, prezent, dwa-miałam poczucie, że należy nadrobić zaległości.
I poległam. Na języku, na samej historii, na formie.
Chyba jedyne, co mnie w „Ptaśku” porwało to siła marzeń.

Najchętniej dałabym tej książce jedną gwiazdkę ale to oznaczałoby, że jest fatalna. A taka raczej nie jest - w końcu znajduje się na niemal każdej liści „100 książek, które należy przeczytać w swoim życiu”. Zwyczajnie do mnie nie trafiła.
Sięgnęłam po nią, bo - raz, prezent, dwa-miałam poczucie, że należy nadrobić zaległości.
I poległam. Na języku, na samej historii, na...

NIe wiem, jak to się stało, że ja, wielbicielka kryminałów i historyk, nie przeczytałam tej książki wcześniej. Oczywiście, znałam historię, kilka razy widziałam film z Sir Connery’m ale książki jakoś wcześniej oniemiałam w rękach.
Albo i miałam, za czasów młodości i zrezygnowałam zniechęcona językiem? Całkiem możliwe, bo forma zapisu jest specyficzna.
Średniowieczny zakonnik u schyłku życia spisuje wspomnienia z młodości. Pewien jej etap to wędrówka przez podzieloną schizmami Europę w towarzyskie uczonego dominikanina. W książce poznajemy szczegóły jednego z etapów podróży, który wędrowcy spędzają w klasztorze w północnych Włoszech. A tam..trup ściele się gęsto, detektywa ma nie lada zagwozdkę, no i narzędzie zbrodni mocno tajemnicze.
Polecam!

NIe wiem, jak to się stało, że ja, wielbicielka kryminałów i historyk, nie przeczytałam tej książki wcześniej. Oczywiście, znałam historię, kilka razy widziałam film z Sir Connery’m ale książki jakoś wcześniej oniemiałam w rękach.
Albo i miałam, za czasów młodości i zrezygnowałam zniechęcona językiem? Całkiem możliwe, bo forma zapisu jest specyficzna.
Średniowieczny...

Przeczytane w wersji niemieckiej.

Niestety, książka ja na razie nie została przetłumaczona na język polski, a szkoda. Może po ekranizacji, któreś z wydawnictw skusi się na tłumaczenie. Nim jednak to nastąpi, przenieśmy się na skutą lodem Islandię, a dokładnie na jeden z jej lodowców. Topniejąca pokrywa lodowa odkrywa relikt przeszłości - niemieckiego Junkersa z czasów II wojny światowej. Jak znalazł się tam samolot, a dokładnie jego szczątki? Czego, albo kogo, chroniła kilkuosobowa niemiecko-amerykańska załoga? I dlaczego pewnym osobom, tak bardzo zależy, by zachować wszystko w tajemnicy?
Zagadkę, przy okazji, próbuje rozwiązać młoda prawniczka, Kristin, której młodszy brat nieopatrznie znalazł się na lodowcu.
Polecam

Przeczytane w wersji niemieckiej.

Niestety, książka ja na razie nie została przetłumaczona na język polski, a szkoda. Może po ekranizacji, któreś z wydawnictw skusi się na tłumaczenie. Nim jednak to nastąpi, przenieśmy się na skutą lodem Islandię, a dokładnie na jeden z jej lodowców. Topniejąca pokrywa lodowa odkrywa relikt przeszłości - niemieckiego Junkersa z czasów II...

Przeczytane w oryginale.
W przeciwieństwie do poprzednich dwóch części, ta nie zrobiła na mnie wielkiego wrażenia. Miałam odczucie, że autorka „spieszyła” się i cała, bardzo dobrze rokującą historię zamknęła na niecałych 300 stronach.
Tym razem odkrywamy Grecję, a zabiera nas tam Ella, młoda artystka z Londynu, która w wyniku tragicznych rodzinny wydarzeń, pędzle i farby schowała głęboko w szafie, a obrazy tylko podziwi i sprzedaje. Sytuację zmienia spotkanie w kancelarii prawniczej w czasie którego otrzymuje klucz do przeszłości w postaci szkatułki z czarno-białym zdjęciem i zapisem nut. Podążając za głosem serca odkrywa przeszłość, o której niektórzy woleliby zapomnieć.

Przeczytane w oryginale.
W przeciwieństwie do poprzednich dwóch części, ta nie zrobiła na mnie wielkiego wrażenia. Miałam odczucie, że autorka „spieszyła” się i cała, bardzo dobrze rokującą historię zamknęła na niecałych 300 stronach.
Tym razem odkrywamy Grecję, a zabiera nas tam Ella, młoda artystka z Londynu, która w wyniku tragicznych rodzinny wydarzeń, pędzle i farby...

Książka przeczytana w oryginale.
Nele Neuhaus długo kazała czytać czytelnikom na relację z kolejnego śledztwa w Taunusie. Ale nareszcie jest. I sporo się dzieje, w dodatku przed samym Bożym Narodzeniem.
W mroźny poranek policja dostaje zgłoszenie o zwłokach znalezionych w polu. Zmarłą okazuje się nastoletnia Larissa. Pia, Olivier i spółka rozpoczynają śledztwo, które bardzo szybko utyka w miejscu. I chociaż brak kolejnych wskazówek, pojawiają się wątki poboczne, która zupełnie zmieniają stan rzeczy. Pojawia się sporo wątpliwości, a przede wszystkim pytanie: „Czy na pewno wszyscy dobrze się znamy?”
Jedna z lepszych książek w cyklu. Gorąco polecam.

Książka przeczytana w oryginale.
Nele Neuhaus długo kazała czytać czytelnikom na relację z kolejnego śledztwa w Taunusie. Ale nareszcie jest. I sporo się dzieje, w dodatku przed samym Bożym Narodzeniem.
W mroźny poranek policja dostaje zgłoszenie o zwłokach znalezionych w polu. Zmarłą okazuje się nastoletnia Larissa. Pia, Olivier i spółka rozpoczynają śledztwo, które bardzo...

I kolejne 7* wędruje do Michała Śmielaka.
Muszę przyznać, że autor z książki na książkę coraz bardziej mnie zaskakuje. Pozytywnie oczywiście.
Tym razem mamy podwójną narrację, odniesienia do wydarzeń z przeszłości ale też delikatne nawiązania do innych książek autora, których akcja rozgrywa się również u podnóży Karkonoszy.
Trup ściele się gęsto, jak śnieg padający w czasie zimy stulecia. Morderca pozostaje trudny do wykrycia, a same ofiary lekko przypadkowe.
Polecam i spieszę sprawdzić, co nowego u autora.

I kolejne 7* wędruje do Michała Śmielaka.
Muszę przyznać, że autor z książki na książkę coraz bardziej mnie zaskakuje. Pozytywnie oczywiście.
Tym razem mamy podwójną narrację, odniesienia do wydarzeń z przeszłości ale też delikatne nawiązania do innych książek autora, których akcja rozgrywa się również u podnóży Karkonoszy.
Trup ściele się gęsto, jak śnieg padający w czasie...

Mam taką zasadę, że nie sięgam po książki, które czytelnicy ocenili tutaj na mniej niż 7*. No chyba, że to skandynawski kryminał, który rzadko zawodzi.
A tym razem zawiódł. Nie mam pojęcia, co poszło tutaj nie tak. Myślę, że wszystko. Niby jest fabuła, niby jest ofiara i sprawca. Nawet śledczy z krwi i kości z prywatnymi rozterkami, które stanowią drugie dno. Ale jakoś się to nie klei.
Nie polecam

Mam taką zasadę, że nie sięgam po książki, które czytelnicy ocenili tutaj na mniej niż 7*. No chyba, że to skandynawski kryminał, który rzadko zawodzi.
A tym razem zawiódł. Nie mam pojęcia, co poszło tutaj nie tak. Myślę, że wszystko. Niby jest fabuła, niby jest ofiara i sprawca. Nawet śledczy z krwi i kości z prywatnymi rozterkami, które stanowią drugie dno. Ale jakoś...

Nie sądziłam, że już przy drugiej książce autora zdobędę się na 7*, a tu proszę...
Po „Bielma” sięgnęłam od razu po skończeniu „Wnyk”, tak mi było tęskno do Kosmy i jego poczucia humoru.
Tym razem esseminarzysta trafia w Bieszczady; do krainy w której chce zamieszkać każdy w celu hodowli owiec. Jak się jadnak na miejscu okazuje, tych od owiec jest tam niewielu, a do tego trafili tam w ramach trzeciej fali. A to już samo przez się daje powód by nie być darzonym zaufaniem przez tych z fali pierwszej, którzy trafili tutaj zaraz po wojnie, pamiętają akcję Wisła i czasy, gdy miejscowy kościół nie był kościołem. No ale nie o tym, nie tym....tylko o Gabrysiu, bo tak zwie Kosmę Jego Ekscelencja czyli wujek biskup. Tym razem krewny w purpurach wręcza policjantowi kluczyki do BMW, kościelno-policyjne wizytówki i nakazuje tropić cuda i tropicieli cudów. Dzieje się! Czytajcie...

Nie sądziłam, że już przy drugiej książce autora zdobędę się na 7*, a tu proszę...
Po „Bielma” sięgnęłam od razu po skończeniu „Wnyk”, tak mi było tęskno do Kosmy i jego poczucia humoru.
Tym razem esseminarzysta trafia w Bieszczady; do krainy w której chce zamieszkać każdy w celu hodowli owiec. Jak się jadnak na miejscu okazuje, tych od owiec jest tam niewielu, a do tego...

Może od razu zaznaczę, że te 6 gwiazdek to takie zaniżone. Mając na uwadze, że w takiej samej skali mam ocenić książki Kingi Wójcik, Stiega Larssona czy Camilli Lackberg - jest to bardzo dobra ocena, a kryminał nietypowy. Chociażby dlatego, że język mało kryminalny. Główny bohater też mocno specyficzny. Ale tematyka - mocno na czasie, no i fabułą dobrze zbudowana.
Tytułowe Wnyki są arkadią. Polską arkadią. Bo jest piwo przed sklepem, plotkujące sąsiadki i disco polo na zabawie w remizie. Jest też zerowa przestępczość, społeczność katolicka w pełni ufająca proboszczowi, który jest we Wnykach od 30 lat i sielski krajobraz Karkonoszy.
I do tego raju trafia Kosma, eksseminarzysta, aktualnie policjant, a tak naprawdę Gabryś. Ma do rozwikłania zagadkę zaginięcia młodego księdza. Zlecenie o tyle ciekawe, że otrzymał go od szefa ale od wujka, biskupa.
Czujecie już ten klimat? No właśnie.
Wyborna lektura. Polecam!

Może od razu zaznaczę, że te 6 gwiazdek to takie zaniżone. Mając na uwadze, że w takiej samej skali mam ocenić książki Kingi Wójcik, Stiega Larssona czy Camilli Lackberg - jest to bardzo dobra ocena, a kryminał nietypowy. Chociażby dlatego, że język mało kryminalny. Główny bohater też mocno specyficzny. Ale tematyka - mocno na czasie, no i fabułą dobrze zbudowana.
Tytułowe...

Po trzech latach Lena Rudnicka wraca nie tylko do Łodzi ale też do policji. I od razu dostaje do rozwiązania grubszą sprawę - porwania dzieci. Pani komisarz, jak zawsze podchodzi do śledztwa bardzo sumiennie. Tym razem jednak dochodzą do tego emocje - od trzech lata sama jest matką Basi. Samotną matką, ponieważ ojciec dziewczynki....
Ale o tym przeczytajcie już sami. Polecam.
A do samej autorki mam prośbę, by z kolejną częścią cyklu nie kazała czytelnikom czekać, aż Basia pójdzie do szkoły.

Po trzech latach Lena Rudnicka wraca nie tylko do Łodzi ale też do policji. I od razu dostaje do rozwiązania grubszą sprawę - porwania dzieci. Pani komisarz, jak zawsze podchodzi do śledztwa bardzo sumiennie. Tym razem jednak dochodzą do tego emocje - od trzech lata sama jest matką Basi. Samotną matką, ponieważ ojciec dziewczynki....
Ale o tym przeczytajcie już sami....

Nie ukrywam, że sięgnęłam po książkę licząc na kontynuację czyli tych samych bohaterów, podobne historie i porównywalny dreszczyk emocji.
No i się rozczarowałam. Igor tylko w jednym rozdziale, „Anglicy” w jednym akapicie.
Co w zamia? Biurokracja, polityczne przepychanki, a intrygująca historia sprzed lat ledwo zarysowana.
Słabiutko...

Nie ukrywam, że sięgnęłam po książkę licząc na kontynuację czyli tych samych bohaterów, podobne historie i porównywalny dreszczyk emocji.
No i się rozczarowałam. Igor tylko w jednym rozdziale, „Anglicy” w jednym akapicie.
Co w zamia? Biurokracja, polityczne przepychanki, a intrygująca historia sprzed lat ledwo zarysowana.
Słabiutko...